Vlaams Parlement

Het Vlaams Parlementsgebouw, gelegen in het centrum van Brussel is sinds 16 maart 1996 de zetel van het Vlaams Parlement. Het Vlaams Parlement vergaderde toen voor de eerste keer in een eigen halfrond. Tot dan maakte het gebruik van de vergaderzalen en een aantal kantoren van de Kamer van volksvertegenwoordigers.

Het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers is sinds 11 juli 2002 het administratief centrum van het Vlaams Parlement. Het is gelegen in het centrum van Brussel, vlak naast het Vlaams Parlementsgebouw waarmee het via een tunnel verbonden is. Het gebouw, naar een ontwerp van Victor Bourgeois, werd tussen 1937 en 1946 gebouwd in opdracht van De Post voor de huisvesting van de Postcheque-diensten. Het werd oorspronkelijk dan ook het Postchequegebouw genoemd. In 1991 werd het in vervallen toestand door het Vlaams Parlement aangekocht. In 1997 werd na een architectuurwedstrijd gekozen voor een restauratieproject dat in het voorjaar van 2002 werd afgerond. In het gebouw bevindt zich de monumentale Lokettenzaal met een oppervlakte van 1600 vierkante meter, waar zich nu de tentoonstellingsruimte en het bezoekerscentrum De Loketten bevindt. De ruimte wordt permanent gebruikt voor tentoonstellingen. Onder andere aan Panamarenko en Roger Raveel werden reeds grote tentoonstellingen gewijd. Ook de tentoonstellingen 6+ Antwerpse Mode en Iconen van design kregen veel aandacht. In de tweede helft van 2009 wordt de Lokettenzaal heringericht naar een ontwerp van Stefan Schöning en Giuseppe Farris. De administratie en medewerkers van het parlement, die vóór 2002 in gehuurde kantoorruimte in de omgeving van het Vlaams Parlementsgebouw gehuisvest waren, verhuisden allemaal naar het Huis van de Vlaamse Volksvertegenwoordigers. Ook de 124 volksvertegenwoordigers hebben een kantoor in dit gebouw. In totaal gaat het om 500 kantoren, twee restaurants, een fitnessruimte en een groot atrium van 15 op 30 meter, 25 meter hoog. Hierin bevindt zich een binnentuin met bamboestruiken. In het gebouw is tot slotte ook ruimte voor het Kinderrechtencommissariaat, de Vlaamse Ombudsdienst, het Vlaams Instituut voor Wetenschappelijk en Technologisch Aspectenonderzoek (viWTA) en het Vlaams Vredesinstituut. Een oude paternosterlift die om veiligheidsredenen niet meer mag gebruikt worden is door Guillaume Bijl gedecoreerd met polyesterpoppen. Monique Thomaes levert een interactieve lichtsculptuur, Joaquim Pereira Eres een doorschijnende uitvergrote satellietfoto, en Fred Eerdekens werkte een optische illusie uit met de oude buizenpostmachine van het postchequegebouw. Rond het gebouw is door Jozef Legrand een wandelpad ontworpen. Het bezoekerscentrum kan bereikt worden via de IJzerenkruisstraat, de hoofdtoegang voor de administratie, de parlementariërs en de diensten bevindt zich in de Leuvenseweg.

De Leuvensepoort (Frans: Porte de Louvain) is een voormalige stadspoort op de tweede omwalling van Brussel. Na het neerhalen van de vestingwerken werd het in de 19e eeuw een octrooipoort met twee paviljoenen. Sinds de afbraak van deze octrooipoort in 1860 is 'Leuvensepoort' hoogstens nog een officieuze plaatsnaam die wordt gebruikt om het Madouplein en Surlet de Chokierplein aan te duiden.

Het Coördinatieorgaan voor de dreigingsanalyse kortweg OCAD (Frans: Organe de coordination pour l'analyse de la menace of OCAM; Duits Koordinationsorgan für die Bedrohungsanalyse of KOBA; Engels Coordination Unit for Threat Analysis of CUTA) is een Belgisch overheidsorgaan dat de Belgische politie- en inlichtingendiensten coördineert en nagaat in hoeverre België blootstaat aan terroristische en extremistische dreigingen. OCAD bevindt zich in de Wetstraat 22 in Brussel en staat onder het gezag van de ministers van Binnenlandse Zaken en Justitie. Comité I ziet toe op de werking ervan. Het orgaan is sinds 1 december 2006 de opvolger van de Antiterroristische Gemengde Groep (AGG). Het werd opgericht bij de wet van 10 juli 2006.

