San Cesareo in Palatio

De basiliek San Sisto Vecchio is een kerk in Rome, gewijd aan de heilige paus Sixtus II (257-258), wiens relieken zich in de kerk bevinden. Volgens de overlevering werd de kerk gebouwd op de plaats waar de paus Laurentius van Rome ontmoette, vlak voordat beide mannen slachtoffer werden van de christenvervolgingen onder keizer Valerianus I. Het eerste gebouw kwam tot stand in de 4e eeuw en had de status van ‘titulus’ (ook wel aangeduid als domus ecclesia). Hierdoor was het gebouw naast een bestuurlijk en administratief centrum onder leiding van een kardinaal, ook de plaats waar het toegestaan was om de sacramenten toe te dienen, dit in tegenstelling tot de oratoria (privéhuizen) of dekenaten. De naam ‘Titulus Crescentianae’, die betrekking had op de San Sisto Vecchio, zou erop wijzen, dat de stichter van de vroegchristelijke kerk een Romeinse vrouw was met de naam Crescentia. Tijdens het pontificaat van paus Anastasius I (399-401) werd het gebouw officieel als kerk erkend. Onder paus Innocentius III (1198-1216) werd de kerk herbouwd en door zijn opvolger paus Honorius III (1216-1227) geschonken aan de later heilig verklaarde Dominicus Guzman, oprichter van de orde van Dominicanen. De toen aangebrachte fresco’s met scènes uit het Nieuwe Testament en de Apocriefen bevinden zich nog in de kerk. Tijdens het pontificaat van paus Benedictus XIII (1724-1730) kreeg de Italiaanse architect Filippo Raguzzino de opdracht de kerk te restaureren en renoveren. Hierbij werd de in de 13e eeuw gebouwde toren en apsis gehandhaafd. Het bij de kerk behorende klooster van de orde van Dominicanen wordt nog steeds bewoond door nonnen van de orde. In de tuin achter de kerk vindt ieder najaar een tentoonstelling van chrysanten plaats. De San Sisto Vecchio is een van de titelkerken binnen Rome. Titelkardinaal is sinds 28 november 2020 Antoine Kambanda.

De Santi Nereo e Achilleo is een basiliek in Rome, gewijd aan de heiligen Nereus en Achileus, gelegen in de wijk Celio, nabij de Thermen van Caracalla.

De Porta Metronia is een stadspoort in de Aureliaanse Muur in Rome. In de oudheid werd de poort Porta Metrovia genoemd.

De Porta Latina is een stadspoort in de Aureliaanse Muur in Rome.

De Thermen van Caracalla (Latijn:Thermae Antoninianae) is een badinrichting die de Romeinse keizer Septimius Severus en zijn zoon Caracalla lieten bouwen. Omdat zij tijdens de regeerperiode van de laatste werd geopend, in 216 of 217, is zij naar hem vernoemd. Met zijn oppervlakte van ongeveer 11 ha was het het grootste thermencomplex tot dan toe; het bood plaats aan 2500 gasten van wie er 1600 tegelijk konden baden. De imposante ruïnes van de thermen met restanten van schitterende mozaïeken zijn in Rome nog te zien aan de avenue "Viale delle Terme di Caracalla". 's Zomers worden de ruïnes gebruikt voor het opvoeren van schilderachtige Italiaanse opera's in de open lucht.

De San Giovanni a Porta Latina, voluit de Basilica dei santi Giovanni a Porta Latina is een vroegchristelijke kerk in Rome gelegen aan de Via Latina vlak bij de Porta Latina, een van de stadspoorten in de Aureliaanse Muur. De basiliek is een titelkerk. Volgens Tertullianus, zoals geciteerd door Hiëronymus van Stridon, zou de evangelist Johannes in het jaar 92 martelingen in Rome op bevel van keizer Titus Flavius Domitianus overleefd hebben. Hij zou onderdompeling in een vat kokende olie overleefd hebben. In 95 werd hij vervolgens verbannen naar het Griekse eiland Patmos. Dit verhaal werd aldus ook opgenomen in de Martyrologium Romanum. Deze marteling vond plaats aan de Porta Latina, en op die plaats, langs de weg, werd de kleine kapel San Giovanni in Oleo gebouwd. Aan de overzijde van de Via Latina, tegenwoordig de Via di Porta Latina genoemd binnen de stadsmuren, zo'n 100 meter noordelijker werd in de late 5e eeuw de San Giovanni a Porta Latina gebouwd. Deze bouw vond plaats tijdens het pontificaat van paus Gelasius I dus moet tussen 492 en 496 aangevat en voltooid zijn. Die bouwperiode is bovendien consistent met de ouderdom van de oudste dakpannen van de kerk, dewelke zijn gemerkt met een belastingszegel van Theodorik de Grote, de koning van de Ostrogoten, die heerste over delen van Italië van 493 tot 526. Een van deze dakpannen werd trouwens herbruikt en verwerkt in een lessenaar die tegenwoordig in de basilica wordt gebruikt. Een eerste restauratie van de basilica vond plaats in de 8e eeuw, tijdens het pontificaat van paus Adrianus I, in de daarop volgende eeuwen werden de romaanse klokkentoren en het portico aangebouwd. Aan het einde van de 12e eeuw werd de kerk terug geconsecreerd, ditmaal door paus Celestinus III. De klokkentoren is behouden is daarmee een van de nog bestaande voorbeelden van de romaanse klokkentorens in Rome.

