Roermondsplein

De Blauwe Golven is een kunstwerk van Peter Struycken, uitgewerkt als inrichting van de openbare ruimte van het Roermondsplein in de Nederlandse plaats Arnhem. Gelijk aan de naam bestaat de inrichting van de ruimte tussen de doorgaande wegen voornamelijk uit een blauw-wit, golvend patroon, met als in het westelijk deel een grote fontein. Het geheel is in 1977 gelijktijdig met de Nelson Mandelabrug en Roermondsplein aangelegd. De blauwe golven refereren naar het gegeven dat in vroeger tijden zich op deze plek de Oude Haven bevond, die de stad met de Rijn verbond. Het kunstwerk is min of meer driehoekig van vorm en ongeveer 150 × 300 × 500 meter groot. Het plein was in zijn oorspronkelijk ontwerp al bedoeld als parkeerterrein. In 1978 werd het plein hiervoor echter om veiligheidsreden al gelijk weer afgesloten. In 2010 werd het parkeren, door het steeds groter wordende parkeerprobleem, op een gedeelte van de Blauwe Golven weer mogelijk gemaakt. Daartoe werden met oranje verf parkeervakken op de inmiddels sterk vervuilde klinkers aangebracht. Het kunstwerk maakte al met al sinds 2010 een verrommelde indruk. Naast de oranje strepen, stond de fontein droog en was ook de oostelijke kadewand sterk vervuild.

De schipbrug Arnhem was een pontonbrug in Arnhem over de Nederrijn. De schipbrug lag ten westen van de stad op de plek waar tegenwoordig de Nelson Mandelabrug ligt. Het zorgde voor de belangrijkste verbinding over de Rijn tot de bouw van Rijnbrug in 1935. In 1603 werd een eerste schipbrug aangelegd. Dit maakte de stad beter bereikbaar voor de boeren uit de Betuwe en voor de kooplieden uit Nijmegen die voorheen met een veer de oversteek maakten. De schipbrug bestond uit een aantal kleine schepen met daarop een brugdek, waarover men van de ene naar de andere oever kon lopen of rijden. Als een schip op de rivier wilde passeren, werd er een deel van de brug tussenuit gevaren. Wie naar de overkant wilde, moest dan wachten; dit kon nog weleens lang duren. Als er veel ijs op de rivier dreef, werd de hele brug weggehaald en in de haven gelegd.

De Nelson Mandelabrug in Arnhem is een brug over de rivier de Nederrijn die de Arnhemse binnenstad en Arnhem-Noord via de Eldenseweg (voorheen onderdeel van de N225) verbindt met Arnhem-Zuid. De brug ligt aan de westkant van het centrum en wordt door veel Arnhemmers nog altijd de Nieuwe Brug genoemd, in tegenstelling tot de Oude Brug (de John Frostbrug) die oostelijk van het centrum is gelegen. Tot 1987 heette de brug Roermondspleinbrug. Door de groei van Arnhem op de zuidelijke oever van de Rijn kon de Oude Rijnbrug het toenemende verkeer tussen Arnhem-Noord en Arnhem-Zuid niet meer aan. Daarom werd in 1965 besloten tot de bouw van een tweede brug over de Rijn. Er werd gekozen voor de plek waar van 1603 tot 1936 de schipbrug Arnhem lag en na de oorlog een pontje voer, tussen het Roermondsplein en De Praets. In 1968 verscheen het definitieve bouwrapport maar het duurde tot 1974 voordat de bouwopdracht was afgegeven. Op 18 december 1977 werd de Roermondspleinbrug in gebruik genomen. Door de aanleg van de brug waren aanpassingen nodig aan het Roermondsplein, Nieuwe Plein en Willemsplein. In 1987 werd de brug hernoemd naar Nelson Mandela. De Arnhemse beslissing om het gezicht van de anti-apartheidsbeweging in Zuid-Afrika te eren was in de jaren tachtig omstreden. Tijdens het evenement Sonsbeek '93 werd de brug een kunstobject. Rémy Zaugg plaatste op de zijkant van de brug in neonverlichting (in 2021 vervangen door ledverlichting) in wit acrylglas de woorden HUIZEN - WIND - DE STROOM - DE VERTE - DE UTOPIE - INDONESIE - DE BOTEN - DE ZEE - BLAUWE LUCHT Het kunstwerk zou voltooid worden op de John Frostbrug, maar dat riep zoveel emoties op dat het stadsbestuur daarvan afzag. In de nacht van 1 juli 2013 heeft een onbekende kunstenaar een portret van Nelson Mandela geschilderd op een van de brugpijlers op de zuidelijke rivieroever. Vanwege veel positieve berichten van burgers over dit kunstwerk, heeft de gemeente besloten om het portret niet te verwijderen. In 2016 begon de Giro d'Italia in Gelderland. In de 2e en 3e etappe van de Giro kwam het peloton over de Nelson Mandelabrug.

