SV Wateringse Veld

SV Wateringse Veld Kranenburg (voorheen SV Wateringse Veld Kranenburg GONA) is een sportvereniging uit Den Haag, Zuid-Holland, Nederland.

De Zweth in het Nederlandse hoogheemraadschap Delfland is een ontwatering- en vaarverbinding die de grens vormt tussen de dorpen De Lier – 't Woudt – Den Hoorn en Honselersdijk – Kwintsheul – Wateringen. Het zuidwesten van het graafschap Holland werd in de middeleeuwen ontgonnen vanuit het zuiden vanaf de oevers langs de Maas en vanaf de strandwallen langs de kust in het westen. Er werden kanalen als de Delf (nu het Rijn-Schiekanaal) en De Zweth gegraven om het water te kunnen afvoeren en de waterhuishouding onder controle te houden. De Zweth was ook de grens tussen de ontginningen vanuit de Maas en die vanaf de strandwallen. In de 12e eeuw traden overstromingen op vanuit de Maasmond. Daarom werden dijken aangelegd langs de Lee. In de 13e eeuw werd de Maasdijk aangelegd. De zee had zo geen toegang meer tot het land, maar de Lee werd daardoor afgesloten. Er werden nieuwe vaarten gegraven om de Zweth via de Delftse Schie en de Vlaardingervaart te laten afwateren. In de 15e eeuw werd het door inklinking noodzakelijk om de kades van de Zweth te verhogen. Eind 19e eeuw werd de afwatering verbeterd door het Zwethkanaal te graven tussen de Kromme Zweth en de Oranjesluis. Een klein deel van de Zweth aan het oostelijke uiteinde tot aan het Bonte Huis heeft de naam De Dulder, oorspronkelijk samen met de Oude Zweth een bestaand natuurlijk water. De Oude Zweth ligt in het oostelijke verlengde van de Zweth en verbond deze vroeger met de Vliet. De Oude Zweth verloor zijn functie toen monniken van het klooster Sion ten behoeve van de bereikbaarheid van hun klooster de Noordhoornsewatering groeven. De Oude Zweth werd na 1445 afgedamd en verviel tot een poldersloot. De Zweth was lang een belangrijke vaarroute voor Westlandse tuinders die met hun westlander schuiten groente en fruit naar de markt vervoerden.

Het waterschap Oud- en Nieuw Wateringveldsche polder was een waterschap in de gemeente Wateringen, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het waterschap was verantwoordelijk voor de drooglegging en de waterhuishouding in de polder.

De Mijlpalen van het Wateringse Veld zijn vier mijlpalen uit de Romeinse tijd, die zijn gevonden bij opgravingen in de wijk Wateringse Veld in Den Haag.

Wateringse Veld is een woonwijk in de gemeente Den Haag. Tussen 1996 en 2012 werden er in de vroegere Wateringse Veldpolders 7500 woningen gebouwd. Wateringse Veld is een van de drie Haagse Vinex-locaties. Het behoort tot het stadsdeel Escamp in de voormalige Eskamppolder en grenst aan de wijken Bouwlust en Vrederust en Morgenstond. Wateringse Veld ligt op een gebied dat oorspronkelijk bij de gemeente Wateringen hoorde en voornamelijk voor glastuinbouw gebruikt werd. In 1994 is het gebied door Den Haag geannexeerd. De wijk bestaat uit de buurten Erasmus Veld, Hoge Veld, Parkbuurt Oosteinde, Lage Veld en Zonne Veld. Archeologische opgravingen toonden aan dat het gebied al in de Romeinse tijd bewoond was. In 1997 werden tegelijkertijd vier Romeinse mijlpalen uit de 2e en 3e eeuw n.Chr. opgegraven.

De Woudse Droogmakerij was een waterschap in de gemeente Schipluiden, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het waterschap was in 1846 ontstaan uit de Woudse Polder (gesticht rond 1500) en was feitelijk een naamswijziging en kleine uitbreiding ten noorden van 't Woudt. Het waterschap was verantwoordelijk voor de drooglegging en de waterhuishouding in de polder.

