Sint-Hubertuskerk (Membruggen)

Membruggen is een dorp en deelgemeente van de gemeente Riemst in het zuidoosten van de Belgische provincie Limburg, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Tot het dorp behoort ook het gehucht Klein-Membruggen.

Klein-Membruggen is een gehucht van Membruggen, een deelgemeente van Riemst in de Belgische provincie Limburg. Het gehucht bevindt zich in het noordwesten van de gemeente Riemst nabij de gemeentegrens met Bilzen. Klein-Membruggen ligt onmiddellijk ten oosten van de dorpskom van Membruggen waarmee het feitelijk één kern vormt. In de buurt van Klein-Membruggen werden bij opgravingen sporen gevonden die wijzen op een Romeinse aanwezigheid. Tijdens de middeleeuwen werd Klein-Membruggen samen met het naburige Weert beschouwd als een wijk van Grote-Spouwen. Toch genoot de plaats vrij grote zelfstandigheid aangezien Klein-Membruggen beschikte over een eigen burgemeester. Bij de gemeentefusies van 1971 werd het gehucht overgeheveld van Grote-Spouwen naar de nieuw gevormde gemeente Elderen. Deze gemeente werd reeds in 1977 opgeheven waarna Klein-Membruggen bij de gemeente Riemst werd gevoegd. Klein-Membruggen is gelegen in het overgangsgebied tussen Droog- en Vochtig-Haspengouw waardoor het reliëf sterker uitgesproken is. Het gehucht bevindt zich tegen een valleiwand nabij de bron van de Molenbeek, een kleine zijrivier van de Demer. De hoogte in Klein-Membruggen varieert tussen de 75 en 105 meter. In de vallei is de ondergrond vochtiger waardoor deze gronden voornamelijk worden gebruikt als boomgaard of weiland. De vruchtbare gronden rondom het gehucht liggen op het Haspengouws Plateau en zijn uitermate geschikt voor akkerbouw.

Molenbeemd of Molenbeemden is een natuurgebied, gelegen ten noorden van Membruggen, op het grondgebied van de gemeentes Bilzen en Riemst. Het gebied omvat de oevers van de Molenbeek, die een van de bronrivieren is van de Demer. Het ligt op de zuidgrens van Vochtig-Haspengouw. Sinds 1966 wordt het gebied beheerd door natuurvereniging "Orchis". Omdat het gebied verruigde, besloot de gemeente Riemst in 1984 om het hooilandbeheer weer in te voeren, zoals dat vroeger werd toegepast en waarbij het gebied voedselarmer werd. In het gebied komen de dotterbloem en de slanke sleutelbloem voor. Het gebied is een biotoop voor de zeldzame nauwe korfslak en zeggenkorfslak. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Jekervallei en bovenloop van de Demervallei' (habitatrichtlijngebied BE2200041). In 2011 werd een nieuw wandelpad door dit gebied geopend.

De kasteelhoeve is de hoeve die behoort bij het Kasteel van Genoelselderen. De hoeve is gelegen aan Kasteelstraat 11, ten noorden van het kasteel. Het is een vierkantshoeve uit de eerste helft van de 18e eeuw, in de tweede helft van deze eeuw, en in de 19e eeuw, nog aangepast. Kenmerkend is het poortgebouw met duiventil aan de zuidzijde. Deze naar het kasteel gekeerde zijde was voorheen de hoofdingang, maar deze is tegenwoordig niet meer in gebruik: de toegang ligt nu aan de oostzijde. De hoeve bevat een woonhuis, schuren en stallen, en een karrenhuis. Ze is geklasseerd als beschermd monument.

Weert is een gehucht van Grote-Spouwen, een deelgemeente van Bilzen in de Belgische provincie Limburg. Het gehucht bevindt zich in het zuidwesten van de gemeente Bilzen en ligt zo'n kilometer ten zuidwesten van de dorpskom van Grote-Spouwen. Door lintbebouwing langs de Biestertstraat zijn beide kernen met elkaar vergroeid. De N758, die Tongeren met Mopertingen verbindt, loopt ten noordoosten van het gehucht. In de buurt van Weert werden bij opgravingen werktuigen gevonden die teruggaan tot de prehistorie. Daarnaast werden er ook sporen gevonden die wijzen op een Romeinse aanwezigheid. Weert was in de middeleeuwen een Loons leen. Op bestuurlijk vlak werd Weert samen met het naburige Klein-Membruggen beschouwd als een wijk van Grote-Spouwen. Toch genoot de plaats vrij grote zelfstandigheid aangezien Weert beschikte over een eigen burgemeester. Weert is gelegen in het overgangsgebied tussen Droog- en Vochtig-Haspengouw waardoor het reliëf sterker uitgesproken is. Ten noorden en ten westen van het gehucht bevindt zich de moerassige vallei van de Molenbeek, een kleine zijrivier van de Demer. Nabij de oevers van de Molenbeek bevindt zich, in de buurt van de gemeentegrens tussen Bilzen en Riemst, het natuurgebied Molenbeemden. Een tweede en kleiner natuurgebied is het Weerterbosje, een zeer oud hellingbos dat wordt beheerd door Natuurpunt. De hoogte in Weert varieert tussen de 75 en 110 meter. De vruchtbare gronden rondom het gehucht zijn uitermate geschikt voor akkerbouw.

