Koninklijk Circus

Het Hotel de Knuyt de Vosmaer is een herenhuis in eclectische stijl gelegen aan de Congresstraat 33 in Brussel, tegenover het Vrijheidsplein. Het is gebouwd in 1878-1879 naar plannen van de architect Joseph Naert.

Het Vrijheidsplein (Frans: Place de la Liberté) is een plein in de Belgische stad Brussel. Het plein werd aangelegd omstreeks 1874, toen de volkswijk Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw werd afgebroken en heropgebouwd, waarbij het stratenpatroon compleet werd hertekend. Dit gebeurde door Antoine Mennessier en Georges Aigoin op initiatief van burgemeester Jules Anspach. De naam verwijst naar de Belgische grondwettelijke vrijheden. Dit geldt ook voor de namen van de vier straten die van hieruit vertrekken, verwijzend naar de persvrijheid, de vrijheid van vereniging, de godsdienstvrijheid en de vrijheid van onderwijs. Het plein is rechthoekig en wordt omringd door een coherent architecturaal geheel in eclectische stijl. Aan drie van de vier zijden bevindt zich symmetrische bebouwing ontworpen door Wynand Janssens in 1876-1877. Aan de vierde zijde bevindt zich het eclectische herenhuis de Knuyt de Vosmaer. Het plein met het rechthoekig grasperk werd in 1885 aangelegd door architect Pierre-Victor Jamaer. Centraal op het plein staat een standbeeld van Charles Rogier door Guillaume De Groot, ingehuldigd in 1897. In 1978 werden vijftien Kaukasische vleugelnoten aangeplant op het plein. Op de trottoirs kwamen winterlinden. In 2023 stelde de stad Brussel een heraanleg voor met behoud van de bomen, maar het plan werd afgekeurd door de Koninklijke Commissie voor Monumenten en Landschappen, die van mening was dat de bomen het zicht ontnamen op de als monument aangemerkte huizen en daarom moesten worden vervangen door lagere beplanting.

Onze-Lieve-Vrouw-ter-Sneeuw of Vrijheidswijk (Frans: Notre-Dame-aux-Neiges of Quartier des Libertés) is een oude wijk van Brussel-stad, gelegen in de noordoosthoek van de Vijfhoek. De wijk wordt begrensd door de Kleine Ring, de Pachecolaan en de Leuvenseweg, en komt ongeveer overeen met het stadsdeel tussen de metrostations Kruidtuin en Madou en het treinstation Brussel-Congres. De wijk kreeg haar naam van een kapel uit 1621, gelegen op het einde van de Ouden Scarenbeekschen straet, die in 1796 werd afgebroken. Tijdens het pontificaat van Paus Liberius zou zich een Mariaverschijning hebben voorgedaan, waarbij er sneeuw zou zijn gevallen in augustus. De legende van Onze-Lieve-Vrouwe ter Sneeuw is ook elders in de Rooms-katholieke wereld bekend.

Het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers is sinds 11 juli 2002 het administratief centrum van het Vlaams Parlement. Het is gelegen in het centrum van Brussel, vlak naast het Vlaams Parlementsgebouw waarmee het via een tunnel verbonden is. Het gebouw, naar een ontwerp van Victor Bourgeois, werd tussen 1937 en 1946 gebouwd in opdracht van De Post voor de huisvesting van de Postcheque-diensten. Het werd oorspronkelijk dan ook het Postchequegebouw genoemd. In 1991 werd het in vervallen toestand door het Vlaams Parlement aangekocht. In 1997 werd na een architectuurwedstrijd gekozen voor een restauratieproject dat in het voorjaar van 2002 werd afgerond. In het gebouw bevindt zich de monumentale Lokettenzaal met een oppervlakte van 1600 vierkante meter, waar zich nu de tentoonstellingsruimte en het bezoekerscentrum De Loketten bevindt. De ruimte wordt permanent gebruikt voor tentoonstellingen. Onder andere aan Panamarenko en Roger Raveel werden reeds grote tentoonstellingen gewijd. Ook de tentoonstellingen 6+ Antwerpse Mode en Iconen van design kregen veel aandacht. In de tweede helft van 2009 wordt de Lokettenzaal heringericht naar een ontwerp van Stefan Schöning en Giuseppe Farris. De administratie en medewerkers van het parlement, die vóór 2002 in gehuurde kantoorruimte in de omgeving van het Vlaams Parlementsgebouw gehuisvest waren, verhuisden allemaal naar het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers. Ook de 124 volksvertegenwoordigers hebben een kantoor in dit gebouw. In totaal gaat het om 500 kantoren, twee restaurants, een fitnessruimte en een groot atrium van 15 op 30 meter, 25 meter hoog. Hierin bevindt zich een binnentuin met bamboestruiken. In het gebouw is tot slotte ook ruimte voor het Kinderrechtencommissariaat, de Vlaamse Ombudsdienst, het Vlaams Instituut voor Wetenschappelijk en Technologisch Aspectenonderzoek (viWTA) en het Vlaams Vredesinstituut. Een oude paternosterlift die om veiligheidsredenen niet meer mag gebruikt worden is door Guillaume Bijl gedecoreerd met polyesterpoppen. Monique Thomaes levert een interactieve lichtsculptuur, Joaquim Pereira Eres een doorschijnende uitvergrote satellietfoto, en Fred Eerdekens werkte een optische illusie uit met de oude buizenpostmachine van het postchequegebouw. Rond het gebouw is door Jozef Legrand een wandelpad ontworpen. Het bezoekerscentrum kan bereikt worden via de IJzerenkruisstraat, de hoofdtoegang voor de administratie, de parlementariërs en de diensten bevindt zich in de Leuvenseweg.

