Röellstraat

De Burgemeesterswijk (ook wel Burgemeesterskwartier genoemd) ligt in het noordwesten van de Nederlandse gemeente Arnhem. De wijk is grotendeels gebouwd aan het begin 20e eeuw. De meeste straten in de wijk zijn vernoemd naar Arnhemse burgemeesters en wethouders. De wijk wordt begrensd door de straten Zijpendaalseweg, met aan de overkant Park Sonsbeek, Amsterdamseweg, Bakenbergseweg en Izaak Evertslaan.

Het Zilveren Spijker was een kasteel of versterkt huis in de Nederlandse stad Arnhem, provincie Gelderland.

De Teerplaats is een voormalige hallenhuisboerderij in Arnhem, aan de rand van Park Zypendaal. Het gebouw is in de 18e eeuw gebouwd, maar in de 19e eeuw aangepast waarbij het haar grotendeels huidige vorm kreeg. In de 18e eeuw was naast de boerderij een andere kleine boerderij gelegen, die reeds de naam De Teerplaats had, mogelijk verwijzend naar het schuttersgilde die er kwamen potverteren. Aan de rechterzijde van de boerderij is rond 1900 een uitbouw toegevoegd, dat als dienstwoning voor de chauffeur van de familie Brantsen diende. De boerderij heeft een zadeldak, terwijl de aanbouw een wolfsdak heeft. De ramen en deuren, inclusief de mestdeuren en kelderraam, van de oorspronkelijke boerderij hebben rondbogen. Aan de voorzijde zijn er drie kleine ramen op de eerste verdieping, terwijl op de begane grond vier grote raampartijen zijn welke voorzien zijn van persiennes. Het gebouw is sinds 2006 onderdeel van het Rijksmonumentencomplex Historische buitenplaats Zypendaal, wegens de ouderdom, de toegepaste bouwmaterialen, de functie en de markante situering aan de rand van het park. Tegenwoordig wordt de ruimte gebruikt als bed & breakfast.

Het Gulden Spijker was een kasteel of versterkt huis in de Nederlandse stad Arnhem, provincie Gelderland.

Landhuis Beaulieu is een rijksmonument aan het Meester D. van Ruijvenpad in Arnhem in de provincie Gelderland. Beaulieu (Frans: mooie plek) werd ca. 1860 als buitenverblijf gebouwd, mogelijk in opdracht van Koning Willem III. Het gebouw is gebouwd in neoclassicistische stijl.

Het Nederlands Watermuseum in Arnhem is het museum dat zich richt op informatie over alles aspecten van (zoet) water, zoals waterhuishouding, drinkwater en waterzuivering. Het museum werd geopend in 2004. In 1998 ontstond bij dijkgraaf H. van Brink het idee voor een voorlichtingscentrum voor het waterschap Rijn en IJssel in de voormalige Bagijnemolen in het monumentale park Sonsbeek in Arnhem. De oude watermolen uit de 16e en 17e eeuw is gelegen aan de Sint-Jansbeek, de plek waar Arnhem is ontstaan. Met behulp van anderen groeide het idee al snel uit tot het Nederlands Watermuseum.

De Bagijnemolen, ook bekend als de St. Agnietenmolen, is een watermolen op de Sonsbeek in Arnhem. De molen maakt tegenwoordig deel uit van het Nederlands Watermuseum.

Gezicht Arnhem - Sonsbeekpark e.o. is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Arnhem in de Nederlandse provincie Gelderland. Het omvat de parken Sonsbeek en Zypendaal, de Transvaalbuurt, en een groot deel van de Burgemeesterswijk. De procedure voor aanwijzing werd gestart op 27 april 2005. Het gebied is definitief[1] aangewezen. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 229,1 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

