Langedijk

Zuid-Scharwoude (West-Fries: Sûd-Skerwou) is een dorp in de gemeente Dijk en Waard, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Het dorp heeft 6.680 inwoners (2023). In Zuid-Scharwoude stond het voormalige gemeentehuis van de voormalige gemeente Langedijk. In het voormalige gemeentehuis zijn nu tijdelijke flex-woningen gevestigd. Zuid-Scharwoude maakt deel uit van de dorpenstad Langedijk, die in 1415 stadsrechten kreeg. Zuid-Scharwoude was van 1810 tot 1941 een zelfstandige gemeente. In de 11e eeuw werden Noord-Scharwoude en Zuid-Scharwoude nog als één plaats genoemd. In 1094 kwam deze voor als Scorlewalth. In de twaalfde eeuw ontstonden twee aparte kernen, waarschijnlijk door de bouw van een tweede kerk. In 1289 komt Zuid-Scharwoude voor als Sudscerwoude en in 1480 Suytscherwoude, later verbasterde dit naar de huidige plaatsnaam. De oorspronkelijke betekenis duidt op een woud/bos dat gelegen was nabij Schoorl. De dorpen Broek, Zuid- en Noord-Scharwoude hadden als bijnaam het rijk der duizend eilanden; die naam is nu vereeuwigd in de naam van een nieuwbouwwijk. Ten tijde van de varkenspest in de 13e eeuw besloot men om de dieren in quarantaine te stellen. Dit deden de boeren door aparte eilanden te maken. De vruchtbare grond die men overhield bij het maken van de sloten werd gebruikt om het land op te hogen. De verhoging van de vruchtbaarheid was een belangrijke reden om dit eilandenrijk te creëren. Elk eiland heeft een aparte naam. Na de Tweede Wereldoorlog groeide zowel Zuid-Scharwoude als Noord-Scharwoude flink. Zeker vanaf de begin jaren 70 van de twintigste eeuw, toen er een grote ruilverkaveling plaatsvond. Nadien zijn Zuid-Scharwoude en Noord-Scharwoude samengesmolten. Al kan men nog wel hier en daar zien dat het twee aparte kernen zijn. Ook Broek op Langedijk is samengesmolten met Zuid-Scharwoude.

De Sint-Jan-de-Doperkerk (officieel: Kerk van Sint-Joannes de Doper Geboorte) in Noord-Scharwoude is de rooms-katholieke parochiekerk van Langedijk in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De kerk, een rijksmonument, is in gebruik sinds 1906 en werd ingewijd door Augustinus Callier, bisschop van Haarlem, op 29 april 1907.

Noord-Scharwoude is een dorp in de gemeente Dijk en Waard, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Noord-Scharwoude maakt deel uit van de dorpenstad Langedijk, die in 1415 stadsrechten kreeg. Noord-Scharwoude was van 1810 tot 1941 een zelfstandige gemeente. In de 11e eeuw werden Noord-Scharwoude en Zuid-Scharwoude nog als één plaats genoemd. In 1094 kwam deze voor als Scorlewalth. In de twaalfde eeuw ontstonden twee aparte kernen, waarschijnlijk door de bouw van een tweede kerk. In 1289 komt Noord-Scharwoude voor als Norscorwoude en in 1480 Noertscherwoude, later verbasterde dit naar de huidige plaatsnaam. De oorspronkelijke betekenis duidt op een woud, een bos, gelegen nabij Schoorl. De dorpen Broek, Zuid- en Noord-Scharwoude hadden als bijnaam het rijk der duizend eilanden. De verhoging van de vruchtbaarheid was een belangrijke reden om een eilandenrijk van akkers te creëren. Na de Tweede Wereldoorlog groeide zowel Noord-Scharwoude als Zuid-Scharwoude flink. Zeker vanaf de begin jaren 70, toen er een grote ruilverkaveling plaatsvond. Nadien zijn Noord-Scharwoude en Zuid-Scharwoude samengesmolten. Al kan men nog wel hier en daar zien dat het twee aparte kernen zijn. Oudkarspel loopt ook over in Noord-Scharwoude maar is niet echt samengesmolten omdat er twee bedrijfsterreinen ongeveer op de grens liggen van de twee plaatsen: De Mossel en De Wuyver. Tussen deze bedrijfsterreinen in lopen wel twee straten met huizen over in Oudkarspel. "Het land van Noord-Scharwou" werd in de jaren '20 bezongen door de cabaretier Jean-Louis Pisuisse op een tekst van Dirk Witte, het lied is geschreven in 1917.

De Broeker veiling (of Langendijker groentenveiling) is een voormalige veiling en sinds 1976 onder de naam Museum BroekerVeiling een museum in Broek op Langedijk in de Noord-Hollandse gemeente Dijk en Waard. Het was wereldwijd de eerste doorvaargroenteveiling en de eerste veiling waar tuinbouwproducten werden geveild volgens de afslagmethode.

