VIOS Beltrum

Beltrum is een dorp in de Nederlandse gemeente Berkelland (provincie Gelderland). Het is gelegen in de landstreek de Achterhoek. Beltrum is tevens een voormalige gemeente, die bestond uit het in het midden van de 19e eeuw in de buurschap ontstane dorp en de buurtschappen Lintvelde, Avest en Zwolle (Gelderland). Op 13 april 1819 werd Beltrum bij de gemeente Eibergen gevoegd. Sinds 1 januari 2005 behoren dorp en buurtschap tot de gemeente Berkelland.

De Onze Lieve Vrouwe Hemelvaartkerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Beltrum. De kerk is in 1846 gebouwd als filiaalkerk van de Calixtusparochie in Groenlo en naar ontwerp van architect Hendricus Johannes Wennekers. In 1894 werd aan het gebouw een toren toegevoegd die was ontworpen door Alfred Tepe. De laatste uitbreiding vond plaats in 1929, waarbij de architect G.A.P. de Kort baksteenarchitectuur, glas in lood en schilderingen aan het bouwwerk liet toevoegen. De kerk is gebouwd als een driebeukige pseudobasiliek met daarbij een neogotische toren. De kerk is aangewezen als rijksmonument.

Avest (ook wel Aves, Oves, Auste), gelegen in het oosten van Nederland, is van oorsprong een buurschap die in de heerlijkheid Borculo, kerspel Groenlo en voogdij Beltrum viel. Uit deze voogdij ontstond in de Bataafs-Franse tijd de gemeente Beltrum, die in 1819 werd opgeheven en bij de gemeente Eibergen werd gevoegd. Sinds 1 januari 2005 hoort Avest bij de gemeente Berkelland. De buurschap ligt ten zuiden van de Hupselse Beek. De Oude (Grolse) Beek loopt erdoorheen. Een deel van het nieuwe regionale industrieterrein De Laarberg ligt op gronden die ooit tot de mark van Avest hebben behoord. In 1552 werd Rosier van Bronckhorst genoemd als voogd van Eiber­gen, Neede en Beltrum.

Waterhoek is een buurtschap in de Nederlandse gemeente Berkelland in de provincie Gelderland. Tot 1 januari 2005 behoorde het tot de gemeente Borculo. Het ligt even ten oosten van Borculo aan de weg naar Eibergen.

SV Grolse Boys was een amateurvoetbalvereniging uit Groenlo, gemeente Oost Gelre, Gelderland, Nederland.

Eefsele is een buurtschap in de gemeente Oost Gelre in de Nederlandse provincie Gelderland. De buurtschap ligt ten zuidwesten van Groenlo. Lange tijd hoorde Eefsele bij de stad Groenlo. Sinds de gemeentelijke herindeling van 1 januari 2005 behoort het tot de gemeente Oost Gelre.

Beltrum-Zieuwent (Bez) was een stopplaats aan de spoorlijn Zutphen - Gelsenkirchen-Bismarck. De stopplaats van Beltrum en Zieuwent was geopend van 1 mei 1892 tot 15 mei 1933.

De Hoeve was een havezate ten zuiden van de Nederlandse stad Borculo, provincie Gelderland. Het kasteel is in de late middeleeuwen gebouwd. Begin 17e eeuw was het in bezit van Steven van Rhemen. Eind 17e of begin 18e eeuw zal het middeleeuwse huis zijn verbouwd of vervangen, aangezien een tekening uit 1730 een classicistisch gebouw toont. Met de bouw van het nieuwe huis is er tevens een park aangelegd in classicistische stijl. Een bijgebouw dat er nog in 1730 stond, is afwezig op de kadastrale kaart van 1830 en zal dus in de tussentijd zijn afgebroken. Eind 18e eeuw kwam De Hoeve in eigendom van de familie Van Bylandt. Toen gravin Louisa Maria van Bylandt-Halt in 1831 overleed werd De Hoeve openbaar geveild. In 1860 werd de havezate opnieuw publiekelijk geveild. Hierna is het inmiddels bouwvallig geworden huis afgebroken. Het kasteel De Hoeve omvatte een voorburcht en een hoofdburcht. Het rechthoekige eiland van de hoofdburcht had een afmeting van 30 bij 70 meter en was omgeven door een slotgracht van 7 tot 10 meter breed. Op de voormalige voorburcht staat anno 2023 een boerderij. De voormalige kasteellocatie is nog zichtbaar in het landschap. Ook is de parkaanleg nog herkenbaar, waaronder de vijver van Park de Waterster, dat is geclassificeerd als gemeentelijk monument.

