Schildersbuurt (Utrecht)

De Wilhelminakerk is een kerkgebouw in de Nederlandse stad Utrecht. Het kerkgebouw is omstreeks 1931 gebouwd in de Schildersbuurt op de hoek van de Hobbemastraat met de Paulus Potterstraat. Het ontwerp in de stijl van de Amsterdamse School is afkomstig van de architect H.F. Mertens. Het bouwwerk is gewaardeerd als gemeentelijk monument.

De Jan van Scorelstraat is een straat in de Nederlandse stad Utrecht, die loopt van de Adriaen van Ostadelaan tot de Rembrandtkade en Stadhoudersbrug waarna hij overgaat in de Stadhouderslaan. Zijstraten van de Jan van Scorelstraat die allen deze straat kruisen zijn de Pieter Breughelstraat, Hobbemastraat, Frans Halsstraat, Hendrick de Keyserstraat en Prins Hendriklaan. De straat is vernoemd naar Jan van Scorel (1495-1562) een Noord-Nederlands schilder. Aan de Jan van Scorelstraat/hoek Rembrandtkade bevindt zich revalidatiecentrum De Hoogstraat. alsook het voormalige Sint Antonius Ziekenhuis dat in 1984 is verbouwd tot appartementencomplex. De Jan van Scorelstraat is de hoofdverkeersas van de Schildersbuurt en een belangrijke verbindingsroute voor het openbaar vervoer. De buurt is gebouwd in een sobere variant van de Amsterdamse School. In het zuidelijk deel van de Jan van Scorelstraat wordt het beeld voornamelijk bepaald door aaneengesloten bebouwing met een vergelijkbare stijl maar met meer gevelsculpturen. Er staan 46 gemeentelijke monumenten in de Jan van Scorelstraat.

De Colignybrug is een monumentale brug in de Nederlandse stad Utrecht. Ze overspant de Minstroom en vormt een verbinding tussen de Louise de Colignystraat en Hobbemastraat. Het betreft een vaste brug met beperkte doorvaarthoogte. De gebruikte materialen zijn ijzer/staal, natuursteen en baksteen. De Colignybrug is een gemeentelijk monument. De brug dateert uit het eerste kwart van de 20e eeuw en bevat elementen die in jugendstil zijn vormgegeven. In 2014 werden de fundering en het brugdek vernieuwd. Hierbij werd de gehele brug gedemonteerd en heropgebouwd waarbij de natuursteen en baksteen werden hergebruikt en de metalen leuningen werden gerestaureerd. De brug lijkt op de westelijker gelegen Julianabrug.

De Prins Hendriklaan is een straat in de Nederlandse stad Utrecht. De bijna 1 kilometer lange straat is gelegen in de wijk Oost en begint bij het Wilhelminapark. Bij het park loopt de weg vanaf de Koningslaan tot aan de Platolaan en Sophocleslaan waarin hij overgaat. Zijstraten van de Prins Hendriklaan zijn onder meer de Rembrandtkade (deze kruist de Prins Hendriklaan), Jan van Scorelstraat (deze kruist de Prins Hendriklaan), Jacob van Ruisdaelstraat, Laan van Minsweerd, Campusplein, Kromhoutweg en de Louis Bouwmeesterlaan. De straat is vernoemd naar prins Hendrik (1876-1934) gemaal van koningin Wilhelmina. Het bekendste bouwwerk in de Prins Hendriklaan is op nummer 50 het Rietveld Schröderhuis. Dit huis staat op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO en het is door Gerrit Rietveld ontworpen volgens de ideeën van de kunstbeweging De Stijl. Op nummer 64 met de aansluitende Erasmuslaan 1A-11 staan twee woonblokken die ook een ontwerp van Rietveld zijn. Op nummer 50a is de ticket office van het Rietveld Schröderhuis gevestigd. Vroeger had dit huis nummer 48, en was het ouderlijk huis van de verzetsstrijdsters Wilhelmina en Truus van Lier. Halverwege de Prins Hendriklaan kruist de Waterlinieweg ongelijkvloers. Het viaduct is deels voorzien van een kunstwerk door Berkman en Janssens getiteld Sitting in blue. Betegeld in blauw met wit zijn erin allerlei stoelen van Rietveld afgebeeld. Aan de geluidsschermen aan weerszijden van het viaduct is een serie foto's van het Rietveld-Schröderhuis te zien, gemaakt in verschillende decennia van de 20e eeuw. Op nummer 112 staat het woonhuis van Van Ravesteyn, een rijksmonument ontworpen door Sybold van Ravesteijn. Voor zichzelf en zijn gezin ontwierp deze architect rond 1932 een woonhuis volgens het nieuwe bouwen. Het is sinds 1996 eigendom van de Vereniging Hendrick de Keyser en is als Museumhuis Van Ravesteyn voor het publiek opengesteld. Tot de verhuizing naar Nieuwegein was het St.-Antoniusziekenhuis aan deze straat gehuisvest. Het gebouw is verbouwd tot een appartementencomplex. De Kromhoutkazerne en het University College Utrecht zijn aan het eind van deze weg gelegen. Tijdens de bezetting was in de Prins Hendriklaan 4 Kindjeshaven in gebruik, een crèche waarmee vele Joodse kinderen in veiligheid zijn gebracht.

