place

Sint-Petruskerk (1836, Leiden)

Bouwwerk van Theo MolkenboerKerkgebouw in LeidenVerdwenen kerkgebouw in Zuid-HollandVoormalig bouwwerk in LeidenWaterstaatskerk
Petruskerk met omringende huizen
Petruskerk met omringende huizen

De Sint-Petruskerk was een rooms-katholieke kerk aan de Langebrug in de Nederlandse stad Leiden. De kerk werd in 1835-1836 in neoclassicistische stijl gebouwd. De architect was Theo Molkenboer, die in dezelfde periode ook de Hartebrugkerk in Leiden ontwierp. De plechtige inwijding van de Sint-Petruskerk vond plaats op 28 juli 1836 door C.L. de Wijkerslooth, titulair bisschop van Curium (Cyprus). Op 25 juli 1933 werd de kerk door brand verwoest. Ter vervanging werd in 1934-1936 een nieuwe Sint-Petruskerk gebouwd in de Professorenwijk-West aan de Kamerlingh Onneslaan, later Lammenschansweg. Op de oorspronkelijke locatie aan de Langebrug stond tot 2014 een brandweerkazerne, waarin een deel van de gevel van de Petruskerk was behouden. In de niet gesloopte brandslangendroogtoren, die in 2017 als kantoor in gebruik werd genomen, bevindt zich nog één venster van de afgebroken zijkapellen van de kerk. In 2016 is op deze locatie een complex met 216 studentenwoningen gebouwd. In een van de gevels is met nieuwe materialen het gevelbeeld van de voormalige kerk teruggebracht.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Sint-Petruskerk (1836, Leiden) (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Sint-Petruskerk (1836, Leiden)
Langebrug, Leiden

Geografische coördinaten (GPS) Adres Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Sint-Petruskerk (1836, Leiden)Lees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.156919444444 ° E 4.4906416666667 °
placeToon op kaart

Adres

Langebrug 80
2311 TM Leiden
Zuid-Holland, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Petruskerk met omringende huizen
Petruskerk met omringende huizen
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Breestraat (Leiden)
Breestraat (Leiden)

De Breestraat is een van de belangrijkste straten van de Nederlandse stad Leiden. De straat maakt deel uit van de zuidelijke dijk langs de Nieuwe Rijn; die dijk heet stroomopwaarts Hogewoerd en stroomafwaarts Noordeinde. Reeds in de middeleeuwen was deze straat een van de kernen van de bewoning. Het stadhuis, met de langste renaissancegevel van Nederland, bevindt zich ongeveer in het midden van de straat, evenals de Blauwe Steen, die vroeger een rol speelde in de rechtspraak. Aan de Breestraat staan het verenigingsgebouw van de studentenvereniging LSV Minerva, de Stadsgehoorzaal, de Waalse Kerk, een voormalige stofzuigerfabriek, het gebouw "In den vergulden Turk" en het Gemeenlandshuis van Rijnland, de voormalige zetel van het Hoogheemraadschap van Rijnland. Tegenover het stadhuis bevindt zich het oudste studentenhuis van Leiden, genaamd 'Mon Repos'. Bij de verbouwing in 2005 zijn delen van een houten gevel aangetroffen die de oudste blijken te zijn van Nederland. Uit onderzoek blijkt dat de middeleeuwse balken stammen uit de late 14e eeuw. De Breestraat is vooral bekend als winkelstraat en als openbaarvervoerroute: vier stads- en vier streeklijnen rijden vanaf het station door deze straat naar het oosten en zuiden. Auto's worden slechts tijdens bepaalde uren toegelaten en enkel vanuit de richting van de Korevaarstraat. De eerste Leidse stadstram, de paardentram, reed vanaf 1879 over de hele lengte door de Breestraat. In 1911 werd deze vervangen door de elektrische stadstram, die tot 1960 bleef rijden en van 1924 tot 1961 de sporen door de Breestraat deelde met de tramlijn Leiden - Scheveningen (de Blauwe Tram). In het eerste decennium van de 21e eeuw waren er plannen voor de RijnGouwelijn, een lightrailverbinding waarvan het tracé over de Breestraat zou lopen met een halte voor het stadhuis. Na de negatieve uitkomst van een referendum onder de Leidse bevolking wees de gemeente het plan in 2012 definitief af.