Spoorbrug Dordrecht

De Stadsbrug is een verkeersbrug over de Oude Maas, gelegen direct naast de Spoorbrug Dordrecht in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. Hij verbindt de steden Dordrecht en Zwijndrecht met elkaar. De brug is in 1939 in gebruik genomen en maakte tot 1977 onderdeel uit van de A16. Omdat het verkeersaanbod op de A16 te groot werd voor de brug is onder de Oude Maas de Drechttunnel aangelegd. Sindsdien doet de brug dienst als lokale verbinding tussen beide steden. De brug heeft behalve een vast gedeelte een beweegbaar deel, dit is een dubbele basculebrug. Direct naast de Stadsbrug ligt de hefbrug in de spoorlijn Rotterdam-Dordrecht. De brug heeft in de Drechtsteden verschillende namen gekregen. Zo wordt het bouwwerk door Zwijndrechtenaren de 'Dordtse brug' genoemd en de Dordtenaren hebben het dan over de 'Zwijndrechtse brug'. De officiele benaming van Rijkswaterstaat (de eigenaar van de brug) is Verkeersbrug Dordrecht. De naast de stadsbrug gelegen spoorbrug wordt door Dordtenaren ook wel 'Het Hemelbed' genoemd.De Stadsbrug werd in 1996 nagebouwd voor de miniatuurstad Madurodam.

De Drechttunnel is een onderdeel van de Rijksweg 16 en loopt onder de Oude Maas van het Eiland van Dordrecht (zuid) naar IJsselmonde (noord). De tunnel is op 15 november 1977 geopend door Koningin Juliana en minister Westerterp. Ter ere van de opening is er een munt uitgegeven.

Het TRIS-museum is een museum gericht op de geschiedenis van de troepenmacht in Suriname, afgekort TRIS, in de periode 1945-1975. Het museum is gevestigd aan de Burgemeester de Bruïnelaan 138a in de Zuid-Hollandse plaats Zwijndrecht.

De Heilig Hart van Jezuskerk is een rooms-katholieke kerk aan de Burgemeester de Bruïnelaan 76 in Zwijndrecht. De kerk werd in 1927-1928 gebouwd. Architect H.P.J. de Vries ontwierp een zaalkerk in traditionalistische stijl. Het schip van de kerk heeft zeven traveeën met rondboogvensters. Aan de rechterzijde van de kerk staat een klokkentoren met tentdak. Het kerkgebouw en de geloofsgemeenschap maken sinds 2012 deel uit van de parochie Heilige Theresia van Ávila.

Het Centrum van Zwijndrecht is een wijk in Zwijndrecht in Nederland, begrensd door de wijken Noord, Kort Ambacht en Walburg. Het is het oudste gedeelte van Zwijndrecht en ook het gemeentehuis is er gevestigd. De straatnamen zijn er vernoemd naar leden van de koninklijke familie.

Het Huis te Meerdervoort stond in de Nederlandse plaats Zwijndrecht, provincie Zuid-Holland. Meerdervoort was oorspronkelijk een zelfstandig dorp en heerlijkheid, maar het dorp werd in 1855 bij Zwijndrecht gevoegd. De heerlijkheid is begin 20e eeuw met woningen bebouwd. Het huis zelf is in 1848 afgebroken, maar de huislocatie is als park behouden.

De Sluispoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De poort stond aan het eind van de Prinsenstraat, bij de Sluisbrug over de stadsgracht of Spuihaven. De poort werd ook Zuidersluispoort of Grote sluispoort genoemd ter onderscheiding van de Noordersluispoort of Kleine sluispoort aan het andere einde van de Spuihaven bij de Noordendijk. Toen rond 1574 het gebied rond de Sint-Adriaanskerk (de huidige Prinsenstraat) bij de stad werd getrokken, werd de stadsgracht verlengd en een brug aangelegd. Kort voor 1618 werd op deze plek de Sluispoort gebouwd, die in 1632 voor het eerst in de bronnen voorkomt als "Sluijspoorte". Zowel poort als brug waren genoemd naar de spuisluis die zich hier bevond. De poort is in 1833 afgebroken.

De Bomkade is een kade en straat in de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland.

