Gein (rivier)

De Gaasperzoom is een park en natuurgebied in Amsterdam-Zuidoost. Het gebied is gelegen ten oosten van de woonwijk Gein, ten westen van het riviertje het Gein, ten noorden van de Ruwelswal en ten zuiden van de Gaasperplas. Het gebied is in het begin van de jaren tachtig aangelegd, gelijktijdig met het gereedkomen van de wijk Gein. Een fietspad doorkruist het gebied van noord naar zuid. Haaks hierop loopt een fietspad langs de Ruwelswal naar het riviertje het Gein langs de woonwijken Gein en Reigersbos. In een deel van het gebied laat men de natuur haar gang gaan en hier is een wilde vegetatie ontstaan. Sinds 2013 grazen er ook weer een aantal Gasconne runderen. Het park wordt door groengebied Amstelland beheerd.

De Broekzijder Molen (ook: Broekzijdse Molen) is een Nederlandse windmolen uit 1641 aan het riviertje het Gein, die werd gebruikt als poldermolen. Hij bemaalde tot 1980 de Broekzijdse polder, de laatste jaren ondersteund door een hulpgemaal. Op vrijwillige basis wordt er nog mee gemalen. De molen is oorspronkelijk gebouwd als binnenkruier en is later verbouwd tot bovenkruier. In 1952 is de fokwiek voorzien van windborden. In 2010 is de molen volledig gerenoveerd en is daardoor weer in dienst als poldergemaal. Het schoepenrad is circa 1,5 meter verlaagd om het lagere polderpeil te kunnen halen. De molen is sindsdien weer een belangrijk onderdeel van de totale polderbemaling. De Broekzijder Molen was eigendom van het waterschap Broekzijds. Sinds 1968 is de molen bezit van de Stichting De Utrechtse Molens. Hij kan niet worden bezocht.

De Jos Gemmekebrug (brug 1482) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug ligt over een afwateringstocht/sloot die de grens vormt tussen de woonwijk Gein en het park Gaasperzoom, dat naar het oosten doorloopt tot aan de landerijen bereikbaar vanaf de dijk van het riviertje Gein. In 1982 ontwierp architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken een voetbrug die vanuit het Jan Nautahof via een tussen de woningen liggend voetpad toegang geeft tot dat park. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft vermoedelijk begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug kreeg toen ook aan de parkzijde een (niet afsluitbare) toegangspoort mee. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk. De brug ging vanaf de oplevering anoniem door het leven onder brug 1482. De gemeente Amsterdam vroeg in 2016 aan de Amsterdamse bevolking om mogelijke namen voor dergelijke bruggen. Een voorstel deze brug te vernoemen naar verzetsstrijdster Jos Gemmeke werd in juni 2020 goedgekeurd en op genomen in de Basisregistratie Adressen en Gebouwen (BAG).

Het Jan Nautahof is een straat in Amsterdam-Zuidoost. De straat kreeg per raadsbesluit van 17 oktober 1984 haar naam, een vernoeming naar verzetsstrijder en lid van de Trouwgroep Jan Nauta (Almelo, 1917 – Kamp Vught, 1944). In deze buurt zijn meerdere straten vernoemd naar verzetsstrijders. Het Jan Nautahof ligt aan de oostelijke rand van wat de wijk Gein III zou worden genoemd, later administratief omgedoopt tot Gein Noordoost. Een deel van de bebouwing staat aan een sloot met daar aan de overzijde het park Gaasperzoom; de stadsbebouwing houdt hier op. De Jos Gemmekebrug geeft vanaf het hof toegang tot het park. Gein III werd een wijk die ruim is opgezet met veelal geschakelde eengezinswoningen, zo ook hier. Er staan drie blokjes met woningen die aan beide uiteinden vergezeld worden met twee daarop haaks staande rijen. Alle woningen hebben een vrijstaande berging. Huisnummers lopen op van 1 tot 74, maar huisnummer 15 is het hoogste oneven nummer. De noordelijkste rij woningen kijkt uit over een grasveldje met zandbak met daarin twee artistieke speelobjecten; een schotel en een kat, waarvan de ontwerper(s) vooralsnog onbekend is/zijn. Het hof, maar ook het wijkje eromheen, met als belangrijkste straat het Maria Snelplantsoen (vernoemd naar Maria Dina Snel) is in wezen doodlopend; er komt dan ook geen openbaar vervoer. Nabij het wijkje ligt het eindstation van de Amsterdamse metrolijnen 50 en 54 met station Gein.

