De Bron (Amersfoort)

De Immanuëlkerk is sinds 1989 een kerkgebouw in de Amersfoortse wijk Liendert. Het pand is in 1960 gebouwd is als gymnastiekzaal voor scholen. Het heeft geen noemenswaardige architectonische waarde. Het gebouw is eigendom van de Pinkstergemeente Immanuël Amersfoort, aangesloten is bij de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE). Deze geloofsgemeenschap nam de voormalige gymnastiekzaal in gebruik als kerk. Pinkstergemeente Immanuël bestaat sinds 1958. Van 1972-1989 werd gekerkt in de voormalige Remonstrantse kerk in de Herenstraat te Amersfoort, daarna werd de ruimte aan de Kraanvogelstraat in gebruik genomen.

De Viking is een beeld van de Zweedse beeldhouwer Calle Örnemark. De assemblage van hout verwijst naar de legendarische Viking Björn Järnsida en staat in de Nederlandse stad Amersfoort, in de wijk Liendert. Örnemark ontving de opdracht voor het beeld in 1977 en de eerste versie van De Viking werd in 1978 geplaatst, ter gelegenheid van de jaarlijkse Keistadfeesten, die toen Zweden als thema hadden. In de jaren zeventig, de begintijd van deze feesten, gingen die gepaard met het door de stad trekken van grote keien uit diverse Europese landen en zo kwam De Viking samen met een Zweedse kei naar Amersfoort. Het twaalf meter hoge beeld was gemaakt van sloophout, afkomstig van een 17e-eeuwse Zweedse boerderij. Op de voet van het beeld staat: gud bevare oss för vikingen. Vertaald: God behoede ons voor de Vikingen. Het sloophout bleek niet bestand tegen het Nederlandse klimaat. In 1986 kwam Örnemark daarom nogmaals naar Amersfoort, om de vermolmde Viking te restaureren, maar die restauratie heeft De Viking niet kunnen redden. Daarom werd er in 1993 een tweede, iets kleinere versie van het beeld geplaatst, nu van geïmpregneerd hout. Het beeld staat centraal in Liendert, op de Vogelweide aan de Van Randwijcklaan, bij de rotonde met de Zangvogelweg.

Liendert is een voormalige buurtschap, nu wijk in de gemeente Amersfoort, in de Nederlandse provincie Utrecht. Het gebied behoorde gedeeltelijk bij de gemeente Hoogland, voordat het in 1958 bij de gemeente Amersfoort werd gevoegd. De wijk is genoemd naar de boerderij Lienlaer. Deze boerderij uit de 13e eeuw maakte in de middeleeuwen deel uit van het maalschap Wede en Emiclaer. Het gebied overstroomde regelmatig en was daardoor alleen als weidegrond geschikt. Doordat in de jaren dertig het Valleikanaal werd gegraven verbeterde de afwatering aanzienlijk. Woningbouw werd daardoor mogelijk. De plannen daartoe werden echter pas na de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld. Aan het begin van deze oorlog werden veel van de boerderijen in het gebied door Nederlandse militairen verwoest, om een vrij schootsveld te krijgen. Na de Tweede Wereldoorlog begon men met de aanleg van de woonwijk Liendert. De bouw van nieuwe woonwijken was in het kader van de wederopbouw noodzakelijk. Voor juist dit gebied werd gekozen om de sinds de 19e eeuw ontstane scheefgroei in de stadsuitbreiding te corrigeren. Door de komst van het Valleikanaal kon nu ook in het noorden en in het oosten worden gebouwd. Daardoor zou het stadscentrum weer in het midden van de stad komen te liggen. Begin jaren zestig werden de bouwplannen voor de wijk Liendert vastgesteld. In 1964 waren de eerste woningen gereed. De wijk kent een rechthoekig wegenstelsel met groenstroken. In de jaren zestig was dat een nieuw concept. De hoofdwegen zijn georiënteerd op de Onze Lieve Vrouwetoren in het centrum van Amersfoort. De straten in de wijk zijn genoemd naar vogels. Alleen de Liendertseweg, de Liendertsedreef en de Lageweg vormen daarop een uitzondering. Deze straten bestonden al lang voordat de wijk werd aangelegd. Aan het begin van de 21e eeuw gold Liendert als een achterstandswijk. De gemeente had in die jaren uitgebreide plannen om de wijk ingrijpend te verbeteren en had gehoopt hiervoor aanvullende financiering van het rijk te krijgen. Dit ging aanvankelijk echter niet door omdat het kabinet zonder overleg met de gemeente een andere wijk, Kruiskamp, aanwees voor financiering. Recent worden in Liendert flats gesloopt om plaats te maken voor nieuwe laagbouw. Ook is er een nieuw schoolgebouw verschenen, de ABC Liendert.