Het Wijnkasteel Genoels-Elderen in Genoelselderen, een deelgemeente van de Belgische gemeente Riemst, is het enige wijnkasteel in België. Het kasteel ligt aan de oude heerweg die Tongeren met Keulen verbond. In het Kiezelingenbos achter het kasteel bevindt zich een Gallo-Romeinse tumulus, de Tumulus van Genoelselderen.

Het Weerterbosje is een natuurgebiedje in het Belgisch-Limburgse gehucht Weert dat zich bevindt ten zuidwesten van Grote-Spouwen. Het gebied en de omgeving ervan wordt beheerd door Natuurpunt. Het zeer oude hellingbosje is gelegen tussen de Bovenstraat en de Biestertstraat, en wordt gekenmerkt door een rijke bloei van bosanemonen. In 1997 werd 3 ha van de omgeving verworven, terwijl ook een hoogstamboomgaard werd aangekocht. Er zijn meidoornhagen en weilanden, die zodanig worden beheerd dat ze weer bloemrijk worden. In de nabijheid ligt de oude Huubkes poel, die eveneens door Natuurpunt wordt beheerd.

De Tumulus van Genoelselderen is een Gallo-Romeinse grafheuvel bij Genoelselderen in de Belgische provincie Limburg in de gemeente Riemst. De tumulus ligt ten westen van het Kasteel van Genoelselederen in het bos.

Genoelselderen is een dorp en deelgemeente van de gemeente Riemst in de Belgische provincie Limburg, het was een zelfstandige gemeente tot aan de gemeentelijke herindeling van 1971. Genoelselderen ligt in Haspengouw langs de heerweg die Tongeren met Maastricht verbond.

Spouwen is een Belgische voormalige gemeente in het zuiden (Haspengouw) van de provincie Limburg.

De Sint-Martinuskerk is een kerkgebouw in Genoelselderen in de Belgische gemeente Riemst in Limburg. De kerk staat te midden van een ommuurd kerkhof aan de Onze-Lieve-Vrouwstraat. Het bakstenen gebouw heeft een voorstaande westtoren met twee geledingen, een driebeukig schip met drie traveeën, een transept en een koor met twee rechte traveeën en driezijdige sluiting. Tegen de zuidzijde van het koor is de sacristie aan gebouwd. Het kerkgebouw heeft verder mergelstenen hoekblokken, rondboogvensters en licht spitsboogvormige vensters in geprofileerde omlijsting van mergelsteen. De traveeën zijn gemarkeerd met steunberen die mergelstenen hoekblokken hebben. De toren heeft in de bovenste geleding aan elke zijde een galmgat en op de top een ingesnoerde naaldspits. Op de rest van het kerkgebouw bevinden zich zadeldaken en lessenaarsdaken. De scheiding tussen de middenbeuk en de zijbeuken wordt gevormd door rondboogarcades op pijlers die zijn voorzien van naïef uitgevoerde Ionische kapitelen. De plafonds van de kerk zijn kruisribgewelven met een dubbel stergewelf boven het koor. De overwelving van de begane grond van de toren heeft nog elementen van de oorspronkelijke romaanse toren met de vorm van sculpturale kraagstenen met maskerkoppen en monstervoorstellingen. De kerk is de parochiekerk van Genoelselderen en is gewijd aan Sint-Martinus.

Het Grootbos (ook: Elderenbos) is een natuurgebied dat zich bevindt ten noordoosten van Genoelselderen. Het is een 25 ha groot bos dat vanouds behoorde tot het domein van het Wijnkasteel Genoels-Elderen, waarmee het door een 700 meter lange dreef verbonden is. Dit eiken-haagbeukenbos diende de heren tot jachtterrein. De bronnen in het bos voeden de kasteelvijver. Het bos ligt op een steile helling die naar het noordoosten oploopt tot ongeveer 135 meter hoogte. Tot de kenmerkende flora behoort: wilde narcis, herfsttijloos en heelkruid. Een probleem is dat het bos geheel door landbouwgeboed wordt omsloten. In het bos bevindt zich de Gallo-Romeinse grafheuvel Tumulus van Herderen. In 1978 werd het bos door Vlaamse Gemeenschap aangekocht en sinds 2001 is het toegankelijk voor het publiek als Natuurdomein Grootbos. Er werd een bivakplaats aangelegd voor het overnachten van trekkers. Het gebied is Europees beschermd als onderdeel van Natura 2000-gebied 'Jekervallei en bovenloop van de Demervallei' (habitatrichtlijngebied BE2200041).