Johanna (Culemborg)

Huis op tafel is een kunstwerk uit 1999 gelegen op de rotonde Wethouder Schoutenweg/Erasmusweg in de plaats Culemborg. Het is een werk van het duo Koopman & Bolink. Het werk bestaat uit een roestvrijstalen tafel, met op een van de hoeken een roestvrijstalen huisje, waaruit een gouden rookpluimpje komt. Het huisje heeft overeenkomsten met het monument Noordoostpolder, ook een werk van Koopman & Bolink. Ook dit rookpluimpje draait met de wind mee.

Het Nye Huis was een kasteel in de Nederlandse stad Culemborg, provincie Gelderland. Restanten van het kasteel zijn nog zichtbaar als onderdeel van de middeleeuwse stadsmuur aan de westzijde van het oude centrum.

De molen De Hoop is een stellingmolen en is in 1854 gebouwd. De molen bevindt zich aan 't Jach 3 in Culemborg. Aan het begin van de 20e eeuw is de molen onttakeld zodat alleen de molenromp overbleef omdat een stoommachine het werk had overgenomen. Jarenlang is deze romp gebruikt als opslagplaats van Aart Uittenbogert, een handelaar in tweedehands goederen, bijgenaamd Aart de Jood. Omstreeks 1980 heeft de gemeente Culemborg de molenromp aangekocht om hem te laten restaureren. In 1993 is de molen weer maalvaardig gemaakt met behulp van delen van het binnenwerk van Oranjemolen te Lewedorp. Het gevlucht is voorzien van een schrikdraadinstallatie voor het weren van vogels, in het bijzonder van aalscholvers. De gelaste roeden zijn in 1993 gemaakt door de firma Buurma uit Oudeschans. De binnenroede is 26 meter lang en heeft nummer 283. De buitenroede is 26,10 meter lang en heeft nummer 282. Op de baard staat: De initialen HE en NvK zijn van het molenmakerbedrijf Henk Endendijk en de molenmaker Nico van Koerten uit Zwartebroek, die de restauratie in 1993 uitvoerde. De 6,15 meter lange, gietijzeren bovenas is in 1993 gegoten door de Gieterij Hardingxveld en heeft nummer 51. De Hoop is uitgerust met twee maalkoppels. Aan de noordzijde een maalkoppel met 16er blauwe stenen en aan de zuidzijde een maalkoppel 16er kunststenen. Alleen het maalkoppel met blauwe stenen is maalvaardig en heeft een regulateur. De kap heeft een engels kruiwerk dat wordt bediend met een kruiwiel. De vang, waarmee de molen wordt stilgezet, is een vlaamse vang die wordt bediend met een vangtouw en vangtrommel. Voor het luien, ophijsen, is er een sleepluiwerk.

Het Elisabeth Weeshuis Museum is een cultuurhistorisch museum in de Nederlandse plaats Culemborg. Het is gevestigd in het Elisabeth Weeshuis. De meisjesvleugel van het Weeshuis werd na 1968, na een grondige renovatie het Elisabeth Weeshuis Museum. Diverse delen van de collectie bevinden zich al eeuwen in het huis, zoals het laat-16e-eeuwse drieluik van de Culemborgse schilder Jan Deys. Ook veel van de portretten van de Culemborgse graven en gravinnen, waaronder dat van vrouwe Elisabeth zelf, geflankeerd door haar beide echtgenoten, bevinden zich al sinds de 17e eeuw in het gebouw. Na een renovatie en herinrichting in 2013 richt het museum zich in de vaste opstelling op de geschiedenis van het Weeshuis, gecombineerd met de geschiedenis van de stad Culemborg. Er worden regelmatig tijdelijke tentoonstellingen georganiseerd.

Het Elisabeth Weeshuis in de Gelderse stad Culemborg, aan de Herenstraat 29, is een voormalig weeshuis in 1560 gesticht uit de erfenis van de rijke en kinderloze vrouwe Elisabeth, gravin van Culemborg.

Mariëncroon was een klooster in de Nederlandse stad Culemborg, provincie Gelderland. Het klooster lag op de hoek van de Everwijnstraat en de Herenstraat.

