LSVV

De Sint-Jan-de-Doperkerk (officieel: Kerk van Sint-Joannes de Doper Geboorte) in Noord-Scharwoude is de rooms-katholieke parochiekerk van Langedijk in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De kerk, een rijksmonument, is in gebruik sinds 1906 en werd ingewijd door Augustinus Callier, bisschop van Haarlem, op 29 april 1907.

Noord-Scharwoude is een dorp in de gemeente Dijk en Waard, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Noord-Scharwoude maakt deel uit van de dorpenstad Langedijk, die in 1415 stadsrechten kreeg. Noord-Scharwoude was van 1810 tot 1941 een zelfstandige gemeente. In de 11e eeuw werden Noord-Scharwoude en Zuid-Scharwoude nog als één plaats genoemd. In 1094 kwam deze voor als Scorlewalth. In de twaalfde eeuw ontstonden twee aparte kernen, waarschijnlijk door de bouw van een tweede kerk. In 1289 komt Noord-Scharwoude voor als Norscorwoude en in 1480 Noertscherwoude, later verbasterde dit naar de huidige plaatsnaam. De oorspronkelijke betekenis duidt op een woud, een bos, gelegen nabij Schoorl. De dorpen Broek, Zuid- en Noord-Scharwoude hadden als bijnaam het rijk der duizend eilanden. De verhoging van de vruchtbaarheid was een belangrijke reden om een eilandenrijk van akkers te creëren. Na de Tweede Wereldoorlog groeide zowel Noord-Scharwoude als Zuid-Scharwoude flink. Zeker vanaf de begin jaren 70, toen er een grote ruilverkaveling plaatsvond. Nadien zijn Noord-Scharwoude en Zuid-Scharwoude samengesmolten. Al kan men nog wel hier en daar zien dat het twee aparte kernen zijn. Oudkarspel loopt ook over in Noord-Scharwoude maar is niet echt samengesmolten omdat er twee bedrijfsterreinen ongeveer op de grens liggen van de twee plaatsen: De Mossel en De Wuyver. Tussen deze bedrijfsterreinen in lopen wel twee straten met huizen over in Oudkarspel. "Het land van Noord-Scharwou" werd in de jaren '20 bezongen door de cabaretier Jean-Louis Pisuisse op een tekst van Dirk Witte, het lied is geschreven in 1917.

Het rijk der duizend eilanden is de naam voor de oorspronkelijk meer dan vijftienduizend akkers op kleine eilandjes die zijn aangelegd rond de Noord-Hollandse dorpen Broek op Langedijk, Zuid- en Noord-Scharwoude. Het is deel van de Geestmerambachtpolder. en wordt ook wel het Oosterdel genoemd. Langs de rand van het huidige eilandenrijk ligt de Broeker veiling.

Zuid-Scharwoude (West-Fries: Sûd-Skerwou) is een dorp in de gemeente Dijk en Waard, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Het dorp heeft 6.680 inwoners (2023). In Zuid-Scharwoude stond het voormalige gemeentehuis van de voormalige gemeente Langedijk. In het voormalige gemeentehuis zijn nu tijdelijke flex-woningen gevestigd. Zuid-Scharwoude maakt deel uit van de dorpenstad Langedijk, die in 1415 stadsrechten kreeg. Zuid-Scharwoude was van 1810 tot 1941 een zelfstandige gemeente. In de 11e eeuw werden Noord-Scharwoude en Zuid-Scharwoude nog als één plaats genoemd. In 1094 kwam deze voor als Scorlewalth. In de twaalfde eeuw ontstonden twee aparte kernen, waarschijnlijk door de bouw van een tweede kerk. In 1289 komt Zuid-Scharwoude voor als Sudscerwoude en in 1480 Suytscherwoude, later verbasterde dit naar de huidige plaatsnaam. De oorspronkelijke betekenis duidt op een woud/bos dat gelegen was nabij Schoorl. De dorpen Broek, Zuid- en Noord-Scharwoude hadden als bijnaam het rijk der duizend eilanden; die naam is nu vereeuwigd in de naam van een nieuwbouwwijk. Ten tijde van de varkenspest in de 13e eeuw besloot men om de dieren in quarantaine te stellen. Dit deden de boeren door aparte eilanden te maken. De vruchtbare grond die men overhield bij het maken van de sloten werd gebruikt om het land op te hogen. De verhoging van de vruchtbaarheid was een belangrijke reden om dit eilandenrijk te creëren. Elk eiland heeft een aparte naam. Na de Tweede Wereldoorlog groeide zowel Zuid-Scharwoude als Noord-Scharwoude flink. Zeker vanaf de begin jaren 70 van de twintigste eeuw, toen er een grote ruilverkaveling plaatsvond. Nadien zijn Zuid-Scharwoude en Noord-Scharwoude samengesmolten. Al kan men nog wel hier en daar zien dat het twee aparte kernen zijn. Ook Broek op Langedijk is samengesmolten met Zuid-Scharwoude.

