Wilhelminakerk (Dordrecht)

De Vriesepoortshof is een hofje in de binnenstad van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het hofje bestaat in totaal uit 23 huizen, waarvan een aantal huizen naast elkaar zijn samengevoegd tot een grotere woning.

De negentiende-eeuwse schil vormt de eerste uitbreiding van Dordrecht buiten zijn (verdwenen) stadsmuren en loopt als een halve maan rond het oude centrum. Het gebied wordt in zijn geheel doorsneden door de Singel. Langs grote delen van deze Singel staan kapitale villa's en herenhuizen. In de schil ligt ook Park Merwestein, voormalig landgoed rond Villa Merwestein. Het gebied wordt op zijn beurt weer begrensd door het spoor naar Rotterdam, Burgemeester De Raadtsingel, Toulonselaan en Oranjelaan.

De Vriesebrug is een gemeentelijk monument over de Spuihaven in de Nederlandse stad Dordrecht.

De Sint-Antoniuskerk is een rooms-katholieke kerk aan de Burgemeester De Raadtsingel 45 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk werd gebouwd in 1920 – 1921. Architect Nicolaas Molenaar sr. ontwierp een kruiskerk in neogotische stijl. Het kerkgebouw en de geloofsgemeenschap maken sinds 2012 deel uit van de parochie Heilige Theresia van Ávila. Het kerkgebouw is een gemeentelijk monument.

De Vriesepoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht aan het eind van de Vriesestraat. De oudste vermelding stamt uit 1409, toen de poort "mynnebrugs poerte" werd genoemd. Later varianten luiden "mennenbrugpoert" (1446) en "Menne poorte" (1615). De brug waar deze naam naar verwijst, lag in de Vriesestraat over de binnengracht, die parallel aan de Vest liep. De naam van de brug is afgeleid van het "mennen van een wagen" en is een herinnering aan de agrarische oorsprong van Dordrecht. Een mennebrug of minnebrug is een brug waar boeren met hun wagens overheen kunnen rijden om de oogst binnen te halen. Vanwege de variant "minnebrugge" zien sommigen hierin een aanwijzing dat de brug is vernoemd naar het Minderbroedersklooster achter de Voorstraat, dat aan de Vriesestraat een uitgang met poortje had, maar Van Baarsel acht dit onwaarschijnlijk. In 1617 – toen de oorsprong van de naam niet meer duidelijk was en de minderbroeders allang waren vertrokken – werd de Vriesepoort wel een keer "minnebroers poorte" genoemd.In 1604 werd een nieuwe poort gebouwd en kwam kort erna de naam Vriesepoort in zwang (oudste vermelding 1620). Deze nieuwe poort is in 1833 gesloopt.Naast de poort stond eeuwenlang de middeleeuwse kruittoren, die eveneens in 1833 werd afgebroken. In 1839 werd naar ontwerp van stadsbouwmeester G.N. Itz een nieuw kruithuis gebouwd, dat op zijn beurt in 1871 werd gesloopt.De voor de poort gelegen ophaalbrug over de Spuihaven werd in 1871 door een ijzeren draaibrug vervangen. Sinds 1965 ligt op deze plaats de Vriesebrug. De Vriesepoortshof uit 1888 ontleent zijn naam aan de poort.

Rutte & Zn is een ambachtelijke distilleerderij uit de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De producten bestaan onder andere uit jenever, likeur en eau de vie. Naast jonge en oude jenever verkoopt Rutte ook gelagerde oude jenever onder de namen Oude Vijf en Oude Twaalf. Daarnaast worden er allerlei seizoensgebonden producten gemaakt, zoals wildfruitlikeur en sleedoornlikeur. In totaal beslaat het assortiment zo'n 55 distillaten. Rond 1830 vestigde Simon Rutte zich in Dordrecht en in 1872 betrok hij een pand in de Vriesestraat waar de distilleerderij en de winkel 6 generaties later nog gevestigd is. In de voormalige woonkamer is nu de Proefkamer en Museum Rutte ingericht.

