Binnenstad (Dordrecht)

Het standbeeld van Ary Scheffer in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland, is een rijksmonument.

Het Scheffersplein is een plein in de Binnenstad van de Nederlandse stad Dordrecht. Rond het plein bevinden zich verschillende uitgaansgelegenheden en in de zomermaanden wordt het plein bezet met terrassen. Het plein is genoemd naar de Dordtse schilder Ary Scheffer. Het standbeeld van Ary Scheffer op het plein is gemaakt door Joseph Mezzara naar het ontwerp van Ary's dochter Cornelia. Het beeld werd onthuld in 1862.

Scharlaken was een van de oudste stenen wereldlijke gebouwen van de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De kern gaat terug tot omstreeks 1250-1275. Het huis stond aan het einde van de Wijnstraat, aan het huidige Scheffersplein. Het fungeerde in verschillende gedaantes als onder andere lakenhal, woonhuis, waag, tekenschool, telegraafkantoor en toonzaal van het GEB totdat het begin jaren 1960 definitief werd afgebroken.

De Dordtse Kauwgommuur is een toeristische trekpleister, interactief kunstproject en symbool van burgerlijk verzet in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. In de Tolbrugstraat Landzijde aan de kant van het Scheffersplein plakken Dordtenaren en toeristen reeds een onbekend aantal jaren hun uitgekauwde kauwgom op de muur. Dordrecht staat hiermee in lijstjes met steden als Seattle, San Louis Obispo en Verona die eveneens een kauwgommuur hebben. In Nederland heeft ook Alkmaar er een.De Tolbrugstraat Landzijde was vroeger met name gevuld met antiekzaakjes. Tegenwoordig wordt het meer omschreven als een louche steegje met een wisselend aanbod van minder succesvolle horecagelegenheden.

De Wijnbrug is een loopbrug over de Voorstraatshaven in de Nederlandse stad Dordrecht.

Gezicht Dordrecht is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Dordrecht in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 23 april 1982. Het gebied werd op 28 juli 1988 definitief aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 110,8 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Pauw is een rijksmonument in het historische centrum van de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. Het huis met adres Voorstraat 259 staat op de hoek met de Wijnbrug. Het is 1618 gedateerd op de uitgekraagde schoorsteen in de zijgevel. De houten onderpui stamt uit de tweede helft van de achttiende eeuw.

Huis De Sleutel is een pand met trapgevel (Dordtse gevel) in de plaats Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Het gebouw is een rijksmonument. Al in 1410 stond op deze locatie aan de Groenmarkt een brouwerij "In den Slotel", later "Bierbrouwerij De Sleutel". Dit huis liep door tot aan de Varkenmarkt, waar zich de eigenlijke bierbrouwerij bevond. In 1550 werd het pand verbouwd. Het pand is jarenlang gebruikt als woonhuis door de eigenaar van de bierbrouwerij. Tussen 1967 en 1972 waren op de begane grond een jongerensoos en de galerie "de Sleutel". Op de verdiepingen waren enkele ateliers voor startende kunstenaars. Tegenwoordig zijn op de bovenverdiepingen appartementen gerealiseerd en op de onderste verdieping een ondernemerssociëteit.

