Jodenpoort (Maastricht)

De Schuttenpoort, ook wel voorste Maasbrugpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. Het bouwwerk was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en dateerde waarschijnlijk uit de bouwtijd van de brug (1280-1298). De naam van de poort is afgeleid van schutters (boogschutters). De poort was gelegen aan de oostzijde van de Maastrichter Brugstraat en functioneerde als toegangspoort tot de Sint Servaasbrug. De Schuttenpoort werd omstreeks 1640 gesloopt. Mogelijk werd de poort vervangen door een andere op ongeveer dezelfde locatie, die tot eind 18e, begin 19e eeuw bleef bestaan.

De Kesselskade is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De straat werd in de 19e eeuw een kade, nadat de oostelijke straatwand was afgebroken voor de aanleg van het Kanaal Luik-Maastricht (1845-1850). Na demping van het kanaal (na 1962) werden hier de Maasboulevard en Maaspromenade aangelegd. De straat is genoemd naar de in Maastricht geboren neoclassicistische beeldhouwer Mathieu Kessels.

De Visserspoort, ook wel Vissersmaaspoort of (oude) Batpoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen aan de oostzijde van de Maastrichter Smedenstraat bij de Vissersmaas. De oorspronkelijke poort dateerde waarschijnlijk uit de 13e eeuw en werd tussen 1633 en 1645 vervangen door de (nieuwe) Batpoort, die in 1849 werd gesloopt.

De Batpoort was een 17e-eeuwse stadspoort langs de rivier de Maas in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van een kleine uitbreiding van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen ten oosten van de Eikelstraat, waar de Vissersmaas overgaat in Het Bat. De Batpoort verving omstreeks 1640 de rond die tijd gesloopte Visserspoort. De poort werd in 1849 afgebroken voor de aanleg van het Kanaal Luik-Maastricht.

De Maastrichter Brugstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De Maastrichter Brugstraat is genoemd naar de nabije brug, de Sint Servaasbrug; op de andere Maasoever, in Wyck, ligt de Wycker Brugstraat. De straat is onderdeel van de hoofdroute tussen Station Maastricht en het Vrijthof en is een belangrijke winkelstraat in het voetgangersgebied van Maastricht.

De Maria-ten-Oeverenkapel (ook: Sancta Maria ad Littus, Sancta Maria minor of Sinte Marien Luttelre) was een van de dertien middeleeuwse kerspel- of wijkkapellen van Maastricht. De kapel was gelegen op de hoek van de Bokstraat (de tegenwoordige Kesselskade) en de Mariastraat, op de plek waar thans de Augustijnenkerk staat.

De Kapel van de Vincentiusvereniging, ook Vincentiuskapel, voorheen ook Heilige Geestkapel, is een neogotische kapel in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De kapel ligt achter de panden Jodenstraat 22 en Kesselskade 53, en is vanaf de straat niet zichtbaar. De kapel is een gemeentelijk monument.

Maastricht-Centrum, ook wel Wijk 00 Centrum (CBS-code:093500), is volgens de indeling van het Centraal Bureau voor de Statistiek een van de zeven wijken van de Nederlandse stad en gemeente Maastricht. Maastricht-Centrum heeft een oppervlakte van circa 310 ha en telt ruim 18.000 inwoners. De wijk bestaat uit zeven buurten, waarvan er vijf op de linker en twee op de rechter Maasoever liggen.

Het Drukkunstmuseum (voorheen: Museum De Historische Drukkerij) is een museum, gelegen aan de Jodenstraat 22 in de Limburgse hoofdstad Maastricht. Het museum werd opgericht door grafisch kunstenaar René Glaser (1949). Het bevindt zich in het pand Jodenstraat 22 en in de naastgelegen voormalige kapel van de Vincentiusvereniging. Beide gebouwen werden in 2000-2002 gerestaureerd en heringericht als museum, naar een ontwerp van Jo Janssen Architecten. Het betreft een historische drukkerij van omstreeks 1900, die nog steeds in gebruik is, met de diverse gereedschappen die daarbij nodig zijn. Vooral wordt ingegaan op de ontwikkelingen van de druktechniek in de periode 1840-1940, toen de industrialisatie ook in deze bedrijfstak zijn intrede deed. Daarnaast wordt de verbinding tussen druktechniek en kunst gelegd en wordt getoond hoe prenten van onder meer Rembrandt en Toulouse Lautrec tot stand kwamen. De bijdrage van Maastricht aan de drukkunst wordt belicht. Van speciaal belang voor Maastricht is de techniek die omstreeks 1850 door de fabriek Koninklijke Sphinx werd aangewend om aardewerk te versieren. Een speciale werkplaats is nagebouwd die aan deze techniek is gewijd.

In den Moriaan is een monumentaal pand aan de Stokstraat 12 in de binnenstad van de Nederlandse stad Maastricht. Het huis is sinds 1966 een rijksmonument.Stokstraat 12 is waarschijnlijk een van de oudste huizen van Maastricht. De zijgevel is een overkragende vakwerkgevel uit omstreeks 1540. De voorgevel, deels van Naamse steen, is een reconstructie uit de jaren 1960, toen het Stokstraatkwartier ingrijpend gerenoveerd werd.Het steegje aan de zijkant van het huis heet de Morenstraat, hoogstwaarschijnlijk genoemd naar het pand.In het huis is sinds 1905 een café met dezelfde naam gevestigd. Het noemt zichzelf met een oppervlakte van 23 vierkante meter "het kleinste café van Nederland". Het meer dan 100 jaar oude café heeft een roemruchte geschiedenis, vooral ten tijde van uitbaatster 'Lang Lies'. Na haar mocht het café een tijdlang geen vrouwelijke uitbaatster meer hebben.

De Maastrichter Smedenstraat is een straat in het centrum van de Nederlandse stad Maastricht. De Maastrichter Smedenstraat ligt in het Stokstraatkwartier binnen het voetgangersgebied van Maastricht en is een winkelstraat met voornamelijk luxe winkels.

De Molenpoort, vroeger ook wel Hoendermaaspoort of Hoenrepoort genoemd, was een middeleeuwse stadspoort in de Nederlandse stad Maastricht. De poort was onderdeel van de eerste stadsmuur van Maastricht en was gelegen aan de oostzijde van de Hoenderstraat langs de Maas. De oorspronkelijke poort dateerde waarschijnlijk uit de 13e eeuw, maar werd in de loop der eeuwen diverse malen vernieuwd. De in 1705 herbouwde poort werd in 1850 afgebroken.