De Geinboogbrug, ook wel Geinbrug N236 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug is gelegen in de provinciale weg 236 daar waar de Gaasp en het Gein samenkomen. Vroeger kwam daar ook nog de Smal Weesp bij, maar door de komst van het Amsterdam-Rijnkanaal werd die naam beperkt tot het riviertje ten oosten van het kanaal. De brug lag in de voormalige buurtschap Geinbrug van de voormalige gemeente Weesperkarspel, dat in 1961 de naam Driemond kreeg, vernoemd naar de samenstroom van de riviertjes. Er ligt hier al eeuwen een brug over het Gein. Zo komt de naam Geinbrug al voor in De Nederlandsche stad- en dorp-beschrijver van L. van Ollefen van 1795. Ze is voorts te zien op een kaart van rond 1749, maar er lag hier vermoedelijk al eerder een brug. Geinbrug is tevens terug te vinden op gemeentekaart uit 1869 van Weesperkarspel. De moderne geschiedenis van de brug begint rond 1900. Toen werd een boogbrug neergelegd. In 1976 vond de gemeente Amsterdam dat de brug te nauw was voor alle verkeersstromen en laat naar ontwerp van Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken een houten voet/fietsbrug aan de noordzijde van een stenen brug bouwen. Die situatie blijft tot 2016 ongewijzigd bestaan ondanks de toename van het verkeer. Dan is de brug in een dermate slechte staat dat zij vervangen moet worden. Het vervangen van de brug bleek een complexe zaak daar op de brug een meervoudig kruispunt ligt. De drukke doorgaande Provinciale Weg N236 kruist hier namelijk zowel met de dorpsontsluitingsweg Zandpad-Driemond als met de beide wegen, Noord- en Zuid, welke langs het Gein lopen. Oorspronkelijk werd onder druk van een lobby aan de Utrechtse/Geinkant gekozen voor een ontwerp waarbij de brug in twee delen werd opgesplitst, een deel gericht op afhandeling van het doorgaande verkeer op de N236 en een tweede deel waarmee de beide Geinwegen werden samengevoegd. Het laatste deel werd hierbij wat opgeleukt zodat vanaf het Gein de moderne brug die het doorgaande verkeer afwikkelde als het ware aan het oog onttrokken werd. Dit stuitte op grote weerstand aan de Amsterdamse/Driemondse kant vanwege grove aantasting van het dorpsgezicht. Gelukkig bleek de gekunstelde tweebruggen optie in strijd te zijn met de Amsterdamse welstandsnormen waarbij niet alleen kritiek geleverd werd op het aantasten van het dorpsgezicht maar ook op het ingrijpen in de historische waterloop van het Gein. Naar aanleiding van deze kritiek werd gekozen voor de huidige oplossing waarbij het model van de oorspronkelijk boogbrug in stand gebleven is en in verbrede vorm het platvorm is voor een voorrangsplein, een combinatie van een voorrangskruispunt en een rotonde. Onder ontwerp van Royal HaskoningDHV met projectarchitect Sven Spiering werd er in 2017 gebouwd aan de nieuwe brug, waarbij tevens het voet/fietspad van Sterenberg geïntegreerd werd. Ten zuiden van de oude brug werd een tijdelijke stalen brug gebouwd om de kabels en leidingen over het water te leiden. Het verkeer werd grotendeels om de werkzaamheden heengeleid maar in de maanden juni, juli en augustus 2017 werd de brug volledig afgesloten om ruimte te maken voor afbraak van de oude en plaatsing van de nieuwe brug. Voor fietsers, voetgangers en het GVB, die met een tijdelijke buslijn 149 met een kleine bus reed, was een pontonbrug tussen Gein-Noord en Gein-Zuid ten westen van de tijdelijke stalen brug geplaatst. Deze versie zorgt er min of meer voor dat de kruising op de brug komt te liggen met een soort rotonde in het midden. Uiterlijk lijkt de brug op een kruising tussen een welfbrug en een duiker. De onderdoorgang van de brug is dusdanig laag, dat er alleen kleine schepen onderdoor kunnen. Schipper en passagiers moeten bij doorvaart bukken om niet hun hoofd te stoten. De brug wordt beschermd door remmingswerk. De nieuwe brug is breder en hoger dan de oude brug en is bekleed met bruin baksteen. Op de brug bevinden zich gescheiden rijbanen en een vrijliggend fietspad. GVB buslijn 49 rijdt over de brug. De brug had tot 2016 de officiëuze naam Geinbrug en droeg binnen Amsterdam het nummer 130P. De P geeft weer dat de brug weliswaar in Amsterdam ligt, maar niet in beheer is bij die gemeente. In 2016 vervielen binnen de gemeente Amsterdam alle officieuze brugbenamingen. Gedeputeerde Elisabeth Post van Noord-Holland voorzag de 2017-brug bij opening op 20 november 2017 van het bordje Geinboogbrug in de brughuisstijl van gemeente Amsterdam.