De Preziosissimo Sangue di Nostro Signore Gesù Cristo is een aan het kostbaarste Bloed van onze Heer Jezus Christus gewijde kerk in Rome, gelegen in de wijk Appio Latino (Municipio IX). De kerk doet dienst als de Abdijkerk van de Zusters Aanbidsters van het Bloed van Christus. In de kerk worden relieken bewaard van de heilige Maria De Mattias, stichtster van deze congregatie. Een bezienswaardigheid zijn de Glas-in-loodramen voorstellende de Via Crucis.

De Castra Peregrina of Castra Peregrinorum was een castrum in het oude Rome. De Castra Peregrina werd in het begin van de 1e eeuw n.Chr. gebouwd, mogelijk in opdracht van keizer Augustus. Het kamp werd gebruikt door de frumentarii, legioensoldaten uit alle delen van het Rijk die met een speciale opdracht in Rome op bezoek waren. Zij begeleiden onder andere gevangen die in Rome terecht moesten staan en werden vanaf de 2e eeuw ook ingezet als geheime politie. Op het terrein van de castrum werd in de 5e eeuw de ronde kerk Santo Stefano Rotondo gebouwd. Restanten van het kamp werd in 1904-1909 ontdekt bij opgravingen in de tuin van een klooster. Deze restanten bestonden uit vier rechthoekige gebouwen met kleine kamers.

De Aureliaanse Muur (Latijn: Muri Aureliani) is een antieke stadsmuur in Rome. De muur ontleent zijn naam aan keizer Aurelianus, die in 271 opdracht gaf tot de bouw.

De Santo Stefano Rotondo is een vroegchristelijke kerk in Rome. De kerk werd in de eerste helft van de 5e eeuw op de Caelius gebouwd in opdracht van de West-Romeinse keizer Valentinianus III (425-455) of Paus Sixtus III (432-440). Het gebouw werd tijdens het pontificaat van Paus Simplicius (468-483) ingewijd. Op dit terrein stond eerder de Castra Peregrina. De Santo Stefano Rotondo heeft een ronde vorm, die mogelijk is gebaseerd op de eerste Heilig Grafkerk in Jeruzalem die honderd jaar eerder was gebouwd. De kerk bestond oorspronkelijk uit een centraal deel dat werd omgeven door twee concentrische beuken. Vier exedra's waren als kapellen in een kruisvorm tegen de middenbeuk aan gebouwd. Het centrale deel van de kerk heeft een diameter en een hoogte van 22 meter en wordt gedragen door 22 antieke zuilen met 5e-eeuwse kapitelen in de Ionische orde. 22 halfronde ramen laten licht de kerk binnen. Tegen het centrale deel is de concentrische middenbeuk met een diameter van 45 meter aan gebouwd. Tussen de middenbeuk en de buitenste ring was een open corridor, die door de vier kapellen werd onderbroken. De buitenste ring had destijds een diameter van 64 meter. Onder Paus Adrianus I (772-795) was de constructie dusdanig verzwakt, dat het centrale deel met drie bogen versterkt moest worden. In mei 1084 vielen de Noormannen onder Robert Guiscard Rome binnen en brachten daarbij grote schade toe aan onder andere de Santo Stefano Rotondo. De kerk kon niet goed hersteld worden en onder Paus Innocentius II (1130-1143) werden de buitenste ring en drie van de vier kapellen afgebroken. De 44 arcaden van de middelste ring werden dichtgemetseld en de oostelijke kapel werd verbouwd tot entreeportaal. In 1453 kreeg de kerk zijn huidige uiterlijk toen een dubbel portaal werd aangebouwd. Bij opgravingen in 1658 zijn de restanten van een mithraeum onder de kerk gevonden. Ook werden restanten van barakken van de Castra Peregrina aangetroffen.

De Santa Maria in Domnica, ook wel de Santa Maria alla Navicella is een basiliek in Rome, aan de Via della Navicella, 10. De eerste naam dankt de kerk aan het woord Domnicum waarmee in de Romeinse Oudheid een kerk van Christelijke samenkomst werd aangeduid, de tweede naam heeft betrekking op het kleine stenen scheepje (Navicella) dat - eveneens in de Oudheid - door matrozen voor de kerk werd opgesteld als votiefgave aan Isis. Dit scheepje werd door paus Leo X omgebouwd tot fontein. Op de plek van de huidige kerk heeft dus al lange tijd een tempel gestaan. De oudste vorm van de huidige kerk stamt uit de zevende eeuw. In het begin van de negende eeuw werd de kerk grotendeels herbouwd door paus Paschalis I. Uit die tijd dateert ook het mozaïek in de koepel van de basiliek. Paus Leo X liet de kerk in 1513-14 grondig restaureren. Bij de restauratie werd de portico gemaakt voor de ingang. De fresco's in de kerk zijn van Perin del Vaga, naar een ontwerp van Giulio Romano.

De Coelius of Caelius (Italiaans: Celio) is een van de zeven heuvels van Rome. Het is ook de naam van een Romeinse gens: Decius Caelius Calvinus Balbinus, Romeins keizer in 238 Gaius Coelius Caldus, volkstribuun Lucius Caelius Antipater, geschiedschrijver Marcus Caelius Rufus, politicus, redenaar, vriend van Cicero en Catullus