IJdoorn

IJdoren of IJdoorn was een plaatsje in de omgeving van Amsterdam. Het bevond zich iets oostelijk van Durgerdam, en strekte zich iets voorbij de grenzen van de huidige IJdoornpolder.

Kustbatterij bij Durgerdam is een vestingswerk van de Stelling van Amsterdam op het Vuurtoreneiland in het IJmeer.

Het Vuurtoreneiland is een eilandje in het IJmeer net uit de kust van de polder IJdoorn bij Durgerdam. Het is in 1701 aangelegd om een lichtbaken te kunnen plaatsen, Hoek van 't IJ. In 1885 werd het eiland vergroot voor de Kustbatterij bij Durgerdam.

De vuurtoren Hoek van 't IJ is een monumentaal bouwwerk ten oosten van de plaats Durgerdam in de Nederlandse provincie Noord-Holland. De vuurtoren bevindt zich ongeveer een kilometer ten oosten van Durgerdam op het Vuurtoreneiland in het IJmeer bij de landpunt Hoek van 't IJ in het natuurgebied IJdoorn, dat buitendijks is gelegen ten zuidoosten van de Uitdammerdijk. De toren is in 1701 begonnen als een vierkante vuurtoren. Dit was er een van drie vuurtorens bij Marken, De Ven en Hoek van 't IJ waartoe in 1699 werd besloten om de route van de Waddenzee naar Amsterdam te markeren. De torens waren voorzien van olielampen volgens het ontwerp van Jan van der Heyden. Aanvankelijk was de toren, net als bij De Ven nu nog het geval is, een vierkant, stenen gebouw. In 1809 werd op het eiland een militaire post gevestigd, die in 1844 werd uitgebouwd tot een heus vestingwerk. Dat werd in 1883 opgenomen in de Stelling van Amsterdam.

De Hoeckelingsdam is een lage, 1,6 kilometer lange luwtedam in het IJmeer, bedoeld om tussen de dam en de Uitdammerdijk rustig water te creëren en mede daardoor de natuurwaarde van het gebied te vergroten. De dam ligt buitendijks van het Kinselmeer en bij het plasje de Kinsel, zodat hij ook wel Kinseldam wordt genoemd. Het zuidelijke einde ligt bij het Vuurtoreneiland, het noordelijke einde ligt bij de knik van de Uitdammerdijk om het Kinselmeer. De Hoeckelingsdam is tussen 2003 en 2005 aangelegd als natuurcompensatie voor de aanleg van de Amsterdamse wijk IJburg, die aan de overzijde van het IJmeer ligt. De dam en het omliggende gebied zijn niet toegankelijk voor bezoekers, maar zijn te bezichtigen vanaf de Durgerdammerdijk en een wandelpad in de naastgelegen IJdoornpolder. De Hoeckelingsdam werd ontworpen om deels onder water te verdwijnen en af en toe te overstromen. Anno 2018 was er geen sprake meer van een doorlopende dam.

Brug 2091 is een voet- en fietsbrug in Amsterdam-Noord.

Buiteneiland is het laatste in aanleg zijnde eiland in de wijk IJburg in Amsterdam-Oost ten zuiden van Vuurtoreneiland. Het eiland maakt deel uit van de tweede fase van IJburg en is het laatste eiland dat wordt toegevoegd aan IJburg. Het eiland zal door middel van een dam worden verbonden met het Strandeiland. De aanleg van het eiland begon in 2023 met de constructie van werkdijken die de uiteindelijke contouren van het eiland zullen vormen. Daar tussen liggen dan twee grote waterbassins die met grond, die daarvoor geschikt is, afkomstig van andere bouwprojecten in de stad opgehoogd worden en laag voor laag gecreëerd. Naar verwachting zal dit ca. 15 jaar in beslag nemen waarna met de inrichting kan worden begonnen. In tegenstelling tot de andere eilanden wordt het een natuureiland van ongeveer 400.000 vierkante meter groot. Er zal een groot park ongeveer net zo groot als het Vondelpark worden aangelegd met veel natuur, groen maar ook ruimte voor sportvelden en een zonnepark met zonnnepanelen. Over de precieze invulling moet nog worden besloten. Er is niet voorzien in woningbouw, maar de mogelijkheid wordt wel opengehouden voor de bouw van maximaal 500 woningen. Het eiland is naar verwachting ergens tussen 2045 en 2050 volledig ingericht.

