Rheden (plaats)

Station Rheden is een spoorwegstation in het Gelderse Rheden aan de IJssellijn tussen Arnhem en Zutphen. Het station werd geopend in 1882 en op 2 oktober 1927 werd het gesloten. Op 18 mei 1952 werd het heropend als vervanging van station De Steeg. Station Rheden ligt veel dichter bij het centrum van Rheden. De aanleiding voor deze verplaatsing was de elektrificatie van de IJssellijn in 1953. De perrons liggen aan weerszijden van de overweg met de Groenestraat in een bajonetligging.

Rheden () is een gemeente in de Nederlandse provincie Gelderland. De gemeente telt 43.656 inwoners (1 januari 2024, bron: CBS) en heeft een oppervlakte van 84,29 km² (waarvan 2,6 km² water). De gemeente is genoemd naar de plaats Rheden, een van haar kernen, en ligt ten oosten van Arnhem. De Veluwe fungeert als noordelijke grens en de IJssel als zuidelijke grens. De dorpen liggen als een gordel in deze strook tussen bos en rivier. Het grondgebied van de gemeente omvat enerzijds de stuwwal, heuvels, bossen, heidevelden en beken van de Veluwezoom en anderzijds de IJsselvallei met de als Natura 2000-gebied aangewezen uiterwaarden. Omdat de twee grootste plaatsen, Velp en Dieren, aan de west- respectievelijk oostrand van de gemeente liggen, is het gemeentehuis in het centraal gelegen dorp De Steeg gevestigd.

De Dorpskerk is een gotische pseudobasiliek met een romaanse toren in Rheden in de Nederlandse provincie Gelderland. De kerk was oorspronkelijk gewijd aan Sint-Mauritius, de patroon van het Mauritiusklooster in Maagdenburg, dat hier voor het jaar 1000 bezittingen had. In 1006 kwam de kerk van Rheden in het bezit van het klooster Hohorst bij Leusden, dat later naar Utrecht werd verplaatst en als Paulusabdij eeuwenlang over het collatierecht voor Rheden zou beschikken. Het oudste deel van de kerk is de 12de-eeuwse tufstenen toren, die uit vier geledingen bestaat en geen latere verhogingen heeft ondergaan. De bijbehorende kerk werd vanaf de 15de eeuw in gotische stijl herbouwd en bekleed met tufsteen. Het 15de-eeuwse koor en de sacristie hebben kruisribgewelven, terwijl het iets jongere schip een netgewelf heeft. Tussen 1901 en 1904 onderging de kerk een ingrijpende restauratie onder Joseph Cuypers. In 1972 werd het interieur gerestaureerd. De kerk is in gebruik bij de Protestantse Gemeente Rheden (PKN).

VV Rheden is een voormalige Nederlandse amateurvoetbalclub en voormalige voetbalclub uit de gelijknamige Gelderse gemeente. De vereniging werd op 6 september 1904 opgericht. Op 1 juli 2016 fuseerde de club samen met VV Worth-Rheden tot SC Rheden. Het eerste elftal van de club speelde in het laatste seizoen (2015/16) in de Tweede klasse zondag van het district Oost. Rheden telde 5 seniorenteams, 7 juniorenteams (waarvan 2 meisjes) en 11 pupillenteams). De club speelde op het eigen sportterrein aan de IJsselsingel in Rheden.

SC Rheden is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit de plaats Rheden. De vereniging ontstond op 1 juli 2016 na een fusie tussen VV Rheden en VV Worth-Rheden. Besloten werd om de oprichtingsdatum van de oudste club, VV Rheden, in ere te houden. De officiële oprichtingsdatum van de fusieclub SC Rheden is daardoor 6 september 1904. De club speelt zijn wedstrijden op Sportpark IJsselzicht. Op dit sportpark speelden voorheen VV Rheden en VV Worth-Rheden ook. Het eerste elftal van de club speelt in de Derde klasse zondag (seizoen 2020/21). Het tenue bestaat uit een rood shirt met een witte broek en zwarte sokken.

VV Worth-Rheden is een voormalige Nederlandse amateurvoetbalclub uit Rheden, opgericht in 1927. Op 1 juli 2016 fuseerde de club samen met VV Rheden tot SC Rheden. Het eerste elftal van de club speelde in het laatste seizoen in de Vierde klasse zondag van het district Oost. Worth-Rheden telt vier seniorenteams en vijf pupillenteams. De club speelt op sportpark Vijverzicht aan de IJsselsingel in Rheden.

Stopplaats Wordt-Rheden (wrh) is een voormalige halte aan de Staatslijn A. De stopplaats Wordt-Rheden was geopend van 1882 tot 1917. Het station lag tussen de huidige stations van Rheden en Velp.

De buitenplaats Rhederhof is ontstaan in 1854 toen jonkvrouw Johanna Henriëtte Engelen (1789-1878), weduwe van Daniël Francis Schas (1772-1848), een aantal percelen bouwland kocht in de gemeente Rheden en daar een landhuis met koetshuis en tuinmanswoning liet bouwen. Zij liet een bescheiden park in landschappelijke stijl aanleggen.