De Sint-Eusebiuskerk was een rooms-katholieke kerk aan het Nieuwe Plein 11 in Arnhem. De kerk werd ook Kleine Eusebius genoemd, ter onderscheid van de protestantse Sint-Eusebiuskerk of Grote Kerk aan het Kerkplein. De kerk werd in 1864-1865 gebouwd voor de Sint-Eusebiusparochie. Architect H.J. van den Brink ontwierp een driebeukige hallenkerk in neogotische stijl. Het was een van de belangrijkste ontwerpen van Van den Brink en daarmee ook een belangrijk voorbeeld van de stucadoorsgotiek, die tot circa 1870 werd toegepast. Tijdens de gevechten in de Tweede Wereldoorlog raakte de kerk beschadigd. Op een raam na werden alle glas-in-loodramen verwoest en werden na de oorlog vervangen. De Eusebiuskerk werd in 1985 wegens teruglopend kerkbezoek gesloten. De kerk werd verkocht aan de gemeente Arnhem en in 1990 gesloopt om plaats te maken voor een 83 meter hoge kantoor- en woontoren ontworpen door Rem Koolhaas. Dit plan stuitte echter op veel verzet van omwonenden, waardoor het terrein van de afgebroken kerk jarenlang braak bleef liggen. Sinds 2013 ligt hier het Coehoornpark. De zilveren reliekbuste van Sint-Eusebius en het Gradussen-orgel zijn overgebracht naar de Sint-Walburgiskerk in Arnhem. Het glas-in-lood Bevrijdingsraam dat in 1950 was gemaakt door Joop Janssen werd herplaatst in de Grote Eusebiuskerk.

De Arnhemse Terra-Cotta-Fabriek werd opgericht in 1853 en ze heeft bestaan tot ca. 1895. Eigenaar was J.C. Stoeller. Kantoor en magazijn waren gevestigd aan het Roermondsplein nr. 1 en 2. De werkplaatsen bevonden zich aan de Rijnkade nr 20. De fabriek produceerde naast eenvoudige bouwonderdelen als buizen en tegels, bloempotten en vazen. Wat later specialiseerde het bedrijf zich in bouwornamenten zoals te vinden in het Arnhemse postkantoor (1888-1889). De fabriek bezat daarnaast een agentuur voor de verkoop van "Engelse, Franse en Belgische hardegebakken, verglaasde en Portland cement tegels voor de bekleding van vloeren en wanden". Verder hield men zich in de fabriek bezig met het beschilderen en inbranden van porselein-decoraties. In de korte tijd van haar bestaan werd de fabriek, op tentoonstellingen, meerdere malen onderscheiden voor haar producten met bronzen en zilveren medailles.

De Rijnpoort was een stadspoort van de Nederlandse stad Arnhem. De poort was de toegang van de stad vanaf de zuidwestelijke zijde en gaf toegang tot de ravelijn die deel uitmaakte van de verdedigingswerken van de stad. Via de ravelijn was de voormalige haven en de Arnhemse schipbrug over de Rijn bereikbaar. De poort stond ongeveer aan het uiteinde van de Rijnstraat en de Oeverstraat. Tijdens de napoleontische oorlogen is in 1813 rondom de poort hard gestreden. In 1827 werd de poort afgebroken.

Het Stationsplein is het plein voor station Arnhem Centraal. Het plein ligt in de noordwesthoek van de binnenstad. Aan het plein zijn meerdere horecazaken gevestigd en een hotel van Best Western. Verder is er aan de Oude Stationsstraat aan de oostzijde van het plein een bioscoop van Pathé.

De Goudvishal was een poppodium in Arnhem. Zelf duidde de organisatie zich aan als subcultureel poppodium. Het was was de opvolger van de Stokvishal die in 1984 werd gesloten. Het muziekcentrum was gevestigd aan de Vijfzinnenstraat te Arnhem.

