Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw (Brussel)

Het Vrijheidsplein (Frans: Place de la Liberté) is een plein in de Belgische stad Brussel. Het plein werd aangelegd omstreeks 1874, toen de volkswijk Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw werd afgebroken en heropgebouwd, waarbij het stratenpatroon compleet werd hertekend. Dit gebeurde door Antoine Mennessier en Georges Aigoin op initiatief van burgemeester Jules Anspach. De naam verwijst naar de Belgische grondwettelijke vrijheden. Dit geldt ook voor de namen van de vier straten die van hieruit vertrekken, verwijzend naar de persvrijheid, de vrijheid van vereniging, de godsdienstvrijheid en de vrijheid van onderwijs. Het plein is rechthoekig en wordt omringd door een coherent architecturaal geheel in eclectische stijl. Aan drie van de vier zijden bevindt zich symmetrische bebouwing ontworpen door Wynand Janssens in 1876-1877. Aan de vierde zijde bevindt zich het eclectische herenhuis de Knuyt de Vosmaer. Het plein met het rechthoekig grasperk werd in 1885 aangelegd door architect Pierre-Victor Jamaer. Centraal op het plein staat een standbeeld van Charles Rogier door Guillaume De Groot, ingehuldigd in 1897. In 1978 werden vijftien Kaukasische vleugelnoten aangeplant op het plein. Op de trottoirs kwamen winterlinden. In 2023 stelde de stad Brussel een heraanleg voor met behoud van de bomen, maar het plan werd afgekeurd door de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen, die van mening was dat de bomen het zicht ontnamen op de als monument aangemerkte huizen en daarom moesten worden vervangen door lagere beplanting.

Het Hotel de Knuyt de Vosmaer is een herenhuis in eclectische stijl gelegen aan de Congresstraat 33 in Brussel, tegenover het Vrijheidsplein. Het is gebouwd in 1878-1879 naar plannen van de architect Joseph Naert.

Het Koninklijk Circus (Frans: Cirque Royal) is een evenementenzaal in het centrum van Brussel. Het gebouw dateert van 1878, toen het dienstdeed voor het enige permanente Brusselse circus. Het was een periode van architectonische vernieuwingen (onder meer het Justitiepaleis) in Brussel onder impuls van Leopold II.

Het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers is sinds 11 juli 2002 het administratief centrum van het Vlaams Parlement. Het is gelegen in het centrum van Brussel, vlak naast het Vlaams Parlementsgebouw waarmee het via een tunnel verbonden is. Het gebouw, naar een ontwerp van Victor Bourgeois, werd tussen 1937 en 1946 gebouwd in opdracht van De Post voor de huisvesting van de Postcheque-diensten. Het werd oorspronkelijk dan ook het Postchequegebouw genoemd. In 1991 werd het in vervallen toestand door het Vlaams Parlement aangekocht. In 1997 werd na een architectuurwedstrijd gekozen voor een restauratieproject dat in het voorjaar van 2002 werd afgerond. In het gebouw bevindt zich de monumentale Lokettenzaal met een oppervlakte van 1600 vierkante meter, waar zich nu de tentoonstellingsruimte en het bezoekerscentrum De Loketten bevindt. De ruimte wordt permanent gebruikt voor tentoonstellingen. Onder andere aan Panamarenko en Roger Raveel werden reeds grote tentoonstellingen gewijd. Ook de tentoonstellingen 6+ Antwerpse Mode en Iconen van design kregen veel aandacht. In de tweede helft van 2009 wordt de Lokettenzaal heringericht naar een ontwerp van Stefan Schöning en Giuseppe Farris. De administratie en medewerkers van het parlement, die vóór 2002 in gehuurde kantoorruimte in de omgeving van het Vlaams Parlementsgebouw gehuisvest waren, verhuisden allemaal naar het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers. Ook de 124 volksvertegenwoordigers hebben een kantoor in dit gebouw. In totaal gaat het om 500 kantoren, twee restaurants, een fitnessruimte en een groot atrium van 15 op 30 meter, 25 meter hoog. Hierin bevindt zich een binnentuin met bamboestruiken. In het gebouw is tot slotte ook ruimte voor het Kinderrechtencommissariaat, de Vlaamse Ombudsdienst, het Vlaams Instituut voor Wetenschappelijk en Technologisch Aspectenonderzoek (viWTA) en het Vlaams Vredesinstituut. Een oude paternosterlift die om veiligheidsredenen niet meer mag gebruikt worden is door Guillaume Bijl gedecoreerd met polyesterpoppen. Monique Thomaes levert een interactieve lichtsculptuur, Joaquim Pereira Eres een doorschijnende uitvergrote satellietfoto, en Fred Eerdekens werkte een optische illusie uit met de oude buizenpostmachine van het postchequegebouw. Rond het gebouw is door Jozef Legrand een wandelpad ontworpen. Het bezoekerscentrum kan bereikt worden via de IJzerenkruisstraat, de hoofdtoegang voor de administratie, de parlementariërs en de diensten bevindt zich in de Leuvenseweg.

