Nieuwezijds Voorburgwal 282

Het Betty Asfalt Complex was een theater gevestigd in het rijksmonument Nieuwezijds Voorburgwal 282 te Amsterdam-Centrum. Paul Haenen en Dammie van Geest namen in 1989 het stokje over van Sieto Hoving en Marijke Hoving, die hier hun theater Tingel Tangel hadden gevestigd. De naam ontleent het aan de productiemaatschappij Betty Asfalt van Paul Haenen. Het was de bedoeling dat Hoving nog enkele keren zou optreden, maar daar bleek bij een eerste serie geen belangstelling meer voor. In 1989 kondigden ze aan dat het een centrum voor kunst, cultuur en humor zou worden. Het werd tevens de opnameplaats van de programma's van Paul Haenen met toespraken van Dominee Gremdaat en Margreet Dolman, waarbij deze steevast haar hoofd uit het raam stak en zwaaide naar voorbijrijdende trams. Er was een zaal van 145 stoelen (later 120) en draaide zonder subsidie. Voorts was er de redactie van het blad Mens & Gevoelens gevestigd. Bij de herstelwerkzaamheden voor het gebouw in 2021 was het de bedoeling dat het Betty Asfalt Complex de gebruiker zou blijven. Er werd in 2024 in Theater De Richel een medegebruiker gevonden en deze naam kwam aan de gevel. Paul Haenen blijft er wel optreden; de naam werd daarom Theater De Richel voorheen Betty Asfalt Complex.

Theater De Richel (of Theater de Richel, voorheen het Betty Asfalt Complex) is een theater gevestigd in het rijksmonument Nieuwezijds Voorburgwal 282, Amsterdam. Het theater als gebouw biedt onderdak aan het collectieve artiestengezelschap De Theatertroep, dat zich in 2013 met café vestigde op Nes 71, een ruimte binnen Theater De Engelenbak. De naam verwijst naar de goedkoopste zitplaatsen in een theater, de richel. De Theatertroep kwam in contact met Paul Haenen en Damiie van Geest. Zij zochten een medegebruiker annex opvolger voor hun Betty Asfalt Complex aan de Nieuwezijds Voorburgwal 282. De Theatertroep vestigde zich vervolgens in het souterrain. Overigens was het Betty Asfalt Complex zelf de opvolger van het theater Tingel Tangel. Het gebouw is eigendom van Stadsherstel.

Argus is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Centrum. In beginjaren twintig van de 21e eeuw werd de Nieuwezijds Voorburgwal tussen de Wijdesteeg en Rosmarijnsteeg heringericht. In plaats van doorgaande rijbanen aan weerszijden van de tramrails, kwam er één doorgaande rijbaan en een ventweg annex fietspad. Op de opengevallen plek, waar voor en na de werkzaamheden de postzegelmarkt werd/wordt gehouden werd een plantsoen (volksnaam Postzegelpark) aangelegd. Voor dat plantsoen maakte kunstenares Saske van der Eerden in opdracht van de Commissie Journalisten onder aanvoering van Paul Arnoldussen en Rudie Kagie een beeld onder de titel Argus. Het genoemde traject van de burgwal stond jarenlang tot de jaren zeventig bekend als de Amsterdamse Fleet Street omdat menige krant er zijn werkzaamheden uitoefende en journalisten er in de diverse kroegen de dag afsloten. Arnoldussen en Kagie werkten in die kantoren en vormden later de redactie van opiniekrant Argus. Argus is daarbij vernoemd naar de stripjournalist uit de Bommelsaga van Marten Toonder. Die journalist heeft het uiterlijk dat enigszins op een rat lijkt, zo ook het beeld. Op de sokkel wordt door middel van een plaquette uitleg gegeven. Het NRC Handelsblad omschreef het 10 juni 2022 als "Monument voor een journalistieke krabbelaar". Het beeld werd 16 juni 2022 onthuld.

Het Kabouterstandbeeld is een vorm van kunst in de openbare ruimte in Amsterdam-Centrum. Het beeldje is gemaakt ter herinnering aan de kabouterbeweging, die haar Magies Sentrum (belevingscentrum) had aan het Spui. Daar staat nog altijd het beeld Het Lieverdje van Carel Kneulman dat al ettelijke keren omver is gereden, maar steeds weer herrijst. De genoemde beweging is daar ook te vinden middels een straatsteenpatroon in de vorm van de GNOT-appel, die ook terug te vinden is in de zijgevel van het Paleis op de Dam. In 2021 kwam er dan nog een op het oog klassiek beeldje bij. Kunstenaar Ruchama Noorda kleide uit klei uit de Amstel een kabouter, niet veel groter dan een tuinkabouter. Dat beeldje werd ter viering van vijftig jaar kabouterbeweging naast de sokkel van Het Lieverdje geplaatst, een gevaarlijke plek dus. De kunstenaar maakte naar eigen zeggen het beeldje in circa twee uur, waarna ze het liet drogen. De kabouter kromp daarbij (verder). Vervolgens werd het model gebruikt voor een bronzen beeld (verloren-was-methode). Inspiratie haalde Noorda uit de kabouter als mytisch wezen, dat optreedt als beschermer van alles wat leeft. Zij zag in de kabouter beschermer van verleden, heden en toekomst en ook als teken van hoe wij verantwoordelijk zijn voor de Aarde en alles wat daar op leeft. Datzelfde was een onderdeel van de gedachtewereld van de kabouterbeweging. Op de sokkel staat dan ook een tekst van Roel van Duyn uit 1969. De haastige plastic-mens ziet zich voor het acute gevaar van een totale catastrofe geplaatst. De enige oplossing is de cultuur in harmonie brengen met de natuur. Na het gereedkomen van het Postzegelpark midden op de Nieuwezijds Voorburgwal werd het aldaar geplaatst voor een nieuw geplante appelboom. In genoemd parkje heeft ze gezelschap van het beeld Argus uit 2022. Drie jaar na de voltooiing van het kabouterstandbeeld overleed de kunstenaar op 45-jarige leeftijd; haar laatste werk werd opgeleverd in Ruigoord. Geheel in overeenstemming met de kabouterwereld werd ze begraven op de natuurbegraafplaats van Zorgvlied.