Hupsel is een buurtschap in de Nederlandse gemeente Berkelland (provincie Gelderland). Tot 1 januari 2005 behoorde de buurtschap tot de gemeente Eibergen. Hupsel grenst in het zuiden aan Groenlo, in het noorden en oosten aan Eibergen en de Holterhoek en in het westen aan de buurtschap Olden Eibergen. De agrarische nederzetting is ontstaan aan de zuidwestzijde van de grote Hupselse Es. Naamgever van de buurtschap is waarschijnlijk de boerderij Scholte van Hupsel, of "de Scholte" geweest. Er is verder weinig middeleeuws historisch materiaal over de buurschap bekend. De grens met Groenlo werd gevormd door de Hupselse beek (thans Leerinkbeek genoemd), nu een onaanzienlijke waterloop, maar in 1627 was het riviertje nog een flink obstakel voor Frederik Hendrik tijdens het beleg van Groenlo. Hupsel kan bogen op een hoge ouderdom gelet op de vele archeologische opgravingen die op de es en aan de zuidzijde (grafveld) werden gedaan. In het begin van de 20e eeuw is er in Hupsel geboord naar zout en steenkool. Steenkool werd wel aangetroffen, maar zat te diep om tot een rendabele exploitatie te komen. De boortoren stond nabij de stopplaats Hupsel, die aan de spoorlijn Winterswijk - Neede lag die door de Geldersch-Overijsselsche Lokaalspoorweg-Maatschappij was aangelegd. In Hupsel bevindt zich ook een meetstation van het KNMI.

De havezate Fokkinck stond aan de oostzijde van de Nederlandse stad Borculo, provincie Gelderland. Op de vroegere kasteellocatie ligt sinds de jaren 90 de recreatieplas Het Hambroek. De havezate is gebouwd op een dekzandrug, vermoedelijk in de 14e eeuw. De stichters waren waarschijnlijk de familie Fokkinck, die in Borculo actief waren als bestuurders. Over het Fokkinck is verder weinig bekend. De havezate komt voor op een kaart uit 1627 van Nicolaes van Geelkercken onder de naam Fockings. In 1990 werd het gebied ontgraven ten behoeve van de zandwinning. Er kwamen toen resten van het Fokkinck tevoorschijn die werden gedateerd in een periode van de 15e tot de 18e eeuw. Ook werd er een waterput uit die periode aangetroffen. Het omgrachte huis stond op een terrein van 33 bij 22 meter. Nabij de resten van de havezate werden de overblijfselen gevonden van een 12e-eeuws huiserf; de havezate is daar mogelijk een voortzetting van. De voormalige zandwinningslocatie is anno 2023 een recreatieplas.

Erve Kots is een historisch gebouw en een openluchtmuseum met een pannenkoekenrestaurant en zalencentrum in Lievelde, in de Nederlandse gemeente Oost Gelre in de Achterhoek. De boerderij is tot 1936 bewoond geweest door de familie Kots. Rond 1500 werd de boerderij gebouwd als los hoes. Later werd Erve Kots een herberg. Ten tijde van het Belegh van Grol vestigden prins Frederik Hendrik van Oranje en zijn Staatse leger hier hun hoofdkwartier. Rond 1750 is de boerderij gemoderniseerd en is de scheidingsmuur tussen het woongedeelte en de deel aangebracht. Naast de grote end- of niendeuren staat in brons het beeld van de oprichter van het openluchtmuseum, Bernard Weenink, gemaakt door Joop Kruip. Op de middeler, tussen de enddeuren, zit een zandloperteken en op het dak staat het gevelteken bestaande uit twee gekruiste paardenhoofden. De deel is naar de weg gekeerd, omdat zo de boerenwagens naar binnen kunnen rijden. Het voorhuis ligt aan de voorkant. Hier zit het woongedeelte met de haard onder de schoorsteen. De aanbouw, waar de ouders van de landbouwer vroeger woonden, wordt de enskamer genoemd. Verder zit er in de boerderij een meidenkamertje, weefkamer en kelder. Aan de voorkant van de boerderij liggen een waterput met een gietijzeren rand en een bakoven, waar elke week het roggebrood werd gebakken. Als de oven op temperatuur was, werd de as verwijderd en het roggedeeg in de oven geplaatst. Rond de oven en links van de boerderij ligt nu een kruiden- en moestuin.

De Rosmolen Erve Kots is een rosmolen, gebouwd als oliemolen. Hij staat in het openluchtmuseum Erve Kots in Lievelde. Het was oorspronkelijk een korenmolen en stond in de boerderij van S.J.J. Geesink te Lievelde. Later stond er een vrijwel intacte oliemolen in de schuur van G.J.J. Geesink te Lievelde. Omdat de schuur verbouwd zou worden tot veestal is het drijfwerk aangekocht door de voormalige eigenaar, G.J. Weenink, van Erve Kots en in 1963 daarheen getransporteerd. Aldaar was het gebouw voor de oliemolen, uitgevoerd in vakwerk met bakstenen, in 1968 en het drijfwerk in 1972 klaar. De molen heeft koppel kantstenen en een slagblok met één laad. Er is een slaghei en een loshei. De molen heeft geen stampers. Verder is er een vuister voor het verwarmen van het meel en een kaak voor het stropen van de koeken. Voor het paard is er een stal in de molen. De molen is als onderdeel van het museum te bezichtigen en wordt nu voor bezoekers aangedreven door een elektromotor.