Brug 1486 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost, wijk Gein, buurt Gein Noordoost. De brug ligt in het Vreeswijkpad nabij het Geindriepad over een afwateringstocht. Beide paden zijn in gebruik als voet- en fietspad. Het Geindriepad eindigt dan wel begint hier. Aan beide zijden van deze afwateringstocht zijn straten vernoemd naar verzetsstrijders, behalve de doorgaande fietsroutes: het Vreeswijkpad is vernoemd naar de plaatsnaam Vreeswijk, het Geindriepad naar de oorspronkelijke naam van de buurt Gein III. In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de voetbrug Jos Gemmekebrug. Brug 1486 is een bredere variant daarvan, doordat er een fietspad (twee richtingen) overheen moest lopen. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten groen geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk. De genoemde afwateringstocht eindigt hier op een T-kruising van waterwegen; de brug ligt in de directe omgeving van brug 1483 over de kruisende afwateringstocht.

Brug 1484 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost, wijk Gein, buurt Gein Noordoost. De brug ligt over een afwateringstocht/sloot die tussen het Vreeswijkpad en het Gerrit van den Boschpad loopt. Ten noorden van die tocht zijn straten en pleinen vernoemd naar plaatsnamen (Vreeswijk, ten zuiden kregen straten en pleinen vernoemingen naar verzetsstrijders (Gerrit van den Bosch, communist, 1911-1944). In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten rood geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk.

Brug 1483 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost, wijk Gein, buurt Gein Noordoost. De brug ligt over een afwateringstocht/sloot die tussen het Vreeswijkpad en het Gerrit van den Boschpad loopt. Ten noorden van die tocht zijn straten en pleinen vernoemd naar plaatsnamen (Vreeswijk, ten zuiden kregen straten en pleinen vernoemingen naar verzetsstrijders (Gerrit van den Bosch, communist, 1911-1944). In 1982 maakte architect Dirk Sterenberg van de Dienst der Publieke Werken het ontwerp voor deze oeververbinding. Het maakte deel uit van een pakket aan bruggen in de wijken Gein III en IV, allemaal van de hand van Sterenberg, zie bijvoorbeeld ook de Jos Gemmekebrug. De brug steunt op betonnen landhoofden met dito borstweringen. Om de overspanning te dragen zijn vier betonnen brugpijlers neergezet met daarover twee jukken. De overspanning wordt gedragen door houten balken waarover een houten loopdek met split tegen de gladheid. De brug heeft begin 21e eeuw een nieuwe houten overspanning gekregen waarbij de oorspronkelijke dikhouten blauw geschilderde leuningen vervangen zijn door een slankere opbouw. De brug heeft drie doorvaarten, waarvan de middelste 5,25 meter breed is; doorvaart is echter theoretisch; er is in de onderliggende ondiepe sloot geen scheepvaart mogelijk. De brug ligt op een T-kruising van grachten; haaks op brug 1483 ligt brug 1486.

Driemond is een dorp in de Nederlandse gemeente Amsterdam in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Het telt ongeveer 620 huizen en circa 1.600 inwoners. Globaal grenst Driemond in het noorden aan het Diemerbos in de Gemeenschapspolder, in het zuiden aan het tot Abcoude (gemeente de Ronde Venen) behorende riviertje Gein, in het Westen aan het Gaasperpark en in het oosten aan het Amsterdam-Rijnkanaal, met aan de overzijde de plaats Weesp.

