Station Dordrecht

De Sint-Antoniuskerk is een rooms-katholieke kerk aan de Burgemeester De Raadtsingel 45 in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk werd gebouwd in 1920 – 1921. Architect Nicolaas Molenaar sr. ontwierp een kruiskerk in neogotische stijl. Het kerkgebouw en de geloofsgemeenschap maken sinds 2012 deel uit van de parochie Heilige Theresia van Ávila. Het kerkgebouw is een gemeentelijk monument.

De Wilhelminakerk is een gereformeerde kerk ontworpen door architect Tjeerd Kuipers. De kerk bevindt zich aan de Blekersdijk 41 te Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.

Ingeklemd tussen het Bagijnhof en de Vriesestraat in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, ligt het uit 1755 daterende Regenten- of Lenghenhof. Het hof bestaat eigenlijk uit 4 hofjes die door poorten met elkaar verbonden zijn. Aan de kant van het Bagijnhof geeft een poort in Lodewijk XV stijl toegang tot het hof, dat in totaal 52 woningen telt, inclusief een regentenkamer in rococostijl. De Dordtse koopman en reder Gijsbert de Lengh heeft zijn geld en naam aan het hofje gegeven. In het jaar van zijn overlijden, 1755, werden langs het Bagijnhof de eerste huisjes gebouwd.

Johan de Wittstraat 2 is een monumentaal eclectisch pand in het centrum van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het pand werd in 1912-1913 naar een ontwerp van de architect Anthonie Ek gebouwd als spaarbank. Op de zandstenen rondboog in het gevelvlak is de tekst SPAARBANK te lezen. Het bankgebouw ligt binnen het beschermd stadsgezicht van Dordrecht, op de hoek van de Johan de Wittstraat en Bagijnhof. Het gebouw is in 2001 aangewezen als rijksmonument vanwege de oorspronkelijke functie als bankgebouw en vanwege de typologie van de gevel als uitdrukking van een bankgebouw de architectuurhistorische waarde: als gaaf en representatief voorbeeld uit het oeuvre van de architect Anthonie Ek en als variant van een Eclectische stijl de stedebouwkundige waarde: vanwege de zeer beeldbepalende ligging op de hoek van de Johan de Wittstraat en de Bagijnstraat de hoge mate van gaafheid in hoofdvorm, het materiaalgebruik en de detaillering van zowel het ex- als delen van het interieur.

De Julianakerk is het kerkgebouw van de Gereformeerde Gemeente in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De kerk is gebouwd in 1928 en heeft diverse kenmerken van de Amsterdamse School en bevindt zich op de hoek van de Mauritsweg en de Krispijnseweg.

Rutte & Zn is een ambachtelijke distilleerderij uit de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De producten bestaan onder andere uit jenever, likeur en eau de vie. Naast jonge en oude jenever verkoopt Rutte ook gelagerde oude jenever onder de namen Oude Vijf en Oude Twaalf. Daarnaast worden er allerlei seizoensgebonden producten gemaakt, zoals wildfruitlikeur en sleedoornlikeur. In totaal beslaat het assortiment zo'n 55 distillaten. Rond 1830 vestigde Simon Rutte zich in Dordrecht en in 1872 betrok hij een pand in de Vriesestraat waar de distilleerderij en de winkel 6 generaties later nog gevestigd is. In de voormalige woonkamer is nu de Proefkamer en Museum Rutte ingericht.

De Vriesepoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht aan het eind van de Vriesestraat. De oudste vermelding stamt uit 1409, toen de poort "mynnebrugs poerte" werd genoemd. Later varianten luiden "mennenbrugpoert" (1446) en "Menne poorte" (1615). De brug waar deze naam naar verwijst, lag in de Vriesestraat over de binnengracht, die parallel aan de Vest liep. De naam van de brug is afgeleid van het "mennen van een wagen" en is een herinnering aan de agrarische oorsprong van Dordrecht. Een mennebrug of minnebrug is een brug waar boeren met hun wagens overheen kunnen rijden om de oogst binnen te halen. Vanwege de variant "minnebrugge" zien sommigen hierin een aanwijzing dat de brug is vernoemd naar het Minderbroedersklooster achter de Voorstraat, dat aan de Vriesestraat een uitgang met poortje had, maar Van Baarsel acht dit onwaarschijnlijk. In 1617 – toen de oorsprong van de naam niet meer duidelijk was en de minderbroeders allang waren vertrokken – werd de Vriesepoort wel een keer "minnebroers poorte" genoemd.In 1604 werd een nieuwe poort gebouwd en kwam kort erna de naam Vriesepoort in zwang (oudste vermelding 1620). Deze nieuwe poort is in 1833 gesloopt.Naast de poort stond eeuwenlang de middeleeuwse kruittoren, die eveneens in 1833 werd afgebroken. In 1839 werd naar ontwerp van stadsbouwmeester G.N. Itz een nieuw kruithuis gebouwd, dat op zijn beurt in 1871 werd gesloopt.De voor de poort gelegen ophaalbrug over de Spuihaven werd in 1871 door een ijzeren draaibrug vervangen. Sinds 1965 ligt op deze plaats de Vriesebrug. De Vriesepoortshof uit 1888 ontleent zijn naam aan de poort.

De Vriesebrug is een gemeentelijk monument over de Spuihaven in de Nederlandse stad Dordrecht.

Het Van Slingelandtshof, ook wel Arme Vrouwenhof of Hof van Slingelandt genoemd, is een hofje in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het bevindt zich halverwege de Vriesestraat en is het oudste hofje van het eiland.

De Vriesepoortshof is een hofje in de binnenstad van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het hofje bestaat in totaal uit 23 huizen, waarvan een aantal huizen naast elkaar zijn samengevoegd tot een grotere woning.

De Spuipoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht aan het eind van de Grote Spuistraat, op het huidige Spuiplein. De oudste vermelding van de poort stamt waarschijnlijk uit 1312, toen de poort "de nieuwe poerte" werd genoemd. De benaming Spuipoort is sinds 1439 (als "spoypoert") bekend. De naam verwijst naar een nabijgelegen, 14e-eeuwse spuisluis in de stadsmuur, die al in 1377 werd afgedamd. In 1609 werd een nieuwe poort gebouwd, die in 1870 is gesloopt. Deze poort was voorzien van drie gedenkstenen. Een daarvan is tijdens de renovatie van de Groothoofdspoort in de jaren 1970 in de nieuwe voorpoort aldaar gemetseld. Deze steen herdacht het onsuccesvolle beleg van 1418 door Jan IV van Brabant en Jacoba van Beieren. De andere stenen verwezen naar de Sint-Elisabethsvloed en de wapenfeiten van graaf Dirk IV die in 1049 werd vermoord in de omgeving van de plek waar later Dordrecht ontstond.

Nieuw-Krispijn is een buurt in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De buurt is gelegen ten oosten van de Krispijnseweg en de wijk Oud-Krispijn. De wijk ligt tussen Oud-Krispijn, de Zuidhoven en het Land van Valk in. Ze bestaat voornamelijk uit middenbouw en werd tijdens de Wederopbouw opgetrokken. De straatnamen hebben betrekking op de Nederlandse stadhouders. Een aantal flats werd opgetrokken uit korrelbeton, welk materiaal vervaardigd werd uit puin van in de oorlog verwoeste gebouwen.