De Schaapweimolen (ook wel Schaapsweimolen) is een poldermolen van het type grondzeiler in de Nederlandse plaats Rijswijk (Zuid-Holland). De achtkantige riet gedekte houten opbouw is geplaatst op een gemetselde onderbouw. De molen bemaalde vroeger de Plaspoel- en Schaapweipolder. De voorganger van de huidige molen was een wipmolen die in 1825 afbrandde, waarop de huidige molen werd gebouwd. De Schaapweimolen bemaalde tot 1944 zelfstandig de polders. In dat jaar werd de molensloot gedempt voor de aanleg van een antitankgracht. In 1959 werd de molen eigendom van de gemeente Rijswijk, die de Schaapweimolen in 1960 restaureerde en in 1988 verkocht aan het Hoogheemraadschap van Delfland. De Schaapweimolen werd in september van hetzelfde jaar ca. 1,5 km naar het westen verplaatst in verband met de aanleg van afrit 11 van de A4. De molen is in een groenstrook naast een park aan de rand van de Hoekpolder in Rijswijk geplaatst, vlak bij de restanten van de Hoekpoldermolen, een ronde stenen poldermolen waarvan het bovenste deel is afgebroken en waar in het resterende deel een gemaal was geplaatst. Tot enkele jaren geleden waren enkele hoogspanningsmasten bij de nieuwe locatie de enige storende landschapselementen. De omgeving is echter in een hoog tempo aan het verstedelijken: vlak bij de Schaapweimolen is tussen 1996 en 2008 de wijk Wateringse Veld, een nieuwe woonwijk van Den Haag, gebouwd. De geluidsschermen van de snelweg A4 zijn vanaf de plaats van de molen duidelijk te zien, evenals de tussen 2004 en 2008 in de Harnaschpolder aangelegde rioolzuiveringsinstallatie. In maart 2008 is men vlak naast de molen begonnen met de aanleg van een hoogspanningsverdeelstation, waardoor het landelijke karakter van de omgeving van de molen nog verder is aangetast.

Strijp is een buurtschap in de gemeente Rijswijk, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het ligt in het zuidwesten in de gemeente nabij het Wateringse Veld. De naam is afkomstig van het water De Strijp, dat voorheen de grens tussen Rijswijk en Wateringen vormde. Het grondgebruik in de buurtschap, gelegen op de Schaapweipolder, bestond aanvankelijk vooral uit glastuinbouwfaciliteiten. In 1994 werd begonnen met de bouw van een nieuwbouwwijk in het gebied.

Verzorgingsplaats Peulwijk is een verzorgingsplaats, gelegen tussen de verbindingsbogen van afrit 12 van de Nederlandse autosnelweg A4, en is opgedeeld in Peulwijk oost en west. Het ligt bij Delft in de gemeente Midden-Delfland. Afrit 12 splitst zich in een afrit naar verzorgingsplaats Peulwijk Oost en West en een afrit naar Den Haag en Hoek van Holland. Op de verzorgingsplaats bevinden zich naast parkeermogelijkheden ook twee tankstations (één per richting). Bij verzorgingsplaats Peulwijk-West exploiteert Allego twee snelladers voor elektrische wagens en bij Peulwijk-Oost exploiteert Shell een aantal snelladers.

Het Heilig Hartbeeld is een standbeeld in de Nederlandse plaats Wateringen.