Pannekeet is een buurtschap in de gemeente Dijk en Waard in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Pannekeet ligt in het noorden van de gemeente Dijk en Waard, tussen Zuid-Scharwoude, Kanaal Alkmaar (Omval)-Kolhorn, en De Noord in. De plaatsnaam komt al in 1840 voor in de huidige spelling. De naam verwijst naar het oorspronkelijke kleine gebouw waaruit de buurt is ontstaan. Het is onduidelijk of de plaatsnaam verwijst naar het pannendak van het gebouwtje of naar de familienaam, die veel voorkomt in dit deel van West-Friesland. Van de uitgegroeide en uitgestrekte plaats is weinig meer te zien, een groot deel van het gebied is industrieterrein geworden. Aan het westelijk deel daarvan is de huidige bewoning van Pannekeet nog wel te vinden.

Langedijk () was een gemeente in de regio West-Friesland in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De gemeente maakte deel uit van de samenwerkingsregio Kennemerland. De voormalige gemeente telde zo’n 27.000 inwoners, en had een oppervlakte van 26,99 km² (waarvan 0,83 km² water). De gemeente was per 1 augustus 1941 gevormd door samenvoeging van de gemeenten Broek op Langedijk, Noord-Scharwoude, Oudkarspel en Zuid-Scharwoude, waar in 1990 het grootste gedeelte van Sint Pancras en een gedeelte van Koedijk aan toe werden gevoegd. De voormalige gemeente grenst bij Sint Pancras aan Alkmaar. Pal ten oosten van Langedijk ligt Heerhugowaard. In feite liggen de bebouwing van Alkmaar, Heerhugowaard en Langedijk tegen elkaar aan. Daardoor liggen de winkel-, sport-, en uitgaansmogelijkheden op korte afstand. Langedijk zelf kan gekenmerkt worden als een verstedelijkte plattelandsgemeente. De gemeente Langedijk fuseerde op 1 januari 2022 met buurgemeente Heerhugowaard tot de nieuw gevormde gemeente Dijk en Waard.

De Broeker veiling (of Langendijker groentenveiling) is een voormalige veiling en sinds 1976 onder de naam Museum BroekerVeiling een museum in Broek op Langedijk in de Noord-Hollandse gemeente Dijk en Waard. Het was wereldwijd de eerste doorvaargroenteveiling en de eerste veiling waar tuinbouwproducten werden geveild volgens de afslagmethode.

De Hervormde kerk van Broek op Langedijk is een kerkgebouw uit de 15e eeuw gelegen aan de Dorpsstraat 72 in het Noord-Hollandse dorpje Broek op Langedijk. De kerk is in hoofdzaak gebouwd in de 16de eeuw. Het oudste gedeelte is het koor uit de 15de eeuw. In de Franse tijd werd de kerk gebruikt door de Fransen als paardenstal. Karakteristiek aan deze eenbeukige laat gotische zaalkerk is het houten torentje met ingesnoerde spits van een jongere datum. In de klokkenstoel bevindt zich een klok van Geert Wou uit het jaar 1504.

