Flaminio - Piazza del Popolo (metrostation)

De Porta del Popolo is de noordelijkste stadspoort in de antieke Aureliaanse Muur in Rome.

De Santa Maria del Popolo is een augustijner kerk in Rome, gelegen aan de noordkant van het Piazza del Popolo. De kerk heeft een centraal middenschip met twee zijbeuken, die omringd worden door 12 zijkapellen. In de koepel van de kerk, symbool van de invloed van de renaissancestijl en behorend tot de Chigi-kapel, bevinden zich mozaïeken die werden ontworpen door Rafaël Santi; zij verbeelden “De Schepping van de wereld”.

De Piazza del Popolo is een bekend plein in Rome. De naam betekent in het Italiaans letterlijk "Plein van het volk", maar historisch gezien komt de naam van de populier (populus in het Latijn), waar de kerk Santa Maria del Popolo aan het plein ook haar naam aan dankt.

De Flaminische Obelisk is een antieke obelisk op het Piazza del Popolo in Rome. De obelisk zelf is 23,7 meter hoog. Met de voet en het kruis bovenop is de hoogte 36,5 meter. Het is een monoliet, gemaakt van rood graniet. Het is een van de twee obelisken die het langst in Rome aanwezig zijn. Na eeuwenlang begraven te zijn geweest, werd hij in 1589 gerestaureerd en op het Piazza del Popolo geplaatst. Hieraan dankt de obelisk zijn huidige naam; de Via Flaminia begint aan dit plein.

Santa Maria dei Miracoli en de Santa Maria in Montesanto zijn twee kerken in Rome. Ze staan op het Piazza del Popolo, ten zuiden van Aureliaanse Muur, waar de Via del Corso begint. De kerken staan bekend als de ‘’tweelingkerken’’ omdat ze vrijwel dezelfde uiterlijke kenmerken bezitten. Toch zijn er minieme verschillen in het ontwerp. Het plein heeft ook de naam ‘’drietand’’, vanwege de drie straten die er op uitkomen: de Via del Babuino, de Via del Corso en de Via di Ripetta. De Santa Maria in Montesanto staat op de scheiding van de eerste twee, de Santa Maria dei Miracoli op de scheiding van de laatste twee. De oorsprong van de kerken gaat terug tot in de zeventiende eeuw. Paus Alexander VII gaf opdracht tot een monumentaal ontwerp voor de toegang van de Via del Corso aan architect Carlo Rainaldi. De twee kerken maakten deel uit van het ontwerp. Zij werden gefinancierd door kardinaal Girolamo Gastaldi, wiens wapenschild te zien is in beide kerken.

De Pincio (Latijn: Mons Pincius) is een heuvel in Rome. De heuvel bevindt zich net ten noorden van de oude stad. De Pincioheuvel behoorde niet tot de oorspronkelijke Zeven heuvels van Rome. In de Romeinse tijd bezaten belangrijke families buitenhuizen en tuinen op de Pincio. De naam van de heuvel komt van een van die families, de Pincii. De gehele heuvel werd binnen de stadsmuur opgenomen toen Keizer Aurelianus tussen 271 en 275 zijn Aureliaanse Muur liet bouwen. De heuvel is vooral bekend van de Pincio tuinen en de Piazza Napoleone, een klein plein boven op de heuvel dat als een balkon over het onderliggende Piazza del Popolo en het stadssilhouet van Rome uitkijkt. In 1901 kocht de Italiaanse staat de Villa Borghese (tuinen en gebouwen) van de familie Borghese om er een openbaar park van te maken. Er werd een brug gebouwd, die de Pincioheuvel met het nabijgelegen park verbond, waarna de Pincioheuvel deel ging uitmaken van het park Villa Borghese.