Brug 380 is een houten ophaalbrug in Amsterdam-Noord. Ze is gelegen in de Liergouw tussen Schellingwoude en Ransdorp, enkele meters voor de zuidgrens van dat laatste dorp. De huidige brug stamt uit 1925. Rond die tijd werden ten minste vier qua ontwerp dezelfde bruggen neergelegd in het gebied dat net van Nieuwendam was overgegaan naar de gemeente Amsterdam. De Bakkersbrug, het Postje van Gerrit Vreeling en de Wipbrug (even verderop) hadden alle hetzelfde uiterlijk (het postje heeft als enige een jaarsteen uit 1931). Voor de plaatsing van de Wipbrug en brug 380 op stenen landhoofden werd een termijn van vijf maanden aangehouden; het verkeer kon gebruik maken van noodbruggen. De oorspronkelijke brug vertoont opvallende kenmerken. Zo steekt de bovenbalk op de hameipoort aan beide kanten enige centimeters uit. De hameipoort bestaat niet uit een halve cirkel, maar uit een halve ellips. Het raakpunt tussen poort en balk bevat een kleine versiering. Aangezien het gebied toen al tot Amsterdam behoorde, zal het ontwerp van de brug komen van de Dienst der Publieke Werken, de ontwerper zelf is vooralsnog onbekend. De ellipsvormige boog is hier na 1985 al twee keer vervangen door eerst alleen steunen in de hoeken (zie foto) en daarna (in 2014) door één met hoeken onder de gehele balk. De brug werd plaatselijk aangeduid als Gerrit Werfbrug, vernoemd naar een bewoner van Ransdorp. De gemeente Amsterdam trok in april 2016 alle officieuze brugnamen in, sindsdien gaat de brug alleen met haar nummer door het leven. De intrekking van de naam is vreemd, want twee andere genoemde brugvernoemingen bleven in stand (Bakkersbrug is vernoemd naar een bakker en een familie Bakker), het postje bleef vernoemd naar bewoner Gerrit Vreeling.

Het Kinselmeer is een Nederlands meer in de provincie Noord-Holland ten noorden van Durgerdam en ten oosten van Ransdorp (gemeente Amsterdam). Het ligt aan de IJsselmeerdijk (Uitdammerdijk) tussen Durgerdam en Uitdam, en is ontstaan tijdens de Sint-Elisabethsvloed van 1421. De naam is ontleend aan twee dorpjes die hier vroeger in de buurt lagen, Grote en Kleine Keynsel. Bij de dijkdoorbraak van 1825 werd het Kinselmeer sterk vergroot, toen tijdens een zware storm het in de Waterlandse Zeedijk gelegen verdedigingswerk de Stenen Beer in de Zuiderzee verdween. Een deel van de Bloemendalergouw, de verbindingsweg van Ransdorp naar de Waterlandse Zeedijk, verdween in het Kinselmeer. Het Kinselmeer viel van 1811-1921 bestuurlijk onder de gemeente Ransdorp dat zich in 1921 vrijwillig door Amsterdam liet annexeren. Voor deze annexatie werd gedacht aan demping van het Kinselmeer met bagger uit de Amsterdamse grachten en afval uit de stad, wat ruim 125 hectare goede tuinbouwgrond zou kunnen opleveren. Rondom het Kinselmeer ligt een beschermd weidevogelgebied. Natuurorganisaties hebben boerengrond aangekocht, waardoor aan de rand van de hoofdstad een waardevol natuurgebied is ontstaan. Vanaf het Kinselmeer is het mogelijk met de boot via Ransdorp, Holysloot, Broek in Waterland en Monnickendam het IJsselmeer op te varen. Aan het begin van de 20e eeuw was er een zwembad gevestigd genaamd 'De Badhoeve', op de plek waar tegenwoordig 'Camping De Badhoeve' is gevestigd. Tegenwoordig liggen er vier recreatieterreinen en één zeilvereniging. Voor een nieuw vijfde terrein (Ecopark Kinselmeer) worden voorbereidingen getroffen. De terreinen zijn op camping De Kikker na nog niet aangesloten op de riolering. Vroeger gingen veel Amsterdammers niet op vakantie vanwege geldgebrek. Als werd gevraagd waar ze hun vrije tijd doorbrachten, gingen ze steevast naar "Lago di Kinsel en Dimant" (Kinselmeer en Diemen). Het water is in de zomermaanden door blauwalg na langdurige warme perioden soms niet geschikt als zwemwater. Het Kinselmeer is niet meer bereikbaar met het openbaar vervoer. Van 1959-1991 reed er in de spitsuren een streekbus. Van 1982-1984 reed het GVB in de zomermaanden echter een reguliere buslijn.