Zwijndrecht () is een plaats en gemeente in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De gemeente telt 44.870 inwoners (1 januari 2024, bron: CBS) en heeft een oppervlakte van 22,77 km² (waarvan 2,35 km² water). Sinds 2003 maakt ook de voormalige gemeente Heerjansdam deel uit van de gemeente Zwijndrecht. Zwijndrecht werkt samen met enkele buurgemeenten in het regioverband Drechtsteden. Zwijndrecht ligt in de Zwijndrechtse Waard (een deel van het eiland IJsselmonde) en grenst aan de gemeenten Barendrecht, Ridderkerk en Hendrik-Ido-Ambacht en aan de rivieren de Noord (vroeger ook wel Oude Merwede genoemd) en de Oude Maas. Het drukst bevaren punt in Nederland, het 'Drierivierenpunt', ligt bij Zwijndrecht. De rivieren de Noord, de Oude Maas en de Beneden-Merwede komen hier samen.

De Prinsenstraat is een straat in het westen van het centrum van de stad Dordrecht, in de Nederlandse provincie Zuid-Holland. De straat is een belangrijke verkeersader voor verkeer richting het centrum. In 2005 bedroeg het aantal motorvoertuigen per etmaal circa 6400, waarvan meer dan 250 vrachtwagens gedurende een werkdag. Veel monumentale panden langs de straat hadden te lijden onder het (zware) verkeer. Daarom besloot het Dordtse college in 2010, (touringcar)bussen en vrachtwagens langer dan 7,5 meter uit de Prinsenstraat (en de rest van de binnenstad) te weren.

De Nieuwe Vuilpoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De poort stond aan de Bomkade, direct voor de (Oude) Vuilpoort of Gevangenpoort. Oorspronkelijk vormde de Oude Vuilpoort de toegang tot de westzijde van de stad, in het verlengde van de Voorstraat, maar toen in de jaren 1570 de buiten de Vuilpoort gelegen buurt rond de Sint-Andrieskerk (de latere Prinsenstraat) bij de stad werd getrokken, werd hieromheen een nieuw stuk stadsmuur met doorgang gebouwd. Deze nieuwe poort was aanvankelijk waarschijnlijk eenvoudig van uitvoering, maar werd in 1598 vervangen door een meer representatief gebouw met een portierswoning op de verdieping. In de twee decennia erna werden ook de meeste andere stadspoorten verbouwd of vervangen. In het begin werd de poort "Cleyne Vuylpoort" genoemd, zoals in 1598 en 1627, of "de buyten poorte vanden vuylpoorte" (1605). De naam Nieuwe Vuilpoort wordt vermeld op de kaart bij Balens beschrijving van Dordrecht uit 1677. Daarnaast werd het gebruikelijk om de nieuwe poort kortweg Vuilpoort te noemen, terwijl de Oude Vuilpoort de naam Gevangenpoort kreeg, zoals op de stadsplattegrond van Blaeu uit 1649. Toen in 1864 het besluit werd genomen de poort af te breken, heette hij ook kortweg Vuilpoort. Aan de stadszijde was de rijke baksteenfaçade van de verdieping toen al enige tijd eerder vervangen door een sobere 19e-eeuwse gevel. Voor de Vuilpoort bevond zich vanaf de 16e eeuw een bolwerk dat in 1578 het Groene Bolwerk werd genoemd: "buyten de vuylpoorte deser stede binnen tgroen bolwerck."

De Annapoort of Zakkendragerspoort was een stadspoort in de Zuid-Hollandse stad Dordrecht. De poort stond aan de Hooikade langs de Oude Maas en vormde de afsluiting van de Mazelaarsstraat. De Annapoort werd gebouwd in 1652, tegelijk met haar tweelingzus, de nog bestaande Catrijnepoort, aan het andere eind van de Hooikade. Ze werden gebouwd na het graven van het Maartensgat en de aanleg van het omliggende terrein. Het waren sierpoorten en hadden geen defensieve functie. De Annapoort is in 1869 afgebroken. De oudste vermelding van de naam Annapoort stamt uit 1690 in de zinsnede "tusschen de Anna en Caterijna poordt aan de buyten-kaye". In 1774 is sprake van de "St. Anna Poort", maar het is onwaarschijnlijk dat in het protestantse Dordrecht de poort de naam droeg van de heilige Anna, die volgens de traditie de moeder van Maria was. Mogelijk is de poort vernoemd naar Anna van den Corput, de vrouw van burgemeester Jacob de Witt, maar dit is slechts een vermoeden. De poort werd in de 17e eeuw ook "Mazelaars poort" (1677) of "Sackendragers poordt" (1689) genoemd. Deze beide namen verwezen naar de zakkendragers of mazelaars (een toespeling op de Maas) die vlakbij hun gebouw hadden (Mazelaarsstraat 2).