Het Nieuwe Plein is een plein in de Nederlandse stad Arnhem, ten noordwesten van het stadscentrum. Oorspronkelijk werd het gebied vanaf de Jansstraat en westelijk daarvan onder het Nieuwe Plein genoemd, maar na wijzigingen in het Willemsplein, kwam het middelpunt van het plein te liggen bij de kruising met de straat Stationsplein. Dit is het verlengde van de Utrechtsestraat. Het Nieuwe Plein verbindt het stadscentrum met het station Arnhem Centraal. Aan het Nieuwe Plein stond tot 1990 de Kleine Eusebiuskerk. In het plan Arnhem Centraal werd eind 20e eeuw het plan gepresenteerd om de ring rond het centrum van Arnhem in een richting te laten rijden. Hiervoor werd onder het Nieuwe Plein de Willemstunnel aangelegd, die in 2000 werd geopend.

De Willemstunnel is een tunnel voor het gemotoriseerde wegverkeer in het centrum van de Nederlandse stad Arnhem en is in het jaar 2000 gebouwd. De tunnel is gebouwd nadat plannen uitgewerkt werden van het plan Arnhem Centraal. Dit voorzag er onder andere in dat het verkeer in de ring om het centrum van Arnhem eenrichtingsverkeer werd. De tunnel is dan ook maar in 1 richting. In het midden is een ondergrondse splitsing met toegang tot de parkeergarage van station Arnhem Centraal. De totale tunnellengte bedraagt ongeveer 400 meter waarvan 100 meter overdekt. De tunnel begint bij het Willemsplein, gaat onder het Nieuwe Plein door en komt bij de Roermondsplein uit. De tunnel komt regelmatig in het regionale nieuws vanwege ongelukken.

Station Arnhem Centraal is het centraal station van de stad Arnhem, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Gelderland. Het station is een belangrijk knooppunt in Oost-Nederland en in het spoorwegverkeer met Düsseldorf (D), Utrecht, Zwolle, Nijmegen, Tiel en de Achterhoek. Bovendien is het een overstapknooppunt voor het stads- en streekvervoer in het midden van Gelderland. Het huidige stationsgebouw is het vierde station op die plaats. Dit gebouw, naar ontwerp van Ben van Berkel, werd in 2015 opgeleverd. Arnhem Centraal was in 2016 met circa 40.000 in- en uitstappers van NS-treinen per dag (reizigers van andere spoorvervoerders niet meegerekend) in reizigersaantallen het 14de station van Nederland. De perrons zijn bereikbaar via een gang/hal onder de sporen, met een ingang aan de zuidzijde, en aan de westzijde via een traverse boven de sporen, met een ingang aan de noordzijde (Sonsbeek-zijde).

Het Sint Petersgasthuis is een voormalig gasthuis in de Nederlandse stad Arnhem. Het gebouw is rond 1354 gebouwd aan de Rijnstraat en diende in de eerste jaren als woonhuis en als munthuis. In 1407 is het gebouw in gebruik genomen als gasthuis. Johan Wolterszoon van Arnhem, die het pand in 1383 in zijn geheel in bezit kreeg en in 1401 overleed, had de functie van gasthuis opgenomen in het testament. Het gebouw kwam ter ere aan Petrus, gelijk aan de beschermheilige van de Pieterskerk in Utrecht waar Van Arnhem vicaris en kanunnik was. De inwijding van het pand gebeurde dan ook door de wijbisschop van Utrecht. Het pand werd uitgebreid met aangrenzende woningen. Het complex bevatte een hospitaalkerk, een gasthuis en een rentmeesterswoning, al werd de functie van gasthuis in de 16e eeuw reeds gestopt. Wel werden andere functies in het pand ondergebracht, waaronder opslag van wijn voor hertog Karel van Gelre. Vanwege het grote verval werd het pand halverwege de 19e eeuw en begin 20e eeuw gerenoveerd. Bij de eerste renovatie werd aan de straatzijde een groot raam geplaatst. Bij de tweede renovatie werd echter de oude vormgeving hersteld. Na de Tweede Wereldoorlog waren diverse winkels in het pand gevestigd. Het pand kent een grote voorzaal, waarin een balkconstructie aanwezig is die rust op korbelen en kraagstenen. Vanaf 2015 is het in gebruik als kantoorruimte en is er het klantcontactcentrum van de DrieGasthuizenGroep gevestigd. DrieGasthuizenGroep is daarbij altijd eigenaar van het pand geweest, DrieGasthuizengroep is een fusiebedrijf dat ontstaan is uit drie gasthuizen die Arnhem kende, Sint Catharinaegasthuis (1246), Sint Petersgasthuis en Sint Anthoniegasthuis (1427).