Molen D in Broek op Langedijk is een van de poldermolens van de polder Geestmerambacht, die samen met 10 andere molens afdeling D van de polder bemaalde op de Raaksmaatsboezem. De voorganger van deze molen stond aan het zuideinde van Broek op Langedijk en brandde in 1867 af. Omdat de biotoop van de molen al was verslechterd werd besloten hem niet op dezelfde plaats maar aan de noordzijde van Broek op Langedijk te herbouwen. Wegens bepalingen van de brandverzekering moest de molen wel in dezelfde plaats herbouwd worden. De molen werd in 1913 tijdelijk stilgezet om alleen nog met hoog water ingezet te worden. Door de Eerste Wereldoorlog is de molen in 1914 echter weer in gebruik genomen. In 1924 is de molen buiten gebruik genomen op proef, hetgeen in 1926 definitief gemaakt is. De molen is sloop bespaard gebleven en heeft in en vlak na de Tweede Wereldoorlog nog gemalen. Na een restauratie in 1974/5 draait en maalt de molen weer regelmatig. Deze bewoonde molen is niet te bezoeken.

Broek op Langedijk is een dijkdorp en voormalige gemeente in de gemeente Dijk en Waard, in het westen van West-Friesland, in de Nederlandse provincie Noord-Holland.

Broekhorn is een buurtschap en buurt in de gemeente Dijk en Waard in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Broekhorn is gelegen ten westen van de stad Heerhugowaard, het ligt tussen het industriegebied van Heerhugowaard en Broek op Langedijk in. De hoofdweg heet de Broekerweg, die de ringvaart annex kanaal Omval-Kolhorn overloopt en overgaat in Broek op Langedijk. In Heerhugowaard loopt de weg door de kruising Westerweg-Zuidtangent. De andere weg in de plaats is de Westdijk die aan de ringvaart en het kanaal loopt, vanaf de Westerweg. Ook de polder tussen Sint Pancras en Broekhorn wordt meestal tot Broekhorn gerekend. Sommigen leggen de grens van Broekhorn bij de Westerweg, maar eigenlijk loopt de grens gelijk aan de spoorlijn. Zodoende ligt er ook een stuk van het industriegebied in Broekhorn. Het treinstation van Heerhugowaard ligt dan ook op de grens van de stad en Broekhorn. De plaatsnaam komt in 1899 voor als Broekerhorn, de plaats zou verwijzen naar het feit dat door aanleg van de ringvaart en het kanaal met een bocht, er een hoekland ontstond. De naam zou tevens verwijzen naar daar waar het land vandaan kwam, namelijk van Broek op Langedijk. In het begin van de 21ste eeuw is de plaats uitgebreid met een nieuwe nieuwbouw, als een van uitbreidingswijken van Heerhugowaard.

CSV BOL (Christelijke Sport Vereniging Broek op Langedijk) is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Broek op Langedijk in de Noord-Hollandse gemeente Dijk en Waard. CSV BOL telt in het seizoen 2023/24 een totaal van 9 seniorenelftallen, waarvan drie vrouwenteams. Daarnaast heeft de club een jeugdafdeling met 19 jongens- en 1 meisjesteams. In het seizoen 2012/13 maakte Pieter-Bas den Hartigh 51 doelpunten voor CSV BOL, hetgeen de spits een gedeelde eerste plaats opleverde als Topscorer van de Provincie Noord-Holland. BOL heeft sinds 2017 elk jaar de Langedijkse Zuurkoolcup gewonnen, waarbij ze het voor de start van ieder seizoen opnemen tegen SV DTS, LSVV en Vrone.