Nieuwezijds Voorburgwal 277 te Amsterdam is een gebouw staande aan de Nieuwezijds Voorburgwal in Amsterdam-Centrum. Het gebouw is sinds 22 april 2002 een rijksmonument (nummer 518474).

Waterspeelplaats Het Blad is een waterspeelplaats in Amsterdam-Centrum. In de jaren 2021-2022 werd de Nieuwezijds Voorburgwal aangepakt in het kader van het project Rode Loper. De straat op de voormalige gracht werd opnieuw ingericht, mede om snelverkeer af te remmen dan wel te verminderen. Ter hoogte van de voormalige politiepost Nieuwezijds Voorburgwal 277 werd naast de trambaan ruimte gevonden voor een klein pierenbad. Medewerkers van de gemeente Amsterdam Henk Volkers en Simon Sprietsma, in samenwerking met Rots Maatwerk, kwamen met een pierenbad in een bladvorm. Het bad werd verdiept aangelegd, waarbij de opstaande randen dienen als zitplaatsen (toegepaste kunst). De bladvorm wordt versterkt door nerven, waardoor door bedieningswater kan (weg-)stromen en tevens het verhoogde bladdeel onder water kan zetten (polder). Het geheel is geplaatst in een betonnen bak die het grondwater buiten het badje moet houden. Amsterdam heeft een lange historie op het gebied van pierenbadjes; met name in de jaren vijftig en zestig werden ze naar ontwerp van Aldo van Eyck aangelegd in nieuwbouwwijken. Een aantal daarvan is inmiddels weer uit het straatbeeld verdwenen.

Concordia is een gebouw op de hoek van de Nieuwezijds Voorburgwal en de St. Luciënsteeg in Amsterdam. Het gebouw dateert uit 1859 en werd in 1901 zeer ingrijpend verbouwd. Tegenwoordig wordt het gebruik als kantoor- en woonruimte. Concordia heeft de status van rijksmonument.

Het Burgerweeshuis gelegen tussen de Kalverstraat, het Begijnhof, de Nieuwezijds Voorburgwal en de Sint Luciënsteeg kwam in 1580 in gebruik, toen de wezen het voormalig Sint Luciënklooster betrokken. Om het gebouw aan de Kalverstraatzijde herkenbaar te maken als weeshuis werd een grote poort gemaakt. De beeldhouwer Joost Jansz. Bilhamer (1541-1590) kreeg hiervoor de opdracht. Hij bracht ook een reliëf boven de poort aan (zie foto). De tekst boven de poort, toegeschreven aan Joost van den Vondel luidt: Wy Groeien vast in tal en last. Ons tweede Vaders klagen/Ay ga niet voort door dese poort, Of helpt een luttel dragen. De poort is nog steeds een markant punt in de beroemde winkelstraat. Sinds 1975 is het Amsterdam Museum (voorheen Amsterdams Historisch Museum) gehuisvest in dit gebouw.

De Nieuwezijds Voorburgwal is een gedempte gracht in het centrum van Amsterdam. Hij verbindt het Spui met de Martelaarsgracht. De straat loopt min of meer noord-zuid, evenwijdig aan de Spuistraat. De Raadhuisstraat loopt vanaf de Nieuwezijds Voorburgwal in westelijke richting. Aan de oostkant van de Nieuwezijds Voorburgwal loopt een reeks steegjes naar de Kalverstraat (en verder naar het Rokin) en de Nieuwendijk (en verder naar het Damrak).

Scheltema is een café aan de Nieuwezijds Voorburgwal 242 in Amsterdam. Het werd geopend op 28 april 1908 en stond lange tijd bekend als journalistencafé.

Vrankrijk is een voormalig gekraakt woon- en werkpand aan de Spuistraat 216 te Amsterdam. Het wordt bevolkt door autonomen. Het pand bestaat uit een woongedeelte en meer algemene ruimtes waaronder een café. Wekelijks is er een kraakspreekuur. Na de ernstige mishandeling van een bezoeker van het kraakcafé door medewerkers van Vrankrijk is het café bijna twee jaar gesloten geweest.

De Telegraafrellen of Bouwvakkersoproer was een groot oproer in het centrum van Amsterdam op 13 en 14 juni 1966.