Lijssenthoek Military Cemetery

De Vallei van de Vleterbeek en omgeving is een landschappelijke ankerplaats in de West-Vlaamse gemeente Poperinge. Het gebied is gelegen in en langs de vallei van de Vleterbeek, en wel vanaf de Belgisch-Franse grens bij Abele tot nabij de kom van de stad Poperinge. De Vleterbeek heeft hier nog zijn meanderende loop. Deze beek heeft een vallei in tertiaire klei (Formatie van Ieper) en daarmee steile oevers. De beek wordt omzoomd door open akkers. Hier en daar zijn nog de hopvelden te zien. In het uiterste zuidwesten (bij Abele) ligt het Lijssenthoek Military Cemetery, een militaire begraafplaats met Britse gesneuvelden tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Nine Elms British Cemetery is een Britse militaire begraafplaats met gesneuvelden uit de Eerste- en Tweede Wereldoorlog, gelegen in de Belgische stad Poperinge. De begraafplaats werd ontworpen door Reginald Blomfield en ligt ongeveer 2 km ten westen van het stadscentrum. Het terrein heeft een onregelmatige vorm en wordt omgeven door een bakstenen muur met een poortgebouw als toegang. Aan de zuidkant staat het Cross of Sacrifice en aan de oostkant in een apsis de Stone of Remembrance. Het onderhoud gebeurt door de Commonwealth War Graves Commission. Er worden 1.615 doden herdacht, waarvan slechts enkele niet geïdentificeerd.

Station Abele (vroeger: Abeele) is een voormalig spoorwegstation in Abele, een deelgemeente van de stad Poperinge. Het ligt aan spoorlijn 69 (Kortrijk-Poperinge).

Het Radiomuseum (Frans: Musée de la Radio) is een museum in de gemeente Boeschepe in het Franse Noorderdepartement. Dit museum behandelt de geschiedenis van de radio van 1922 tot heden. Het bevat een grote verzameling radiotoestellen, luidsprekers en dergelijke, alsook ouderwetse televisietoestellen, grammofoons en het bijbehorend reclame- en documentatiemateriaal. Het wordt tentoongesteld in drie zalen die achtereenvolgens de vooroorlogse periode, de periode van de jaren '50 van de 20e eeuw, en de periode na de uitvinding van de transistor behandelen. Een van de oudste apparaten is de coherer van Édouard Branly (cohéreur de Branly) van 1890. Een werkende replica van dit apparaat wordt gedemonstreerd in het museum.

De Sint-Maartenskerk (Frans: Église Saint-Martin) is de parochiekerk van de gemeente Boeschepe in het Franse Noorderdepartement.

Station Poperinge is een spoorwegstation in de Belgische stad Poperinge gelegen aan spoorlijn 69 richting Kortrijk. Poperinge is sinds 1970 een eindstation. Vroeger liep spoorlijn 69 door naar Abele en het Noord-Franse Hazebroek. Daarnaast was er een spoorlijn naar Adinkerke. Het station bestaat eigenlijk uit drie delen. Ten eerste zijn er drie sporen die toegankelijk zijn voor de reizigers. Daarnaast zijn enkele uitwijksporen voor piekuurtreinen tijdens de week. Ten slotte was er een overslaginstallatie om suikerbieten in goederenwagons te laden, deze overslaginstallatie is gesloopt midden 2009, omdat er geen suikerbietentreinen meer rijden sinds de fabrieken in Veurne en Moerbeke-Waas gesloten zijn. Het stationsgebouw dateert uit het derde kwart van de 19e eeuw.[1] In de loop van 2021 zijn de loketten gesloten en is het station een stopplaats geworden.

De Ondankmeulen of Moulin de l'Ingratitude is een windmolen in de Franse gemeente Boeschepe. De molen staat net ten westen van het dorpscentrum. Het is een houten staakmolen die gebruikt werd als korenmolen. Op de plaats stond al eeuwenlang een molen. Zo is al op 16de-eeuwse kaarten van de streek een molen met de naam Ondankmeulen aangeduid. De huidige molen stond eerst in De Walle en werd in 1802 gebouwd. In 1884, toen Benoit Houvenaghel eigenaar was, werd de molen naar Boeschepe verplaatst. Na zijn dood verhuurde zijn dochter de molen, tot de laatste molenaar André Vanelstlande en zijn echtgenote Maria Lejeune in 1958 stopte. In 1964 kwam de molen in het bezit van de gemeente en in 1966 begon men met de restauratie van verschillende onderdelen. Pas in de eerste helft van de jaren 70 werd de Ondankmeulen verder gerestaureerd om weer te kunnen draaien. De werken werden voltooid in 1975. In 1977 werd de molen bovendien ingeschreven als monument historique.

De Onze-Lieve-Vrouwekerk is een parochiekerk in de West-Vlaamse stad Poperinge, gelegen aan de Casselsestraat.