Het Barricadenplein (Frans: Place des Barricades) is een rond neoklassiek plein in Brussel, gelegen in het noordoosten van de Vijfhoek, vlak naast de Kleine Ring. Sinds 1988 is het geheel beschermd.

Het Speelgoedmuseum is een museum in Brussel, in de Verenigingstraat. Het museum werd opgericht in 1990 door André Raemdonck, een gepassioneerde verzamelaar van speelgoed. Dit museum, ingericht in een 19de-eeuws herenhuis, bestaat uit rond de 35.000 voorwerpen uit 1830 tot heden. Er zijn tinnen soldaatjes, modeltreinen, poppen, hobbelpaarden en houten puzzels van eerdere generaties. Veel speelgoed mag ook worden aangeraakt en/of gebruikt worden om mee te spelen. In 2020 kwam Raemdonck te overlijden en werd het beheer van het museum overgenomen door zijn dochter Dominique.

Madou is een station van de Brusselse metro in op de grens met de gemeentes Sint-Joost-ten-Node en Brussel-stad.

Het Corinthia Grand Hotel Astoria Brussels, voorheen Hôtel Astoria, bestaat sinds 1910 in de Brusselse Koningsstraat. Het heropent in 2024 na zeventien jaar sluiting.

De Leuvensepoort (Frans: Porte de Louvain) is een voormalige stadspoort op de tweede omwalling van Brussel. Na het neerhalen van de vestingwerken werd het in de 19e eeuw een octrooipoort met twee paviljoenen. Sinds de afbraak van deze octrooipoort in 1860 is 'Leuvensepoort' hoogstens nog een officieuze plaatsnaam die wordt gebruikt om het Madouplein en Surlet de Chokierplein aan te duiden.

Het Vlaams Parlement is de parlementaire vergadering van de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaams Gewest, en zetelt in het Vlaams Parlementsgebouw in Brussel. Het Vlaams Parlement telt 124 leden die allen samen de Vlaamse Gemeenschap vormen. 118 leden daarvan zijn verkozen in het Vlaams Gewest, de andere zes zijn afkomstig uit het kiesgebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Deze zes leden mogen uitsluitend stemmen over zaken betreffende de gemeenschapsmateries, aangezien het Vlaams Parlement geen gewestbevoegdheden kan uitoefenen in Brussel. Deze volksvertegenwoordiging is opgericht onmiddellijk na de consensusbeslissing van de Vlaamse politieke partijen om de instellingen voor gewest en gemeenschap volledig samen te voegen. Sinds 1995 worden er voor het Vlaams Parlement eigen verkiezingen gehouden. Daarvóór namen de Vlamingen uit het federale parlement zitting in het Vlaams Parlement. Ze oefenden dus een dubbelmandaat uit. Vóór 2 april 1996 heette het de Vlaamse Raad en vóór 1980 de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, of kortweg de Nederlandse Cultuurraad.

Het Vlaams Parlementsgebouw, gelegen in het centrum van Brussel is sinds 16 maart 1996 de zetel van het Vlaams Parlement. Het Vlaams Parlement vergaderde toen voor de eerste keer in een eigen halfrond. Tot dan maakte het gebruik van de vergaderzalen en een aantal kantoren van de Kamer van volksvertegenwoordigers.

De Madoutunnel is een stedelijke tunnel voor het autoverkeer gelegen in de Belgische hoofdstad Brussel. De tunnel maakt deel uit van de Kleine Ring en loopt onder het Madouplein. De tunnel bevat 2x2 rijstroken en heeft geen middenwand. Er zijn 2 noodnissen aanwezig (1 in elke rijrichting), maar geen noodtelefoons. Aan beide inritten kan de tunnel worden afgesloten door middel van een verkeerslicht. Boven iedere inrit is een elektronisch tekstbord aangebracht waarop maximaal 35 tekens kunnen worden weergegeven. Er is ook verlichting aanwezig in de tunnel, waarvan de intensiteit zich kan aanpassen aan de sterkte van het zonlicht bovengronds. De tunnel wordt op afstand bewaakt door de operatoren van de 24-uurspermanentie MOBIRIS bij de Brusselse wegbeheerder Mobiel Brussel.