Kanaalpost (brug 2462, voorheen 71P) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam-Noord. In de volksmond werd de brug ook wel Rareperpost genoemd.

Ransdorp, voorheen ook wel 'Randorp' (1343) of 'Rarop' (1494) genoemd, is een dorp (en tot 1921 zelfstandige gemeente) in Landelijk Noord, het dunbevolkte landelijke deel in het noorden van de gemeente Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Het dorp telt enkele rijksmonumenten en heeft een beschermd dorpsgezicht. Het is vooral bekend vanwege de stompe toren van de kerk. Het dorp dient niet te worden verward met het vroegere Raasdorp, dat op oude kaarten net als dit dorp wel als 'Raesdorp' werd geschreven. Al eeuwenlang is melkveehouderij de belangrijkste activiteit. Tot in de 20e eeuw ging de verse melk met melkschuiten rechtstreeks naar Amsterdam om daar huis-aan-huis verkocht te worden. Ransdorp vormt samen met Durgerdam en Holysloot een onderdeel van een stiltegebied. Dit is een locatie voor fiets- en wandelrecreatie. De oude dorpskernen en het open rustige karakter van het landelijk gebied maken het tot een cultuurhistorische publiekstrekker.

Bierstekerspost (brug 343) is een houten ophaalbrug in Amsterdam-Noord. Ze is gelegen in het midden van het dorp Ransdorp, in de Dorpsweg Ransdorp. Ze overspant het watertje Achter Twiske. In de onmiddellijke omgeving van de brug staat de Kerk van Ransdorp met haar stompe toren. Achter Twiske is al een oud riviertje en er mag verwacht worden dat er dus ook al tijden een brug ligt. De huidige brug dateert vermoedelijk van 1928. Banne Ransdorp was toen bezig alle bruggen in de omgeving van Ransdorp in samenspraak met Gemeente Amsterdam te vernieuwen. Na de stormvloed van 1916 hadden de afzonderlijke gemeenten te weinig geld om dit soort problemen aan te pakken. Op eigen verzoek werden ze geannexeerd door Amsterdam en kon er aan het herstel gewerkt worden. Deze brug kwam tot stand nadat een soortgelijke brug in Ransdorp aangepakt was. Bij deze brug moest met er spoed gewerkt worden; een vrachtauto had de hele bovenbouw omvergetrokken. De basis voor deze brug is terug te vinden in de voorafgaande eeuwen, waarin het ontwerp van dit soort bruggen steeds verder geavanceerder werd. De ophaalbruggen hier hebben wat afwijkende kenmerken. Zo steekt de bovenbalk op de hameipoort aan beide kanten enige centimeters uit. De hameipoort bestaat niet uit een halve cirkel, maar uit een halve ellips. Het raakpunt tussen poort en balk bevat een kleine versiering. Aangezien het gebied toen al tot Amsterdam behoorde, zal het ontwerp van de brug komen van de Dienst der Publieke Werken, de ontwerper zelf is vooralsnog onbekend. Gezien de huidige staat van de brug mag aangenomen worden dat zij na de oplevering in de jaren twintig nog een keer opgeknapt is. In 2017 diende de Centrale Dorpenraad van Landelijk Noord een verzoek in de brug een naam te geven, Bierstekerspost.Het is een verwijzing naar een voormalige bierstekerij op nummer 64, post is in dit gebied aanduiding voor brug. Het verzoek van 9 november 2018 ingewilligd.