Sint-Jan de Doperkerk (Neerlangel)

Neerlangel (Brabants: Nerlangel) is een dorp in de gemeente Oss, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant.

De Edithbrug is een spoorbrug over de Maas tussen Ravenstein en Niftrik in de spoorlijn tussen 's-Hertogenbosch en Nijmegen. Hij is vernoemd naar de Anne Edith Bogden, dochter van de Engelse ingenieur (Alexander Bogden) die de brug gebouwd heeft. Het ontwerp is mede van de hand van ir. Johan van Hasselt. De oorspronkelijke brug uit 1872 was een vakwerkligger. De huidige enkelsporige brug uit 1946 bestaat uit vier boogbruggen achter elkaar. De brug is gebouwd op pijlers die breed genoeg zijn om een tweede brug parallel aan de bestaande te dragen. Hoewel de rest van de spoorlijn dubbelsporig is uitgevoerd, is de brug enkelsporig gebleven.

De molen De Nijverheid (voorheen ook tijdelijk De Raaf geheten) is een windmolen aan de Molensingel in de Nederlandse plaats Ravenstein (gemeente Oss). Het is een ronde stenen stellingmolen die als korenmolen is ingericht. De molen is in de jaren zestig van de 20e eeuw na een periode van verval gerestaureerd, waarna tot einde van de jaren 80 is gemalen. Hieraan kwam een einde door het overlijden van de toenmalige eigenaar. De Nijverheid is nu in handen van Stichting De Ravensteinse Molen. De laatste restauratie was in de jaren 90 van de 20e eeuw. Op De Nijverheid wordt spelt gemalen en verkocht. In het bijgebouw van de molen is stadsbrouwerij Wilskracht gevestigd. De molen siert dan ook het etiket van de bierflesjes van de brouwerij.

De Sint-Luciakerk is een rooms-katholieke kerk te Ravenstein die gebouwd is in 1735. De voorganger van deze kerk was een veel kleinere Jezuïetenkerk die in 1609 gebouwd werd na een grote stadsbrand. De Sint-Luciakerk is gebouwd met de opbrengsten van de Ravensteinse Loterij.

Het Museum voor vlakglas- en emaillekunst was een particulier museum in de Noord-Brabantse stad Ravenstein, gevestigd aan Marktstraat 22 aldaar. Het museum werd in 2005 geopend. Er waren steeds van samenstelling wisselende exposities van glaskunst (glas in lood, glasfusing en glasappliqué) en emaillekunst (panelen, objecten en sieraden) te zien. In het museum werden demonstraties en workshops verzorgd met betrekking tot beide ambachtelijke kunstvormen. Er waren speciale programma's voor basisscholen en voortgezet onderwijs. Het beschikte over een bibliotheek waarin literatuur over glaskunst en emaillekunst wordt bijeengebracht. Per november 2016 is het gebouw op de Markstraat in Ravenstein verkocht en is het museum op deze locatie gesloten.

Ravenstein (dialect: Ravvestèìjn) is een vestingstad aan de Maas, in de gemeente Oss, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De stad telde op 1 januari 2023 3.175 inwoners. Tot 2003 vormde Ravenstein tezamen met een elftal omliggende dorpen een zelfstandige gemeente met zo'n 8.500 inwoners. Het historische stadje Ravenstein besloeg slechts een geringe oppervlakte, circa dertig hectare. Van belang was vooral de ligging aan de Maas.

Gezicht Ravenstein is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Ravenstein in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 5 juni 1975. Het gebied werd op 21 januari 1977 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 32,6 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Garnizoenskerk, ook wel de Nederlands Hervormde kerk, is een protestantse kerk in de Nederlandse plaats Ravenstein. Land van Ravenstein was na de Tachtigjarige oorlog een katholieke enclave alwaar het geloof actief beleden mocht worden. Er was echter wel een overeenkomst met de Staten-Generaal van de Nederlanden dat zij een garnizoen in de stad mocht houden. Dit garnizoen, bestaande uit mensen met het protestantse geloof, had behoefte aan een eigen kerk, waarop de garnizoenskerk werd gebouwd. Dit was na de hervormde kerken in Willemstad (Koepelkerk) en Hooge Zwaluwe (Protestantse kerk) de derde hervormde kerk in Brabant. De eenbeukige zaalkerk met zichtbare steunberen aan de zijkanten is archaïserend-gotisch, ze werd gebouwd in een tijd dat de gotische-bouwstijl al tot het verleden behoorde. De ramen zijn voorzien van vorktracering en gedrukte rondbogen. De oorspronkelijk in de voorgevel aangebrachte ramen zijn in 1732 dichtgemetseld omdat ze geregeld werden ingegooid. De midden op het dak van de kerk staande koepel is herbouwd aan de hand van oude afbeeldingen. De kansel in de kerk stamt uit 1644 met een lessenaar uit 1652. Het stucwerk en portaal zijn opgetrokken in Lodewijk XVI-stijl. Bij een restauratie in 1971 is het in de achttiende eeuw aangebrachte stucplafond weer verwijderd. Het kabinetorgel in de kerk stamt uit 1781 en is afkomstig van A.F.G. Heineman. De kerk is in 1965 aangewezen als rijksmonument.

