Kloosterkerk van de Ongeschoeide Karmelieten (Gent)

De Burgstraat in de Belgische stad Gent is een oude straat die sinds eertijds een toegangsweg vormde tot het Gravensteen, of burcht. Aan het ander einde van de straat bevindt zich het Groot Begijnhof Sint-Elisabeth. Ook nu nog is het een belangrijke straat waar tramlijn 1 door loopt en waar verschillende belangrijke gebouwen langs staan. Toch heeft de straat een eerder heterogeen beeld door de mengeling van oude en moderne gebouwen.

De School van Toen is een museum gelegen aan het Klein Raamhof 8 te Gent. Het museum is een historische collectie dat bezoekers een blik geeft op de geschiedenis van het onderwijs, met nadruk op het schoolleven in Gent. De collectie van het museum en het bijbehorend archief bestaat uit onder meer educatief materiaal, foto's en schoolmeubilair. Het museum is ingericht als een klassiek schoolgebouw, met thematische tentoonstellingen in de verschillende klaslokalen.

De Berg van Barmhartigheid is een historisch gebouw aan de Abrahamsstraat in de Belgische stad Gent. Het gebouw diende als Berg van barmhartigheid (pandjeshuis) en werd opgericht door Wenceslas Cobergher. In de veertiende eeuw was het Dondersteen er gelegen, de voorloper van de Berg van Barmhartigheid. De hoogste Bourgondische en Habsburgse ambtenaren hadden in de buurt hun ambtswoning. Adriaen Triest, advocaat bij de Raad van Vlaanderen, verkocht in 1620 het Dondersteen aan Wenzel Cobergher. De Gentse Berg bestaat uit drie delen: de conciërgewoning, het witte natuurstenen huis van de intendant en het eigenlijke pandhuis, waarvan de gevel herinnert aan een Italiaans palazzo. In stilistisch opzicht is het de eerste barokke constructie in Gent. Tegen de gevel bevindt zich nog het wapenschild van bisschop Triest. Boven de toegangsdeur werden de inscriptie Mons Pietatis en de passiewerktuigen aangebracht. Binnen verwijzen de zware ijzeren deuren, de stevige rekken en de brandvrije gewelven naar de originele functie van het gebouw. In 1930 werd de Berg gesloten en werd het Stadsarchief in dit pand ondergebracht tot 2005.

Tinnenpot is een theatergezelschap- en gebouw in Gent. Het gezelschap splitste onder leiding van theaterdirecteur Jo Decaluwe in 2001 af van het ARCA theater dat toen fuseerde met het NTGent. Het gebouw evolueerde van een opslagplaats van papierhandel Timmermans, tot een sportcomplex, naar het huidige theater met 8 zalen.

De Sint-Amanduskapel is een kapel in de Belgische stad Gent. De kapel ligt tussen de Sint-Michielsstraat en de Oude Houtlei, vlak bij het Sint-Amandusinstituut.

De brug der Keizerlijke Geneugten, ook Keizer Karelbrug, is een voetgangersbrug over de Lieve in Gent. De brug is een initiatief uit 2000 van volkszanger-beeldhouwer Walter De Buck, samen met de stadsbeeldhouwers José Mestdagh, Dirk van Hecke en Walter De Dauw. In de buurt Prinsenhof verbindt de brug het buurtcentrum in het Zilverhof met de Sint-Antoniuskaai. Van op deze brug over het Lievekanaal heeft men een zicht op het Rabot en op het Augustijnenklooster. De brug wordt aan elke oever geflankeerd door 2 monumentale beelden met de vorm van boomkruinen, gehouwen uit zeven ton wegende bollen van Franse natuursteen. Op de oever kant Zilverhof gaat het om Janneke en Kwade Berth, aan de Sint-Antoniuskaai Mooie Veerle en Keizer Karel als scheepstrekker. De beelden illustreren vier legendes rond Keizer Karel. De lokale Gentse naam is de brug met de bloemkolen of de brug met de krimbollen (Gents voor ijsjes op hoorntje).

Het Sint-Amandusinstituut was een bekende school, in de Oude Houtlei, in het centrum van Gent. De middelbare school, vroeger gekend als het Sint-Amanduscollege, werd opgericht in 1863. De school werd georganiseerd door de Broeders van de Christelijke Scholen en was vooral bekend door de wiskundige vorming van zijn leerlingen. In de jaren 50 en 60 werd een groot stuk van de gebouwen heropgebouwd in modernistische stijl. De school organiseerde ook het speciaal jaar wiskunde, als voorbereiding op de studies van burgerlijk ingenieur. Wegens de sterke daling van het aantal leerlingen werd het in 1999 bij de Visitatiehumaniora gevoegd, onder de nieuwe naam De La Sallecollege. Toen de leegloop bleef aanhouden, werd het in juli 2003 opgedoekt. Daarna werden de Sint-Lucasacademie, een deel van Kunsthumaniora Sint-Lucas en een deel van de Arteveldehogeschool er gehuisvest, wat ten minste de onderwijsfunctie van de gebouwen bewaarde. Een ander deel van het complex is inmiddels verkocht en verbouwd tot appartementen. Vlakbij ligt de Sint-Amanduskapel.

