Preziosissimo Sangue di Nostro Signore Gesù Cristo

De Porta Metronia is een stadspoort in de Aureliaanse Muur in Rome. In de oudheid werd de poort Porta Metrovia genoemd.

De Porta Latina is een stadspoort in de Aureliaanse Muur in Rome.

De San Giovanni a Porta Latina, voluit de Basilica dei santi Giovanni a Porta Latina is een vroegchristelijke kerk in Rome gelegen aan de Via Latina vlak bij de Porta Latina, een van de stadspoorten in de Aureliaanse Muur. De basiliek is een titelkerk. Volgens Tertullianus, zoals geciteerd door Hiëronymus van Stridon, zou de evangelist Johannes in het jaar 92 martelingen in Rome op bevel van keizer Titus Flavius Domitianus overleefd hebben. Hij zou onderdompeling in een vat kokende olie overleefd hebben. In 95 werd hij vervolgens verbannen naar het Griekse eiland Patmos. Dit verhaal werd aldus ook opgenomen in de Martyrologium Romanum. Deze marteling vond plaats aan de Porta Latina, en op die plaats, langs de weg, werd de kleine kapel San Giovanni in Oleo gebouwd. Aan de overzijde van de Via Latina, tegenwoordig de Via di Porta Latina genoemd binnen de stadsmuren, zo'n 100 meter noordelijker werd in de late 5e eeuw de San Giovanni a Porta Latina gebouwd. Deze bouw vond plaats tijdens het pontificaat van paus Gelasius I dus moet tussen 492 en 496 aangevat en voltooid zijn. Die bouwperiode is bovendien consistent met de ouderdom van de oudste dakpannen van de kerk, dewelke zijn gemerkt met een belastingszegel van Theodorik de Grote, de koning van de Ostrogoten, die heerste over delen van Italië van 493 tot 526. Een van deze dakpannen werd trouwens herbruikt en verwerkt in een lessenaar die tegenwoordig in de basilica wordt gebruikt. Een eerste restauratie van de basilica vond plaats in de 8e eeuw, tijdens het pontificaat van paus Adrianus I, in de daarop volgende eeuwen werden de romaanse klokkentoren en het portico aangebouwd. Aan het einde van de 12e eeuw werd de kerk terug geconsecreerd, ditmaal door paus Celestinus III. De klokkentoren is behouden is daarmee een van de nog bestaande voorbeelden van de romaanse klokkentorens in Rome.

De Natività di Nostro Signore Gesù Cristo a Via Gallia is een kerk in Rome, gewijd aan de Geboorte van Christus, gelegen aan de Via Gallia, in de wijk Appia Latino, in het stadsdeel Municipio IX. De kerk werd in 1937 gebouwd op last van kardinaal Francesco Marchetti Selvaggiani, kardinaal-vicaris voor Rome. De kerk heeft drie zijbeuken. In het schip van de kerk is een groot mozaïek voorstellende de geboorte van Jezus. De glas-in-loodramen achter het altaar tonen de symbolen van de vier evangelisten. De kerk is in 1969 door paus Paulus VI verheven tot titelkerk. Houders van de titel waren tot nu toe: Paul-Joseph-Marie Gouyon (1969-2000) Audrys Juozas Bačkis (vanaf 2001)

Porta Metronia eerder bekend als Amba Aradam-Ipponio is een toekomstig metrostation in het centrum van de Italiaanse hoofdstad Rome.

De San Cesareo in Palatio is een op de Palatijn, nabij het begin van de Via Appia gelegen kerk in Rome. De kerk is gewijd aan de heilige martelaar Caesarius van Afrika en wordt naar haar ligging ook wel San Cesareo de Appia genoemd.

De Porta San Sebastiano is een stadspoort in de antieke Aureliaanse Muur in Rome. De oorspronkelijke Romeinse naam was Porta Appia. De naam Porta San Sebastiano komt van de nabijgelegen Catacomben van Sint Sebastiaan. Door deze poort loopt de Via Appia, in de oudheid een van de oudste en belangrijkste uitvalswegen van de stad. De Via Appia begon voor de bouw van de Aureliaanse Muur bij de Porta Capena van de Servische stadsmuur. De weg liep naar de Romeinse stad Brindisium, het huidige Brindisi). Vanwege het drukke verkeer was de Porta Appia een van de hoofdpoorten van de stad en had daarom twee doorgangen.

