Maurice Lemonnierlaan

Het Anneessensplein (Frans: place Anneessens) is een plein in de gelijknamige wijk Anneessens in het centrum van de vijfhoek van Brussel aan de oostelijke zijde van het plein afgeboord door de Maurice Lemonnierlaan, een van de grote lanen die de Brusselse binnenstad doormidden snijden van noord naar zuid.

Het Sint-Antonius van Paduaklooster is een 19e-eeuws neogotisch klooster met kloosterkerk in de Brusselse Artesiëstraat, naar een ontwerp van de Nederlandse architect Pierre Cuypers. De nieuwbouwkerk werd in 1868 opgeleverd in opdracht van de orde van de Franciscanen Conventuelen. Het is een driebeukige kruiskerk in rode baksteen met speklagen. De kerk heeft een octagonale vieringtoren naar ontwerp van Johannes Wilhelmus Boerbooms die als leerling van Pierre Cuypers toezicht op de bouwwerken van de kerk uitoefende. Pierre Cuypers ontwierp ook het interieur, met onder meer natuurstenen figuratieve kapitelen, pijlers en muurschilderingen en als groot meubilair een orgelkast en een communiebank. De kerk kreeg gebrandschilderde roos- en lancetvensters. De kerk is niet de enige Sint-Antonius van Paduakerk in het hoofdstedelijk gewest. Vijf kilometer verderop staat aan het Sint-Antoonplein 1 in Etterbeek een neogotische parochiekerk met dezelfde patroonheilige. Maar deze is opgericht in breuksteen, dateert uit 1905 en is ontworpen door de architecten Edmond Serneels en Georges Cochaux.

Het Museum van de Orthodoxe Kerk (Frans: Musée de l'Eglise orthodoxe) is een museum in Brussel-stad. Het museum werd in februari 2004 opgericht, samen met het Centrum van Christelijke Orthodoxie. Het museum richt zich op de Russisch-Orthodoxe Kerk, een godsdienst die in de Belgische hoofdstad naar verluidt 20.000 volgelingen kent. Het biedt de bezoeker een inleiding in de godsdienst en toont liturgische voorwerpen, een reeks iconen en kleding van priesters uit deze kerk. Onder meer zijn nog enkele originele stukken aanwezig die sinds 1900 in Antwerpen werden gebruikt, in de eerste orthodoxe kerk van België.

Het Rouppeplein (Frans: Place Rouppe) is een plein in de Belgische stad Brussel. Het plein ligt ten zuidwesten van het centrum van de stad en heeft een vierkant grondplan. Een straat verder naar het noordwesten ligt het Anneessensplein. Het plein is vernoemd naar burgemeester Nicolas-Jean Rouppe, de eerste burgemeester van de stad Brussel na de onafhankelijkheid van België.

Comme chez soi is een restaurant in de Belgische hoofdstad Brussel. Het werd tot 2006 uitgebaat door Pierre Wynants. Daarna nam zijn schoonzoon Lionel Rigolet de zaak over. Het restaurant had van 1979 tot 2006 drie Michelinsterren. Na het vertrek van Wynants verloor het restaurant 1 ster. GaultMillau quoteert 18,5/20.

Het Zuidpaleis (Frans: Palais du Midi) is een voormalige overdekte openbare marktplaats in Brussel. Tegenwoordig herbergt het gebouw handelszaken, diverse sportzalen en de Hoofdstedelijke academie voor muziek, woord en dans.

Anneessens-Fontainas is een station van de Brusselse premetro, gelegen in het centrum van de stad Brussel.

De rotonde Castellani is een gebouw in Brussel uit 1879, gemaakt voor het tentoonstellen van panoramische schilderijen en in 1924 omgebouwd tot parkeergarage. Het gebouw is een ontwerp van architect Henri Rieck en genoemd naar de panoramaschilder Charles Castellani. Bij besluit van 23 januari 2003 is het beschermd.

Het Simone de Beauvoirpark (vroeger Fontainaspark) is een klein publiek wijkpark in Brussel Het park was vroeger, net als het direct ten oosten gelegen Fontainasplein genoemd naar de politicus André-Napoléon Fontainas. Met de nieuwe naam wordt de Franse filosofe en schrijfster Simone de Beauvoir geëerd. In het voorjaar van 2016 wordt voorafgaand aan de herinrichting van het park archeologisch onderzoek verricht in een gebied met een oppervlakte van 700 vierkante meter. Men ontdekte funderingen van een 19e-eeuwse brouwerij, Den Baert tot 1949 aan de Baardgang gelegen, en hoopt middeleeuwse en Romeinse overblijfselen te vinden. Men vond in de onmiddellijke omgeving al eerder Romeinse munten uit de 3e eeuw en resten van 14e-eeuwse bewoning. Na het onderzoek volgt de heraanleg van het park met bijkomende speelruimte en een grote, groene stadstuin voor de wijkbewoners. Het nieuwe park voorziet meer groen dan in het huidige park, met hellingen, bomen, planten en grasvelden. Zowel omheinde speelpleintjes voor kinderen van verschillende leeftijden, als een multisportterrein, een semi-ondergrondse sportzaal, een informeel voetbalveld en een ligweide zijn gepland. Zonder omheining wordt het park volledig vrij toegankelijk met ingangen langs het Fontainasplein, de Anderlechtsesteenweg, de Zespenningenstraat en de Van Arteveldestraat.

De Anderlechtsesteenweg (Frans: rue d'Anderlecht) is een straat in de Belgische hoofdstad Brussel die van het Fontainasplein naar de Slachthuislaan loopt. Vanaf de middeleeuwen was de huidige Anderlechtsesteenweg onderdeel van de route waarmee de stad Brussel vanuit Frankrijk en Henegouwen bereikt kon worden: in het verlengde van de Bergensesteenweg kwam men via het huidige Fontainasplein, de Kolenmarkt en de Guldenhoofdstraat op de Grote Markt uit. Het stuk tussen het vroegere Klein Eiland (tegenwoordig Fontainasplein) en de huidige Arteveldestraat heette in de 13e eeuw 'Overmolen', naar de Overmolenpoort uit de 11e-eeuwse stadsomwalling. Het gedeelte tussen de Arteveldestraat en de huidige Slachthuislaan werd in de 14e eeuw 'ter Cruyskene' genoemd, naar de Ter Cruyskene- of Anderlechtsepoort, die onderdeel was van de tweede stadsomwalling uit de 14e eeuw. De huidige naam Anderlechtsesteenweg dateert uit de 16e eeuw. Vanaf de 19e eeuw verloor de straat aan betekenis door de aanleg van nieuwe wegen die in noord-zuidrichting op de centrale lanen aansloten. Vroeger was de straat populair vanwege de vele cafeetjes, maar tegenwoordig overheersen woonhuizen.

Het Fontainasplein (Frans: place Fontainas) is een plein in de Belgische hoofdstad Brussel waar de Anspachlaan, de Kolenmarkt, de Bogaardenstraat, de Maurice Lemonnierlaan, de Muggenstraat en de Anderlechtsesteenweg op uit komen.

De bogaarden waren in Brussel van de 13e eeuw tot 1796. Hun kerk en klooster zijn in 1844 deels afgebroken. Het kerkkoor en de vierkante kloostergang met bakstenen kruisgewelven zijn bewaard en geïncorporeerd in de kunstacademie. Die heeft nog een tweede, groter binnenplein waarvan de zuidelijke tuingevel ook nog een restant is van het klooster (midden 18e eeuw).