Het Sint-Michielsgesticht was een tehuis voor wezen en bejaarde vrouwen in Poperinge. Later werd het ook een hospitaal, een kazerne en een hopmagazijn. Van 1970 tot 2009 fungeerde het als Stedelijke Muziekacademie en stadsbibliotheek. Omstreeks 1730 vatte kanunnik Proventier, voorzitter van het seminarie te Ieper, het plan op een gesticht op te richten voor weesmeisjes. In 1754 kwamen drie juffrouwen naar Poperinge. Ze waren geen zusters maar volgden wel een regel. Ghislene Messer, de overste, Catherine de Salmon en Regine Debaenst hielpen kanunnik Proventier met de oprichting van het gesticht. In 1754 nog kochten ze drie huizen in de Sint-Michielsstraat (nu Werf), in 1760 kochten ze nog een aanpalend huis en men begon met de bouw van het Sint-Michielsgesticht. In 1765 was men dan uiteindelijk klaar met de bouw. Daarna werden wezen opgevangen, ze genoten hier ook onderwijs. Later werden hier ook een kantwerkschool voor meisjes, een zondagsschool voor meisjes en jongens en ten slotte een dagschool voor jongens ondergebracht. Even was zelfs sprake om het moederhuis van Ieper af te schaffen en onder te brengen in het gesticht. Maar tijdens de schermutselingen na de Franse Revolutie deden de gebouwen dienst als hospitaal voor het Oostenrijks leger, daarna werd het een Franse kazerne. Het gesticht ging de 19e eeuw in onder een diepe schuldenlast, daarop werd beslist het bestuur over te dragen aan de "disch" (de openbare onderstand). Zij lieten de bejaarde vrouwen uit het "Oudewijvenhuis" in de Veurnestraat overkomen naar het Sint-Michielsgesticht. Maar de schulden bleven en de gebouwen waren in slechte staat. Toen werd beslist de wereldlijke meesteressen te vervangen door religieuzen van het Gasthuis. In 1901 en 1906 werd het gesticht uitgebreid doordat burgemeester Berten enkele huizen kocht de aansloten op het Sint-Michielsgesticht en deze schonk. Tijdens de Eerste Wereldoorlog gingen de weesmeisjes van het gesticht naar een zogenaamde schoolkolonie in Sèvres, Frankrijk. In oktober 1970 werd het gebouw verlaten om plaats te maken voor de stadsbibliotheek en de kantwerk-, teken- en muziekschool. De bibliotheek De Gilde van het katholieke Davidsfonds en de socialistische bibliotheek De Volksontwikkeling werden samengevoegd in het Sint-Michielscomplex. In 2006 verhuisde de bibliotheek naar een nieuw gebouw in de Veurnestraat. De Kunstacademie moest in 2009 noodgedwongen verhuizen naar het oude Mariaziekenhuis omwille van structurele problemen aan het gebouw. Sindsdien staat het complex leeg. De bedoeling is dat op termijn sociale appartementen verrijzen in het gebouw.

Het Weeuwhof is een hofje in de West-Vlaamse stad Poperinge, gelegen aan het Sint-Annaplein en de Sint-Annastraat.

Abele (plaatselijk 'n Abeele, Frans: l'Abeele) is een dorpje in de Belgische provincie West-Vlaanderen, gelegen in de gemeente Poperinge. Het straatdorp ligt hoofdzakelijk op het grondgebied van Poperinge en de Poperingse deelgemeente Watou, maar ook voor een stukje in de Franse gemeente Boeschepe. Het dorpje telt ruim 600 inwoners, waarvan een honderdtal Fransen. De hoofdstraat valt samen met de landsgrens, zodat de huizen aan beide kanten van de straat op ander grondgebied liggen.

Het Helleketelbos is een natuurgebied van 56 ha in de tot de West-Vlaamse gemeente Poperinge behorende plaats Abele. Het is een Natura 2000-gebied. Het betreft een gemengd loofbos dat wordt beheerd door het Agentschap voor Natuur en Bos. In het bos vindt men de Vallei van de Bommelaarsbeek. Daar vindt men ook hakhoutstoven. Het Bohemerbos is een deel van de bosrand waar tot in de jaren '50 van de 20e eeuw woonwagenbewoners kampeerden, welke meehielpen bij de oogst van de hier veel verbouwde hop. Een andere cultuurhistorische merkwaardigheid is het vakwerkhuisje, een overblijfsel van de grote vakwerkboerderij Het Groot Gasthuisgoed. Tot de dierenwereld behoren zoogdieren als wezel, bunzing, hermelijn, vos, ree en baardvleermuis. Verder is het gebied rijk aan amfibieën, zoals kamsalamander, vinpootsalamander, bruine kikker en groene kikker. Het gebied is vrij toegankelijk en er lopen wandel- en fietsroutes doorheen.