Arnhemse Terracottafabriek

De Rijnpoort was een stadspoort van de Nederlandse stad Arnhem. De poort was de toegang van de stad vanaf de zuidwestelijke zijde en gaf toegang tot de ravelijn die deel uitmaakte van de verdedigingswerken van de stad. Via de ravelijn was de voormalige haven en de Arnhemse schipbrug over de Rijn bereikbaar. De poort stond ongeveer aan het uiteinde van de Rijnstraat en de Oeverstraat. Tijdens de napoleontische oorlogen is in 1813 rondom de poort hard gestreden. In 1827 werd de poort afgebroken.

Het Sint Petersgasthuis is een voormalig gasthuis in de Nederlandse stad Arnhem. Het gebouw is rond 1354 gebouwd aan de Rijnstraat en diende in de eerste jaren als woonhuis en als munthuis. In 1407 is het gebouw in gebruik genomen als gasthuis. Johan Wolterszoon van Arnhem, die het pand in 1383 in zijn geheel in bezit kreeg en in 1401 overleed, had de functie van gasthuis opgenomen in het testament. Het gebouw kwam ter ere aan Petrus, gelijk aan de beschermheilige van de Pieterskerk in Utrecht waar Van Arnhem vicaris en kanunnik was. De inwijding van het pand gebeurde dan ook door de wijbisschop van Utrecht. Het pand werd uitgebreid met aangrenzende woningen. Het complex bevatte een hospitaalkerk, een gasthuis en een rentmeesterswoning, al werd de functie van gasthuis in de 16e eeuw reeds gestopt. Wel werden andere functies in het pand ondergebracht, waaronder opslag van wijn voor hertog Karel van Gelre. Vanwege het grote verval werd het pand halverwege de 19e eeuw en begin 20e eeuw gerenoveerd. Bij de eerste renovatie werd aan de straatzijde een groot raam geplaatst. Bij de tweede renovatie werd echter de oude vormgeving hersteld. Na de Tweede Wereldoorlog waren diverse winkels in het pand gevestigd. Het pand kent een grote voorzaal, waarin een balkconstructie aanwezig is die rust op korbelen en kraagstenen. Vanaf 2015 is het in gebruik als kantoorruimte en is er het klantcontactcentrum van de DrieGasthuizenGroep gevestigd. DrieGasthuizenGroep is daarbij altijd eigenaar van het pand geweest, DrieGasthuizengroep is een fusiebedrijf dat ontstaan is uit drie gasthuizen die Arnhem kende, Sint Catharinaegasthuis (1246), Sint Petersgasthuis en Sint Anthoniegasthuis (1427).

De Drie Haringen is de naam van een van oorsprong middeleeuws pakhuis aan de Rijnstraat in de Nederlandse stad Arnhem. Het pand is waarschijnlijk gebouwd door een lid van het Schonevaardersgilde. Gilden met die naam voerden een wapen dat drie haringen toonde. De huidige gevel stamt uit het begin van de twintigste eeuw, maar bevat een zevental oudere natuurstenen gebeeldhouwde maskers in de trant van Hendrick de Keyser en een gevelsteen met drie haringen. Deze cultuurhistorisch waardevolle gevelelementen staan geregistreerd als rijksmonument.

De Sint-Eusebiuskerk was een rooms-katholieke kerk aan het Nieuwe Plein 11 in Arnhem. De kerk werd ook Kleine Eusebius genoemd, ter onderscheid van de protestantse Sint-Eusebiuskerk of Grote Kerk aan het Kerkplein. De kerk werd in 1864-1865 gebouwd voor de Sint-Eusebiusparochie. Architect H.J. van den Brink ontwierp een driebeukige hallenkerk in neogotische stijl. Het was een van de belangrijkste ontwerpen van Van den Brink en daarmee ook een belangrijk voorbeeld van de stucadoorsgotiek, die tot circa 1870 werd toegepast. Tijdens de gevechten in de Tweede Wereldoorlog raakte de kerk beschadigd. Op een raam na werden alle glas-in-loodramen verwoest en werden na de oorlog vervangen. De Eusebiuskerk werd in 1985 wegens teruglopend kerkbezoek gesloten. De kerk werd verkocht aan de gemeente Arnhem en in 1990 gesloopt om plaats te maken voor een 83 meter hoge kantoor- en woontoren ontworpen door Rem Koolhaas. Dit plan stuitte echter op veel verzet van omwonenden, waardoor het terrein van de afgebroken kerk jarenlang braak bleef liggen. Sinds 2013 ligt hier het Coehoornpark. De zilveren reliekbuste van Sint-Eusebius en het Gradussen-orgel zijn overgebracht naar de Sint-Walburgiskerk in Arnhem. Het glas-in-lood Bevrijdingsraam dat in 1950 was gemaakt door Joop Janssen werd herplaatst in de Grote Eusebiuskerk.