De Adventkerk in Amersfoort is het kerkgebouw van een wijkgemeente van de Protestantse Gemeente Amersfoort (PGA), onderdeel van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN).

De Hogeweg is een weg in de Nederlandse stad Amersfoort. De weg begint tegenwoordig aan het einde van de Stadsring en loopt in oostelijke richting tot de Amersfoortseweg, die vervolgens splitst in de Nijkerkerstraat naar Nijkerk en de Westerdorpstraat naar Hoevelaken. De Hogeweg is ongeveer 3 km lang.

Rustenburg is een wijk in de Nederlandse stad Amersfoort. Het ligt in het oosten van Amersfoort, tussen de wijk Liendert en het bedrijventerrein Wieken-Vinkenhoef. Rustenburg is gebouwd in jaren zeventig en is een rustige groene wijk. Er zijn vooral eengezinswoningen met tuinen gebouwd, en er staan meer koop- dan huurwoningen. De Molendijkflat is de enige hoogbouw en vormt een belangrijk oriëntatiepunt. De wijk is genoemd naar de boerderij Rustenburg aan de Lage Weg. De straten zijn genoemd naar mensen die tijdens de Tweede Wereldoorlog verzet pleegden of gedood zijn, of naar termen uit de Tweede Wereldoorlog zoals koerierster en bevrijding. Rustenburg ligt in een van oorsprong nat en moerassig gebied. Door de aanleg van de Afsluitdijk en van het Valleikanaal werd het gebied vanaf de jaren dertig van de 20e eeuw droger. Halverwege de jaren zeventig werd begonnen met de bouw van de woonwijk Rustenburg. Het was de laatste wijk die tot stand kwam in het kader van het Uitbreidingsplan in Hoofdzaak van David Zuiderhoek, sinds 1945 stadsarchitect van Amersfoort. Doel van dit plan was door uitbreidingen aan de noord- en oostzijde van de stad de stadskern weer het geografisch middelpunt van Amersfoort te laten worden.

Het Waterpompstation is een rijksmonument aan de Hogeweg 205 in Amersfoort in de Nederlandse provincie Utrecht. Het pompstation staat op enige afstand van de Hogeweg in de wijk Schuilenburg. Het is een ontwerp uit 1935 van stadsarchitect C.B. van der Tak (1900-1977). Opdrachtgever voor de bouw was de Provinciale Utrechtse Elektriciteits Maatschappij (PUEM). De pompen waren zichtbaar vanaf de Hogeweg door de hoge vensters. Kenmerkend voor de bouwstijl 'zakelijk expressionisme' is de toepassing van nieuwe materialen, zoals stalen vensters en betonnen lijsten en zuilen. Het transformatorhuisje aan de linkerzijde vormt qua architectuur een eenheid met het pompstation. De plattegrond van het pompstation heeft een T-vorm. Naast de pompen in het centrale gedeelte staan rechthoekige schoorstenen. Tussen de vensters van de symmetrische voorgevel staan halfronde betonnen kolommen. In het schilddak bevinden zich twee ontluchtingsopeningen. Rechts van de entree bevinden zich drie vensters met roedenverdeling. De beide zijgevels zijn spiegelbeeldig identiek. Boven de entree aan de achterzijde bevindt zich een betonnen luifel. In 1961 werd het pompstation uitgebreid. Door de aanleg van de rijksweg A28 dienden nieuwe bronnen aangeboord te worden. Deze bronnen zaten op een diepte tot 60 meter. De nieuwe pompen konden 40 kubieke meter water per uur naar boven halen. Toen het pompstation in 1998 zijn functie verloor kreeg het een kantoorbestemming. Sinds 2014 is er een advocatenkantoor gevestigd.

Liendert (geografische afkorting Ldt) is een voormalige stopplaats aan de Centraalspoorweg tussen Utrecht en Zwolle. De stopplaats van Liendert was geopend van 1 mei 1901 tot 3 oktober 1926 en lag tussen de huidige stations Amersfoort en Amersfoort Schothorst.