Bezoekerscentrum Veluwezoom is een bezoekerscentrum van Natuurmonumenten in Rheden op de Veluwe. Het ligt in het Nationaal Park Veluwezoom op loopafstand van station Rheden. Hiernaast is er parkeergelegenheid voor bezoekers met de auto. In het bezoekerscentrum Veluwezoom is een tentoonstelling waarin informatie is te vinden over de planten en dieren in het Nationaal Park. Er kan een bezoek worden gebracht aan de naastgelegen heemtuin van het IVN. Het bezoekerscentrum is in 1971 geopend onder de naam De Heurne. Het was onderdeel van een plan van Natuurmonumenten om bezoekers ter plekke voorlichting te geven over de natuur. In datzelfde jaar werden ook bezoekerscentra geopend in De Wieden en in het Corversbos. In 1987 werd het centrum verbouwd en voor invaliden toegankelijk gemaakt. In 2011 bezochten van de twee miljoen jaarlijkse bezoekers van het nationaal park ongeveer 200.000 het bezoekerscentrum.

Heuven is een landgoed van ongeveer 100 hectare in de gemeente Rheden in Gelderland en maakt deel uit van het Nationaal Park Veluwezoom. Het heuvelachtige landgoed bestaat grotendeels uit bossen en landbouwgronden. Het landgoed wordt al genoemd in een akte uit 1379, en is eeuwenlang bewoond geweest door het geslacht Van Heerde. Het oorspronkelijke huis lag iets ten oosten van het latere landhuis, en is in de 17e eeuw afgebroken. In 1856 werd het landgoed gekocht door J.W.Wurfbain (1816- 1888), bankier te Amsterdam, die in 1860 een nieuw landhuis liet bouwen op een vlak bij het oude huis gelegen heuvel met panoramisch vergezicht over het IJsseldal. Hij woonde op het huis tot 1888. Na de dood van zijn zoon is het landhuis in 1940 afgebroken. Zijn kleindochter ging in 1939 in het achter het voormalige landhuis gebouwde "Noorse Huisje" wonen, tot haar overlijden in 1976. In 1969 is het grootste gedeelte van het landgoed verkocht aan de Vereniging Natuurmonumenten. Het vermoedelijk naar ontwerp van Martinus Gerardus Tétar van Elven in 1861 gebouwde koetshuis en het rentmeestershuis van het landgoed zijn bewaard gebleven, evenals enkele boerderijen en schaapskooien. Op de bij het landgoed behorende landbouwgronden wordt op ecologische wijze veeteelt en akkerbouw bedreven. Enkele gebouwen op het landgoed (een schaapskooi, het koetshuis en het "Noorse huis") hebben de status van rijksmonument gekregen. In een van de voormalige boerderijen van het landgoed bevindt zich het Bezoekerscentrum Veluwezoom van Natuurmonumenten, daarnaast ligt de IVN-tuin Oost Veluwezoom. Op het landgoed bevinden zich ook de manege "Midden-Heuven", en de schaapskooi waar de Rhedense schaapskudde is gehuisvest.

De uiterwaard Koppenwaard is gelegen op de rechteroever van de IJssel bij het dorp Lathum. Het gebied omvat na het uitgraven van de Lathumse plas in het oostelijk deel, de restanten van de voormalige Lathumse waard. Het gebied is gevormd door de rivier en menselijk ingrijpen als; bedijking, verkaveling en afgraving voor de baksteenindustrie. Het landschap is afwisselend open en beschut. Voor een deel zijn de oude houtwallen en (solitaire) bomen en oude kleiputten nog aanwezig in het landschap. Rondom de Koppenwaard liggen relatief hoge zomerkaden. Het gebied inundeert hierdoor pas bij hoge IJsselafvoeren die ongeveer 1/10 jaar optreden. Opvallend is dat in de lage delen de waterhuishouding mede wordt bepaald door kwel, wat deels afkomstig is van de rivier (rivierkwel) en deels van de aan de overzijde van de IJssel gelegen Veluwe. In de Koppenwaard staat nog één oude steenfabriek. De steenfabriek Koppenwaard produceerde dakpannen en bakstenen voor de woningmarkt en voor bestrating. De fabriek had een ringoven, die doorlopend kon branden. Later kreeg de fabriek een tunneloven. In de 20e eeuw zorgde de verstedelijking voor een groeiende de vraag naar bakstenen. Maar toenemende mechanisatie en schaalvergroting dwongen veel steenfabrieken tot sluiting. De Koppenwaard bleef lang open, maar sloot in 1993 ook zijn deuren. In 2008 werd het pand gesloopt en maakte men een begin om het fabrieksterrein om te vormen tot natuur- en wandelgebied. Anno 2018 herinneren alleen de metalen deuren van de tunneloven nog aan de oude steenfabriek. Ook staat er nog een oude woning en een boomgaard. In 2012 is het fabrieksterrein met omliggende agrarische gronden aangekocht door Natuurmonumenten. In totaal ongeveer 58 hectare groot. Het fabrieksterrein is vanwege de veiligheid op dit moment niet toegankelijk. Natuurmonumenten heeft, met subsidie vanuit het LIFE+ programma, in 2017 de voormalige agrarische gronden opnieuw ingericht. Hierbij zijn gronden afgeplagd en is een struinpad aangelegd dat op 8 juni 2018 officieel is geopend. De komende jaren zal het gebied zich doorontwikkelen tot een bloemrijke uiterwaard waarin het historische IJssellandschap van Kronkelwaarden en heggen weer zichtbaar is. In het noordoosten van de Koppenwaard is een camping gelegen: De Rhederlaagse Meren, door de bebouwingsstructuur ook wel de Honingraat genoemd

Verzorgingsplaats Vale Waard is een verzorgingsplaats, gelegen aan de Nederlandse autosnelweg A348 Ommen-Arnhem bij Rheden. Het is de enige verzorgingsplaats aan de A348. De verzorgingsplaats ligt aan een zijarm van de rivier de IJssel. Op de verzorgingsplaats zijn, behalve (picknick)bankjes en prullenbakken, verder geen voorzieningen.