Castra Peregrina

De Santo Stefano Rotondo is een vroegchristelijke kerk in Rome. De kerk werd in de eerste helft van de 5e eeuw op de Caelius gebouwd in opdracht van de West-Romeinse keizer Valentinianus III (425-455) of Paus Sixtus III (432-440). Het gebouw werd tijdens het pontificaat van Paus Simplicius (468-483) ingewijd. Op dit terrein stond eerder de Castra Peregrina. De Santo Stefano Rotondo heeft een ronde vorm, die mogelijk is gebaseerd op de eerste Heilig Grafkerk in Jeruzalem die honderd jaar eerder was gebouwd. De kerk bestond oorspronkelijk uit een centraal deel dat werd omgeven door twee concentrische beuken. Vier exedra's waren als kapellen in een kruisvorm tegen de middenbeuk aan gebouwd. Het centrale deel van de kerk heeft een diameter en een hoogte van 22 meter en wordt gedragen door 22 antieke zuilen met 5e-eeuwse kapitelen in de Ionische orde. 22 halfronde ramen laten licht de kerk binnen. Tegen het centrale deel is de concentrische middenbeuk met een diameter van 45 meter aan gebouwd. Tussen de middenbeuk en de buitenste ring was een open corridor, die door de vier kapellen werd onderbroken. De buitenste ring had destijds een diameter van 64 meter. Onder Paus Adrianus I (772-795) was de constructie dusdanig verzwakt, dat het centrale deel met drie bogen versterkt moest worden. In mei 1084 vielen de Noormannen onder Robert Guiscard Rome binnen en brachten daarbij grote schade toe aan onder andere de Santo Stefano Rotondo. De kerk kon niet goed hersteld worden en onder Paus Innocentius II (1130-1143) werden de buitenste ring en drie van de vier kapellen afgebroken. De 44 arcaden van de middelste ring werden dichtgemetseld en de oostelijke kapel werd verbouwd tot entreeportaal. In 1453 kreeg de kerk zijn huidige uiterlijk toen een dubbel portaal werd aangebouwd. Bij opgravingen in 1658 zijn de restanten van een mithraeum onder de kerk gevonden. Ook werden restanten van barakken van de Castra Peregrina aangetroffen.

De Coelius of Caelius (Italiaans: Celio) is een van de zeven heuvels van Rome. Het is ook de naam van een Romeinse gens: Decius Caelius Calvinus Balbinus, Romeins keizer in 238 Gaius Coelius Caldus, volkstribuun Lucius Caelius Antipater, geschiedschrijver Marcus Caelius Rufus, politicus, redenaar, vriend van Cicero en Catullus

De Santa Maria in Domnica, ook wel de Santa Maria alla Navicella is een basiliek in Rome, aan de Via della Navicella, 10. De eerste naam dankt de kerk aan het woord Domnicum waarmee in de Romeinse Oudheid een kerk van Christelijke samenkomst werd aangeduid, de tweede naam heeft betrekking op het kleine stenen scheepje (Navicella) dat - eveneens in de Oudheid - door matrozen voor de kerk werd opgesteld als votiefgave aan Isis. Dit scheepje werd door paus Leo X omgebouwd tot fontein. Op de plek van de huidige kerk heeft dus al lange tijd een tempel gestaan. De oudste vorm van de huidige kerk stamt uit de zevende eeuw. In het begin van de negende eeuw werd de kerk grotendeels herbouwd door paus Paschalis I. Uit die tijd dateert ook het mozaïek in de koepel van de basiliek. Paus Leo X liet de kerk in 1513-14 grondig restaureren. Bij de restauratie werd de portico gemaakt voor de ingang. De fresco's in de kerk zijn van Perin del Vaga, naar een ontwerp van Giulio Romano.

