Emmakerk (Amsterdam)

De Frankendaelbrug (brug 217) is een vaste brug in Amsterdam-Oost. De verkeersbrug, waarover ook tramlijn 9 en buslijn 41 en een nachtbus rijden, heeft de vorm van een duiker. Ze is gelegen in de Middenweg en overspant de Molenwetering. Een eerste brug alhier zou stammen uit 1923, die bekostigd werd door het kerkbestuur van de R.K. Parochie der H.H. Martelaren van Gorcum, die hier de Hofkerk liet bouwen. In 1930/1931 werd die brug vernieuwd en meteen verbreed voor een prijs van 15.000 gulden. Die brug was van de hand van het bureau Dienst der Publieke Werken met bruggenarchitect Piet Kramer. In circa 1951 moest de brug opnieuw aangepast worden, Kramer begeleidde de vernieuwing. De brug draagt duidelijk zijn signatuur; zij is gebouwd in de Amsterdamse Schoolstijl, veel baksteen met toepassing van Kramers granieten sluitstenen. Vanaf de waterkant gezien zijn de bakstenen horizontaal gemetseld, vanaf de verkeerskant verticaal. De brugleuningen zijn sober gehouden. Origineel zou de brug ook Kramers datumstenen hebben meegekregen “Anno 1931”. Aan de noordoostkant is de brug ingebouwd tussen aan twee aan het water staande woningen, de zuidwestkant is open terrein met in het noorden rijksmonument buitenplaats Frankendael waarnaar de brug is vernoemd, in het zuiden staat rijksmonument Emmakerk van Gijsbert Friedhoff. Op steenworp afstand ligt parallel aan deze brug brug 304 ook van Kramer.

Bacchus is een artistiek kunstwerk in Park Frankendael, Amsterdam-Oost. Het betreft een hardstenen beeld van Bacchus, god van de wijn. De maker is niet bekend. Het beeld zou geplaatst zijn toen Jan Gildemeester hier vanaf 1759 woonde. Het landgoed ging in 1779 over in handen van zijn zoon Jan Gildemeester Jansz.. Het beeld staat samen met het beeld van Ceres vermoedelijk afgebeeld op een prent van Gerrit Lamberts uit circa 1817. Het beeld is sinds 13 mei 1992 een rijksmonument. In het rijksmonumentenregister wordt het omschreven als een hardstenen manshoog tuinbeeld, waarbij Bacchus een kroon heeft van druivenranken. In de linkerhand heeft hij een bokaal met druiven. Het beeld staat op een hardstenen kubusachtige sokkel met ingezwenkte vlakken, die zich booggewijs verjongen.

Neptunus, Amphitrite en Arion is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost.

Sequence V of Horizontaal beeld is een artistiek kunstwerk in Amsterdam-Oost, Watergraafsmeer. Het is een creatie van Henk van Bennekum uit 1987 dat is gelegen in een groenstrook langs de Hugo de Vrieslaan ter hoogte van de Pasteurstraat. Het laat een aantal piramides zien, die steeds minder hoog worden, maar vanwege de gelijke breedte steeds langer (of van de andere kant piramides die steeds hoger worden). Het gevaarte meet 55 bij 2 bij 2 meter (lengte, breedte, hoogte). Het is van thermisch verzinkt staalplaat. Van Bennekum liet zich mede inspireren door de lengtewerking van beeld in verhouding tot de groenstrook en het ritme van de aangeplante bomen.

Ceres (met korenschoof) is een kunstwerk in Amsterdam-Oost, Park Frankendael. Het betreft een hardstenen beeld van Ceres, god van de akkerbouw. De maker is niet bekend. Het beeld zou geplaatst zijn toen Jan Gildemeester hier vanaf 1759 woonde. Het landgoed ging in 1779 over in handen van zijn zoon Jan Gildemeester Jansz.. Het beeld, als ook het beeld van Ceres, staat afgebeeld op een prent van Gerrit Lamberts uit circa 1817. Het beeld is sinds 13 mei 1992 een rijksmonument. Het is omschreven als een hardstenen manshoog tuinbeeld, waarbij Ceres met korenschoof tegen de linker heup; ze heeft een kroon van korenaren. Het beeld staat op een hardstenen kubusachtige sokkel met ingezwenkte vlakken, die zich booggewijs verjongen.