Brug 1487 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug werd aangelegd in het kader van de bouw van de woonwijk Gein III. Op het gebied van bruggenbouw was dit het domein van architect Dirk Sterenberg, die het bruggetje vanuit Hoorn als zelfstandig architect ontwierp voor de Dienst der Publieke Werken. Voor Gein en ook de naastgelegen wijk Reigersbos ontwierp hij betonnen en houten bruggen. Brug 1487 is er een uit de categorie houten bruggen. Deze brug is alleen bestemd voor voetgangers en fietsers. De brug maakt deel uit van de infrastructuur oost-west in de wijk, die alleen bestemd is voor langzaam verkeer. Ontwerp, aanbesteding en bouw van de brug gebeurde nog in de tijd dat er voor deze wijk geen straatnamen waren vergeven; men moest het doen met Gein 3. Wel ging om een pakketje aan bruggen. Brug 1486, brug 1487 en brug 1488 werden gelijktijdig gebouwd. De brug heeft de kenmerken van de voet- en fietsbruggen die Sterenberg voor de wijk ontwierp. Betonnen brugpijlers dragen afgeronde jukken, die de houten liggers dragen. De balustraden en leuningen waren van dikke houten balken, geplaatst tussen betonnen borstweringen. Het houtwerk was hier oranjegeel geschilderd. De balustrades en leuningen die Sterenberg in 1984 had bedacht kregen het zwaar te verduren van weersomstandigheden. De bovenbouw werd in begin 21e eeuw vervangen. De bestektekening vermeldt nog dat de brug geschikt is voor brandweerauto’s.

Brug 1488 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Zuidoost. De brug werd aangelegd in het kader van de bouw van de woonwijk Gein III. Op het gebied van bruggenbouw was dit het domein van architect Dirk Sterenberg, die het bruggetje vanuit Hoorn als zelfstandig architect ontwierp voor de Dienst der Publieke Werken. Voor Gein en ook de naastgelegen wijk Reigersbos ontwierp hij betonnen en houten bruggen. Brug 1487 is er een uit de categorie houten bruggen. Deze brug is alleen bestemd voor voetgangers. De brug maakt deel uit van de infrastructuur oost-west in de wijk, die alleen bestemd is voor langzaam verkeer. Ontwerp, aanbesteding en bouw van de brug gebeurde nog in de tijd dat er voor deze wijk geen straatnamen waren vergeven; men moest het doen met Gein 3. Wel ging om een pakketje aan bruggen. Brug 1486, brug 1487 en brug 1488 werden gelijktijdig gebouwd, zie liggen van zuid naar noord over hetzelfde water. De brug heeft de kenmerken van de voet- en fietsbruggen die Sterenberg voor de wijk ontwierp. Betonnen brugpijlers dragen afgeronde jukken, die de houten liggers dragen. De balustraden en leuningen waren van dikke houten balken, geplaatst tussen betonnen borstweringen. Het houtwerk was hier blauw geschilderd. De balustrades en leuningen die Sterenberg in 1984 had bedacht kregen het zwaar te verduren van weersomstandigheden. De bovenbouw werd in begin 21e eeuw vervangen. De bestektekening vermeldt nog dat de brug geschikt is voor brandweerauto's.

De Wilhelminabrug - ook wel "kippenbrug" of "vinkenbrug" genoemd - in Abcoude is een zogenaamde kwakel (voetgangersbrug) die de oevers van het riviertje het Gein verbindt. De opritten zijn te steil om over te fietsen, met name omhoog, en zijn ook afgesloten met een paaltje in het midden. Er heeft op deze locatie al meer dan een eeuw een kwakel gelegen. De huidige brug dateert uit 1908 en was een initiatief van de vereniging Abcoude's Belang ter bevordering van het toerisme. Op 3 september 1908 werd zij feestelijk ingebruik genomen. In 1958 werd haar vijftigste verjaardag feestelijk gevierd met een nachtelijk lichtspel op de oevers en op boten rond de brug. Na een actie van Abcoude's Belang werd de brug in 1970 gerestaureerd. In 1985 werd de brug voor één gulden aan de gemeente Abcoude overgedragen. De brug is een schakel in de (fiets)verbinding tussen de De Hoge Dijk, Gein-Noord, Gein-Zuid/Velterslaan richting het Amsterdam-Rijnkanaal en na de ingebruikname van de Liniebrug in de zomer van 2018 ook over het kanaal heen en de Vreelandseweg naar Nigtevecht. De brug is vernoemd naar de toenmalige Koningin Wilhelmina.