Burggravenlaan

Burgemeesterswijk is een woonbuurt in de Nederlandse stad Leiden, die deel uitmaakt van wijk Roodenburgerdistrict. Deze wijk wordt vaak samen met Professorenwijk-Oost en Professorenwijk-West in één adem genoemd als Burgemeesters- en Professorenwijk, omdat zij als stedenbouwkundige eenheid zijn ontworpen door het bureau van Granpré Molière, Verhagen en Kok.

Professorenwijk-Oost is een woonbuurt in de Nederlandse stad Leiden, die deel uitmaakt van wijk Roodenburgerdistrict. Deze wijk wordt vaak samen met Professorenwijk-West en Burgemeesterswijk in één adem genoemd als Burgemeesters- en Professorenwijk, omdat zij als stedenbouwkundige eenheid zijn ontworpen door het bureau van Granpré Molière, Verhagen en Kok.

De Zoeterwoudsesingel is een singel en straat in de Nederlandse stad Leiden. De singel ligt aan de zuid- en zuidoostrand van de in de 17e eeuw gereed gekomen singelstructuur die de binnenstad van Leiden omsluit en loopt van de Nieuwe Rijn tot de Witte Singel. De straat ligt aan de buitenzijde van de singel, aan de binnen- of centrumzijde ligt geen doorgaande straat direct langs het water. Wel liggen de Jan van Houtkade, de Plantagelaan en de Utrechtse Veer langs de Zoeterwoudsesingel. De Zoeterwoudsesingel wordt vaak gezien als een van de mooiste singels van Leiden. Dit komt vooral door de aanwezigheid van het Plantsoen, een stadspark op voormalige bolwerken, en de statige 19e-eeuwse villa's en herenhuizen aan weerszijden van het water. De singel vormt dan ook een vast programmapunt op de rondvaarten door de Leidse binnenstad. Net als langs de Witte Singel bevinden zich hier geen woonboten langs de oevers, die het zicht op en vanaf het water zouden kunnen belemmeren. Dit, in tegenstelling tot de overige singels rond het centrum. De singel is vernoemd naar het dorp Zoeterwoude, waar de singel ooit tot behoorde.

Het Stedelijk Gymnasium te Leiden is een van de oudste scholen van Nederland. De geschiedenis van de school gaat terug tot in de middeleeuwen. Tegenwoordig is het ook het grootste onafhankelijke gymnasium van Nederland met ongeveer 1.700 leerlingen, ongeveer 800 op de locatie Athena aan de Fruinlaan en ongeveer 900 op de locatie Socrates in Leiden-Noord.

De Stadsmolensloot is een water in de Burgemeesters- en Professorenwijk in de Nederlandse stad Leiden. Het water ligt tussen de Zoeterwoudsesingel en het Rijn-Schiekanaal en vormt de scheiding tussen de Professoren- en de Burgemeesterswijk.

De Burgemeesters- en Professorenwijk is een wijk ten zuiden van de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. De wijk valt onder het Roodenburgerdistrict van de stad en bestaat voor statistieke doeleinden uit de buurten Burgemeesterswijk, Professorenwijk-West en Professorenwijk-Oost. Deze gedeelten worden vrijwel altijd in één adem genoemd omdat zij als stedenbouwkundige eenheid zijn ontworpen door het bureau van Granpré Molière, Verhagen en Kok. Sinds 2011 vallen zij binnen het beschermd stadsgezicht Zuidelijke Schil. De straatnamen zijn ontleend aan burgemeesters van Leiden en hoogleraren van de Universiteit Leiden. Een beeldbepalend stukje Professorenwijk is het ensemble van Petruskerk en omliggende woningen van de architecten Kropholler en Van Oerle langs de Lammenschansweg, Lorentzkade en Zeemanlaan.. De belangrijkste doorgaande straat is de as De Sitterlaan-Burggravenlaan.

De Fredericus en Odulfuskerk is een kerkgebouw van de Oudkatholieke Kerk aan de Zoeterwoudsesingel 49 (hoek Cronesteinkade) in de Nederlandse stad Leiden. Het gebouw is aangemerkt als rijksmonument.

Het Tevelingshofje is een hofje in de Nederlandse stad Leiden, provincie Zuid-Holland. Het hofje is gelegen aan de gedempte 4e Binnenvestgracht. Het Tevelingshofje werd gesticht in 1655 en gebouwd in 1666, in opdracht van de Leidse kooplieden Jacob en Charles Tevel. Charles Tevel liet tijdens de pestepidemie van 1655 in zijn testament vastleggen dat Jacob na zijn dood een hofje moest bouwen met 12 huisjes voor kinderloze echtparen ouder dan 20. Jacob en zijn vrouw lieten dit later uitbreiden tot twintig huisjes. Het hofje heeft aan drie zijden straten. Om de beschikbare grond optimaal te benutten is de plattegrond licht ruitvormig. De daardoor ontstane scheefheid is overal doorgevoerd, zowel de ingangpoort, de vestibule, de vloertegels, de pomp en zelfs de putdeksels. Van de twintig huisjes zijn er vier precies op de hoeken. Die hebben hun ramen aan de straatzijde.