Frankendael in de Watergraafsmeer is een van de twee overgebleven buitenplaatsen in Amsterdam (de andere is Amstelrust). Het huis, aan de Middenweg 72, werd gebouwd aan het einde van de 17e eeuw. Het is een rijksmonument, en eigendom van de gemeente Amsterdam.

Brug 304 is een vaste brug in Amsterdam-Oost. De brug is gelegen in het Linnaeushof en de overspant de plaatselijke Molenwetering. De brug dateert van 1924 en is ontworpen door Piet Kramer. Hij ontwierp een duiker in de stijl van de Amsterdamse School. Kenmerkend van Kramers hand is de bakstenen constructie met de blokjes graniet. Afwijkend voor een ontwerp van Kramer zijn de bakstenen balustrades in plaats van balustrades van siersmeedwerk. Dat siersmeedwerk is trouwens wel terug te vinden op een van de walkanten, maar het is niet bekend of dat uit de pen van Kramer komt. Wat ook typisch voor Kramer is, is de bakstenen pilaar (verticaal gemetseld) waarop bewerkt graniet op een van de landhoofden.

De Watergraafsmeer is een polder (droogmakerij), voormalig meer en gemeente en stadsdeel van de gemeente Amsterdam, in de Nederlandse provincie Noord-Holland. Sinds 1 mei 2010 maakt het deel uit van het Amsterdamse stadsdeel Oost. De Watergraafsmeer behoort tot de laagstgelegen delen van Amsterdam (circa 5 meter onder NAP).

Het Cygnus Gymnasium is een openbaar gymnasium aan de Wibautstraat hoek Vrolikstraat in Amsterdam-Oost. De school is sinds 2013 gevestigd in “het schip”, een brutalistisch gebouw van 1956, ontworpen door de architecten Ben Ingwersen, Commer de Geus en C. v.d. Bom.

De Gerrit Molbrug (brug 2171) is een voetgangersbrug in Watergraafsmeer, Amsterdam. De brug dateert uit het begin van de 21e eeuw toen Park Frankendael een opknapbeurt kreeg. Het was in de loop der jaren vervallen, zodat het gebied heringericht werd en ook een nieuw afwateringssysteem kreeg. Om wandelpaden te houden in het park werden diverse bruggen gelegd. Deze brug is ontworpen door Haasnoot Bruggen, die tal van met name houten bruggen in Amsterdam ontwierp en plaatste. De brug in vernoemd naar Gerrit Johannes Mol (Amsterdam, 22 januari 1894 – aldaar, 25 november 1971), een gemeenteambtenaar en heemkenner. Hij kwam in 1913 in dienst bij de gemeente Amsterdam (Gemeenteblad). Hij was er o.a. stenograaf/hoofdcommies bij raadszittingen. De jonge Willem Drees was even collega van hem. Hij had zitting in de Commissie voor Heemkunde Amsterdam, was medeoprichter en bestuurslid van Ons Amsterdam. Voor zijn werkzaamheden werd hij benoemd tot ridder in de Orde van Oranje Nassau. Zijn laatstbekende adres is de Meester P.N. Arntzeniusweg, die eveneens in de Watergraafsmeer ligt. De brug, tot 2016 alleen aangeduid met brug 2307 (omgenummerd tot 2171) maar toen op een verzoek uit de bevolking vernoemd, is gelegen in de heemtuin van Park Frankendael. Zij is gelegen over een binnenwater in dat park. De brug bestaat uit houten liggers op stalen frame met slechts aan een kant leuningen. Het uiterlijk bestaat uit een zigzagvorm.