Arca is een Gents theatergezelschap dat in 1955 ontstond uit het kamergezelschap Toneelstudio '50. Toneelstudio '50 werd in 1950 opgericht door Dré Poppe, Walter Eysselinck en enkele andere docenten en studenten van de Gentse Koninklijke Toneelschool. De eerste voorstelling volgde op 14 november 1951. Vanaf 18 november 1955 gingen de voorstellingen door in de kelder onder café Arca aan de Hoogpoort in Gent en nam het keldertheater de naam van het café over. In die kelder werd een zaaltje voor zo'n 100 toeschouwers ingericht. Poppe zette zijn stempel de eerste jaren op het gezelschap als directeur, regisseur en - in een beperkt aantal producties - acteur. Andere regisseurs waren onder meer Frans Roggen en Walter Eysselinck. Tot de acteursgroep behoorden Roger Lammen, Roger De Wilde, Diane de Ghouy, Rudi Van Vlaenderen, Jenny Tanghe, Luce Premer, Rolle Denert, Jaak Vermeulen en Daniël De Cock. In 1965 maakte Poppe de overstap naar NT Gent waar hij artistiek directeur werd. Frans Roggen, Jan D’Haese en Jaak Vermeulen namen de leiding bij arcateater. Ze werden op hun beurt opgevolgd door Jean-Pierre De Decker en Jo Decaluwe. Een gekende productie uit die tijd was Sursum Corda. Teksten voor stukken werden geleverd door onder meer Dr. Andus P. Maar ook Keith Cannel Keats trad in Arca op, met Griet De Bock, Keats Cannel, Jean Blaute en Chris De Braeckeleer als leden. In de acteursgroep doken ook Gilda De Bal, Bert Van Tichelen, Greta Van Langendonck, Eddy Vereycken, Julien Schoenaerts, Arne Sierens, Geert Willems, Marc Van Eeghem en nog later Jan Steen, Elke Dom, Katrien Vandendries en Lotte Pinoy op. Arca verhuisde van café Arca naar een zaal aan de achterzijde van het Gravensteen aan de Sint-Widostraat, van het Gravensteen gescheiden door de Lieve. Ook breidde het gezelschap uit met Tinnenpot, een zalencomplex in het Gentse Prinsenhof. In 2001 fusioneerde Arca met NTG tot het Publiekstheater. Tinnenpot ging zelfstandig verder met Jo Decaluwe als zakelijk en artistiek leider.

Het Hoger Instituut voor Grafisch Onderwijs of HIGRO of de oude benaming Kunstdrukschool Onze Lieve Vrouw (KOLV) was een katholieke school gelegen te Mariakerke, een deelgemeente van Gent. Deze onderwijsinstelling was ontstaan in de schoot van het Sint-Lucas en viel onder de afdeling Sierkunsten. De Broeders van de Christelijke Scholen kochten er in 1925 de toneelzaal Parnassus - die in 1718 was gebouwd door de rederijkerskamer Die Fonteyne - en gaven de instelling de naam Sint Lucas Kunstdrukschool. Pas in 1937 kreeg de school - gelegen aan de Gentse Oude Houtlei - haar eigen autonomie. De school bood er vervolgens sinds 1926 kunstonderwijs aan in de studierichtingen grafische vormgeving, drukkunst en druktechnieken, handzetten, machinezetten, fotografie en communicatie. Ondanks een nieuwe vleugel (1954), in de aanpalende Schouwvegersstraat, werd dit gebouw te klein en diende men in 1981 naar Mariakerke te verhuizen. De verlaten klaslokalen en atelier werden nadien door Sint-Lucas gebruikt, nadat er ook aan Oude Houtlei decennia later een nieuwbouw werd opgericht. Het Higro zelf is in 2001 opgesplitst in het kader van een eenheidstructuur binnen het onderwijs (zie ook Sint-Lucas) naar een secundaire VISO-afdeling (Vrij instituut voor secundair onderwijs) en de hogere afdeling EGON (een onderdeel van Arteveldehogeschool). Daarboven heeft men het KISP dat zich veelal richt naar volwassenen en gespecialiseerde opleidingen bevat. Het ontwikkelen van websites en het aanleren van nieuwe grafische programma's behoren tot het pakket.

Sint-Lucas, ook wel Sint-Lucasschool, -academie of -instituut, is een school voor kunstambachtelijk onderwijs in de Belgische stad Gent.

De Lievebrug is een stenen brug over de Lieve in Gent. De brug wordt een eerste maal in geschreven bronnen vermeld in 1326. Er zijn vermeldingen naar de "Vander Liefbrucge", "Lievebrucghe", "Betsgraven brugge" en "Vander Liefbrugghen bi Lijsbetten sGraven". De brug wordt vernoemelijk genoemd naar Elisabeth de Grave, een toenmalige bewoonster van een hoekhuis vlak bij deze brug. Op de Lieve was havenactiviteit van de 16e tot de 18e eeuw, maar vervolgens ging deze bedrijvigheid over naar de Coupure. Een 16e-eeuwse stenen brug op de locatie was in steen en "hoog en moeyelyk om over te ryden zynde". In 1828 werd een houten draaibrug geplaatst, in 1858 een metalen draaibrug. De huidige betonnen brug werd in 1952 afgewerkt in Doornikse steen met een leuning in metaal.

De Hoofdbrug of Onthoofdingsbrug is een vaste brug, gelegen in het historische centrum van Gent, die in de Burgstraat de Lieve overbrugt. De huidige brug dateert uit 1950. In 2015 werd de brug verstevigd door het aanbrengen van bijkomende stalen liggers onderaan de brug.