De Rijnstraat is een (winkel)straat in het centrum van Arnhem. De Rijnstraat is onderdeel van de lange winkelstraat die loopt van de Velperbinnensingel tot het Nieuwe Plein, en wordt begrensd door het Ketelstraat en het Nieuwe Plein. Aan de zijde van het Nieuwe Plein stond tot 1827 de Rijnpoort. Aan de straat zijn enkele rijksmonumenten gelegen, zoals het Sint Petersgasthuis en De Drie Haringen. Vele andere bouwwerken zijn door de gemeente Arnhem aangewezen tot gemeentelijk monument. Tevens aan de zijde van het Nieuwe Plein zijn onder de panden oude kelders gesitueerd, daterend uit de periode 13e tot 15e eeuw.

Rozet is een cultureel centrum in de Nederlandse stad Arnhem, gericht op cultuur, kennis en educatie. Het gebouw is ontworpen door Neutelings Riedijk Architecten en werd op 10 december 2013 officieel geopend door Prinses Beatrix. De naam dankt het gebouw aan het patroon rozet dat op diverse wijzen in het gebouw is verwerkt. In Rozet zijn onder andere de Openbare Bibliotheek, de Volksuniversiteit, Erfgoedcentrum Rozet en Kunstbedrijf Arnhem gehuisvest. Een internetplein met computers en studieruimtes staat ter beschikking van bezoekers. Er is een dakterras met uitzicht op de stad, en in het gebouw zijn een grandcafé en een restaurant gevestigd.

Het Feestaardvarken is een kunstwerk van Florentijn Hofman, dat Burger's Zoo op 12 september 2013 schonk aan de gemeente Arnhem ter ere van haar 100-jarig bestaan. Het metalen 'karkas' van het aardvarken is vervaardigd door constructiebedrijf RhineTech, kunstaannemer Job Art legde daar een 'huid' overheen van betonijzer en spuitbeton. Het dertig meter lange en negen meter hoge beeld bestaat uit dertien delen, in totaal weegt het ruim 150.000 kilo. Het werd geplaatst op het Bartokplein, naast cultureel centrum Rozet, een tijdelijke locatie die voor toekomstige bebouwing was bestemd. Het plein was verder ingericht als een zanderig Veluweachtig biotoop.

Het Roermondsplein is een verkeersplein ten westen van het stadscentrum van de Nederlandse stad Arnhem. Bij het plein landt de Nelson Mandelabrug, op de noordelijke Rijnoever. Aan de noordzijde grenst het plein aan het Nieuwe Plein, waar de Willemstunnel weer boven het maaiveld uit komt. Midden op het verkeersplein is een kunstwerk aangelegd door Peter Struycken onder de naam Blauwe Golven. Dit kunstwerk bestaat uit een golvend oppervlak van blauw-witte stenen met centraal een fontein. Het kunstwerk is ontworpen voor gebruik als parkeerplaats.

De Korenmarkt is een plein in het centrum van Arnhem, hoofdstad van de Nederlandse provincie Gelderland. Het plein grenst aan het Willemsplein. Ook de Pauwstraat, de Nieuwe Plein en de Korenstraat komen uit op het plein. De Korenmarkt behoort door de vele horecagelegenheden en terrasjes tot de bekendste uitgaansgebieden in Arnhem en biedt plaats aan verschillende evenementen. Met Koningsdag en Hemelvaart vinden op de Korenmarkt evenementen plaats. De Gelderse hoofdstad behoort tot de populairste steden van Nederland voor Koningsdag festiviteiten.