Ingeklemd tussen het Bagijnhof en de Vriesestraat in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, ligt het uit 1755 daterende Regenten- of Lenghenhof. Het hof bestaat eigenlijk uit 4 hofjes die door poorten met elkaar verbonden zijn. Aan de kant van het Bagijnhof geeft een poort in Lodewijk XV stijl toegang tot het hof, dat in totaal 52 woningen telt, inclusief een regentenkamer in rococostijl. De Dordtse koopman en reder Gijsbert de Lengh heeft zijn geld en naam aan het hofje gegeven. In het jaar van zijn overlijden, 1755, werden langs het Bagijnhof de eerste huisjes gebouwd.

Het Arend Maartenshof is een hofje in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het hofje werd gebouwd in 1625 en werd vernoemd naar de oprichter Arend Maartenszoon. Hij stond als geldwolf bekend en probeerde zijn reputatie te verbeteren door het bouwen van 38 woningen voor arme vrouwen. Door het stichten van dit hofje hoopte de naamgever zijn geweten te kunnen sussen. Arend Maartenszoon was namelijk lange tijd meer geïnteresseerd in het vergaren van zo veel mogelijk geld dan dat hij zich om zijn medemens bekommerde. Een slechte reputatie bij zijn stadgenoten en de kerk was het gevolg van zijn geldzuchtige houding. In de Museumstraat, op nummer 56, geeft een rijk versierd renaissancepoortje toegang tot de binnentuin van het Arend Maartenshof. Bezoekers worden er verwelkomd met de woorden ‘Naeckt kom ick, naeckt scheyde ick’. Ook de spreuk ‘Vita Vapor’ ofwel ‘het leven is een damp’ staat op het zandstenen poortje te lezen.

Johan de Wittstraat 2 is een monumentaal eclectisch pand in het centrum van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand werd in 1912-1913 naar een ontwerp van de architect Anthonie Ek gebouwd als spaarbank. Op de zandstenen rondboog in het gevelvlak is de tekst SPAARBANK te lezen. Het bankgebouw ligt binnen het beschermd stadsgezicht van Dordrecht, op de hoek van de Johan de Wittstraat en Bagijnhof. Het gebouw is in 2001 aangewezen als rijksmonument vanwege de oorspronkelijke functie als bankgebouw en vanwege de typologie van de gevel als uitdrukking van een bankgebouw de architectuurhistorische waarde: als gaaf en representatief voorbeeld uit het oeuvre van de architect Anthonie Ek en als variant van een Eclectische stijl de stedebouwkundige waarde: vanwege de zeer beeldbepalende ligging op de hoek van de Johan de Wittstraat en de Bagijnstraat de hoge mate van gaafheid in hoofdvorm, het materiaalgebruik en de detaillering van zowel het ex- als delen van het interieur.

Gezicht 19e-eeuwse Schil Dordrecht is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Dordrecht in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 6 mei 2009. Het gebied werd op 5 juni 2013 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 72,7 hectare. In 1988 is de in het noorden grenzende historische binnenstad van Dordrecht al aangewezen tot beschermd stadsgezicht. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Het Van Slingelandtshof, ook wel Arme Vrouwenhof of Hof van Slingelandt genoemd, is een hofje in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het bevindt zich halverwege de Vriesestraat en is het oudste hofje van het eiland.

Op 26 november 1842 werd de Vereniging Dordrechts Museum opgericht in Dordrecht, en het museum kreeg aanvankelijk enkele tentoonstellingszalen in de Boterbeurs aan de Wijnstraat. Vanwege de snelle uitbreiding van de kunstcollectie was een verhuizing naar een ruimer gebouw rond 1900 noodzakelijk. De gemeenteraad van Dordrecht bood het museum een gebouw aan de Lindengracht aan. Op 6 juli 1904 vond de verhuizing naar de huidige locatie aan de Museumstraat plaats, waar het museum feestelijk werd geopend. Sindsdien is het museum meer dan vier keer zo groot als in 1904.