Het Centraal Israëlitisch Wees- en Doorgangshuis was een landelijk weeshuis voor Joodse kinderen van twee tot achttien jaar, in de Nederlandse stad Leiden. Het was gevestigd aan de Roodenburgerstraat 1a en werd op 18 juni 1929 geopend. Voordien was het gevestigd aan de Stille Rijn. De Hebreeuwse naam van het weeshuis was Machseh Lajesoumim, Toevlucht voor het Kind. Vanaf eind jaren dertig werden er ook Duitse kinderen opgenomen die na de Kristallnacht naar Nederland waren gevlucht. De directeur van het weeshuis was Nathan Italie.

Het Plantsoen is een negentiende-eeuws stadspark of plantsoen in de binnenstad van de Nederlandse stad Leiden. Het is tevens de naam van de aanliggende straat. Het Plantsoen is een gemeentelijk monument. Het stadspark, in Engelse landschapsstijl, is gelegen op de voormalige bolwerken langs de Zoeterwoudsesingel, die in 1830 werden geslecht. Het eerste ontwerp van J.D. Zocher jr. uit 1835 werd niet uitgevoerd, maar een aansluitend, goedkoper plan van stadsarchitect Salomon van der Paauw wel. Het park werd vervolgens tussen 1835 en 1842 aangelegd. Na de sloop van de Hogewoerdsbinnenpoort maakten J.D. Zocher jr. en L.P Zocher in 1867 een ontwerp voor een plantsoenaanleg. Dit ontwerp valt echter niet op het perceel van de Plantage te projecteren. De muzieksociëteit Musis Sacrum had van 1870 tot 1929 een stuk park tot haar beschikking op een heuvel op het oostelijke bolwerk (tegenover de huidige Fruinlaan), waar zij een paviljoen, muziektent en terras had. In 1928 werd dit complex gesloopt en de heuvel afgegraven. Alleen de muziektent bleef nog staan en werd gerenoveerd, maar verdween laat in de jaren dertig ook. Aan het eind van de negentiende eeuw werd de aanliggende binnenvestgracht gedempt, waardoor bouwgrond vrijkwam voor statige herenhuizen met een tuin aan de plantsoenzijde. Voor de tuinen en een slingerende ontsluitingsweg moest een gedeelte van het park wijken. Met het dempen van het Levendaal in 1935 en de aanleg van de Plantagelaan naar de Hoge Rijndijk werd het Plantsoen van de Plantage afgesneden. Voor deze doorbraak moest ook een pand aan de Plantage gesloopt worden. Het Plantsoen heeft sinds 1867 een volière. Ook was ooit een deel van de singel ingericht als zwanen- of eendenvijver. Sinds 27 juni 2012 heeft het plantsoen weer een vijver met fontein.

De Hogewoerdsbuitenpoort is een voormalige stadspoort in de Nederlandse stad Leiden. Deze stadspoort bevond zich aan het oostelijk einde van de Hogewoerd. De poort werd in 1659 gebouwd. Het gebouw was niet nieuw. Het werd steen voor steen opgebouwd uit de oude Hogewoerdsbinnenpoort die in 1635 was gebouwd maar door de stadsuitbreiding aan de zuidoostkant in 1659 binnen de stad was komen te liggen. De buitenpoort werd tussen 1863 en 1867 gesloopt.

De 4e Binnenvestgracht is een voormalige gracht en straat in de Nederlandse stad Leiden, provincie Zuid-Holland. De gracht maakte aanvankelijk deel uit van de binnenvestgracht, deel van de verdedigingswerken van de stad. In de periode tussen 1880 en 1887 werd het zuidelijke deel van de gracht, nabij de Zoeterwoudsesingel, gedempt. Het Tevelingshofje is gelegen aan de gedempte gracht. De historische gracht grenst aan het Katoenpark. De Looiersbrug geeft toegang tot het park. De Laatste Brug geeft toegang aan de Begraafplaats Groenesteeg. Parallel aan de nog bestaande 4e Binnenvestgracht loopt in het westen de Waardgracht en in het oosten de Zijlsingel. Er zijn plannen om de gracht naar het noorden door te trekken in het kader van het herontwikkelingsplan van de Meelfabriek.