Corinthia Brussels

Het Rijksadministratief Centrum of RAC (Frans: Cité administrative de l'État) is een gebouwencomplex in Brussel, gelegen tussen de Pachecolaan en de Koningsstraat. Aan de noordkant van het centrum staat de Financietoren, aan de zuidkant de Congreskolom. Het complex is rechtstreeks verbonden met het station Brussel-Congres en heeft een eigen postcode (1010).

Het Speelgoedmuseum is een museum in Brussel, in de Verenigingstraat. Het museum werd opgericht in 1990 door André Raemdonck, een gepassioneerde verzamelaar van speelgoed. Dit museum, ingericht in een 19de-eeuws herenhuis, bestaat uit rond de 35.000 voorwerpen uit 1830 tot heden. Er zijn tinnen soldaatjes, modeltreinen, poppen, hobbelpaarden en houten puzzels van eerdere generaties. Veel speelgoed mag ook worden aangeraakt en/of gebruikt worden om mee te spelen. In 2020 kwam Raemdonck te overlijden en werd het beheer van het museum overgenomen door zijn dochter Dominique.

De Koningsstraat (Frans: Rue Royale) is naast de Wetstraat, de Hertogstraat en het Paleizenplein een van de vier grote lanen die het Warandepark, in het centrum van Brussel, omzomen. Ze vormt een rechte as die doorloopt tot Sint-Joost-ten-Node en Schaarbeek.

Lever House is een neoklassiek gebouw op het Congresplein in Brussel. Het is opgetrokken in 1852 naar een ontwerp van Joseph Poelaert. Aan de overzijde van het plein staat een identiek herenhuis.

De Schaarbeeksepoort (Frans: Porte de Schaerbeek) is een van de zeven stadspoorten die deel uitmaakte van de tweede stadsomwalling van Brussel. Van 1359 tot 1784 stond ze op de plek van de huidige Financietoren. De bouw van de tweede ommuring ving aan in 1357. Wellicht hebben we een eerste vermelding van de poort in december 1359. Ze was ingeplant op de valleiflank boven de Broekstraat, een weg die naar de Warmoespoort op de eerste omwalling liep. Haar naam Coelscheporte duikt voor het eerst op in 1363. Traditioneel leest men dit als 'Keulsepoort', omdat ze uitgaf op een oude handelsweg naar Keulen. Het poortgebouw lag echter niet direct op de uitvalsweg (het wegennet moest worden aangepast om ze aan te sluiten op de Broekstraat) en bovendien liep de hoofdroute naar Keulen via de Leuvensepoort. Door de Coelscheporte ging men eerder naar Schaarbeek, Vilvoorde en Mechelen. Daarom is voorgesteld dat de naam oorspronkelijk verwees naar kolen in plaats van Keulen. Deze 'Koolsepoort' zou verbonden zijn met de grootschalige groentenkweek in het toenmalige Warmoesbroek, waar de poort lag. Ook de Ezelweg die erop uitkwam, verwees trouwens naar het dagelijkse groententransport dat er in die tijd plaatsvond. Toen het gehucht Schaarbeek een sterke verstedelijking begon te kennen, ging men spreken over de Schaarbeeksepoort. In 1784 werd de Schaarbeeksepoort gesloopt om plaats te maken voor de brede lanen die wij nu kennen als de Brusselse binnenring. Er kwam een hek en tegen 1825 twee octrooipaviljoenen van stadsarchitect Nicolas Roget. Rond deze octrooipoort werd in 1830 fel gevochten tijdens de Septemberdagen van de Belgische Revolutie. Het regeringsleger opende door de poort kanonvuur op de opstandelingen in het Warandepark. Op 27 september, om 4u in de ochtend, schreef prins Frederik buiten de poort een brief aan zijn broer Willem om te zeggen dat hij Brussel opgaf. De tweede incarnatie van de Schaarbeeksepoort werd ontmanteld bij de afschaffing van het octrooi in 1860. Tegenwoordig wordt de benaming gebruikt voor het kruispunt tussen de Koningsstraat en de Kruidtuinlaan.

De Financietoren (Frans: Tour des Finances), vaak FINTO genoemd, is een kantoorgebouw langs de Kleine Ring in Brussel, aan de kruising van de Kruidtuinlaan en de Koningsstraat. Met zijn 144 meter hoogte is het gebouw het op een na hoogste van België, na de Zuidertoren. Als men rekening houdt met de zendmast van de VRT en RTBF is hij met 174 meter het hoogste punt van Brussel. De toren werd in 1982 gebouwd en heeft sindsdien onderdak geboden aan de ambtenaren van het ministerie van Financiën. De toren was het sluitstuk van de bouw van het Rijksadministratief Centrum en werd evenals dit centrum ontworpen door de architecten Hugo Van Kuyck, Marcel Lambrichs en Léon Stynen. Bij de bouw werd tussen 1968 en 1972 eerst het niveauverschil van 13 meter tussen het hoogste en het laagste punt van het bouwterrein aangepakt. De funderingen zitten 26 meter diep in de ondergrond, wat complex was door de aanwezigheid van veel grondwater en de nabijheid van de Noord-Zuidverbinding. Tussen 1974 en 1978 lag de bouw grotendeels stil door budgettaire problemen van de overheid. In 1983 werd de toren in gebruik genomen. Ten noorden van het kantoorgebouw ligt de Kruidtuin, ten oosten staan het Galileigebouw en ten westen staat het Pachecogebouw.

