Sint-Luciakerk (Ravenstein)

Ravenstein (dialect: Ravvestèìjn) is een vestingstad aan de Maas, in de gemeente Oss, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De stad telde op 1 januari 2023 3.175 inwoners. Tot 2003 vormde Ravenstein tezamen met een elftal omliggende dorpen een zelfstandige gemeente met zo'n 8.500 inwoners. Het historische stadje Ravenstein besloeg slechts een geringe oppervlakte, circa dertig hectare. Van belang was vooral de ligging aan de Maas.

De Garnizoenskerk, ook wel de Nederlands Hervormde kerk, is een protestantse kerk in de Nederlandse plaats Ravenstein. Land van Ravenstein was na de Tachtigjarige oorlog een katholieke enclave alwaar het geloof actief beleden mocht worden. Er was echter wel een overeenkomst met de Staten-Generaal van de Nederlanden dat zij een garnizoen in de stad mocht houden. Dit garnizoen, bestaande uit mensen met het protestantse geloof, had behoefte aan een eigen kerk, waarop de garnizoenskerk werd gebouwd. Dit was na de hervormde kerken in Willemstad (Koepelkerk) en Hooge Zwaluwe (Protestantse kerk) de derde hervormde kerk in Brabant. De eenbeukige zaalkerk met zichtbare steunberen aan de zijkanten is archaïserend-gotisch, ze werd gebouwd in een tijd dat de gotische-bouwstijl al tot het verleden behoorde. De ramen zijn voorzien van vorktracering en gedrukte rondbogen. De oorspronkelijk in de voorgevel aangebrachte ramen zijn in 1732 dichtgemetseld omdat ze geregeld werden ingegooid. De midden op het dak van de kerk staande koepel is herbouwd aan de hand van oude afbeeldingen. De kansel in de kerk stamt uit 1644 met een lessenaar uit 1652. Het stucwerk en portaal zijn opgetrokken in Lodewijk XVI-stijl. Bij een restauratie in 1971 is het in de achttiende eeuw aangebrachte stucplafond weer verwijderd. Het kabinetorgel in de kerk stamt uit 1781 en is afkomstig van A.F.G. Heineman. De kerk is in 1965 aangewezen als rijksmonument.

Het Museum voor vlakglas- en emaillekunst was een particulier museum in de Noord-Brabantse stad Ravenstein, gevestigd aan Marktstraat 22 aldaar. Het museum werd in 2005 geopend. Er waren steeds van samenstelling wisselende exposities van glaskunst (glas in lood, glasfusing en glasappliqué) en emaillekunst (panelen, objecten en sieraden) te zien. In het museum werden demonstraties en workshops verzorgd met betrekking tot beide ambachtelijke kunstvormen. Er waren speciale programma's voor basisscholen en voortgezet onderwijs. Het beschikte over een bibliotheek waarin literatuur over glaskunst en emaillekunst wordt bijeengebracht. Per november 2016 is het gebouw op de Markstraat in Ravenstein verkocht en is het museum op deze locatie gesloten.

De molen De Nijverheid (voorheen ook tijdelijk De Raaf geheten) is een windmolen aan de Molensingel in de Nederlandse plaats Ravenstein (gemeente Oss). Het is een ronde stenen stellingmolen die als korenmolen is ingericht. De molen is in de jaren zestig van de 20e eeuw na een periode van verval gerestaureerd, waarna tot einde van de jaren 80 is gemalen. Hieraan kwam een einde door het overlijden van de toenmalige eigenaar. De Nijverheid is nu in handen van Stichting De Ravensteinse Molen. De laatste restauratie was in de jaren 90 van de 20e eeuw. Op De Nijverheid wordt spelt gemalen en verkocht. In het bijgebouw van de molen is stadsbrouwerij Wilskracht gevestigd. De molen siert dan ook het etiket van de bierflesjes van de brouwerij.