De Wetstraat 16 is het adres van het kantoor van de premier van België en huisvest diens Kabinet en Kanselarij. Dit gebouw vormt dus het zenuwcentrum van de Belgische politiek. Het onderhoud ervan valt onder de bevoegdheid van de Regie der Gebouwen.

Het Hotel van Financiën (Frans: Hôtel des Finances) is een 18e-eeuws neoclassicistisch gebouw gelegen aan de Wetstraat 12 te Brussel. Sedert 1836 houden de Belgische ministers van Financiën er kantoor. Aanvankelijk was het opgetrokken als een private residentie (1780) in wat toen nog de Brabantstraat heette. Vanaf 1789 nam de aristocraat Adrien Ange de Walckiers er zijn intrek en stond het gekend als het Hôtel Walckiers. Hij was een rijk man en had de leiding over de Banque de Nettinne. Vanaf 1830 was rechtenprofessor Xavier Jacquelart korte tijd eigenaar.

De Kunst-Wettunnel is een stedelijke tunnel voor het autoverkeer gelegen in de Belgische hoofdstad Brussel. De tunnel maakt deel uit van de Kleine Ring en loopt onder het kruispunt met de Wetstraat. De tunnel bevat 2x2 rijstroken en heeft geen middenwand. Er zijn 2 noodnissen aanwezig (1 in elke rijrichting), maar geen noodtelefoons. Aan beide inritten kan de tunnel worden afgesloten door middel van een verkeerslicht. Boven iedere inrit is een elektronisch tekstbord aangebracht waarop maximaal 35 tekens kunnen worden weergegeven. Er is ook verlichting aanwezig in de tunnel, waarvan de intensiteit zich kan aanpassen aan de sterkte van het zonlicht bovengronds. De tunnel wordt op afstand bewaakt door de operatoren van de 24-uurspermanentie MOBIRIS bij de Brusselse wegbeheerder Mobiel Brussel.

Het Koninklijk Circus (Frans: Cirque Royal) is een evenementenzaal in het centrum van Brussel. Het gebouw dateert van 1878, toen het dienstdeed voor het enige permanente Brusselse circus. Het was een periode van architectonische vernieuwingen (onder meer het Justitiepaleis) in Brussel onder impuls van Leopold II.

De Madoutunnel is een stedelijke tunnel voor het autoverkeer gelegen in de Belgische hoofdstad Brussel. De tunnel maakt deel uit van de Kleine Ring en loopt onder het Madouplein. De tunnel bevat 2x2 rijstroken en heeft geen middenwand. Er zijn 2 noodnissen aanwezig (1 in elke rijrichting), maar geen noodtelefoons. Aan beide inritten kan de tunnel worden afgesloten door middel van een verkeerslicht. Boven iedere inrit is een elektronisch tekstbord aangebracht waarop maximaal 35 tekens kunnen worden weergegeven. Er is ook verlichting aanwezig in de tunnel, waarvan de intensiteit zich kan aanpassen aan de sterkte van het zonlicht bovengronds. De tunnel wordt op afstand bewaakt door de operatoren van de 24-uurspermanentie MOBIRIS bij de Brusselse wegbeheerder Mobiel Brussel.

Het Charliermuseum is een kunstmuseum in de Brusselse gemeente Sint-Joost-ten-Node.

Het Hotel de Knuyt de Vosmaer is een herenhuis in eclectische stijl gelegen aan de Congresstraat 33 in Brussel, tegenover het Vrijheidsplein. Het is gebouwd in 1878-1879 naar plannen van de architect Joseph Naert.

Kunst-Wet (Frans: Arts-Loi) is een station van de Brusselse metro, gelegen in het centrum van de stad Brussel. Het bevindt zich onder de kruising van de Wetstraat en de Kunstlaan,