Staatsspoorbrug

De Leonarduskerk is een voormalige rooms-katholieke kerk aan de Haagweg 13A, in de Nederlandse stad Leiden. De kerk is ontworpen door de architecten Leo en Jan van der Laan. Sinds 2009 is het gebouw in gebruik als kantoor.

De Rijnzichtbrug is een verkeersbrug in de Nederlandse stad Leiden. Het is een brug over het Galgewater tussen de Morsweg en de Haagweg, vlak naast een spoorbrug gelegen. De brug, het brugwachtershuisje en het transformatorhuisje vormen samen een rijksmonument.. Een deel van het transformatorhuisje was voorheen ingericht als openbaar urinoir; opgeheven en afgesloten omstreeks 1980. In juli 2017 was de Rijnzichtbrug enige tijd afgesloten voor groot onderhoud en asfalteringswerkzaamheden aan de toeleidende wegen.

Theater Ins Blau is een Nederlands vlakkevloertheater aan de Haagweg in Leiden. De huidige locatie opende in september 2012. Tot die tijd was Theater ins Blau gevestigd aan de Leidse Rijnsburgerweg in een voormalig asielzoekerscentrum (oorspronkelijk de zusterflat 'Nieuweroord'). Vanwege de komende sloop van dat gebouw, in combinatie met de sluiting van het LAKtheater, bleek de gemeente Leiden bereid de nieuwe ruimte als casco beschikbaar te stellen, waarna de 'Stichting Ins Blau' zorgde voor de verdere invulling als theater. De stoelen zijn door Herman Hertzberger ontworpen voor theater Markant in Uden, waar ze na een verbouwing beschikbaar kwamen voor Ins Blau. Naast de theaterzaal is er een drietal repetitiestudio's. Het theater biedt ruimte aan 200 toeschouwers.

Het pand van de voormalige Ambachtsschool in de Nederlandse stad Leiden, is gelegen aan de Haagweg op nummer 4. De Practische Ambachtsschool zoals de volledige naam luidt, is in 1892 gebouwd naar een ontwerp van Govert van Driel, een Leidse architect. Het pand is bij een restauratie in 2011 in originele kleuren geschilderd.

Haagweg-Noord is een wijk in de Nederlandse stad Leiden. De buurt heet in de volksmond ook wel Haagwegkwartier (Noord) of Schrijversbuurt. Het grootste deel is woonwijk, met een kleinschalig bedrijfsterrein. De buurt maakt deel uit van het Bos- en Gasthuisdistrict en de wijk Leiden Zuid-West. Haagweg-Noord grenst aan de buurten Boshuizen, Haagweg-Zuid en Vreewijk.

Stopplaats Leiden Witte Poort (telegrafische code: ldw), tot 1 mei 1908 Stopplaats Leiden SS, is een voormalige stopplaats aan de Nederlandse spoorlijn Woerden - Leiden, destijds aangelegd door de Spoorweg-Maatschappij Leiden-Woerden en geëxploiteerd door de Nederlandsche Rhijnspoorweg-Maatschappij (NRS). De stopplaats lag ten westen van Leiden nabij de draaibrug over het Galgewater. Aan de spoorlijn werd de stopplaats voorafgegaan door stopplaats Zoeterwoude en gevolgd door station Leiden. Stopplaats Leiden Witte Poort werd geopend op 1 mei 1903 onder de naam Leiden SS, hernoemd naar Leiden Witte Poort op 1 mei 1908 en gesloten op 1 november 1919. Bij de stopplaats was een abri en wc-gebouw aanwezig. Daarnaast was naast het station een spoorweghaven, die aangesloten was aan het Galgewater.

De Haagbrug verbindt het Noordeindeplein met de Haagweg over de Trekvliet in de Nederlandse stad Leiden.

Het Gebouw Leidsch Dagblad is een kantoorgebouw aan de Witte Singel 1 in Leiden. Het is in 1916-1917 ontworpen door architect Willem Marinus Dudok voor het Leidsch Dagblad in opdracht van George Henri Sijthoff. De dagelijkse leiding over de bouw was in handen van architect J.J.P. Oud, op dat moment lid van kunstenaarsgroep De Stijl en bekend van Café de Unie in Rotterdam. Het gebouw bood plaats aan de redactie. Erachter lag de hal voor de drukkerij.

Huize Ter Wetering is een villa gelegen aan het Galgewater of Oude Rijn in de Nederlandse stad Leiden en aan de Haagweg op nummer 49.

De Wittepoortsbrug verbindt het Noordeinde met het Noordeindeplein over de Witte Singel in de Nederlandse stad Leiden.

De Witte Poort of ook wel Haagpoort is een voormalige stadspoort in de Nederlandse stad Leiden, aan het westelijk einde van het Noordeinde en de Witte Singel. Er is sprake van een oude poort stammend uit de middeleeuwen en een vernieuwd, 17e-eeuws poortbolwerk. De (oude) Witte Poort stamt uit ca. 1419; deze is bekend van een stadskaart uit circa 1550 van Pieter Sluyter. Buiten de Witte Poort begon de Voorschoterweg (gemeente Zoeterwoude), die tegenwoordig Haagweg heet. Na de stadsuitbreiding van 1659 kreeg Willem van der Helm, stadsbouwmeester van 1662-1675, opdracht van het stadsbestuur om de poorten te vervangen. Hij bouwde er vijf: de Marepoort (1664), de Zijlpoort (1667), de Hogewoerdsbinnenpoort (1669), de Morspoort (1669) en de Koepoort (1671). De middeleeuwse binnenpoort van de Witte Poort was reeds in 1650 vervangen door een gebouw van Arent van 's-Gravesande. In 1862 is de buitenpoort gesloopt en in 1865 de binnenpoort. De binnenpoort werd in de 16e eeuw geflankeerd door twee forse ronde torengebouwen, waarvan naar 19e-eeuwse tekeningen te oordelen na sloop nog een enkele toren over was, alvorens het gehele poortcomplex werd gesloopt. De buitenpoort bestond uit een eenvoudige poort, waarvoor een eerst houten, later stenen brug over de singel lag. Deze brug kon in de 19e eeuw op twee plaatsen worden opgehaald. Ten noorden naast de Witte Poort stond (tot in de 19e eeuw) een kazernegebouw, met daarachter de Kweekschool voor Zeevaart, waarvan het gebouw einde 20e en begin 21e eeuw in gebruik is als praktijk. Ten zuiden van de Witte Poort stond achter de wallen de voormalige korenmolen De Lelie. Tot 1730 stond op deze zelfde plek de molen De Rijn, de molen van de vader van Rembrandt. Begin 20e eeuw resteert er op deze locatie de Wittepoortsbrug over de Singel.

Schaatshal Leiden, ook bekend als de Ton Menken ijshal, was een overdekte schaatshal aan de Vondellaan in de Nederlandse stad Leiden. De schaatshal beschikte over een ijsvloer van 60 bij 30 meter die geschikt is voor ijshockey, shorttrack, kunstrijden en recreatief schaatsen, hier omheen ligt een baan van zo'n 187 meter waar ook lessen werden gegeven. Daarnaast beschikte de hal over horeca-faciliteiten. Op 26 maart 2023 sloot de schaatshal Leiden definitief de deuren. De hal is vervangen door de nieuwe IJshal de Vliet, deze bevindt zich op een andere locatie in Leiden. Deze nieuwe IJshal de Vliet heeft een 250 meter schaatsbaan, een ijshockeybaan en een curlingbaan. Er is ook een zwembad en een horeca-faciliteit aanwezig. IJshal de Vliet is sinds 7 oktober 2023 in gebruik.