Cygnus Gymnasium

Linnaeushof 47-48 te Amsterdam is een gebouw aan het Linnaeushof in Amsterdam-Oost. Vanaf 23 april 1931 tot april 1932 werd hier een katholieke school gebouwd in een katholieke enclave in de voormalige gemeente Watergraafsmeer. De school staat eigenlijk niet meer aan het Linnaeushof, maar aan de uitvalsweg met dezelfde naam van dat hof naar de Wethouder Frankeweg. De school bracht onderdak aan Gewoon Lager Onderwijs (GLO) en Uitgebreid Lager Onderwijs (ULO); beide voor meisjes. De Rotterdamse gebroeders Kraaijvanger ontwierp het gebouw in de rationalistische stijl. Ze moesten daarbij wel rekening houden met de overige bouwsels aan het hofje ontworpen door Alexander Kropholler. Die wens is onder meer terug te vinden in de kleur baksteen (roodbruin, handvormsteen) en afwerking in natuursteen (Euville kalksteen en Beijers graniet). Door dit uiterlijk sluit het gebouw qua stijl ook aan op de Henk van Laarbrug, ontworpen door Piet Kramer, die ontwierp binnen de stijl van de Amsterdamse School. De school kreeg de naam Clara Feyschool; Clara Fey leidster van de congregatie Zusters van het Arme Kind Jezus. Een klooster naar haar genoemd is terug te vinden op Linnaeushof 43-44, Amsterdam. Het pand sluit fysiek aan bij de Sint-Lidwinaschool, maar is juist qua kleur en stijl erg afwijkend daarvan. Ook in de beginjaren van de 21e eeuw zijn beide schoolgebouwen als school in gebruik; in het gebouw op nr. 47-48 zit sinds 2016 een mavo (De Amsterdamse MAVO) nadat het enige tijd onderdak had geboden aan een deel van het Cygnus Gymnasium. Het gebouw werd in 2016 een gemeentelijk monument.

Brug 304 is een vaste brug in Amsterdam-Oost. De brug is gelegen in het Linnaeushof en de overspant de plaatselijke Molenwetering. De brug dateert van 1924 en is ontworpen door Piet Kramer. Hij ontwierp een duiker in de stijl van de Amsterdamse School. Kenmerkend van Kramers hand is de bakstenen constructie met de blokjes graniet. Afwijkend voor een ontwerp van Kramer zijn de bakstenen balustrades in plaats van balustrades van siersmeedwerk. Dat siersmeedwerk is trouwens wel terug te vinden op een van de walkanten, maar het is niet bekend of dat uit de pen van Kramer komt. Wat ook typisch voor Kramer is, is de bakstenen pilaar (verticaal gemetseld) waarop bewerkt graniet op een van de landhoofden.

Linnaeushof 45-46 te Amsterdam is terrein waarop twee schoolgebouwen staan aan het Linneaushof in Amsterdam-Oost. De gebouwen hebben een gemeenschappelijke toegangspoort aan de zuidkant van het hof. Boven die toegangspoort is in een stemmig tegeltableau de naam van het scholencomplex te lezen: "St-Lidwina Leerschool Anno 1927".

Linnaeushof 43-44, Amsterdam is een gebouw aan het Linnaeushof in Amsterdam-Oost. Het Linnaeushof ligt in een gebied dat tot 1921 behoorde aan de gemeente Watergraafsmeer. Rond het hof werden woningen gebouwd, de Hofkerk en scholen. Als bijna laatste gebouw kwam in 1931 een klooster gereed van de zusters van het Arme Kind Jezus. Het kreeg de naam Clara Feyklooster, vernoemd naar Clara Fey (1815-1894), stichtster van deze congregatie te Aken, later verplaatst naar het Zuid-Limburgse Simpelveld. Architecten waren de Rotterdamse broers Herman en Evert Kraaijvanger (later Kraaijvanger Architects). Een Amsterdamse aannemer zou het voor circa 120.000 gulden bouwen. In 1945 ontving het klooster via een schenking van een broer van een van de zusters een beeld van Christus die een wereldbol draagt. Het werd boven een van de deuren van het klooster geplaatst. Na meer dan een halve eeuw trokken de zusters zich terug in Simpelveld en Cadier en Keer. Zij namen daarbij beelden en andere kunstobjecten mee. De vestiging in Cadier en Keer sloot niet veel later. In 2005 werd het beeld teruggegeven aan Amsterdam en aan de gevel van het voormalige klooster herplaatst. Het gebouw is vanaf 12 januari 2016 een gemeentelijk monument.

Wethouder Frankeweg is een straat in Amsterdam-Oost.

