Vismarkt (Dordrecht)

De Watersteinstoren of Snellaert Duyckstoren was een middeleeuwse wachttoren in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht ter plaatse van de huidige Vismarkt. De toren stond oorspronkelijk in het water – eerst direct aan de rivier en later aan de Nieuwe Haven – en was geen onderdeel van een stadsmuur. Het is zelfs twijfelachtig of hier langs de Varkenmarkt ooit een stenen stadsmuur heeft gestaan. Bij opgravingen in 2003 is hiervan tenminste geen spoor gevonden. Tijdens de bouw van de toren liep de kade ter hoogte van de huidige Varkenmarkt. Later werd de kade verder de haven in aangeplempt, waardoor de Watersteinstoren op het land kwam te staan. De terreinen aan de Varkenmarkt werden rond 1590 volgebouwd, toen de straat simpelweg werd aangeduid als "nieuwe strate". De nieuwe kade – de huidige Knolhaven – werd in de 17e eeuw Watersteinskaai genoemd.Uit de opgraving door de ROB in 1971 is gebleken dat het oorspronkelijke plan om hier een zware verdedigingstoren te bouwen nooit is gerealiseerd, omdat de toren al tijdens de bouw sterk begon te verzakken en gecorrigeerd moest worden. Het gebouw is daarna met dunnere muren afgebouwd. In de 17e eeuw heeft de toren gefungeerd als stadstimmerhuis ("Stads Werk-Huys") en later als onderdeel van de lakenhal die ernaast was gebouwd. Toren en lakenhal werden in 1858 afgebroken om plaats te maken voor de gietijzeren vishal.

Gezicht Dordrecht is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Dordrecht in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 23 april 1982. Het gebied werd op 28 juli 1988 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 110,8 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

Huis Van Gijn is een museum, gevestigd in twee monumentale panden aan de Nieuwe Haven te Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het hoofdgebouw is de voormalige woning van de naamgever, Simon van Gijn. Het museum is zo opgezet dat het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan en de bezoeker kan zien hoe het leven er honderd jaar en langer geleden uitzag. In 2004 heeft het Prins Bernhard Cultuurfonds de Museumprijs toegekend aan dit museum. De jury was bijzonder onder de indruk van de ingetogen wijze waarop directie en staf enkele jaren geleden het museum hebben heringericht. In het juryrapport staat te lezen: Het huis ademt een sfeer alsof mr. Simon van Gijn ieder moment om de hoek van de kamer kan verschijnen, glas port in de ene hand en een tekening of gravure in de andere. Het museum geeft een uitstekende blik in het leven, de verzameldrang, de huishouding, de oude dag, de filosofie en het milieu van een rijke Dordtenaar. Het is daarmee niet alleen een ode aan Simon van Gijn zelf, maar veeleer ook aan een bepaald mens: de rijke verzamelaar.

Huis De Sleutel is een pand met trapgevel (Dordtse gevel) in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebouw is een rijksmonument. Al in 1410 stond op deze locatie aan de Groenmarkt een brouwerij "In den Slotel", later "Bierbrouwerij De Sleutel". Dit huis liep door tot aan de Varkenmarkt, waar zich de eigenlijke bierbrouwerij bevond. In 1550 werd het pand verbouwd. Het pand is jarenlang gebruikt als woonhuis door de eigenaar van de bierbrouwerij. Tussen 1967 en 1972 waren op de begane grond een jongerensoos en de galerie "de Sleutel". Op de verdiepingen waren enkele ateliers voor startende kunstenaars. Tegenwoordig zijn op de bovenverdiepingen appartementen gerealiseerd en op de onderste verdieping een ondernemerssociëteit.

Museum 1940-1945 is een museum in Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het museum, opgericht in 1988, is gewijd is aan de Tweede Wereldoorlog en de rol die Dordrecht hierbij speelde in het bijzonder. Dordrecht was tijdens de Tweede Wereldoorlog van groot belang vanwege de spoor- en verkeersbruggen bij Moerdijk en Zwijndrecht. De stad heeft meer dan twintig monumenten en plaquettes die aan de oorlog herinneren. Het museum werd in juni 1988 door prins Bernhard geopend en bevindt zich in een oud pand aan de Nieuwe Haven. In het museum bevindt zich ook een plaquette ter nagedachtenis aan twee medewerkers van de politie die in 1944 omkwamen. Eveneens aan de Nieuwe Haven staat het huis waar Paul L. Kooiman woonde. Hij was de leider van verzetsgroep Paul en districtscommandant Binnenlandse Strijdkrachten. De plaquette aan de gevel werd in 1988 onthuld.

