Zocherpark

Het Agnietenklooster is een voormalig klooster in de Nederlandse stad Utrecht. Het staat in de Agnietenstraat en de huidige bestemming is het hoofdgebouw van het Centraal Museum.

Het Centraal Museum is gelegen in de stad Utrecht. Het Centraal Museum heeft een uitgebreide collectie oude en moderne kunst, mode, toegepaste kunst en ook het nijntje museum en het Rietveld Schröderhuis maken deel uit van het Centraal Museum.

Het nijntje museum (voorheen dick bruna huis) is een museum in de Nederlandse stad Utrecht waar peuters en kleuters hun wereld kunnen ontdekken samen met nijntje en haar vriendjes. Het museum is een onderdeel van het Centraal Museum.

De Nicolaïkerk is een kerk in de Nederlandse stad Utrecht, gelegen aan het Nicolaaskerkhof 8. In de volksmond heet de kerk ook wel de Nicolaaskerk of de Klaaskerk, niet te verwarren met de Sint-Nicolaaskerk. Zij is in gebruik bij de Protestantse Kerk in Nederland.

De Fundatie van Renswoude is een Nederlandse stichting met als doel weesjongens een goede opleiding te geven. In 1754 overleed Maria Duyst van Voorhout. Zij stierf rijk en kinderloos en in haar testament bepaalde zij dat haar geld aangewend moest worden voor het onderwijs aan schrandere wezen. In drie plaatsen werd een aparte stichting opgericht, te weten in Delft, Den Haag en Utrecht. In deze instellingen werd lesgegeven in onder andere waterbouw, scheepsbouw en wiskunde. Tegenwoordig is de Fundatie van Renswoude geen onderwijsinstelling meer, maar talentvolle jongeren tot ongeveer dertig jaar met te weinig financiële middelen, kunnen bij de Fundatie een beurs aanvragen.

Manenborgh, ook wel Manenburg genoemd, was een bolwerk in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht.

De Beyerskameren zijn een rijksmonument in het Museumkwartier van de Nederlandse stad Utrecht.

Gronsveltkameren is een rijksmonument bestaande uit een rijtje van zes vrijwoningen in de binnenstad van Utrecht. De kameren werden in 1652 gebouwd in de Agnietenstraat, tegen de stadswal en tegenover de Kameren Maria van Pallaes, die een jaar eerder waren gebouwd. De bouw van de woningen werd uit religieuze en sociale overwegingen bepaald in het testament van Johan van Gronsvelt. In 1756 moesten de Gronsveltkameren plaatsmaken voor de Fundatie van Renswoude. De huisjes werden afgebroken en herbouwd ten westen van de Nicolaaskerk, vóór de oude ingang. De tuinen grenzen direct aan de kerk. Door de bouw van de huisjes ontstond de Nicolaasdwarsstraat. In 1762 was de bouw voltooid. Twee dochters van Johan van Gronsvelts erfgenaam, Henrick van Beest, ervoeren het beheer van de kameren als een last en deden de stichting over aan de rooms-katholieke Aalmoezenierskamer. Hun broer Hendrik van Beest was het daar niet mee eens en kreeg na een gerechtelijke procedure het beheer van de middelste kameren toegewezen (nummers 3 en 4). Als gevolg van dit verdeelde beheer zijn uiterlijke verschillen ontstaan door verschillen in uitvoering van onderhoud. In 1982 werden de kameren door de gemeente gerenoveerd. Het beheer is thans in handen van woningcorporatie Mitros. In het midden van het rijtje is een gevelsteen aangebracht met de tekst: Sta toCh beneDe Lees hIIr De ReDe:De Hr. en Mr. Jan van Gronsvelt, advocaatdes Hofs van Utrecht heeft zes kameren di Gy zietUit liifde puur gesticht door loutre charitaatTot Bystand van de lien om Godswil anders niit Daaronder: Deze zijn verplaatsten vernieuwtin den Iaere 1756.

De Agnietenstraat is een straat in het Museumkwartier in Utrecht. De straat begint in het westen op de hoek van de Nicolaasstraat en Nicolaasdwarsstraat, loopt naast het Nicolaaskerkhof, waaraan de Nicolaïkerk staat, en eindigt in het oosten bij de Servaasbrug over de Nieuwegracht bij de Stadsbuitengracht en het Zocherpark. Zijstraat van de Agnietenstraat is de Lange Nieuwstraat. In 1420 werd hier het Sint-Agnietenklooster gevestigd dat minstens twee eeuwen bleef bestaan. Later werd het gebouw gebruikt als fabriek en vanaf 1764 diende het klooster als Ambachtskinderhuis voor driehonderd wezen en vondelingen. Later werd een deel en nog later het gehele klooster in gebruik genomen als kazerne. Sinds 1920 is het Centraal Museum in het gebouw gevestigd. Als gevolg van de reformatie kreeg het terrein van het klooster een andere bestemming. In 1650 werden de Beyerskameren uitgebreid naar de Agnietenstraat. In 1651 werden de Kameren Maria van Pallaes gebouwd en een jaar later de Gronsveltkameren, waardoor een straat ontstond die aansloot op de Nieuwegracht. In 1756 moesten de Gronsveltkameren plaatsmaken voor de Fundatie van Renswoude. In de volksmond was de Agnietenstraat synoniem met het dolhuis van Willem Arntsz dat hier gevestigd was. Later zetten het Willem Arntsz Huis en Altrecht de geestelijke gezondheidszorg op deze locatie voort, met ingang en nieuwbouw aan de Lange Nieuwstraat.