De Koningsstraat (Frans: Rue Royale) is naast de Wetstraat, de Hertogstraat en het Paleizenplein een van de vier grote lanen die het Warandepark, in het centrum van Brussel, omzomen. Ze vormt een rechte as die doorloopt tot Sint-Joost-ten-Node en Schaarbeek.

Het Vlaams Parlement is de parlementaire vergadering van de Vlaamse Gemeenschap en het Vlaams Gewest, en zetelt in het Vlaams Parlementsgebouw in Brussel. Het Vlaams Parlement telt 124 leden die allen samen de Vlaamse Gemeenschap vormen. 118 leden daarvan zijn verkozen in het Vlaams Gewest, de andere zes zijn afkomstig uit het kiesgebied van het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. Deze zes leden mogen uitsluitend stemmen over zaken betreffende de gemeenschapsmateries, aangezien het Vlaams Parlement geen gewestbevoegdheden kan uitoefenen in Brussel. Deze volksvertegenwoordiging is opgericht onmiddellijk na de consensusbeslissing van de Vlaamse politieke partijen om de instellingen voor gewest en gemeenschap volledig samen te voegen. Sinds 1995 worden er voor het Vlaams Parlement eigen verkiezingen gehouden. Daarvóór namen de Vlamingen uit het federale parlement zitting in het Vlaams Parlement. Ze oefenden dus een dubbelmandaat uit. Vóór 2 april 1996 heette het de Vlaamse Raad en vóór 1980 de Cultuurraad voor de Nederlandse Cultuurgemeenschap, of kortweg de Nederlandse Cultuurraad.

Het Vlaams Parlementsgebouw, gelegen in het centrum van Brussel is sinds 16 maart 1996 de zetel van het Vlaams Parlement. Het Vlaams Parlement vergaderde toen voor de eerste keer in een eigen halfrond. Tot dan maakte het gebruik van de vergaderzalen en een aantal kantoren van de Kamer van volksvertegenwoordigers.

Het Federaal Parlement, ook het Belgische Parlement of de (Wetgevende) Kamers genoemd, is de nationale volksvertegenwoordiging van België, en zetelt in het Paleis der Natie in Brussel. Het Federaal Parlement bestaat uit twee kamers (bicameraal): de Kamer van volksvertegenwoordigers en de Senaat. De Kamer van volksvertegenwoordigers telt 150 zetels en de Senaat 60 zetels. De gemeenschappelijke vergadering van de Kamerleden en de senatoren vindt plaats in de Verenigde Kamers. De werking en samenstelling van de federale kamers wordt grotendeels geregeld in de Belgische Grondwet. In het Belgische parlement wordt (sinds 24 juni 1936 in de Kamer en sinds 10 november 1936 in de Senaat) simultaan getolkt tussen Frans en Nederlands; België was daarmee het eerste land met parlementaire tolken. Op 26 november 1935 had Henri Carton de Wiart een pleidooi gehouden voor vertolking.

Het Paleis der Natie (Frans: Palais de la Nation, Duits: Palast der Nation) te Brussel is de zetel van het Federaal Parlement van België. Het is de zetel van zowel de Kamer van volksvertegenwoordigers als de Senaat. Het Paleis der Natie ligt aan de Wetstraat. Het gebouwencomplex is van het Koninklijk Paleis van Brussel gescheiden door het Warandepark. Ten noordoosten van het Paleis der Natie, en verbonden door een overdekte voetbrug ligt het Huis van de parlementsleden. Dit bouwwerk, gebouwd tussen 1889 en 1894, was oorspronkelijk het Ministerie van Spoorwegen, Posterijen, Telegrafie en Zeewezen, maar herbergt de laatste decennia de kantoren van de volksvertegenwoordigers, senatoren en parlementaire fractiemedewerkers. Het is van het Paleis gescheiden door de Henri Beyaertstraat, een straat afgesloten voor het publiek en onderdeel van de beveiligde zone rond het parlementsgebouw. De straat is genoemd naar Henri Beyaert, de architect van het voornoemde Ministerie. Het Paleis der Natie heeft een beiaard. Het is een van de drie parlementaire beiaarden in de wereld. Alleen Catalonië in Barcelona en Canada in Ottawa hebben er ook een.

Het Corinthia Grand Hotel Astoria Brussels, voorheen Hôtel Astoria, bestaat sinds 1910 in de Brusselse Koningsstraat. Het heropent in 2024 na zeventien jaar sluiting.

Lever House is een neoklassiek gebouw op het Congresplein in Brussel. Het is opgetrokken in 1852 naar een ontwerp van Joseph Poelaert. Aan de overzijde van het plein staat een identiek herenhuis.

Het Hotel van Financiën (Frans: Hôtel des Finances) is een 18e-eeuws neoclassicistisch gebouw gelegen aan de Wetstraat 12 te Brussel. Sedert 1836 houden de Belgische ministers van Financiën er kantoor. Aanvankelijk was het opgetrokken als een private residentie (1780) in wat toen nog de Brabantstraat heette. Vanaf 1789 nam de aristocraat Adrien Ange de Walckiers er zijn intrek en stond het gekend als het Hôtel Walckiers. Hij was een rijk man en had de leiding over de Banque de Nettinne. Vanaf 1830 was rechtenprofessor Xavier Jacquelart korte tijd eigenaar.