Rijksbeschermd gezicht Bronkhorst

Kasteel Bronkhorst was een kasteel in de gemeente Bronckhorst, westelijk gelegen van het centrum van Bronkhorst, in de Nederlandse provincie Gelderland. De nog aanwezige slotheuvel is een beschermd rijksmonument en ligt in een ca. zes hectare groot natuurgebied dat wordt beheerd door Staatsbosbeheer.

De Hervormde kerk, ook wel de Kapel van Bronkhorst, is een protestantse kerk in de Nederlandse plaats Bronkhorst. De kerk, destijds nog aangeduid als kapel, is in de 14e eeuw gebouwd met gelden van Gijsbert V van Bronckhorst en zijn vrouw Catharina van Leefdael. De kapel wordt in 1344 voor het eerst genoemd en is opgedragen aan Martinus van Tours en Maria. Na de reformatie, waarbij de kerk in protestantse handen over ging, raakte de kapel in 1633 zwaar beschadigd bij een stadsbrand. De jaren erop werd de kapel hersteld. De eeuw erop raakte de kapel haar functie als gebedshuis kwijt door het weinige gebruik er van. Het gebouw werd gebruikt als opslagruimte en school. Na fondsenwerving werd de kerk in 1962 gerestaureerd en weer in gebruik genomen. Voor de restauratie is een prent van Jan de Beijer uit 1742 gebruikt. De gotische kerk is opgezet als zaalkerk. In de zijgevels en de oostgevel zijn spitsboogvensters verwerkt. Midden op de kerk staat een kleine dakruiter, die na de stadsbrand is geplaatst. De kabinetorgel in de kerk is vermoedelijk gemaakt door Albertus Antoni Hinsz uit circa 1730. De kerk is in 1966 aangewezen als rijksmonument.

Bronkhorst is een plaats met historische stadsrechten gelegen aan de IJssel in de gemeente Bronckhorst in de Nederlandse provincie Gelderland. De in 2005 gevormde uitgestrekte Achterhoekse fusiegemeente heeft de naam van dit stadje, dat slechts 60 panden en 90 inwoners telt, aangenomen. De naam van de gemeente wordt echter met 'ck' gespeld, in tegenstelling tot de plaatsnaam.

De Bronkhorster Molen is een in 1844 gebouwde korenmolen. Deze beltmolen ligt aan de Spaensweertweg, even buiten Steenderen. Tot 1844 stond op deze plaats een standerdmolen die in de nacht van 17 op 18 mei dat jaar afbrandde. De heren van Bronkhorst hadden tot 1795 het recht op gebruik van de wind. De inwoners van Bronkhorst waren verplicht hun koren in hun dwangmolen te laten malen.

Het Dickens Museum was van 1987 tot 2017 een klein museum en rariteitenwinkel in de Gelderse stad Bronkhorst, Nederland. Het gaf een beeld van werk en leven van Charles Dickens. Ook beschikte het sinds 2004 over een theaterruimte. In 2017 werd het museum gesloten, het pand en de verzameling werden verkocht. De verzameling bestond uit brieven, foto's, boekillustraties en porseleinen beeldjes. Er waren poppen op ware grootte van figuren uit Dickens' boeken. Deze poppen kwamen uit het grote Dickens Museum in Rochester dat zijn deuren moest sluiten. Het museum beschikte eveneens over een collectie boeken van en over Dickens. Vanaf maart 2023 is het grootste deel van de collectie ondergebracht in een nieuw Dickens Museum in het Gelderse Braamt.

Spaansweerd, ook bekend als Oud Spaansweerd, was een kasteel in het Nederlandse dorp Steenderen, provincie Gelderland. De huidige bebouwing kan worden beschouwd als een voortzetting van het middeleeuwse kasteel en staat bekend onder de naam Spijker.

De Joodse begraafplaats van Bronkhorst, ook wel Straalmanshof geheten, is gelegen aan het Maneveld in Bronkhorst, gemeente Bronckhorst in de provincie Gelderland.

Steenderen is een plaats in de gemeente Bronckhorst in de Achterhoek in de Nederlandse provincie Gelderland. Het heeft ruim 2000 inwoners en een kleine 2.285 inclusief de buitengebieden. Steenderen is vooral bekend omdat hier de fabrieken van Aviko en een kaasfabriek van FrieslandCampina staan.