De Frankendaelbrug (brug 217) is een vaste brug in Amsterdam-Oost. De verkeersbrug, waarover ook tramlijn 9 en buslijn 41 en een nachtbus rijden, heeft de vorm van een duiker. Ze is gelegen in de Middenweg en overspant de Molenwetering. Een eerste brug alhier zou stammen uit 1923, die bekostigd werd door het kerkbestuur van de R.K. Parochie der H.H. Martelaren van Gorcum, die hier de Hofkerk liet bouwen. In 1930/1931 werd die brug vernieuwd en meteen verbreed voor een prijs van 15.000 gulden. Die brug was van de hand van het bureau Dienst der Publieke Werken met bruggenarchitect Piet Kramer. In circa 1951 moest de brug opnieuw aangepast worden, Kramer begeleidde de vernieuwing. De brug draagt duidelijk zijn signatuur; zij is gebouwd in de Amsterdamse Schoolstijl, veel baksteen met toepassing van Kramers granieten sluitstenen. Vanaf de waterkant gezien zijn de bakstenen horizontaal gemetseld, vanaf de verkeerskant verticaal. De brugleuningen zijn sober gehouden. Origineel zou de brug ook Kramers datumstenen hebben meegekregen “Anno 1931”. Aan de noordoostkant is de brug ingebouwd tussen aan twee aan het water staande woningen, de zuidwestkant is open terrein met in het noorden rijksmonument buitenplaats Frankendael waarnaar de brug is vernoemd, in het zuiden staat rijksmonument Emmakerk van Gijsbert Friedhoff. Op steenworp afstand ligt parallel aan deze brug brug 304 ook van Kramer.

Linnaeusstraat 31-42 te Amsterdam is een strook woningen aan het Linnaeushof in Amsterdam-Oost.

Het Linnaeushof is een straat in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer, Middenmeer.

De Emmakerk, sinds 1999 na fusie van twee kerkgemeenten Kerkelijk Centrum De Bron, is een bouwwerk in Amsterdam-Oost. De kerk is gewijd aan Emma van Waldeck-Pyrmont.

De Henk van Laarbrug (brug 235) is een vaste brug in Amsterdam-Oost. De verkeersbrug is gelegen in de Linnaeusparkweg en overspant de Eerste Molenwetering. Ze verbindt tevens de twee kades van de Molenwetering, die hier Galileïplantsoen heten. De massief aandoende brug is een kruising tussen een welfbrug en een duiker en is ontworpen door Piet Kramer. De brug is bijna geheel van baksteen, inclusief de balustrades, conform de Amsterdamse Schoolstijl. In die balustrades zijn de voor Kramer typerende granieten blokjes geplaatst met dito sluitstenen. De brug staat hier sinds 1928. De brug kreeg samen met vier andere bruggen in de buurt een prijskaartje van net geen 60.000 gulden. Opmerkelijk aan de brug is dat van af het water kijkend, de bakstenen horizontaal zijn gemetseld, van af de verkeerskant kijkend verticaal de brug aan de westkant is ingebouwd tussen twee aan het water staande woonhuizen het landhoofd van de brug aan de noordoostkant aansluit bij de omheining van het terrein van het gemaal aan het Galileïplantsoen, waarvan het huisje eveneens in Amsterdamse Stijl is uitgevoerd. De brug ging vanaf de aanleg naamloos door het leven; ze was alleen bekend onder haar nummer. Sinds april 2016 nodigt de gemeente Amsterdam actief mensen uit om voorstellen aan te dragen voor dergelijke naamloze bruggen. Het voorstel om deze brug naar de onderwijzer, medeoprichter van Ons Amsterdam en lid van het verzet Henk van Laar te noemen werd in november 2017 goedgekeurd, zodat de brug aldus in de Basisregistraties Adressen en Gebouwen wordt opgenomen. De nabijgelegen brug 335 over hetzelfde water werd vernoemd naar een andere kenner van de Amsterdamse geschiedenis: de Jaap Kruizingabrug.

Neptunus, Amphitrite en Arion is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost.

Bacchus is een artistiek kunstwerk in Park Frankendael, Amsterdam-Oost. Het betreft een hardstenen beeld van Bacchus, god van de wijn. De maker is niet bekend. Het beeld zou geplaatst zijn toen Jan Gildemeester hier vanaf 1759 woonde. Het landgoed ging in 1779 over in handen van zijn zoon Jan Gildemeester Jansz.. Het beeld staat samen met het beeld van Ceres vermoedelijk afgebeeld op een prent van Gerrit Lamberts uit circa 1817. Het beeld is sinds 13 mei 1992 een rijksmonument. In het rijksmonumentenregister wordt het omschreven als een hardstenen manshoog tuinbeeld, waarbij Bacchus een kroon heeft van druivenranken. In de linkerhand heeft hij een bokaal met druiven. Het beeld staat op een hardstenen kubusachtige sokkel met ingezwenkte vlakken, die zich booggewijs verjongen.