Het Koninklijk Nederlands Instituut Rome (KNIR) is het oudste en grootste van de vijf Nederlandse Wetenschappelijke Instituten in het Buitenland (NWIB). Het Instituut faciliteert hoogwaardig onderzoek en onderwijs in de geesteswetenschappen (archeologie, kunstgeschiedenis, geschiedenis, taal- en cultuurstudies, filosofie, religiestudies) en wetenschap in bredere zin ('liberal arts and sciences', economie, rechten, sociale wetenschappen). Het Instituut is in 1904 opgericht met als oorspronkelijk doel: de bestudering van stukken in de sinds 1880 opengestelde Vaticaanse archieven die over de Nederlandse geschiedenis handelen. Sinds 1933 is het Instituut gevestigd in een eigen gebouw aan de Via Omero (bij het park van de Villa Borghese), dat onderdak biedt aan een grote bibliotheek, werkruimtes en gastenverblijven. Het gebouw kwam tot stand onder het directeurschap van Godefridus Johannes Hoogewerff, uit een samenwerking van de Italiaanse ingenieur Gino Cipriani en de Haagse architect Jan Stuyt, en werd destijds in het bijzijn van Benito Mussolini geopend. In de loop der jaren heeft het gebouw een aantal ingrijpende aanpassingen en uitbreidingen ondergaan. De missie van het Instituut is in de loop van de tijd aanzienlijk verbreed. Sinds 1991 is het een interuniversitair instituut, dat wordt bestuurd door vertegenwoordigers van zes Nederlandse universiteiten en twee ministeries. De Rijksuniversiteit Groningen is beheerder van het KNIR. In 2004 heeft koningin Beatrix ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan aan het instituut het predicaat Koninklijk toegekend.

De Ponte Regina Margherita is een brug over de Tiber in Rome die het Marsveld op de linkeroever verbindt met de wijk Prati op de rechteroever. Iets ten oosten van de brug ligt het beroemde Piazza del Popolo. De 103,10 meter lange boogbrug is gebouwd tussen 1886 en 1891. Het ontwerp is afkomstig van architect Angelo Vescovali die een brug tekende met drie bogen. De met travertijn beklede brug is vernoemd naar koningin Margaretha, de echtgenote van koning Umberto I.

De San Giacomo in Augusta is een kerk in Rome, gelegen in de rione Campo Marzio, aan de via del Corso. De kerk is gewijd aan de heilige apostel Jacobus en dankt het achtervoegsel achter haar naam aan het nabijgelegen mausoleum van Augustus.

De Ponte Pietro Nenni is een brug over de Tiber in Rome. De brug ligt ten noorden van het centrum en verbindt de wijk Flaminio op de linkeroever met de wijk Prati op de rechteroever. De brug is gebouwd tussen 1969 en 1972, maar werd pas geopend in 1980. Het ontwerp was afkomstig van architect Luigi Moretti en ingenieur Silvano Zorzi. De brug is 121,6 meter lang en is vernoemd naar de socialistische politicus Pietro Nenni. Behalve auto's rijden ook de metro's van Lijn A van de metro van Rome over deze brug.

De Sant'Atanasio is een kerk in Rome, gelegen in de wijk Campo Marzio, in de via del Babuino. De kerk is gewijd aan de heilige Athanasius van Alexandrië en wordt, vanwege haar verbondenheid met de oosters-katholieke kerken ook wel de Sant'Atanasio dei Greci genoemd. De bouw van de kerk gaat terug tot de zestiende eeuw, toen paus Gregorius XIII op deze plaats het Grieks College stichtte, dat tot doel had de opleiding van priesters voor de oosterse katholieken. Niet voor niets werd de bijbehorende kerk genoemd naar de kerkleraar Athanasius, bisschop van Alexandrië, voor wie de oosters-katholieke kerken een bijzondere verering hebben. De kerk, gebouwd naar een ontwerp van Giacomo della Porta, werd in 1583 opgeleverd. Sinds 1872 is het bestuur van de kerk toevertrouwd aan de Congregatie voor de Oosterse Kerken en sindsdien ook worden de missen afwisselend volgens de Byzantijnse of de Latijnse ritus gevierd. Dit alles om de communio tussen de Kerken van Oost en West te onderstrepen. De kerk zelf is gebouwd in de vorm van een Latijns kruis. Op grote ramen is aan weerszijden een tekst aangebracht, aan de ene zijde in het Latijn, aan de andere zijde in het Grieks. Deze teksten zingen de lof op de patroonheilige.

De Ponte Giacomo Matteotti is een brug over de Tiber ten noorden van het centrum van Rome. De boogbrug is gebouwd tussen 1924 en 1929 naar een ontwerp van Augusto Antonelli. De brug is ongeveer 138 meter lang, heeft twee kleine en drie grote bogen, die rusten op twee pijlers, waarin zich cirkelvormige openingen bevinden, die bij hoogwater de waterdruk kunnen verminderen. Ten tijde van de voltooiing heette de brug Ponte del Littorio, maar na de Tweede Wereldoorlog werd zij vernoemd naar de antifascistische Giacomo Matteotti, die in de buurt van de brug werd vermoord.