SV Steenderen was een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Steenderen in Gelderland, opgericht in 1918. In het laatste seizoen (2012/13) speelde het eerste elftal van de club in de Vijfde klasse zondag. De club speelde op sportpark Het Hooge Wessel in Steenderen. In 2012 begon de voorbereiding voor een fusie tussen de clubs VV Baakse Boys en SV Steenderen. De clubs fuseerden op 20 februari 2013 maar gingen pas met ingang van seizoen 2013/2014 als SV Basteom deelnemen aan de competities.

De Willibrorduskerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Steenderen. De kerk is gebouwd in de jaren 1862 tot en met 1864 naar ontwerp van H.J. Wennekers en kreeg als patroonheilige Willibrord. Wennekers had een kerk ontworpen met neoromaanse en neogotische invloeden. De slanke toren bestaat uit vier geledingen, waarbij in de middelste twee geledingen rondboogvensters zijn aangebracht. Bovenop is een ingesnoerde naaldspits aangebracht. In de zijgevels zijn, afgewisseld door steunberen, gebrandschilderde glazen aangebracht, die in de gevel worden bekroond door lisenen. In het priesterkoor is in 1978 een altaar aangebracht naar ontwerp van Friedrich Wilhelm Mengelberg. In de kerk is daarnaast een orgel aanwezig van de firma Verschueren. De kerk is aangewezen als gemeentelijk monument.

De Sint-Remigiuskerk, ook wel de Hervormde kerk, is een protestantse kerk in de Nederlandse plaats Steenderen. De eerste bekende vermelding van de kerk stamt uit 1217. In de loop der tijd is de kerk diverse malen verbouwd. In de 15e eeuw begon de aanpassing van het priesterkoor, waarna het schip van de kerk volgde. De kerk is opgebouwd als een gotische pseudobasiliek met een zadeldak. De toren bestaat uit vier geledingen met bovenop een ingesnoerde torenspits. In de zijgevels zijn tussen de steunberen spitsboogvensters geplaatst. In 1782 werd de kerk verwoest door een blikseminslag, waarna een geldinzameling startte voor de herbouw van de kerk, die plaats vond onder leiding van de stadsarchitect van Zutphen, Teunis Wittenberg. In 1784 was de herbouw klaar, waarbij de kerk enkele aanpassingen had ten opzichte van de oorspronkelijke kerk, zoals een vier meter lagere toren. In de decennia erop werd Steenderen getroffen door overstromingen van de IJssel, waardoor er koeien en paarden in de kerk werden gestald. In de jaren 1960-1969 is de kerk gerestaureerd, waarbij intern de nodige wijzigingen zijn doorgevoerd. Voorbeelden zijn het veranderen van de gewelven en het vervangen van het orgel door een orgel afkomstig van de Buiten Amstel kerk in Amsterdam, gemaakt door Johannes Mitterreither. De kerk is in 1966 aangewezen als rijksmonument.

De Oude of Sint-Pancratiuskerk in de Gelderse plaats Brummen is een laatgotisch bouwwerk. De kerk is gebouwd in het eerste deel van de vijftiende eeuw. Volgens de informatie bij de kerk zou de toren in het begin van de 15e eeuw gebouwd zijn en het oudste deel van het gebouw vormen. De rest van de kerk zou na die tijd zijn gebouwd. Zowel de rijksdienst voor het cultureel erfgoed als Stenvert vermelden echter dat de kerk halverwege de 15e eeuw werd gebouwd en de toren pas rond 1500. Voor de bouw van de onderste geleding van de toren werd tufsteen gebruikt. Voor de middelste geleding werden - voor een grootste gedeelte - lagen tufsteen afgewisseld met lagen baksteen. Het bovenste deel van de middelste geleding en de bovenste geleding van de toren is gemaakt van baksteen. Oorspronkelijk had de toren een spitsvormige bekroning. Nadat deze torenspits tijdens een storm in 1818 verloren ging kreeg de toren zijn huidige bolvormige bekroning. Op de plaats waar de kerk werd gebouwd stond eerder al een kapel. Slechts een deel van de 15e-eeuwse kerk is bewaard gebleven. Een deel van de gewelven werd in het begin van de 18e eeuw gesloopt. De aan de zuidzijde van de kerk aangebouwde zijbeuk dateert uit 1937. In 1971 werden het kerkgebouw en de kerktoren erkend als rijksmonument en ingeschreven in het monumentenregister. De kerk is in gebruik bij de Protestantse gemeente Brummen.