Scharlaken was een van de oudste stenen wereldlijke gebouwen van de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De kern gaat terug tot omstreeks 1250-1275. Het huis stond aan het einde van de Wijnstraat, aan het huidige Scheffersplein. Het fungeerde in verschillende gedaantes als onder andere lakenhal, woonhuis, waag, tekenschool, telegraafkantoor en toonzaal van het GEB totdat het begin jaren 1960 definitief werd afgebroken.

Het standbeeld van Ary Scheffer in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een rijksmonument.

De Binnenstad van Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is het gebied binnen de Spuihaven, ook wel centrum of 'de stad' genoemd. De Spuihaven is de middeleeuwse stadsgracht die loopt van de Prinsenstraat in het zuiden tot aan de Noordendijk in het noorden. De Spuihaven mondt bij de Prinsenstraat uit in de Kalkhaven en bij de Noordendijk in de Riedijkshaven. Beide uiteinden van de gracht zijn afgesloten met een dam. De binnenstad is het oudste gedeelte van Dordrecht.

Het Scheffersplein is een plein in de Binnenstad van de Nederlandse stad Dordrecht. Rond het plein bevinden zich verschillende uitgaansgelegenheden en in de zomermaanden wordt het plein bezet met terrassen. Het plein is genoemd naar de Dordtse schilder Ary Scheffer. Het standbeeld van Ary Scheffer op het plein is gemaakt door Joseph Mezzara naar het ontwerp van Ary's dochter Cornelia. Het beeld werd onthuld in 1862.

De Dordtse Kauwgommuur is een toeristische trekpleister, interactief kunstproject en symbool van burgerlijk verzet in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. In de Tolbrugstraat Landzijde aan de kant van het Scheffersplein plakken Dordtenaren en toeristen reeds een onbekend aantal jaren hun uitgekauwde kauwgom op de muur. Dordrecht staat hiermee in lijstjes met steden als Seattle, San Louis Obispo en Verona die eveneens een kauwgommuur hebben. In Nederland heeft ook Alkmaar er een.De Tolbrugstraat Landzijde was vroeger met name gevuld met antiekzaakjes. Tegenwoordig wordt het meer omschreven als een louche steegje met een wisselend aanbod van minder succesvolle horecagelegenheden.

De Voorstraat is een winkelstraat en dijk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De stad is ontstaan aan de Voorstraatshaven, die zich aan de westkant van de straat bevindt. De Voorstraat loopt vanaf de kruising Bomkade/Prinsenstraat bij de Leuvebrug naar het oosten en met een bocht richting het noorden tot aan de Riedijk/Torenstraat. De straat met een lengte van 1,2 km is deel van de hoogwaterkering in Zuidwest-Nederland. De Voorstraat als zeedijk is nog even hoog gelegen als rond 1900. De zeedijk kan door het plaatsen van schotbalken tegen waterstanden van maximaal 3,60 m +NAP beschermen.De Voorstraat mag zich de langste winkelstraat van Nederland noemen. Het noordelijke deel van de Voorstraat is het oudste deel; hier hebben zich veel creatieve ondernemers gevestigd: vormgevers, architectenbureaus, antiquariaten, antiquairs, galeries, kunstenaars en enkele culturele instellingen.Van de ruim duizend monumentale panden die Dordrecht telt, zijn er bijna 200 rijksmonumenten op de Voorstraat te vinden, waaronder de H. Maria Maior, de Augustijnenkerk en het smalste huis van Dordrecht. De Voorstraat is deels gesloten voor gemotoriseerd verkeer en ingericht als een voetgangersgebied (tussen de Bomkade en het Steegoversloot). Tussen het Steegoversloot en Riedijk zijn auto's wel toegestaan.

De Visbrug is een brug over de Voorstraatshaven in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Ter hoogte van de Visbrug sloot deze haven aan op de oude Thuredricht. De brug verbindt de Visstraat met de Groenmarkt. Op de Visbrug staat het standbeeld van de gebroeders De Witt (1918). Diverse monumentale gebouwen zijn rond de brug te bezichtigen, zoals de De Gulden Os.