De Observatoriumkerk (Frans: Temple de l'Observatoire) was een protestants kerkgebouw te Brussel, gelegen aan de huidige Bisschoffsheimlaan. Sedert 1974 is op dezelfde plaats de Kruidtuinkerk (Temple du Botanique) gevestigd.

Het graf van de onbekende soldaat is een monument in Brussel waar op 11 november 1922 het stoffelijk overschot begraven werd van een onbekende soldaat. Het monument ligt aan de voet van de Congreskolom, deze herdenkt het Nationaal Congres van 1830, dat de Belgische Grondwet bekrachtigde.

Het Congresplein (Frans: Place du Congrès) is het plein in Brussel waar de Congreskolom staat. Het wordt aan de oostzijde begrensd door de Koningsstraat en biedt een panoramisch uitzicht op het westen.

De Congreskolom (Frans: Colonne du Congrès) in Brussel werd tussen 1850 en 1859 opgericht naar plannen van architect Joseph Poelaert die zich liet inspireren door de Zuil van Trajanus in Rome. De kolom bevindt zich op de Congresplaats, een pleintje grenzend aan de Koningsstraat. De kolom herdenkt het Nationaal Congres van 1830, dat de Belgische Grondwet bekrachtigde. Op de 47 meter hoge kolom staan onder meer allegorieën afgebeeld over de (toenmalige) negen provincies en de Belgische Natie. In het voetstuk van de zuil bevinden zich ook op de vier zijden trofeeën met monogram van Leopold I. Beeldhouwer Louis Mélot beeldde de Kunsten, Wetenschappen, Nijverheid en Landbouw uit. De ingebeitelde datums, belangrijke momenten van de Belgische onafhankelijkheid zijn september 1830 (gevechten voor onafhankelijkheid), 10 november 1830 (installatie Congres), 7 februari 1831 (goedkeuring Grondwet) en 21 juli 1831 (eedaflegging Leopold I). Op de hoekpunten van de sokkel staan allegorische vrouwenbeelden, die de fundamentele vrijheden van de jonge natie symboliseren, de constitutionele vrijheden van vereniging, van pers, van onderwijs en van eredienst. Boven op de kolom staat een standbeeld van koning Leopold I vervaardigd door Guillaume Geefs. De reliëfs en sculpturen aan de onderkant van kolom zijn van de hand van Eugène Simonis. Een wenteltrap met 193 treden leidt tot het uitzichtplatform op de top van de zuil, versierd met een rijkelijk bewerkte balustrade. Het platform biedt plaats aan 16 bezoekers maar is om veiligheidsredenen niet meer toegankelijk. Op 11 november 1922 kwam aan de voet van de Congreskolom het Graf van de Onbekende Soldaat, met de eeuwig brandende vlam. Aan beide zijden van de vlam bevinden bronzen leeuwen, die de wacht houden aan weerszijden van de fakkel. Op 18 januari 2007 werd een van de vier elk anderhalve ton zware bronzen vrouwenbeelden op de sokkel in de avond door een rukwind tijdens storm Kyrill van haar voetstuk geblazen, het ging om de Persvrijheid. Het beeld, en de sokkel dienden hersteld te worden.

Het Vrijheidsplein (Frans: Place de la Liberté) is een plein in de Belgische stad Brussel. Het plein werd aangelegd omstreeks 1874, toen de volkswijk Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw werd afgebroken en heropgebouwd, waarbij het stratenpatroon compleet werd hertekend. Dit gebeurde door Antoine Mennessier en Georges Aigoin op initiatief van burgemeester Jules Anspach. De naam verwijst naar de Belgische grondwettelijke vrijheden. Dit geldt ook voor de namen van de vier straten die van hieruit vertrekken, verwijzend naar de persvrijheid, de vrijheid van vereniging, de godsdienstvrijheid en de vrijheid van onderwijs. Het plein is rechthoekig en wordt omringd door een coherent architecturaal geheel in eclectische stijl. Aan drie van de vier zijden bevindt zich symmetrische bebouwing ontworpen door Wynand Janssens in 1876-1877. Aan de vierde zijde bevindt zich het eclectische herenhuis de Knuyt de Vosmaer. Het plein met het rechthoekig grasperk werd in 1885 aangelegd door architect Pierre-Victor Jamaer. Centraal op het plein staat een standbeeld van Charles Rogier door Guillaume De Groot, ingehuldigd in 1897. In 1978 werden vijftien Kaukasische vleugelnoten aangeplant op het plein. Op de trottoirs kwamen winterlinden. In 2023 stelde de stad Brussel een heraanleg voor met behoud van de bomen, maar het plan werd afgekeurd door de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen, die van mening was dat de bomen het zicht ontnamen op de als monument aangemerkte huizen en daarom moesten worden vervangen door lagere beplanting.

Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw of Vrijheidswijk (Frans: Notre-Dame-aux-Neiges of Quartier des Libertés) is een oude wijk van Brussel-stad, gelegen in de noordoosthoek van de Vijfhoek. De wijk wordt begrensd door de Kleine Ring, de Pachecolaan en de Leuvenseweg, en komt ongeveer overeen met het stadsdeel tussen de metrostations Kruidtuin en Madou en het treinstation Brussel-Congres. De wijk kreeg haar naam van een kapel uit 1621, gelegen op het einde van de Ouden Scarenbeekschen straet, die in 1796 werd afgebroken. Tijdens het pontificaat van Paus Liberius zou zich een Mariaverschijning hebben voorgedaan, waarbij er sneeuw zou zijn gevallen in augustus. De legende van Onze-Lieve-Vrouwe ter Sneeuw is ook elders in de Rooms-katholieke wereld bekend.