De Sint-Jan de Doperkerk is een rooms-katholieke kerk aan de Herenstraat in Wateringen. De Hervormde Kerk in het centrum van Wateringen was oorspronkelijk ook aan Johannes de Doper gewijd, maar werd bij de reformatie in gebruik genomen door de protestanten. In de eeuwen die volgden maakten de katholieken gebruik van schuilkerken. De huidige kerk werd in 1900-1901 gebouwd op de plaats van een schuurkerk uit 1807. De eerste steen werd gelegd op 17 juli 1900 en op 1 juni 1901 werd de kerk geconsacreerd. Architect Albert Margry ontwierp een grote driebeukige pseudobasilieke kruiskerk in neogotische stijl. De halfingebouwde toren aan de voorzijde heeft drie geledingen met een naaldspits en pinakels en is ongeveer 60 meter hoog. Binnen wordt het schip en het transept overdekt door een gepolychromeerd houten tongewelf. De zijbeuken worden overdekt door stenen kruisribgewelven. Margry ontwierp ook de naastgelegen pastorie. Het neogotische hoofdaltaar werd gebouwd in het atelier van Pierre Cuypers. De kosten van fl. 5000,- werden door bouwpastoor P.M.H. Finkenflügel betaald. Hij ontwierp zelf ook de gebrandschilderde ramen, die door de Utrechtse firma van W. van de Wurf werden gemaakt. Het orgel werd in 1901 gebouwd door P. J. Adema. Hierbij werden de pijpen van het uit 1796 stammende orgel van Abraham Meere herbruikt. In de kerk staat verder nog een eikenhouten passiekruis uit 1900, waarin de Arma Christi, de passiewerktuigen van Christus zijn opgenomen. Op 3 juli 1941 ontplofte een afgedwaalde Duitse vliegtuigbom in de buurt van de kerk, waarbij een aantal gebrandschilderde ramen werden verwoest. De restauratie werd pas in 1984 voltooid. Vanwege de liturgische vernieuwingen van het Tweede Vaticaans Concilie werden in de jaren 1960 de beide zijaltaren en de preekstoel uit de kerk verwijderd. Het hoofdaltaar werd daarbij verkleind. De kerk is sinds 2019 in gebruik bij de toen gevormde Sint Elisabethparochie. Deze omvat de katholieken uit Wateringen en Wateringse Veld. Het kerkgebouw, de pastorie, het Heilig Hartbeeld en het hekwerk voor de kerk staan op de rijksmonumentenlijst.

Steenvoorde-Zuid is een wijk in het zuidwesten van de Nederlandse gemeente Rijswijk (Zuid-Holland) en is de grootste woonwijk in die gemeente. Dit voormalige tuinbouw-, weiden- en boerderijengebied wordt begrensd door de Sir Winston Churchilllaan in het noorden, de Prinses Beatrixlaan in het oosten, het water Dulder en autosnelweg A4 in het zuiden, en de Korte- of Rijnerwatering aan de westkant. De wijk wordt gekenmerkt door de vele flatgebouwen, die afgewisseld worden door eengezinswoningen, veel groen en waterlopen. De naam Steenvoorde komt van de historische buitenplaats Steenvoorde in Rijswijk, een middeleeuws kasteel uit de 13e eeuw. Een voorde is een doorwaadbare plaats in een waterloop. Steenvoorde is dus vermoedelijk een soort stenen brug geweest en dat was speciaal omdat de meeste bruggen in die tijd van hout waren. De wijk omvat de buurten Stervoorde, Eykelenburg en Hoekpolder. De hiernaast afgebeelde kaart dateert uit 2008 en is daardoor niet in overeenstemming met de gegevens uit 2021. Door de bouw van de wijk RijswijkBuiten, is de voormalige buurt Sion daarin opgenomen. De wijk draagt het wijknummer 09. De wijk heeft voorzieningen, zoals een klein winkelcentrum, een gezondheids- en een wijkcentrum. Er is een manege en er staan aan de westkant enkele boerderijen uit de 17e eeuw, waaronder Zuidervoorde en Eykelenburg. Ten zuiden hiervan liggen volkstuinencomplexen en de Algemene Begraafplaats en het crematorium Eikelenburg. De Sterrenwacht Rijswijk en het sportpark Hoekpolder bevinden zich nabij de A4. Aan de uiterste zuidwestpunt bevindt zich het natuur- en recreatiepark de Hoekpolder met de De Schaapweimolen en het restant van de Hoekmolen. Het gehele gebied was in de 50- en 60-er jaren oliewingebied van de NAM en vormde met het eerste olieconcessiegebied in Nederland de aanzet tot de huidige Concessie Rijswijk. Nabij de boerderijen bevindt zich een oorlogsmonument ter herinnering aan de deels omgekomen bemanning van een ter plekke in 1944 neergestorte Liberator B-24 van de United States Army Air Forces.