Sint-Jan-de-Doperkerk (Herderen)

Herderen is een dorp en deelgemeente van de gemeente Riemst in de Belgische provincie Limburg, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1977. Herderen situeert zich bij de N79. Die N79 ligt vlak bij een in de Romeinse tijd bestaande Romeinse weg tussen Maastricht en Tongeren, als onderdeel van de Romeinse weg van Keulen naar Bavay: de Via Belgica.

De Tumulus van Herderen aan de De La Brassinnestraat, mogelijk ook Gentombe genoemd maar bij de plaatselijke bevolking niet onder die naam bekend, is een Gallo-Romeinse grafheuvel bij Herderen in de Belgische provincie Limburg in de gemeente Riemst. De heuvel ligt ten zuiden van de De La Brassinnestraat op zo'n 300 meter ten noorden van de N79, vlak bij de oude Romeinse weg van Tongeren naar Maastricht. De tumulus ligt naast een boerenhoeve. In 1976 werd de tumulus beschermd als monument en de omgeving van de tumulus vormt ook een beschermd landschap.

De Sieberg is een 120 meter hoge heuvel nabij de plaats Herderen. Op deze site werden voorwerpen van de neolithische bandkeramische cultuur aangetroffen. Hier heeft ook een standerdmolen gestaan, waarvan in 1604 melding werd gemaakt, en wel in het Stokboek van de commanderij Alden Biesen, zoals: aen die Windmullen of Sitzbergh. Vanaf de Sieberg zou Lodewijk XV in 1747 het verloop van de Slag bij Lafelt hebben geobserveerd. Een in steen uitgehouwen zetel op de top van de heuvel, met daarin een Franse lelie, verwijst naar deze mogelijke gebeurtenis.

De Tumulus van Herderen, is een Gallo-Romeinse grafheuvel bij Herderen in de Belgische provincie Limburg in de gemeente Riemst. De heuvel ligt ten westen van Herderen in het Grootbos, nabij de weg Op den Drinkaert, op zo'n 900 meter ten noorden van de N79, de oude Romeinse weg van Tongeren naar Maastricht. Tevens op ongeveer 300 meter ten noorden van de weg Hoogboschveld. In de buurt zijn sporen gevonden van een Gallo-Romeinse villa. De tumulus en de villa stammen vermoedelijk uit de 1e eeuw of de 2e eeuw n.Chr. In 2014 werd de tumulus beschermd als monument en de omgeving werd beschermd dorpsgezicht.

De watertoren in het Belgische Herderen (deelgemeente van Riemst) werd gebouwd in 1930 en bevat een waterreservoir met een capaciteit van 155 kubieke meter.

Meer is een dorp in Val-Meer, wat een deelgemeente is van Riemst. Meer verschijnt voor het eerst in een schenkingsakte uit 959, en wel als Mheer. Het patronaatsrecht van het kerkje werd toen aan het Sint-Martinuskapittel te Luik geschonken. Meer vormde in de feodale tijd, samen met Bolder, de heerlijkheid Meer en Bolder, waarvan de zetel zich in Bolder bevond. In 1796 werd deze heerlijkheid opgeheven en gesplitst in Bolder, wat bij de gemeente Zichen-Zussen-Bolder werd gevoegd, en Meer, wat bij de gemeente Val-Meer terechtkwam. In Val bevindt zich de Sint-Severinuskapel. Dit was een kwartkerk van de parochie van Millen, maar werd begin 19e eeuw een zelfstandige parochie, die echter in 1898 bij de parochie van Val werd gevoegd. In 1856 werd bij de (toenmalige) Sint-Severinuskerk een klooster gebouwd door de Zusters van Liefde. Zij verbleven er tot 1961. Vervolgens werd het klooster gekocht door de parochie van Val-Meer, maar weer doorverkocht aan particulieren. Het kerkje bleef echter, nu als kapel, een gebedshuis.

De Sint-Severinuskapel is een kapel en voormalige parochiekerk, gelegen in Meer. De kapel is gelegen aan de Bergstraat.

Hoeve "De Lexhy" is een carréboerderij te Millen, gelegen aan Peperstraat 20. De hoeve heeft een oude mergelstenen kern die vermoedelijk tot de 17e eeuw teruggaat. In 1804 werd de hoeve door brand verwoest en in 1813 heropgebouwd in baksteen, waarin nog een aantal mergelstenen delen van het oudere gebouw werden opgenomen. De herbouw werd gememoreerd in het opschrift: De Waleff heeft het hier loffelyk hermaekt 1813. De familie De Waleff is lange tijd eigenaar van de hoeve geweest.

