Hoornbrug

Hoornwijck was een buitenplaats in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland).

Huis te Hoorn was een buitenplaats in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland). Het Huis te Hoorn is waarschijnlijk in de 16e eeuw gebouwd; het komt in ieder geval voor de eerste keer voor op een kaart van Delfland uit 1606. Het landgoed lag aan de Delftse Vliet ten zuiden van de Hoornbrug. Het huis lag ten zuiden van de Vliet, aan de huidige Thierenskade en Sir Winston Churchilllaan. Het had één verdieping en een opvallende achtkantige toren met een peervormige spits, waartegen vier wijzerplaten waren bevestigd. Op de spits stond een vaantje in de vorm van een windhoorn. Jhr. mr. Adrianus van der Straten (1789-1857), lid van de familie Van der Straten, moderniseerde het huis in 1844, en bouwde een tweede verdieping. Huis te Hoorn is door de eeuwen heen niet verbonden geweest aan een bepaalde familie; het goed wisselde gedurende zijn bestaan frequent van eigenaar. Waarschijnlijk werd er als gevolg daarvan slecht onderhoud gepleegd, en raakte het in de negentiende eeuw in verval. In het begin van de twintigste eeuw werd er op het terrein een kurkfabriek gebouwd, en vervolgens werd door de Nederlandse landmacht een hondenbrigade in het huis gelegerd. In de Tweede Wereldoorlog was het huis in een dermate vervallen staat geraakt dat het niet meer betreden mocht worden, en na de oorlog was er geen geld meer beschikbaar om het huis te restaureren. Het werd daarom in 1951 afgebroken. Alleen een ijzeren toegangshek is bewaard gebleven. Dat wordt nu gebruikt in de Nobelaerstraat in Rijswijk.

Vredenoord is een buitenplaats die tot 2002 in de Nederlandse plaats Rijswijk, provincie Zuid-Holland lag, maar door een gemeentegrenswijziging tegenwoordig in Den Haag ligt. Vredenoord heeft meerdere namen gehad: onder andere Buytenburch, Alphenrust, Oversteen en Hoflust. Voor zover bekend was Josua van Belle, burgemeester en raad in de vroedschap van Rotterdam, in 1679 al in het bezit van de grond. Na zijn dood liet hij de buitenplaats na aan zijn weduwe Ida Catherina van der Meijden (1707). Op de kaart van Cruquius uit 1713 is de buitenplaats ingetekend met de naam Buytenburch, maar of het de woning was die deze naam had is niet duidelijk. De zoon van Josua van Belle verkocht de bijbehorende boerderij in 1728 aan Hugo van Rijk. In 1732 kocht Cornelis van Alphen de buitenplaats van Frederik van der Does. Ergens voor 1732 moet het landgoed dus door de weduwe van Van Belle van de hand zijn gedaan. Van Alphen noemde het huis Alphenrust, en hij kocht in 1738 ook de boerderij weer terug. Na zijn dood werd het goed, inclusief boerderij, in 1760 verkocht aan Jacob Spruyt. De erfgenamen van Spruyt verkochten het in 1776 aan Pieter Havart, ambachtsheer van Nederveen, Uitwijk en Waardhuizen. Hij gaf het de naam Vredenoord. In 1796 verkocht hij het aan Johan Maritz, ’s-Lands Grofgeschutgieter, die in 1800 ook Hoornwyk zou kopen. In de 19e eeuw wisselde het goed opnieuw vele malen van eigenaar. In het begin van de 20e eeuw werd het pand gesloopt en het huidige huis volgens ontwerp van architect J. van Wijngaarden gebouwd door Adriaan van der Willigen (Zoelmond, Rotterdam), wiens familie er tot in de jaren 70 van de twintigste eeuw heeft gewoond. Later werd het in gebruik genomen als een gezinsvervangend tehuis. In 2007 werd het landhuis inclusief de landschapstuin van Jan David Zocher jr. volledig gerenoveerd. Opvallend aan Vredenoord is dat aan de achterzijde van het landgoed een folly is gebouwd in de vorm van een kunstmatige grot, niet te verwarren met een ijskelder. Deze is waarschijnlijk in 1876 gebouwd.

Leeuwendaal was een buitenplaats in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland). Sinds het begin van de 20e eeuw is het een woonwijk.