De Kameren Maria van Pallaes is een rijtje van twaalf vrijwoningen in de Agnietenstraat in Utrecht die in 1651 werden gebouwd in opdracht van Maria van Pallaes. De kameren zijn sinds 1979 in bezit van het Utrechts Monumentenfonds. De patriciër Maria van Pallaes (1587–1664) had in 1649 geen erfgenamen meer en om te voorkomen dat het grote familiekapitaal zou vervallen aan de gemeenschap, besloot van Pallaes het geld te besteden aan armenzorg. Ze kocht een stuk land aan de Agnietenstraat en liet daarop de cameren met een refectiehuis bouwen voor onbetaalde bewoning door arme mensen die geen andere inkomsten hadden. Tevens kregen zij preuves in de vorm van voedsel en brandstof. De eenkamerwoningen waren voor die tijd vrij ruim en hadden een gezamenlijke tuin. Het beheer van de huisjes werd in handen gegeven van de Fundatie Maria van Pallaes die ook na haar dood huisjes voor armen bouwde. Het beheer werd in 1910 overgedragen aan de gemeente die uiteindelijk de zwaar verouderde en in de jaren 60 gekraakte panden voor een symbolisch bedrag overdroeg aan het Utrechts Monumentenfonds onder voorwaarde ze op te knappen. Boven iedere voordeur van de kameren zijn de familiewapens van Van Pallaes en haar man en het jaartal van bouw (1651) aangebracht. De huisjes sluiten aan de westzijde aan op de Beyerskameren door middel van een poort die toegang geeft tot de tuinen. Het refectiehuis staat op de hoek aan de oostzijde van de straat met de ingang aan de Nieuwegracht. Boven de monumentale classicistische toegang bevindt zich een gevelsteen met de volgende tekst: Maria van Pallaes door liefde Goodts gedrevenHeeft doen sy weduw’ was van d’Heere SchroyesteynDees Cameren gesticht eenich onderhout gegevenNiet achtend swerels gonst maer Plaets in chemels Pleyn De Fundatie bouwde later nog woningen in de Pallaesstraat, Minstraat en Wulpstraat.

Het Doelenhuis is de huidige benaming van het voormalig Sint-Nicolaasklooster aan de Doelenstraat in de Nederlandse stad Utrecht . Het hoofdgebouw van het in 1337 gestichte klooster stamt uit 1407, de eerste bewoners waren begijnen zonder gelofte. Achter de toegangspoort bevindt zich de kloostertuin. De gang met bogen liep door tot de kapel die in 1632 gesloopt is. Na de reformatie mochten er geen nieuwe zusters toetreden tot het klooster. Na het vertrek van de laatste bewoonster in 1614 werd het klooster deels omgebouwd tot werkhuis. Het geld dat hiervoor benodigd was kwam uit de nalatenschap van Evert van de Poll . Een ander deel werd in 1615 omgebouwd tot tuchthuis. In 1898 werd het complex een tehuis voor bejaarden. In 1996 zijn het gebouw en de tuin gerestaureerd. Thans is hier onder andere de School voor Zijnsoriëntatie gevestigd.

De Krommerijnbrug is een vaste brug in de Nederlandse stad Utrecht. Ze overspant de Kromme Rijn die eronder uitmondt in de Stadsbuitengracht. Het Ledig Erf gaat op de brug over in de Tolsteegsingel en de Abstederdijk. De brug heeft twee overspanningen en is vormgegeven in steen met balustrades uitgevoerd in ijzer. In haar huidige vorm is ze in 1905 aangelegd op of bij de locatie van een houten voorganger. In die periode zijn meerdere bruggen in de omgeving gebouwd/vernieuwd zoals de Herenbrug. Gaandeweg is de Krommerijnbrug aanzienlijk verbouwd; zo verdwenen omstreeks 1999 de smeedijzeren balustrades. Tramlijn 1 liep in de jaren 1930 over de brug. De Krommerijnbrug wordt vandaag de dag fors gebruikt over land door verschillende verkeersdeelnemers in beide richtingen. Over water vindt er nauwelijks scheepvaartverkeer plaats.