Dries is een gehucht ten noorden van Millen. Dries is een oude landbouwnederzetting, vernoemd naar een vierkant plein, waar onder meer de veestapel werd verzameld. Dit pleintje werd begrensd door de huidige Millerdries, Van den Boschstraat en Peperstraat. Het gehucht is gelegen op de noordflank van hetzelfde droogdal op de zuidflank waarvan Millen zich bevindt. Een kerkpad, de Papesteeg genaamd, loopt van Dries naar de Sint-Stefanuskerk te Millen. Het pleintje werd in de 19e eeuw verkaveld.

Het Grootbos (ook: Elderenbos) is een natuurgebied dat zich bevindt ten noordoosten van Genoelselderen. Het is een 25 ha groot bos dat vanouds behoorde tot het domein van het Wijnkasteel Genoels-Elderen, waarmee het door een 700 meter lange dreef verbonden is. Dit eiken-haagbeukenbos diende de heren tot jachtterrein. De bronnen in het bos voeden de kasteelvijver. Het bos ligt op een steile helling die naar het noordoosten oploopt tot ongeveer 135 meter hoogte. Tot de kenmerkende flora behoort: wilde narcis, herfsttijloos en heelkruid. Een probleem is dat het bos geheel door landbouwgeboed wordt omsloten. In het bos bevindt zich de Gallo-Romeinse grafheuvel Tumulus van Herderen. In 1978 werd het bos door Vlaamse Gemeenschap aangekocht en sinds 2001 is het toegankelijk voor het publiek als Natuurdomein Grootbos. Er werd een bivakplaats aangelegd voor het overnachten van trekkers. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Jekervallei en bovenloop van de Demervallei' (habitatrichtlijngebied BE2200041).

De Kwartjesboom is een boom in Val-Meer in de gemeente Riemst in de Belgische provincie Limburg. De boom staat aan de noordoostzijde van het dorp aan het verlengde van de Bodemstraat. De boom staat op zo'n 800 meter ten noorden van de Sint-Stefanuskerk. De Kwartjesboom is een linde met op een bord een houten kruis met corpus. Op de boom zijn oude kwartjes getimmerd, muntstukken van 0,25 Belgische frank, en de boom vormde daarmee een soort spijkerboom. Deze kwartjes werden door mensen met tandpijn op de boom getimmerd om zo de pijn over te dragen aan de boom en er zelf van af te komen. In de jaren 1960 vond de lokale pastoor dit onacceptabel bijgeloof en preekte hiertegen. Ook vond er in die tijd een verspreiding van betere mondhygiëne plaats door de komst van de tandenborstel en betere technieken om mensen te verdoven bij de tandarts. Het ritueel raakte toen in onbruik. In recentere tijden hebben lokale inwoners nieuwe kwartjes in de boom geslagen om dit stukje volksgeloof weer zichtbaar te maken.

Het Hof van Eggertingen of Spaanse Hoeve is een hoevecomplex aan de Langstraat 29 te Millen waarvan de oorsprong terug gaat naar de 13de eeuw. Omstreeks 1250-1275 werd er een middeleeuwse woontoren of donjon opgetrokken. Die werd in 1490 zwaar beschadigd tijdens een militaire strijd. Tussen 1546 en 1548 werd tegen de voorgevel van de oude ridderwoonst een prestigieus, gotisch vakwerkhuis gebouwd. Nadien werd de woning uitgebreid tot een omvangrijke boerderij Het was ooit de zetel van een kleine heerlijkheid, met een laathof en een kasteeltje. De heerlijkheid werd voor het eerst vermeld in 1367 (Johannes de Gelende ... relevavit ibidem unam assisiam, cum una turri dicta vulgariter blockehuys, cum suis appenditiis, jacentem in Millem) en was achtereenvolgens in bezit van de families Van Gelinden alias van Eggertingen (1367), Van Betho (1437) en Van Mettekoven (eind 15e-18e eeuw). Het Hof van Eggertingen is tegenwoordig een gerestaureerde hoeve, opgedeeld in verschillende woninggelegenheden. Centraal staat het grote vakwerkhuis, waarvan de vakken zijn opgevuld met een aantal regels en met Andreaskruisen. In de plint is een 17e-eeuwse grafsteen ingemetseld. Aan de achterzijde van het centrale vakwerkhuis bevindt zich de verbouwde donjon, uitgevoerd in mergelsteen op een plint van silex en met banden van kalksteen. De stallen hebben mogelijk een oude kern.