De refugie van de abdij van Marienweerd is een historisch gebouw in het centrum van de Nederlandse stad Culemborg, provincie Gelderland. Het refugiehuis heeft in de loop der eeuwen diverse bestemmingen gehad, waaronder een bioscoop.

De Lutherse kerk (ook wel Evangelisch-lutherse kerk) is een 19e-eeuws kerkgebouw in de Nederlandse plaats Culemborg, provincie Gelderland. De kerk staat op de hoek van de Achterstraat en de Goilberdingerstraat en wordt gebruikt door de Evangelisch-Lutherse gemeente Culemborg.

Het Caffaigne of Caffagne is een 16e-eeuws huis in de Nederlandse stad Culemborg, provincie Gelderland. Het gebouw staat aan de Everwijnstraat en is een rijksmonument. De naam is afkomstig van het Latijnse woord ‘caffagium’, dat zoveel betekent als ‘hoofdgebouw van een domein’. Eind 16e eeuw kwam de naam voor het eerst voor in de bronnen en werd toen gespeld als Caffaignen.

De Kuilenburgse spoorbrug is een spoorbrug over de Lek bij Culemborg. De brug gebouwd in 1982 kreeg een eervolle vermelding bij de Nationale Staalprijs in 1983.

Station Culemborg is een spoorwegstation aan de spoorlijn Utrecht - Boxtel (staatslijn H). Het station ligt in het zuiden van de Gelderse stad Culemborg, aan de rand van industrieterrein Pavijen. Het werd geopend op 1 november 1868. De sporen en perrons van station Culemborg bevinden zich op een talud. Dit heeft te maken met de Culemborgse spoorbrug over de Lek. Deze brug is vrij hoog aangelegd zodat er geen beweegbaar deel nodig was om het scheepvaartverkeer door te laten. Zonder talud zou de helling van de spoorbrug te steil zijn. Het oorspronkelijke stationsgebouw van het type SS vervanger 5e klasse werd in 1974 gesloopt. Het huidige stationsgebouw werd ontworpen door Cees Douma en bestaat uit twee verdiepingen - één op straat- en één op perronniveau. Beneden is een Stations Huiskamer (Voorheen Wizzl / Kiosk en daarvoor een stationshal met loketten), boven in de voormalige stationsrestauratie was van 2005 tot 2014 een kunstgalerie gevestigd. In 2014 is de streekomroep SRC (Stads Radio Culemborg) hier ingetrokken. Op het stationsplein bevindt zich een busstation, dat in 2015 gerenoveerd is. De grote kastanjeboom op het stationsplein is afkomstig van het voormalige emplacement waarvan het talud is afgegraven voor de huidige oostelijke parkeerplaats. Aan de westzijde is ook een parkeerplaats dat zich op spoorniveau op het voormalige emplacement bevindt. Vanaf station Culemborg vertrekken de volgende treinseries:

De Binnenpoort of Lanxmeersepoort, is de enige nog staande stadspoort in de vestingstad Culemborg in de Nederlandse provincie Gelderland. De grachten en restanten van de stadsmuur in de binnenstad van Culemborg zijn uit de veertiende eeuw. Net als de monumentale Binnenpoort, de laatste stadspoort. Nog altijd zijn de sleuven zichtbaar waardoor een valhek kan worden neergelaten. De poort heeft een hoogte van 37,3 meter. De oorspronkelijke Lanxmeersepoort uit 1318 hoort bij de ommuring van het oudste stadsdeel rondom het grote marktplein. De muren boden bescherming tegen rondtrekkende bendes en het geweld van talrijke oorlogjes die werden uitgevochten in dit grensgebied tussen Utrecht, Holland, Gelre en Brabant. Alleen via de zeven stadspoorten kon men de stad in of uit. Om 21.55 uur luidt (nog altijd) de papklok. Een waarschuwing voor het sluiten van de poorten om 22.00 uur. Na een laatste bord pap is het tijd om naar bed te gaan. Niet veel later werd ook de aangrenzende nederzetting Lanxmeer ommuurd en vormde een nieuw stadsdeel van het snel groeiende Culemborg. De Lanxmeersepoort, die de oude stad met de 'Nieuwstad' verbond, is sindsdien een binnenpoort.