Linnaeushof 47-48 te Amsterdam is een gebouw aan het Linnaeushof in Amsterdam-Oost. Vanaf 23 april 1931 tot april 1932 werd hier een katholieke school gebouwd in een katholieke enclave in de voormalige gemeente Watergraafsmeer. De school staat eigenlijk niet meer aan het Linnaeushof, maar aan de uitvalsweg met dezelfde naam van dat hof naar de Wethouder Frankeweg. De school bracht onderdak aan Gewoon Lager Onderwijs (GLO) en Uitgebreid Lager Onderwijs (ULO); beide voor meisjes. De Rotterdamse gebroeders Kraaijvanger ontwierp het gebouw in de rationalistische stijl. Ze moesten daarbij wel rekening houden met de overige bouwsels aan het hofje ontworpen door Alexander Kropholler. Die wens is onder meer terug te vinden in de kleur baksteen (roodbruin, handvormsteen) en afwerking in natuursteen (Euville kalksteen en Beijers graniet). Door dit uiterlijk sluit het gebouw qua stijl ook aan op de Henk van Laarbrug, ontworpen door Piet Kramer, die ontwierp binnen de stijl van de Amsterdamse School. De school kreeg de naam Clara Feyschool; Clara Fey leidster van de congregatie Zusters van het Arme Kind Jezus. Een klooster naar haar genoemd is terug te vinden op Linnaeushof 43-44, Amsterdam. Het pand sluit fysiek aan bij de Sint-Lidwinaschool, maar is juist qua kleur en stijl erg afwijkend daarvan. Ook in de beginjaren van de 21e eeuw zijn beide schoolgebouwen als school in gebruik; in het gebouw op nr. 47-48 zit sinds 2016 een mavo (De Amsterdamse MAVO) nadat het enige tijd onderdak had geboden aan een deel van het Cygnus Gymnasium. Het gebouw werd in 2016 een gemeentelijk monument.

De Toegangspoort Frankendael is een bouwwerk in Amsterdam-Oost. Toen de familie Gildemeester hier begin 18e eeuw woonde, stond Huis Frankendael aan de Middenweg in Watergraafsmeer. Tussen huis en weg liep een afwateringstocht met daarover een brugconstructie, zoals te zien is op een prent van Daniël Stopendaal uit 1725. Dat wordt in 1783 anders. De afwateringstocht wordt afgedamd en er komt een toegang aan de weg. De dam wordt gevormd door keermuren van baksteen. Daarop wordt een houten poort gezet in de Lodewijk XVI-stijl, als een soort triomfboog. De poort bestaat uit twee houten pijlers met blokmotief en pilasters met aan de bovenzijde Ionische kapitelen. Op de pijlers rust de dekbalk met daarop in het verlengde van de pijlers vaasvormige objecten. Daartussen bevindt zich een klokvormig stuk. Aan de zijde van de Middenweg laat het de naam van het buitenverblijf zien Frankendaal/Frankendael met daarboven een buste van Mercurius. Aan de zijde van het huis is te lezen MDCCLXXXIII met daarboven het familiewapen van Gildemeester, een gebogen geharnaste mannenarm met gehandschoende hand met doodsbeen. Aan deze pijlers hangt het centrale hek als ook twee houten vleugelstukken met elk een pijler. De hek is uitgevoerd uit twee houten rechthoekige klaphekken met aan de bovenzijde guirlandeachtige constructies.. De pijlers van de vleugelstukken worden aan de bovenzijde afgesloten met houten pijnappels. De vleugelstukken dragen hekwerken van spijlen. Alle pijlers rusten op hardstenen sokkels. Een foto uit 1943 laat Frankendaal zien; bij een restauratie rond 1952 werd dat gewijzigd in het historiserende Frankendael. Het bouwwerk werd op 13 mei 1992 opgenomen in het monumentenregister.