De Witte Molen of Witte Watermolen is een korenmolen in Park Sonsbeek in de stad Arnhem in de Nederlandse provincie Gelderland. Al rond 1470 moet de huidige molen gebouwd zijn. Oorspronkelijk stonden er diverse watermolens langs de Sint-Jans- of Sonsbeek. De Witte Molen is de enige overgebleven bedrijfsvaardige molen. Verder stroomopwaarts staat de niet meer in gebruik zijnde Begijnenmolen waarin het Nederlands Watermuseum is ondergebracht. De Witte Molen is in 1966 en 1967 grondig gerestaureerd en is uitgerust met drie koppels maalstenen, waarvan er twee worden gebruikt voor het malen van graan. Een beroepsmolenaar stelt de molen samen met vrijwilligers enkele keren per week in bedrijf. De naastgelegen molenschuur fungeert als bezoekerscentrum waar mensen informatie kunnen krijgen over Park Sonsbeek en over de natuur in de stad. Samen vormen molen en bezoekerscentrum de Molenplaats Sonsbeek (eerder Bezoekerscentrum De Watermolen en Bezoekerscentrum Sonsbeek genoemd).

Gulden Bodem is een wijk in de gemeente Arnhem, die begrensd wordt door de Bakenbergseweg, Noordelijk deel Van Heemstralaan, door het Gravinnenbos naar de Zijpendaalseweg en de Izaak Evertslaan. De wijk bestaat voornamelijk uit woningen die in de jaren twintig en dertig van de 20e eeuw zijn gebouwd. De wijk kende twee planfasen. De tweede fase is gebouwd in de jaren vijftig en beslaat het deel dat boven de Van Heemstralaan ligt, tussen de Bakenbergseweg en het landgoed Gulden Bodem. Gulden Bodem is een lommerrijke woonwijk, destijds gebouwd voor de middenstand van Arnhem.

De Utrechtsestraat in Arnhem is een straat van circa 500 meter lang die overgaat in de Utrechtseweg. Het is een toegangsweg tot de stad. Het behoort tot het Arnhemse stadsdeel centrum. Op de vroegste plattegronden van Arnhem is de Utrechtsestraat al te herkennen. De weg was onderdeel van een doorgaande verbinding met de stad Utrecht over de stuwwallen van de Veluwe en de Utrechtse Heuvelrug langs de noordoever van de Rijn. Na de sloop van de vestingmuren in Arnhem werd de straat geleidelijk aan bebouwd. Deze 19de-eeuwse bebouwing is voor een deel verwoest tijdens de Tweede Wereldoorlog en vervangen door wederopbouwarchitectuur. De straat kenmerkt zich door het oplopende hoogteniveau omdat zij op een stuwwal is aangelegd. Het hoogteverschil tussen de stuwwal en de naastgelegen Rijn is op het hoogste punt, bij het Museum Arnhem, circa 30 meter. De Utrechtsestraat werd daarom vroeger 'Bovenover' genoemd en de straat langs de Rijn 'Onderlangs'. De zuidelijke gevelrij vanaf Utrechtsestraat nr. 59 kenmerkt zich door smalle, lange overwoekerde tuinen die steil langs de stuwwal naar beneden lopen. De 19de-eeuwse huizen aan de Utrechtsestraat hebben bijna allemaal de status van gemeentelijk monument. Zij vormen een goed beeld van hoe de ontwikkeling van de stad zich eind 19de eeuw na de aanleg van de spoorlijn manifesteerde in nieuwe buurten waar rijken hun huizen lieten bouwen. Niet alleen stedenbouwkundig is de straat van belang maar ook stilistisch omdat de huizen een goede afspiegeling vormen van het toen heersende neoclassicisme.

Station Arnhem Centraal is het centraal station van de stad Arnhem, de hoofdstad van de Nederlandse provincie Gelderland. Het station is een belangrijk knooppunt in Oost-Nederland en in het spoorwegverkeer met Düsseldorf (D), Utrecht, Zwolle, Nijmegen, Tiel en de Achterhoek. Bovendien is het een overstapknooppunt voor het stads- en streekvervoer in het midden van Gelderland. Het huidige stationsgebouw is het vierde station op die plaats. Dit gebouw, naar ontwerp van Ben van Berkel, werd in 2015 opgeleverd. Arnhem Centraal was in 2016 met circa 40.000 in- en uitstappers van NS-treinen per dag (reizigers van andere spoorvervoerders niet meegerekend) in reizigersaantallen het 14de station van Nederland. De perrons zijn bereikbaar via een gang/hal onder de sporen, met een ingang aan de zuidzijde, en aan de westzijde via een traverse boven de sporen, met een ingang aan de noordzijde (Sonsbeek-zijde).