Gezicht Ravenstein is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Ravenstein in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 5 juni 1975. Het gebied werd op 21 januari 1977 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 32,6 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Het voormalige en monumentale pakhuis van de Noordbrabantse Christelijke Boerenbond is gelegen aan de voormalige vestingwerken aan de doorgaande weg tussen Ravenstein en Huisseling. Bij de toekenning van het bouwwerk als rijksmonument wordt vermeld: Het bedrijfsgebouw is van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarde als herinnering aan de sociaal-economische geschiedenis van de provincie, het getuigt van de emancipatie van de katholieke Brabantse boer, het ontstaan van de standsorganisatie N.C.B. en de ontwikkeling van een doelmatiger agrarische bedrijfsvoering.

De Edithbrug is een spoorbrug over de Maas tussen Ravenstein en Niftrik in de spoorlijn tussen 's-Hertogenbosch en Nijmegen. Hij is vernoemd naar de Anne Edith Bogden, dochter van de Engelse ingenieur (Alexander Bogden) die de brug gebouwd heeft. Het ontwerp is mede van de hand van ir. Johan van Hasselt. De oorspronkelijke brug uit 1872 was een vakwerkligger. De huidige enkelsporige brug uit 1946 bestaat uit vier boogbruggen achter elkaar. De brug is gebouwd op pijlers die breed genoeg zijn om een tweede brug parallel aan de bestaande te dragen. Hoewel de rest van de spoorlijn dubbelsporig is uitgevoerd, is de brug enkelsporig gebleven.

Een brug “te veel” is een oorlogsmonument aan de Maasbandijk ten noordwesten van het dorp Niftrik, gemeente Wijchen. Het is opgericht in 2003 ter herdenking aan acht Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen.

Sint-Jan de Doperkerk is een kerk te Neerlangel, in de Nederlandse gemeente Oss.

Neerlangel (Brabants: Nerlangel) is een dorp in de gemeente Oss, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant.

De Maasbrug bij Ravenstein is een kokerbrug over de Maas bij Ravenstein en Niftrik. Boven de brug ligt de A50 en aan weerszijden van de snelweg een fietspad. De in 1975 gebouwde brug is 435 meter lang. De breedte van de brug bedraagt 17,35 meter. De hoofdoverspanning van de brug bedraagt 139,40 meter. De doorvaartwijdte van de brug bedraagt 134 meter. De hoofdconstructie is van beton gemaakt. De brug telt in totaal vijf overspanningen. De lengte van deze overspanningen zijn van noord naar zuid respectievelijk 64,60 meter, 71,40 meter, 85 meter, 139,40 meter en 74,80 meter.

De Sint-Lambertuskerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Huisseling. De kerk is gewijd aan Lambertus van Maastricht. In Huisseling hebben door de eeuwen heen meerdere kerken gestaan. De eerste bekende vermelding van een kerk stamt uit 1421. Deze kerk wordt in 1621 gesloopt op last van de Staten-Generaal van de Nederlanden samen met de 29 aanwezige huizen van Huisseling. Reden hiervoor was dat van Ravenstein een vestingstad gemaakt werd, waarvoor het omliggend gebied een vrij schootsveld moest bieden. Iets verderop wordt in 1626 een nieuwe kerk gebouwd, welke in 1853 wordt vergroot. De kerk blijft te klein en in 1910 wordt gekozen voor nieuwbouw. Een jaar later wordt naar ontwerp van Caspar Franssen een nieuwe kerk opgeleverd. De eenbeukige, neogotische kerk met transept, heeft aan de oostzijde een apsis met ten noorden daarvan gelegen toren. Het schip is voorzien van spitsboogvensters met glas-in-loodramen en aan de bovenkant versierd met boogfriezen. Het dak is voorzien van een zadeldak met kleine dakruiter aan de zijkant van het schip. De toren bestaat uit drie geledingen en wordt bekroond met een tentdak. In de kerk zijn een aantal bijzondere elementen aanwezig: Een achtkantig hardstenen doopvont uit de 15/16e eeuw en een houten beeld van Eligius (gemaakt rond 1510-1525) vermoedelijk gemaakt door Henrick Douwerman. De kerk is in 1965 aangewezen als rijksmonument. Daarnaast zijn een aantal onderdelen van de begraafplaats als zelfstandige rijksmonumenten benoemd.