Ancienne Belgique

De Ancienne Belgique, ook wel kortweg de AB genoemd, is een gebouw en concertzaal in Brussel, gelegen aan de Anspachlaan. Het gebouw wordt beheerd door de gelijknamige vzw.

Palace, voorheen Pathé Palace, is een bioscoop met hoofdingang aan de Brusselse Anspachlaan en zijingangen aan de Van Praetstraat en de Borgwal.

De Anspachlaan (Frans: Boulevard Anspach) is de autovrije centrale noord-zuidlaan door het centrum van Brussel, tussen het De Brouckèreplein en het Fontainasplein. De oorspronkelijke naam van deze laan luidt: Centrale Laan. Later is deze hernoemd naar de voormalige burgemeester van Brussel, Jules Anspach (1829-1879). Hij werd aangelegd als verkeersader na de overwelving van de Zenne tussen 1868 en 1871. In zuidelijke richting wordt de Anspachlaan voortgezet door de Maurice Lemonnierlaan, in het noorden splitst de as zich in de Adolphe Maxlaan en de Emile Jacqmainlaan. De noord-zuidlijn van de Brusselse premetro volgt de Anspachlaan over zijn gehele lengte. Ongeveer halverwege de laan kruist deze het Beursplein. Op de Anspachlaan komt de Anspachgalerij uit.

Het Jo Coxplein is een plein gelegen in het centrum van de Belgische stad Brussel.

De Oestersgang, in het Frans Impasse aux Huîtres en in de Brusselse volksmond ook wel Mosselgat genoemd, is een straat van 206 meter lang in het westen van Brussel. De straat bevindt zich achter de muren van de concertzaal Ancienne Belgique, aan het Jo Coxplein. Het grenst aan de Kolenmarkt (rue du Marché au Charbon), de Lollepotstraat (rue de la Chaufferette) en de Madrillegang (Impasse Madrille).

De Kolenmarkt (Frans: rue du Marché au Charbon) is een straat in de Sint-Jacobswijk van de Belgische hoofdstad Brussel die in het verlengde van de Guldenhoofdstraat met bochten naar het Fontainasplein loopt en daarbij de Zuidstraat en de Lombardstraat kruist. De Kolenmarkt werd al in de late 13e eeuw vermeld en was als verlengde van de Anderlechtsesteenweg de toegangsweg vanuit Anderlecht. Vanwege de houtskoolhandelaren die zich hier gevestigd hadden, heette de straat destijds in het Latijn Forum Carbonum en in het Vlaams Colemerct.

Beurs - Grote Markt (Frans: Bourse - Grand-Place) is een station van de Brusselse premetro, gelegen in het centrum van de stad Brussel. Tot 2019 had het de naam Beurs (Bourse).

Het Beursplein (Frans: Place de la Bourse) is een plein in Brussel, aangelegd in combinatie met de overwelving van de Zenne en de aanleg van centrale lanen. Aan het plein bevindt zich de Beurs van Brussel. Sinds de eeuwwisseling is het plein een van de meest neuralgische punten van de stad. In 1957 draaiden er bijvoorbeeld niet minder dan 32 tramlijnen rond het Beursgebouw en ook vandaag nog defileren zowat alle belangrijke betogingen over dit plein. Zo was het bijvoorbeeld t/m 2015 jarenlang het begin- en eindpunt van The Belgian Pride. Het Beursplein is sinds 18 juli 2015, samen met de Anspachlaan, volledig autovrij gemaakt op initiatief van het toenmalige Brusselse stadsbestuur onder wie Els Ampe, schepen van Mobiliteit. Na de aanslagen in Brussel op 22 maart 2016 werd het plein gebruikt als herdenkingsplaats.

De Beurs van Brussel is een eclectisch beursgebouw, gebouwd tussen 1868 en 1873 in Brussel door architect Léon Suys. Het geeft zijn naam aan het Beursplein in de Anspachlaan.

