San Clemente (Rome)

De Porta Querquetulana was een stadspoort in de Muur van Servius Tullius in het Oude Rome. De poort stond op de Coeliusheuvel, die tijdens de beginjaren van het Romeinse Koninkrijk nog Mons Querquetulana ("heuvel begroeid met eiken") heette. Het is niet duidelijk of de poort zijn naam ontleent aan de heuvel, of dat de vroege naam van de Caelius door latere schrijvers bedacht is om de naam van de poort te verklaren. Door de poort verliet de Via Tusculana de stad. Van de architectuur van de Porta Querquetulana is niets bekend en er zijn geen restanten van teruggevonden.

De Ludus Magnus (Grote gladiatorenschool) was de grootste van de vier ludi (gladiatorenscholen) die bekend zijn uit Rome. Het gebouw lag in het dal tussen de Caelius en de Esquilijn net ten oosten van het Colosseum, waarmee het door een onderaardse gang was verbonden.

De Porta Caelimontana, ook bekend als de Boog van Dolabella en Silanus, is een bewaard gebleven stadspoort uit de Muur van Servius Tullius in Rome.

De Thermen van Trajanus (Latijn:Thermae Traiani) was een groot openbaar thermencomplex in het oude Rome. Het complex stond op de Oppius, een heuveltop van de Esquilijn, naast de ongeveer 40 jaar oudere Thermen van Titus.

De Domus Aurea (Latijn voor "Gouden Huis") was een paleis dat de Romeinse keizer Nero tussen 64 en 68 liet bouwen in het centrum van Rome.

De Coelius of Caelius (Italiaans: Celio) is een van de zeven heuvels van Rome. Het is ook de naam van een Romeinse gens: Decius Caelius Calvinus Balbinus, Romeins keizer in 238 Gaius Coelius Caldus, volkstribuun Lucius Caelius Antipater, geschiedschrijver Marcus Caelius Rufus, politicus, redenaar, vriend van Cicero en Catullus

De Tempel van Claudius (Latijn:Templum Divi Claudii) was een antieke tempel op de Caelius in het Oude Rome.

De Santo Stefano Rotondo is een vroegchristelijke kerk in Rome. De kerk werd in de eerste helft van de 5e eeuw op de Caelius gebouwd in opdracht van de West-Romeinse keizer Valentinianus III (425-455) of Paus Sixtus III (432-440). Het gebouw werd tijdens het pontificaat van Paus Simplicius (468-483) ingewijd. Op dit terrein stond eerder de Castra Peregrina. De Santo Stefano Rotondo heeft een ronde vorm, die mogelijk is gebaseerd op de eerste Heilig Grafkerk in Jeruzalem die honderd jaar eerder was gebouwd. De kerk bestond oorspronkelijk uit een centraal deel dat werd omgeven door twee concentrische beuken. Vier exedra's waren als kapellen in een kruisvorm tegen de middenbeuk aan gebouwd. Het centrale deel van de kerk heeft een diameter en een hoogte van 22 meter en wordt gedragen door 22 antieke zuilen met 5e-eeuwse kapitelen in de Ionische orde. 22 halfronde ramen laten licht de kerk binnen. Tegen het centrale deel is de concentrische middenbeuk met een diameter van 45 meter aan gebouwd. Tussen de middenbeuk en de buitenste ring was een open corridor, die door de vier kapellen werd onderbroken. De buitenste ring had destijds een diameter van 64 meter. Onder Paus Adrianus I (772-795) was de constructie dusdanig verzwakt, dat het centrale deel met drie bogen versterkt moest worden. In mei 1084 vielen de Noormannen onder Robert Guiscard Rome binnen en brachten daarbij grote schade toe aan onder andere de Santo Stefano Rotondo. De kerk kon niet goed hersteld worden en onder Paus Innocentius II (1130-1143) werden de buitenste ring en drie van de vier kapellen afgebroken. De 44 arcaden van de middelste ring werden dichtgemetseld en de oostelijke kapel werd verbouwd tot entreeportaal. In 1453 kreeg de kerk zijn huidige uiterlijk toen een dubbel portaal werd aangebouwd. Bij opgravingen in 1658 zijn de restanten van een mithraeum onder de kerk gevonden. Ook werden restanten van barakken van de Castra Peregrina aangetroffen.

De Santa Maria in Domnica, ook wel de Santa Maria alla Navicella is een basiliek in Rome, aan de Via della Navicella, 10. De eerste naam dankt de kerk aan het woord Domnicum waarmee in de Romeinse Oudheid een kerk van Christelijke samenkomst werd aangeduid, de tweede naam heeft betrekking op het kleine stenen scheepje (Navicella) dat - eveneens in de Oudheid - door matrozen voor de kerk werd opgesteld als votiefgave aan Isis. Dit scheepje werd door paus Leo X omgebouwd tot fontein. Op de plek van de huidige kerk heeft dus al lange tijd een tempel gestaan. De oudste vorm van de huidige kerk stamt uit de zevende eeuw. In het begin van de negende eeuw werd de kerk grotendeels herbouwd door paus Paschalis I. Uit die tijd dateert ook het mozaïek in de koepel van de basiliek. Paus Leo X liet de kerk in 1513-14 grondig restaureren. Bij de restauratie werd de portico gemaakt voor de ingang. De fresco's in de kerk zijn van Perin del Vaga, naar een ontwerp van Giulio Romano.

San Martino ai Monti, ook bekend als Santi Silvestro e Martino ai Monti - Titolo Equizio, is een basiliek te Rome, in de wijk Monti.

De Thermen van Titus (Latijn:Thermae Titi) was een openbaar thermencomplex in het oude Rome.

De Castra Peregrina of Castra Peregrinorum was een castrum in het oude Rome. De Castra Peregrina werd in het begin van de 1e eeuw n.Chr. gebouwd, mogelijk in opdracht van keizer Augustus. Het kamp werd gebruikt door de frumentarii, legioensoldaten uit alle delen van het Rijk die met een speciale opdracht in Rome op bezoek waren. Zij begeleiden onder andere gevangen die in Rome terecht moesten staan en werden vanaf de 2e eeuw ook ingezet als geheime politie. Op het terrein van de castrum werd in de 5e eeuw de ronde kerk Santo Stefano Rotondo gebouwd. Restanten van het kamp werd in 1904-1909 ontdekt bij opgravingen in de tuin van een klooster. Deze restanten bestonden uit vier rechthoekige gebouwen met kleine kamers.