Agnietenstraat (Utrecht)

De Kameren Maria van Pallaes is een rijtje van twaalf vrijwoningen in de Agnietenstraat in Utrecht die in 1651 werden gebouwd in opdracht van Maria van Pallaes. De kameren zijn sinds 1979 in bezit van het Utrechts Monumentenfonds. De patriciër Maria van Pallaes (1587–1664) had in 1649 geen erfgenamen meer en om te voorkomen dat het grote familiekapitaal zou vervallen aan de gemeenschap, besloot van Pallaes het geld te besteden aan armenzorg. Ze kocht een stuk land aan de Agnietenstraat en liet daarop de cameren met een refectiehuis bouwen voor onbetaalde bewoning door arme mensen die geen andere inkomsten hadden. Tevens kregen zij preuves in de vorm van voedsel en brandstof. De eenkamerwoningen waren voor die tijd vrij ruim en hadden een gezamenlijke tuin. Het beheer van de huisjes werd in handen gegeven van de Fundatie Maria van Pallaes die ook na haar dood huisjes voor armen bouwde. Het beheer werd in 1910 overgedragen aan de gemeente die uiteindelijk de zwaar verouderde en in de jaren 60 gekraakte panden voor een symbolisch bedrag overdroeg aan het Utrechts Monumentenfonds onder voorwaarde ze op te knappen. Boven iedere voordeur van de kameren zijn de familiewapens van Van Pallaes en haar man en het jaartal van bouw (1651) aangebracht. De huisjes sluiten aan de westzijde aan op de Beyerskameren door middel van een poort die toegang geeft tot de tuinen. Het refectiehuis staat op de hoek aan de oostzijde van de straat met de ingang aan de Nieuwegracht. Boven de monumentale classicistische toegang bevindt zich een gevelsteen met de volgende tekst: Maria van Pallaes door liefde Goodts gedrevenHeeft doen sy weduw’ was van d’Heere SchroyesteynDees Cameren gesticht eenich onderhout gegevenNiet achtend swerels gonst maer Plaets in chemels Pleyn De Fundatie bouwde later nog woningen in de Pallaesstraat, Minstraat en Wulpstraat.

De Beyerskameren zijn een rijksmonument in het Museumkwartier van de Nederlandse stad Utrecht.

Met de Oude Hortus wordt de tuin bedoeld, die van 1723 tot 1920 de botanische tuin (hortus botanicus) van de Universiteit van Utrecht was. De Oude Hortus is gelegen tussen de Lange Nieuwstraat en de Nieuwegracht.

De Servaasbrug is een brug in de Nederlandse stad Utrecht. De vaste brug is uitgevoerd in steen en is gelegen in de zuidoosthoek van het Museumkwartier in de Utrechtse binnenstad. Daar vormt het de zuidelijkste brug over de Nieuwegracht die onder de brug uitmondt in de Stadsbuitengracht. De naam van de Servaasbrug houdt verband met de verdwenen Sint-Servaasabdij die er vanaf de middeleeuwen direct oostelijk van lag. De Servaasbrug is een gemeentelijk monument. Aan deze brug grenst vandaag de dag de Abstederbrug, die de Stadsbuitengracht overspant. Vanuit westelijke richting loopt de Agnietenstraat op de Servaasbrug aan. In de tijd dat Utrecht nog verdedigingswerken met onder meer stadsmuren direct om de stad had, stond boven de uitmonding een waltoren die de Sint-Servaastoren, de Toren op het Servaashek of ook wel Klotenburg werd of wordt genoemd. Onder in de toren was een hek aangebracht waarmee de toegang tot de Nieuwegracht kon worden versperd. Met de afbraak van de verdedigingswerken en de aanleg van het Zocherpark is de toren omstreeks 1840 gesloopt.

De Fundatie van Renswoude is een Nederlandse stichting met als doel weesjongens een goede opleiding te geven. In 1754 overleed Maria Duyst van Voorhout. Zij stierf rijk en kinderloos en in haar testament bepaalde zij dat haar geld aangewend moest worden voor het onderwijs aan schrandere wezen. In drie plaatsen werd een aparte stichting opgericht, te weten in Delft, Den Haag en Utrecht. In deze instellingen werd lesgegeven in onder andere waterbouw, scheepsbouw en wiskunde. Tegenwoordig is de Fundatie van Renswoude geen onderwijsinstelling meer, maar talentvolle jongeren tot ongeveer dertig jaar met te weinig financiële middelen, kunnen bij de Fundatie een beurs aanvragen.

De Abstederbrug is een rijksmonumentale brug in de Nederlandse stad Utrecht. De stenen boogbrug is gelegen aan de zuidoostzijde van de Utrechtse binnenstad en overspant de Tolsteeg-/Maliesingel. De uit 1901 daterende brug heeft twee overspanningen en is ontworpen door de Dienst Gemeentewerken onder directie van F.J. Nieuwenhuis. In jugendstil vormgegeven staan op de brug smeedijzeren lantaarns en hekwerken met leuningen. De naam van de brug verwijst naar het buitengrachtse Abstede. In de directe omgeving van de brug bevinden zich het Hiëronymushuis en een bronzen beeld getiteld Biru van Joop Hekman. Grenzend aan deze brug ligt over de Nieuwegracht de Servaasbrug.

De Eligenstraat is een eeuwenoude straat in het centrum van de Nederlandse stad Utrecht. De straat loopt vanaf de Lange Nieuwstraat tot de Nieuwegracht. De Eligenstraat is ca. 110 meter lang. In deze straat zijn op nummer 2 sporen gevonden die duiden op zo'n 2000 jaar geschiedenis. Zo werden er vondsten uit de Romeinse tijd alsook de middeleeuwen en later aangetroffen. In deze straat zijn een aantal huizen gesloopt samen met het erachter gelegen Wilhelmina Kinderziekenhuis. Het ziekenhuis is in 1998 verhuisd naar De Uithof. Op de plek waar deze huizen stonden verschijnen nu elf eengezinswoningen.

Het Universiteitsmuseum Utrecht (UMU) in de stad Utrecht is een onderzoeksmuseum dat de historische collecties van de Universiteit Utrecht beheert. De aangrenzende Oude Hortus Botanicus maakt deel uit van het museum. Het UMU is heropend op 4 september 2023.

Het Agnietenklooster is een voormalig klooster in de Nederlandse stad Utrecht. Het staat in de Agnietenstraat en de huidige bestemming is het hoofdgebouw van het Centraal Museum.

Het Centraal Museum is gelegen in de stad Utrecht. Het Centraal Museum heeft een uitgebreide collectie oude en moderne kunst, mode, toegepaste kunst en ook het nijntje museum en het Rietveld Schröderhuis maken deel uit van het Centraal Museum.

De Sint-Servaasabdij is een verdwenen vrouwenklooster in de Nederlandse stad Utrecht.

Het Zocherpark is een stadspark in de Nederlandse stad Utrecht dat gelegen is langs een deel van de singel om de oude binnenstad. Het enkele kilometers lange singelplantsoen is ontworpen door de 19e-eeuwse landschapsarchitect Jan David Zocher jr. Op een paar uitzonderingen na is de eeuwenoude stadsverdediging met de aanleg afgebroken. Een groot deel van de vrijgekomen ruimte is vervolgens gebruikt voor de aanleg van het park.