De Castra Peregrina of Castra Peregrinorum was een castrum in het oude Rome. De Castra Peregrina werd in het begin van de 1e eeuw n.Chr. gebouwd, mogelijk in opdracht van keizer Augustus. Het kamp werd gebruikt door de frumentarii, legioensoldaten uit alle delen van het Rijk die met een speciale opdracht in Rome op bezoek waren. Zij begeleiden onder andere gevangen die in Rome terecht moesten staan en werden vanaf de 2e eeuw ook ingezet als geheime politie. Op het terrein van de castrum werd in de 5e eeuw de ronde kerk Santo Stefano Rotondo gebouwd. Restanten van het kamp werd in 1904-1909 ontdekt bij opgravingen in de tuin van een klooster. Deze restanten bestonden uit vier rechthoekige gebouwen met kleine kamers.

De basiliek San Sisto Vecchio is een kerk in Rome, gewijd aan de heilige paus Sixtus II (257-258), wiens relieken zich in de kerk bevinden. Volgens de overlevering werd de kerk gebouwd op de plaats waar de paus Laurentius van Rome ontmoette, vlak voordat beide mannen slachtoffer werden van de christenvervolgingen onder keizer Valerianus I. Het eerste gebouw kwam tot stand in de 4e eeuw en had de status van ‘titulus’ (ook wel aangeduid als domus ecclesia). Hierdoor was het gebouw naast een bestuurlijk en administratief centrum onder leiding van een kardinaal, ook de plaats waar het toegestaan was om de sacramenten toe te dienen, dit in tegenstelling tot de oratoria (privéhuizen) of dekenaten. De naam ‘Titulus Crescentianae’, die betrekking had op de San Sisto Vecchio, zou erop wijzen, dat de stichter van de vroegchristelijke kerk een Romeinse vrouw was met de naam Crescentia. Tijdens het pontificaat van paus Anastasius I (399-401) werd het gebouw officieel als kerk erkend. Onder paus Innocentius III (1198-1216) werd de kerk herbouwd en door zijn opvolger paus Honorius III (1216-1227) geschonken aan de later heilig verklaarde Dominicus Guzman, oprichter van de orde van Dominicanen. De toen aangebrachte fresco’s met scènes uit het Nieuwe Testament en de Apocriefen bevinden zich nog in de kerk. Tijdens het pontificaat van paus Benedictus XIII (1724-1730) kreeg de Italiaanse architect Filippo Raguzzino de opdracht de kerk te restaureren en renoveren. Hierbij werd de in de 13e eeuw gebouwde toren en apsis gehandhaafd. Het bij de kerk behorende klooster van de orde van Dominicanen wordt nog steeds bewoond door nonnen van de orde. In de tuin achter de kerk vindt ieder najaar een tentoonstelling van chrysanten plaats. De San Sisto Vecchio is een van de titelkerken binnen Rome. Titelkardinaal is sinds 28 november 2020 Antoine Kambanda.

Het baptisterium van Lateranen is een baptisterium (of doopkapel) die behoort tot de Sint-Jan van Lateranenbasiliek in Rome. De kapel stamt uit de tijd van keizer Constantijn de Grote; waarin hij mogelijk gedoopt is. Het achthoekige gebouw werd in 440 in opdracht van paus Sixtus III herbouwd en in 1637 onder paus Urbanus VIII ingrijpend veranderd. Het bouwwerk is aan de buitenkant opgetrokken uit baksteen en aan de binnenzijde is veel natuursteen gebruikt. In het midden van het gebouw bevindt zich de doopvont, een antiek groen basalten kuip, die groot genoeg is voor doop door onderdompeling, ook voor volwassenen. Rondom het midden vormen acht porfieren zuilen een achthoek. De kapitelen zijn van marmer. Fresco's tonen de Bekering van Constantijn, waaronder een gebaseerd op de Slag bij de Milvische Brug (312).

De Pauselijke Aartsbasiliek van Sint-Jan van Lateranen (Italiaans: Arcibasilica Papale di San Giovanni in Laterano), ook Aartsbasiliek van de Allerheiligste Verlosser genoemd, is een basiliek aan de Piazza di San Giovanni in Laterano, dicht bij het Lateraans Paleis in de Italiaanse hoofdstad Rome. De basiliek is een van de zeven pelgrimskerken van Rome en de oudste en in kerkelijke rang voornaamste van de vier pauselijke basilieken in Rome.

De Aureliaanse Muur (Latijn: Muri Aureliani) is een antieke stadsmuur in Rome. De muur ontleent zijn naam aan keizer Aurelianus, die in 271 opdracht gaf tot de bouw.