Station Amersfoort Schothorst is een voorstadshalte van de Nederlandse Spoorwegen, gelegen aan de noordzijde van Amersfoort aan de spoorlijn Amersfoort Centraal - Zwolle. Het station werd geopend op 30 mei 1987. Opvallend is het gele kubusvormige skelet aan de westzijde rond het gebouwtje, dat vroeger de loketten bevatte. Inmiddels heeft dit een detailhandelbestemming. Het station bedient de wijken Schothorst, Zielhorst, Liendert en Rustenburg en bedrijvenpark De Hoef. Amersfoort Schothorst was tevens eindpunt voor de sneltrein uit de richting van Alkmaar en Amsterdam Centraal. Hiervoor is in 1997 een derde perronspoor aangelegd. Schothorst is sinds december 2007 in gebruik als eindpunt voor intercitytreinen uit de richting Amersfoort. De eerste jaren waren dit intercity's uit Rotterdam Centraal, met ingang van de dienstregeling 2010 tot aan 8 december 2012 waren dit de intercity's uit Enkhuizen via Amsterdam Centraal. Medio 2023 zijn dit de intercity's uit Schiphol en Den Haag Centraal (die elk half uur wisselen met de treinseries naar beide stations van en naar Enschede, via Amersfoort Centraal).

De Heilig Kruiskerk is een voormalig rooms-katholiek kerkgebouw in de wijk De Kruiskamp in de Nederlandse stad Amersfoort (provincie Utrecht), dat sinds 2022 in gebruik is bij een baptistengemeente. De kerk was in de rooms-katholieke tijd gewijd aan het Heilig Kruis. Bij de totstandkoming van de Parochie Onze Lieve Vrouw van Amersfoort, waarin alle katholieke kerken van Amersfoort en omstreken gefuseerd werden, werd de H. Kruiskerk de hoofdkerk.

De Ark is een kerkgebouw aan de Evertsenstraat 75 te Amersfoort. Het gebouw werd in 1967 in gebruik genomen. Architect was H.J. van Wissen. Het is een bakstenen gebouw in modernistische stijl, met een lage, onopvallende straatpartij, waarachter een hoger kerkgebouw schuilgaat. De kerk is in gebruik bij de Evangelische Gemeente De Ark.

De Kruiskamp (meestal kortweg Kruiskamp genoemd) is een wijk in de stad Amersfoort in de Nederlandse provincie Utrecht; in deze wijk wonen ruim 6000 mensen. De wijk ligt direct ten noorden van de binnenstad en wordt begrensd door de Scheltussingel, de Hogeweg, de Ringweg Kruiskamp en de spoorlijn van Amersfoort naar Zwolle. In het midden van de wijk Kruiskamp loopt een gelijknamige straat. De wijk bestaat over het algemeen uit laagbouw uit de jaren twintig en dertig, en middelhoogbouw uit de jaren vijftig. Kruiskamp wordt voor het eerst vermeld in 1469 als Cruijscamp. Het begrip “camp” in de naam verwijst naar een omheind stuk weidegebied. Het is mogelijk dat de opbrengst van dit land bedoeld was om deelname aan een kruistocht te financieren. Daar zou dan het element “kruis” uit de naam vandaan komen. Het gebied van de huidige wijk behoorde in de 15e eeuw tot een uitgestrekte meent ten noordoosten van de binnenstad. Het gebied lag buiten de stadsmuren, en werd door de stedelingen gemeenschappelijk gebruikt. De Kruiskamp kampte tot in de 20e eeuw met grote afwateringsproblemen. Daardoor werd het lange tijd niet bebouwd. Pas vanaf het begin van de 20e eeuw werden er plannen gemaakt om woningbouw te realiseren in de Kruiskamp. De eerste plannen in die richting werden in 1919 gemaakt. In de jaren 20 en 30 van de 20e eeuw werd een deel van de plannen verwezenlijkt. In de jaren vijftig werd een tweede grootschalig bouwplan uitgevoerd. De straten in de Kruiskamp zijn genoemd naar ontdekkingsreizigers, zeevaarders en vlootvoogden en, in het oudere gedeelte, naar Amersfoortse burgemeesters. De wijk geldt als sociaal zwak. Het aandeel allochtonen bedraagt 47 procent. In maart 2007 werd de wijk door Ella Vogelaar, de toenmalige minister van Wonen, Wijken en Integratie op de lijst gezet van veertig wijken die voor verbetering in aanmerking komen. De gemeente Amersfoort was hier echter niet van op de hoogte gesteld, noch was er enig ambtelijk of politiek overleg gevoerd over de keuze van de wijk. Een etmaal voordat de minister met haar plannen naar buiten kwam kreeg de gemeente te horen dat de wijk was "aangewezen". Amersfoort heeft zelf uitgebreide plannen om de meest problematische wijk Liendert ingrijpend te verbeteren en wilde deze voordragen voor de lijst. In oktober 2012 werd de wijk, vanwege een positiever klimaat, niet langer gezien als aandachtswijk door het Rijk. Hiermee was De Kruiskamp de eerste wijk die van de Vogelaarlijst werd geschapt.