De Lutherse Kerk is een voormalig Luthers kerkgebouw aan de Korenmarkt in de Nederlandse stad Arnhem. De kerk werd gebouwd op de locatie waar tot dan toe het huis Bontenburch had gestaan. In dit huis, dat steeds meer vervallen raakte, werd sinds 1657 Lutherse geloofsbijeenkomsten gehouden. In de periode 1735 - 1737 werd de zaalkerk in classicistische bouwstijl opgebouwd naar vermoedelijk het ontwerp van de Arnhemse architect Leendert Viervant de Oudere. De voorgevel is volgens de Ionische bouwstijl opgezet met bovenaan een groot fronton. Deze is voorzien van decoraties in de Lodewijk XIV-stijl. Het kapiteel steunt op zuilen die rondom het gebouw zijn nagebootst. Boven de ingang is een afbeelding van een zwaan als teken van het Lutherse geloof. Tijdens de Franse tijd in Nederland werd de kerk gebruikt als overnachtingsplaats voor soldaten In 1898 is de kerk uit haar functie onttrokken, nadat de Lutherse geloofsgemeenschap de Evangelisch-Lutherse Kerk aan de Spoorstraat in gebruik nam. Het gebouw heeft nadien gefungeerd als graanpakhuis, discotheek en eetcafé. Al die tijd is de afbeelding van de zwaan boven de ingang gebleven. Het gebouw is aangewezen als rijksmonument.

De Blauwe Golven is een kunstwerk van Peter Struycken, uitgewerkt als inrichting van de openbare ruimte van het Roermondsplein in de Nederlandse plaats Arnhem. Gelijk aan de naam bestaat de inrichting van de ruimte tussen de doorgaande wegen voornamelijk uit een blauw-wit, golvend patroon, met als in het westelijk deel een grote fontein. Het geheel is in 1977 gelijktijdig met de Nelson Mandelabrug en Roermondsplein aangelegd. De blauwe golven refereren naar het gegeven dat in vroeger tijden zich op deze plek de Oude Haven bevond, die de stad met de Rijn verbond. Het kunstwerk is min of meer driehoekig van vorm en ongeveer 150 × 300 × 500 meter groot. Het plein was in zijn oorspronkelijk ontwerp al bedoeld als parkeerterrein. In 1978 werd het plein hiervoor echter om veiligheidsreden al gelijk weer afgesloten. In 2010 werd het parkeren, door het steeds groter wordende parkeerprobleem, op een gedeelte van de Blauwe Golven weer mogelijk gemaakt. Daartoe werden met oranje verf parkeervakken op de inmiddels sterk vervuilde klinkers aangebracht. Het kunstwerk maakte al met al sinds 2010 een verrommelde indruk. Naast de oranje strepen, stond de fontein droog en was ook de oostelijke kadewand sterk vervuild.

De schipbrug Arnhem was een pontonbrug in Arnhem over de Nederrijn. De schipbrug lag ten westen van de stad op de plek waar tegenwoordig de Nelson Mandelabrug ligt. Het zorgde voor de belangrijkste verbinding over de Rijn tot de bouw van Rijnbrug in 1935. In 1603 werd een eerste schipbrug aangelegd. Dit maakte de stad beter bereikbaar voor de boeren uit de Betuwe en voor de kooplieden uit Nijmegen die voorheen met een veer de oversteek maakten. De schipbrug bestond uit een aantal kleine schepen met daarop een brugdek, waarover men van de ene naar de andere oever kon lopen of rijden. Als een schip op de rivier wilde passeren, werd er een deel van de brug tussenuit gevaren. Wie naar de overkant wilde, moest dan wachten; dit kon nog weleens lang duren. Als er veel ijs op de rivier dreef, werd de hele brug weggehaald en in de haven gelegd.