Het Sint-Goriksplein vormt het hart van de allereerste nederzetting van Brussel. In 979 zou Karel, hertog van Neder-Lotharingen, op een eiland in de Zenne een castrum hebben opgericht en tevens een kapel gewijd aan Gorik van Kamerijk, waarin de relieken van Sint-Goedele werden ondergebracht. Dat Groot Eiland of Sint-Gorikseiland, lag ter hoogte van het huidige Sint-Goriksplein. In de 16e eeuw werd de kapel herbouwd als de laatgotische Sint-Gorikskerk, die onder het Franse bewind omstreeks 1797 werd afgebroken waarna het huidige rechthoekige plein werd gevormd. Tot 1832 werd het het Fonteinplein genoemd naar een eeuwenoude fontein in de buurt. In 1802 werd deze oude fontein vervangen door een exemplaar uit de voormalige Abdij van Grimbergen. Deze staat thans in het midden van de overdekte neorenaissancistische Sint-Gorikshallen die ten tijde van de overwelving van de Zenne in 1881 door architect Adolphe Vanderheggen werden gebouwd en tot 1977 dienstdeden als groentemarkt. De Sint-Gorikshallen zijn een beschermd monument dat is ingericht als expositieruimte. Na een verloedering van de Dansaertwijk in de jaren 80 is de buurt rond het Sint-Goriksplein momenteel opnieuw een van de hipste uitgaansbuurten in Brussel.

Beursschouwburg is een multidisciplinair kunstencentrum, gelegen in het centrum van Brussel. Er worden theatervoorstellingen, performances, films, concerten, nightlife, expo’s, debatten en lezingen georganiseerd. Beursschouwburg staat bekend als een huis dat jonge en vernieuwende artiesten een platform biedt. Aangrenzend is het beurscafé gevestigd, dat de deuren opende op 14 september 2006. Algemeen directeur en artistiek leider is Melat Gebeyaw Nigussie. In 1885 werd het gebouw als winkel annex café annex feestzaal Brasserie flamande door eigenaar Walckiers opgericht. In 1947 werd de feestzaal verbouwd tot theaterzaal. In 1983 deed Walckiers het gebouw over aan de Vlaamse Gemeenschap. De gevel werd gerenoveerd; verder gebeurde er niets en het gebouw verkrotte. Toen het in 1998 in de steigers werd gezet, verhuisde het theater tijdelijk naar de Kazernestraat. In de periode tot aan 2004 is het gebouw ten slotte verbouwd tot kunstencentrum. In eerste instantie zou ook het jeugdtheater BRONKS in Beursschouwburg geïntegreerd worden. De ruimte bleek daarvoor echter te klein. Alhoewel Beursschouwburg onder beheer staat van de Vlaamse Gemeenschapscommissie, vinden er meertalige evenementen plaats en worden politiek gekleurde campagnes niet gemeden, zoals het gebruik van gerecycleerde Vlaams Belang affiches in een pro-opengrenzencampagne. Vlaams Minister voor Brusselse Aangelegenheden Bert Anciaux heeft een onthaalbeleid ontvouwd dat de Franstaligen in Brussel moet uitnodigen kennis te komen nemen van de Nederlandstalige cultuur, om hun onbegrip weg te nemen. Het kunstencentrum heeft een reputatie verworven als avant-gardetrekker.

De centrale lanen (Frans: Boulevards du Centre) zijn een aansluitend geheel van boulevards in het centrum van de Belgische hoofdstad Brussel. Ze werden aangelegd in 1867-1871 als een brede as doorheen de historische vijfhoek, waarbij de Zenne in een ondergrondse koker verdween. Van zuid naar noord gaat het om de Maurice Lemonnierlaan, de Anspachlaan, de Adolphe Maxlaan en de Émile Jacqmainlaan. Deze laatste twee vertakken zich vanaf het De Brouckèreplein. Andere markante pleinen op de centrale lanen zijn het Anneessensplein, het Fontainasplein en het Beursplein. Het stedenbouwkundig ontwerp van Léon Suys kwam tot stand onder impuls van toenmalig burgemeester Jules Anspach, in de achtergrond gesteund door koning Leopold II. Het middeleeuwse stratenpatroon van Brussel werd hertekend naar het hausmanniaanse model van Parijs. De brede, rechte lanen werden bebouwd met statige panden, waarin prestigieuze appartementen kwamen die tot de eerste van België behoorden. De architecturale kwaliteit werd gestimuleerd door een grootschalige wedstrijd. Op de centrale lanen kwamen ook publieke gebouwen als de Beurs (1868-1873), het Groot Spui (1869-1871), het Zuidpaleis (1875-1880) en de Gemeenteschool nr. 13 (1877-1880). Tegen 1895 was er continue bebouwing gerealiseerd in een eclectisch geheel van stijlen. In de 20e eeuw, vooral vanaf Expo 58, evolueerden de centrale lanen tot een as voor gemotoriseerd verkeer. In 1976 werd het tramverkeer ondergronds gebracht door de opening van de Noord-Zuidpremetrotunnel. Het idee van een stadssnelweg werd verlaten na de actie Picnic The Streets in 2012 en het centraal gedeelte van de lanen werd omgevormd tot een voetgangerszone.