Een brug “te veel” is een oorlogsmonument aan de Maasbandijk ten noordwesten van het dorp Niftrik, gemeente Wijchen. Het is opgericht in 2003 ter herdenking aan acht Nederlanders die tijdens de Tweede Wereldoorlog door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen.

Het voormalige en monumentale pakhuis van de Noordbrabantse Christelijke Boerenbond is gelegen aan de voormalige vestingwerken aan de doorgaande weg tussen Ravenstein en Huisseling. Bij de toekenning van het bouwwerk als rijksmonument wordt vermeld: Het bedrijfsgebouw is van algemeen belang. Het heeft cultuurhistorische waarde als herinnering aan de sociaal-economische geschiedenis van de provincie, het getuigt van de emancipatie van de katholieke Brabantse boer, het ontstaan van de standsorganisatie N.C.B. en de ontwikkeling van een doelmatiger agrarische bedrijfsvoering.

Station Ravenstein is een spoorwegstation in de gemeente Oss bij het stadje Ravenstein. Het station is op 4 juni 1881 geopend aan de Brabantse Lijn. Het eerste station was van het type Helvoirt, genoemd naar station Helvoirt. Geen van de vier stations van dit type (naast Ravenstein en Helvoirt ook station Geffen en station Wijchen) is bewaard gebleven. Het stationsgebouw bestond uit een laag gebouw met een woning en dienstloketten. In 1898 werd het station uitgebreid met een puntdak en een aanbouw met plat dak; het stationsgebouw is in 1973 gesloopt. Hierna werd er een simpel wachthuisje met kaartautomaten neergezet. Dit is in 2005 dichtgegaan en in 2010 is hier een restaurant ingekomen. In Ravenstein halteert de volgende treinserie: Ten behoeve van voor- en natransport zijn er een fietsenstalling en een parkeerplaats aanwezig. Ook stopt buurtbuslijn 294 van Arriva op dit station.

De Sint-Willibrorduskerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Demen. De kerk is gewijd aan Willibrord. De huidige Sint-Willibrorduskerk is gebouwd in de jaren 1857-1858 naar ontwerp van Pierre Cuypers. Als patroonheilige werd dezelfde aangehouden als van de oude kerk, die onder sterke invloed stond van de abdij van Echternach die in 698 was gesticht door Willibrord. De toren van de oude kerk werd wel behouden en deze heeft nog delen uit de 15e eeuw. Na de bouw van de nieuwe kerk is de toren gerestaureerd en een extra geleding aan de kerk toegevoegd. Deze was in slechte staat en de angst was dat deze om zou vallen. Vooraf was de wens vanuit de parochie om de toren te laten staan los van de kerk te laten staan, maar bij deze variant werd verwacht dat de toren te instabiel worden. Daarop is de toren in 1890 weer aan de kerk verbonden. Het schip is opgezet als een neogotische zaalkerk. In de zijgevels zijn spitsboogvensters met glas in lood aangebracht, die worden afgewisseld met steunberen. De glas-in-loodramen zijn vermoedelijk van glazenier Frans Nicolas. Aan de noordzijde van de kerk is een kleine privébegraafplaats aangelegd voor de familie van den Bergh, die de kerk ook meefinancierde. In 1941 werd buiten de kerk een Heilig Hartbeeld geplaatst als geschenk aan pastoor Simons van de inwoners van Demen en Dieden. In de kerk staat een orgel gemaakt door Franciscus Cornelius Smits, die gemaakt was in 1845-1848 en meeverhuisd is vanuit de oude kerk. De kerk is in 1965 aangewezen als rijksmonument. Daarnaast zijn een aantal onderdelen van de privébegraafplaats als zelfstandige rijksmonumenten benoemd.