De basiliek San Sisto Vecchio is een kerk in Rome, gewijd aan de heilige paus Sixtus II (257-258), wiens relieken zich in de kerk bevinden. Volgens de overlevering werd de kerk gebouwd op de plaats waar de paus Laurentius van Rome ontmoette, vlak voordat beide mannen slachtoffer werden van de christenvervolgingen onder keizer Valerianus I. Het eerste gebouw kwam tot stand in de 4e eeuw en had de status van ‘titulus’ (ook wel aangeduid als domus ecclesia). Hierdoor was het gebouw naast een bestuurlijk en administratief centrum onder leiding van een kardinaal, ook de plaats waar het toegestaan was om de sacramenten toe te dienen, dit in tegenstelling tot de oratoria (privéhuizen) of dekenaten. De naam ‘Titulus Crescentianae’, die betrekking had op de San Sisto Vecchio, zou erop wijzen, dat de stichter van de vroegchristelijke kerk een Romeinse vrouw was met de naam Crescentia. Tijdens het pontificaat van paus Anastasius I (399-401) werd het gebouw officieel als kerk erkend. Onder paus Innocentius III (1198-1216) werd de kerk herbouwd en door zijn opvolger paus Honorius III (1216-1227) geschonken aan de later heilig verklaarde Dominicus Guzman, oprichter van de orde van Dominicanen. De toen aangebrachte fresco’s met scènes uit het Nieuwe Testament en de Apocriefen bevinden zich nog in de kerk. Tijdens het pontificaat van paus Benedictus XIII (1724-1730) kreeg de Italiaanse architect Filippo Raguzzino de opdracht de kerk te restaureren en renoveren. Hierbij werd de in de 13e eeuw gebouwde toren en apsis gehandhaafd. Het bij de kerk behorende klooster van de orde van Dominicanen wordt nog steeds bewoond door nonnen van de orde. In de tuin achter de kerk vindt ieder najaar een tentoonstelling van chrysanten plaats. De San Sisto Vecchio is een van de titelkerken binnen Rome. Titelkardinaal is sinds 28 november 2020 Antoine Kambanda.

De Porta Querquetulana was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het Oude Rome. De poort stond op de Coeliusheuvel, die tijdens de beginjaren van het Romeinse Koninkrijk nog Mons Querquetulana ("heuvel begroeid met eiken") heette. Het is niet duidelijk of de poort zijn naam ontleent aan de heuvel, of dat de vroege naam van de Caelius door latere schrijvers bedacht is om de naam van de poort te verklaren. Door de poort verliet de Via Tusculana de stad. Van de architectuur van de Porta Querquetulana is niets bekend en er zijn geen restanten van teruggevonden.

De Porta Metronia is een stadspoort in de Aureliaanse Muur in Rome. In de oudheid werd de poort Porta Metrovia genoemd.

De Porta Latina is een stadspoort in de Aureliaanse Muur in Rome.

De Santi Nereo e Achilleo is een basiliek in Rome, gewijd aan de heiligen Nereus en Achileus, gelegen in de wijk Celio, nabij de Thermen van Caracalla.

Porta Metronia eerder bekend als Amba Aradam-Ipponio is een toekomstig metrostation in het centrum van de Italiaanse hoofdstad Rome.

De basiliek van San Clemente is een rooms-katholieke kerk, gewijd aan Paus Clemens I. Ze is gesticht in de vierde eeuw en behoort daarmee tot de oudste christelijke kerken van Rome. Ze maakt deel uit van een van de meest intrigerende gebouwencomplexen van de stad, omdat er doorheen de eeuwen vier opeenvolgende bouwlagen over elkaar heen zijn aangelegd, waarvan de bovenste drie kunnen worden bezocht. Bovendien hebben talrijke kunstenaars uit verschillende eeuwen bijgedragen tot de verfraaiing van de San Clemente, die aldus kunstwerken bevat gaande van de vroegste middeleeuwen tot in de 18e eeuw.

De San Cesareo in Palatio is een op de Palatijn, nabij het begin van de Via Appia gelegen kerk in Rome. De kerk is gewijd aan de heilige martelaar Caesarius van Afrika en wordt naar haar ligging ook wel San Cesareo de Appia genoemd.

De Santi Giovanni e Paolo - naar zijn ligging, op de heuvel Coelius, ook wel Santi Giovanni e Paolo al Celio genoemd, is een basiliek in Rome, gewijd aan de, als duo vereerde heilige martelaren Johannes en Paulus, die in 362 A.D. werden doodgemarteld in de stad Rome.