Rembrandtkade 52 t/m 66 betreft een rijksmonument in de Nederlandse stad Utrecht.

Kindjeshaven was een kinderhuis in Utrecht dat tijdens de bezetting werd gebruikt om vele Joodse kinderen in veiligheid te kunnen brengen. De crèche werd in november 1940 door de rechtenstudente Trui van Lier opgericht en gevestigd aan de Prins Hendriklaan 4. Hij werd vernoemd naar een straatje in de binnenstad genaamd Kintgenshaven. Samen met Jet Berdenis van Berlekom wist ze vanaf 1941 150 Joodse kinderen via het kinderhuis in veiligheid te brengen. Vanwege het fusilleren van Truis nicht Truus van Lier diende Trui te stoppen bij het kinderhuis. Jet ging nog door in Kindjeshaven tot februari 1945. De administratie bevond zich niet in de crèche zelf, maar veilig verborgen in het rooms-katholiek Aartsbisschoppelijk Paleis van Utrecht.

De Adriaen van Ostadelaan is een straat in de Nederlandse stad Utrecht, die loopt van de Rubenslaan, Stadionlaan en de Tamboersdijk tot de Julianalaan en Mecklenburglaan waar hij in overgaat. Zijstraat van de Adriaen van Ostadelaan is de Ferdinand Bolstraat (die de Adriaen van Ostadelaan kruist), Vossegatselaan, Bosboomstraat, Boomstraat, Rembrandkade en de Waldeck Pyrmondkade. De straat is vernoemd naar de Nederlandse schilder Adriaen van Ostade. Aan deze straat ligt de Sint-Aloysiuskerk (1907) die een bijzondere bouw heeft (namelijk een zeshoekige vorm). Met kerst staat hier veelal een levensgrote kerststal buiten wat direct in het oog springt bij het voorbij gaan.

De Sint-Aloysiuskerk is een Byzantijn-katholiek kerkgebouw in de Nederlandse stad Utrecht, in de subwijk/buurt Abstede in de wijk Oost. De kerk is gewijd aan de heilige Aloysius.

Het Theehuis in het Utrechtse Wilhelminapark is een uit omstreeks 1925 daterend paviljoen dat gewaardeerd is als rijksmonument.

Het Wilhelminapark is een stadspark in de Nederlandse stad Utrecht. Het is als een van de eerste parken in Nederland erkend als rijksmonument. Het park ligt centraal in Utrecht-Oost en ten oosten van Oudwijk. De omliggende buurt wordt de Wilhelminaparkbuurt genoemd terwijl een straat langs het park ook Wilhelminapark heet.

Waldeck Pyrmontkade 20 is het adres in de Nederlandse stad Utrecht van een rijksmonument. Het gebouw is ontworpen door architect Gerrit Rietveld.

Het Rietveld Schröderhuis is een door Gerrit Rietveld in 1923-1924 ontworpen woonhuis in de stad Utrecht. Het huis is volledig uitgevoerd volgens de ideeën van de kunstbeweging De Stijl. Rietveld ontwierp het huis voor Truus Schröder-Schräder, die er van januari 1925 tot haar dood in 1985 heeft gewoond. Het huis bevindt zich op het adres Prins Hendriklaan 50 in de buurt Wilhelminapark en is te bezichtigen via een rondleiding. Het staat sinds 2000 op de Werelderfgoedlijst van de UNESCO.