Burchvliet was een buitenplaats in de Nederlandse plaats Rijswijk (provincie Zuid-Holland). Oorspronkelijk was Burchvliet een Voorburgse buitenplaats want het stuk grond aan de Geestbrugkade, waar het stond, behoorde tot 1834 tot Voorburg. In de 16e eeuw stond er al een landhuis op de hoek van de Vliet en de Trekvliet met de naam De Vriezen. Toen het in 1637 aan Lodewijk van Boshuizen werd verkocht, werd het echter al De Burchvliet genoemd. Aan de hand van de gevelstenen kan achterhaald worden dat de naamswijziging waarschijnlijk in 1633 heeft plaatsgevonden. De eigenaren van Burchvliet hadden tevens het recht om tol te heffen over de Vliet. Daartoe lag over de Vliet de Nieuwe Tolbrug, later de Hoge Brug genoemd. In 1838 kocht mr Johan Anthony Philipse, eigenaar van naburige Leeuwendaal, het huis Burchvliet. Toen Burchvliet niet meer werd gebruikt als woonhuis, werd er de "Stoomwasch- en Bleekerij Burchvliet" in gevestigd. In 1892 moest de Vliet en de Trekvliet verbreed worden om grotere schepen toe te laten. Daarvoor moest Burchvliet worden afgebroken. Een gevelsteen, uitbeeldende een burchttoren aan het water, bevindt zich nog in het Rijswijks Museum.

De haven van Rijswijk is een haven in de Nederlandse plaats Rijswijk (Zuid-Holland). Deze haven ligt tussen de Plaspoelpolder, de Delftse Vliet en de meest zuidelijk gelegen woningbouw van 'Oud Rijswijk'. Geografisch behoort het havengebied tot de Plaspoelpolder (Rijswijk - Wijk 08 - Buurt 81 Plaspoelpolder). De haven is tijdens de crisisjaren van de 20e eeuw met de hand gegraven als werkverschaffingsproject voor werkloze Rijswijkers en werd opgeleverd in 1937. De haven was verdeeld in drie delen: de Houthaven met een lengte van 155 meter, de kortere Industriehaven en een kleine zijhaven van de Houthaven. Omdat de haven bereikbaar en diep genoeg was voor kleine zeeschepen, zoals coasters, kreeg zij het predicaat van zeehaven. De Houthaven met de zijhaven deden vanaf 1953 dienst als aanvoerhaven voor bewerkt hout dat bij de Nehim werd opgeslagen en verhandeld, de Industriehaven voor steenkool, zand, grind en mest, dat in vrachtwagens werd overgeladen en verder de regio in werd getransporteerd. Tot 1956 werd olie, afkomstig van de NAM-oliewinning in de Hoekpolder, overgeladen in lichters, die voor verder transport naar de olieraffinaderij in Pernis zorgden. Bij de bouw van de bedrijven in het Industrieschap De Plaspoelpolder werd de haven gebruikt voor de aanvoer van grote objecten, zoals stookinstallaties en bouwmaterialen. Rond de haven lag een klein industrieterrein met bedrijven, zoals een schrootverwerkingsbedrijf, een betoncentrale, een kaarsenfabriek, de fabriek van Indola (kappersbenodigheden). Tot 2000 was het gebied een industrieterrein. Langs de haven is in 2006 het nieuwbouwproject Vliethaven gerealiseerd op de plek waar de voormalige gemeentewerf was gesitueerd. De Steenplaetsbrug geeft toegang tot de haven.

De Formule X is een lanceerachtbaan in het Haagse attractiepark Drievliet.

De Nieuwe Tolbrug in de Nederlandse plaats Voorburg (ook bekend als Kippenbrug) is een ophaalbrug over de Vliet uit het jaar 1891/1892. Bij de bouw was de brug uitgevoerd als vaste brug. In 1919 is de brug omgebouwd tot ophaalbrug. De brug is een rijksmonument. De brug ligt tegenover familiepark Drievliet naast het punt waar de Vliet naar Leiden, de Haagvliet en de Delftse Vliet samenkomen. De Nieuwe Tolbrug kan alleen door voetgangers gebruikt. De nauwe doorvaartbreedte van 7,50 meter vergt stuurmanskunst van de binnenschippers die vanaf de Haagvliet richting Leiden varen. Op zomerse dagen is de brug populair bij de zwemmende jeugd uit de buurt.

Familiepark Drievliet is ontstaan op een Rijswijkse buitenplaats en is een attractiepark voor overwegend jeugdige bezoekers in het Nederlandse Den Haag geworden.

De Geestbrug is een basculebrug over de Haagvliet of Trekvliet uit het jaar 1933, gelegen in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De brug verbindt Rijswijk met Voorburg-West.

De Dynamite Express is een gemotoriseerde achtbaan in het Nederlandse attractiepark Familiepark Drievliet te Rijswijk.

Het waterschap Nieuwe Broekpolder was een waterschap in de gemeente Rijswijk, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het waterschap was verantwoordelijk voor de drooglegging en de waterhuishouding in de gelijknamige polder.