De Voorstraat is een winkelstraat en dijk in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De stad is ontstaan aan de Voorstraatshaven, die zich aan de westkant van de straat bevindt. De Voorstraat loopt vanaf de kruising Bomkade/Prinsenstraat bij de Leuvebrug naar het oosten en met een bocht richting het noorden tot aan de Riedijk/Torenstraat. De straat met een lengte van 1,2 km is deel van de hoogwaterkering in Zuidwest-Nederland. De Voorstraat als zeedijk is nog even hoog gelegen als rond 1900. De zeedijk kan door het plaatsen van schotbalken tegen waterstanden van maximaal 3,60 m +NAP beschermen.De Voorstraat mag zich de langste winkelstraat van Nederland noemen. Het noordelijke deel van de Voorstraat is het oudste deel; hier hebben zich veel creatieve ondernemers gevestigd: vormgevers, architectenbureaus, antiquariaten, antiquairs, galeries, kunstenaars en enkele culturele instellingen.Van de ruim duizend monumentale panden die Dordrecht telt, zijn er bijna 200 rijksmonumenten op de Voorstraat te vinden, waaronder de H. Maria Maior, de Augustijnenkerk en het smalste huis van Dordrecht. De Voorstraat is deels gesloten voor gemotoriseerd verkeer en ingericht als een voetgangersgebied (tussen de Bomkade en het Steegoversloot). Tussen het Steegoversloot en Riedijk zijn auto's wel toegestaan.

De Vismarkt is een straat en plein in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Vismarkt loopt vanaf de Varkenmarkt tot aan de Knolhaven. Het plein van de Vismarkt diende vroeger om vis te kunnen verkopen, die vanaf het aangrenzende water van de Knolhaven werd aangevoerd. Op de Vismarkt staat nog de ijzeren vishal waaronder vroeger de visverkoop plaatsvond.

De Watersteinstoren of Snellaert Duyckstoren was een middeleeuwse wachttoren in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht ter plaatse van de huidige Vismarkt. De toren stond oorspronkelijk in het water – eerst direct aan de rivier en later aan de Nieuwe Haven – en was geen onderdeel van een stadsmuur. Het is zelfs twijfelachtig of hier langs de Varkenmarkt ooit een stenen stadsmuur heeft gestaan. Bij opgravingen in 2003 is hiervan tenminste geen spoor gevonden. Tijdens de bouw van de toren liep de kade ter hoogte van de huidige Varkenmarkt. Later werd de kade verder de haven in aangeplempt, waardoor de Watersteinstoren op het land kwam te staan. De terreinen aan de Varkenmarkt werden rond 1590 volgebouwd, toen de straat simpelweg werd aangeduid als "nieuwe strate". De nieuwe kade – de huidige Knolhaven – werd in de 17e eeuw Watersteinskaai genoemd.Uit de opgraving door de ROB in 1971 is gebleken dat het oorspronkelijke plan om hier een zware verdedigingstoren te bouwen nooit is gerealiseerd, omdat de toren al tijdens de bouw sterk begon te verzakken en gecorrigeerd moest worden. Het gebouw is daarna met dunnere muren afgebouwd. In de 17e eeuw heeft de toren gefungeerd als stadstimmerhuis ("Stads Werk-Huys") en later als onderdeel van de lakenhal die ernaast was gebouwd. Toren en lakenhal werden in 1858 afgebroken om plaats te maken voor de gietijzeren vishal.

De Augustijnenkerk is een kerk in de binnenstad van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De Augustijnenkerk behoorde bij het Augustijnenklooster en werd oorspronkelijk gebouwd rond 1293. In de tweede helft van de 15e eeuw is de kerk uitgebreid met een zijbeuk. De voorgevel, in classicistische stijl, is uit 1773. De kerk werd tussen 1994 en 1996 gerestaureerd en bezit een Maarschalkerweerd-orgel uit 1899. In de tijd voor de reformatie hebben verschillende families kapellen in de kerk laten bouwen: Quekel, Drenkwaert en Van Beveren. De eerste hervormde kerkdienst in de Augustijnenkerk vond plaats op zondag 27 juli 1572, ruim een maand na de omwenteling toen Dordrecht de poorten opende voor de Watergeuzen. In de zeventiende eeuw was de grond in de kerk met grafstenen van een aantal aanzienlijke Dordtse families. Rond 1795 werden deze gedenktekens beschadigd of weggebroken en diende de kerk enige tijd als stalling voor de paarden van de Fransen. De kerk is eigendom van de Nederlands Hervormde Gemeente van Dordrecht.