LSVV (Langedijker Sport Vereniging Voorwaarts) is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Zuid-Scharwoude in de Noord-Hollandse gemeente Dijk en Waard. Het eerste elftal van de club speelt in de Eerste klasse zondag van het KNVB district West I (seizoen 2020/21).

De Hervormde kerk van Broek op Langedijk is een kerkgebouw uit de 15e eeuw gelegen aan de Dorpsstraat 72 in het Noord-Hollandse dorpje Broek op Langedijk. De kerk is in hoofdzaak gebouwd in de 16de eeuw. Het oudste gedeelte is het koor uit de 15de eeuw. In de Franse tijd werd de kerk gebruikt door de Fransen als paardenstal. Karakteristiek aan deze eenbeukige laat gotische zaalkerk is het houten torentje met ingesnoerde spits van een jongere datum. In de klokkenstoel bevindt zich een klok van Geert Wou uit het jaar 1504.

Broek op Langedijk is een dijkdorp en voormalige gemeente in de gemeente Dijk en Waard, in het westen van West-Friesland, in de Nederlandse provincie Noord-Holland.

CSV BOL (Christelijke Sport Vereniging Broek op Langedijk) is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Broek op Langedijk in de Noord-Hollandse gemeente Dijk en Waard. CSV BOL telt in het seizoen 2023/24 een totaal van 9 seniorenelftallen, waarvan drie vrouwenteams. Daarnaast heeft de club een jeugdafdeling met 19 jongens- en 1 meisjesteams. In het seizoen 2012/13 maakte Pieter-Bas den Hartigh 51 doelpunten voor CSV BOL, hetgeen de spits een gedeelde eerste plaats opleverde als Topscorer van de Provincie Noord-Holland. BOL heeft sinds 2017 elk jaar de Langedijkse Zuurkoolcup gewonnen, waarbij ze het voor de start van ieder seizoen opnemen tegen SV DTS, LSVV en Vrone.

Het rijk der duizend eilanden is de naam voor de oorspronkelijk meer dan vijftienduizend akkers op kleine eilandjes die zijn aangelegd rond de Noord-Hollandse dorpen Broek op Langedijk, Zuid- en Noord-Scharwoude. Het is deel van de Geestmerambachtpolder. en wordt ook wel het Oosterdel genoemd. Langs de rand van het huidige eilandenrijk ligt de Broeker veiling.

De Hervormde kerk, ook wel Witte kerk genoemd, is een kerkgebouw in Sint Pancras, gelegen in de Noord-Hollandse gemeente Dijk en Waard. Op de resten van het oude dorp Vronen werd in de 15de eeuw een kapel gebouwd. De kapel werd gewijd aan de heilige Pancratius. Deze kapel werd in 1487 een parochiekerk. rondom deze kerk ontstond het dorp Sint Pancras. In 19de eeuw werd de kerk gewit. Sindsdien heet de kerk ook wel Witte kerk.

De Twuyvermolen in Sint Pancras is poldermolen A van Geestmerambacht, die samen met 10 andere molens afdeling A van de polder bemaalde op de Raaksmaatsboezem. De molen is in 1663 gebouwd als laatste uitbreiding van de bemalingscapaciteit van de polder. Deze was nodig omdat de Beverkoog, een deel van de polder, een onderbemaling kreeg. Via sluisjes fungeerde deze molen zowel als onderbemaling voor de Beverkoog als bemaling voor het Geestmerambacht. Deze dubbelfunctie duurde waarschijnlijk tot 1871, in dat jaar kreeg de Beverkoog zijn eigen bemaling op de Raaksmaatsboezem. De molen is in 1926 tot stilstand gekomen en het gaande werk is verwijderd. In 1974 is het wiekenkruis vernieuwd. Tussen 2014 en 2018 is de molen door de eigenaar gerestaureerd en maalvaardig gemaakt.

Sint Pancras is een dorp in de Noord-Hollandse gemeente Dijk en Waard, ten noordoosten van de stad Alkmaar. Het dorp is genoemd naar de heilige Pancratius (239-304) en is het oudste dorp van de gemeente. De naam wordt ook wel geschreven als St. Pancras en Sint-Pancras. Sint Pancras was tot 1990 een zelfstandige gemeente. Tot de gemeentelijke herindeling van 1 oktober 1972 was het dorp verdeeld over drie gemeenten: het Zuideinde lag in de gemeente Koedijk, en de buurt De Nollen, ten zuiden van de Spoorlijn Den Helder - Amsterdam, lag in de gemeente Oudorp. In 1972 werden het Zuideinde en Noord-Koedijk aan Sint Pancras toegevoegd, en werd De Nollen bij de gemeente Alkmaar gevoegd. De spoorlijn is nu de grens tussen Alkmaar en Sint Pancras.