place

Immanuëlkerk (Amersfoort)

Kerkgebouw in Amersfoort
20151101Kerken in Afrt 21
20151101Kerken in Afrt 21

De Immanuëlkerk is sinds 1989 een kerkgebouw in de Amersfoortse wijk Liendert. Het pand is in 1960 gebouwd is als gymnastiekzaal voor scholen. Het heeft geen noemenswaardige architectonische waarde. Het gebouw is eigendom van de Pinkstergemeente Immanuël Amersfoort, aangesloten is bij de Verenigde Pinkster- en Evangeliegemeenten (VPE). Deze geloofsgemeenschap nam de voormalige gymnastiekzaal in gebruik als kerk. Pinkstergemeente Immanuël bestaat sinds 1958. Van 1972-1989 werd gekerkt in de voormalige Remonstrantse kerk in de Herenstraat te Amersfoort, daarna werd de ruimte aan de Kraanvogelstraat in gebruik genomen.

Fragment uit het Wikipedia-artikel Immanuëlkerk (Amersfoort) (Licentie: CC BY-SA 3.0, Auteurs, Beeldmateriaal).

Immanuëlkerk (Amersfoort)
Kraanvogelstraat, Amersfoort

Geografische coördinaten (GPS) Adres Website Externe links Nabijgelegen plaatsen
placeToon op kaart

Wikipedia: Immanuëlkerk (Amersfoort)Lees verder op Wikipedia

Geografische coördinaten (GPS)

Breedte Lengte
N 52.167261111111 ° E 5.4083638888889 °
placeToon op kaart

Adres

Pinkstergemeente Immanuel

Kraanvogelstraat 1
3815 TP Amersfoort
Utrecht, Nederland
mapOpenen op Google Maps

Website
pg-immanuel.net

linkWebsite bezoeken

linkWikiData (Q21090264)
linkOpenStreetMap (2674420535)

20151101Kerken in Afrt 21
20151101Kerken in Afrt 21
Ervaringen delen

Nabijgelegen plaatsen

Liendert
Liendert

Liendert is een voormalige buurtschap, nu wijk in de gemeente Amersfoort, in de Nederlandse provincie Utrecht. Het gebied behoorde gedeeltelijk bij de gemeente Hoogland, voordat het in 1958 bij de gemeente Amersfoort werd gevoegd. De wijk is genoemd naar de boerderij Lienlaer. Deze boerderij uit de 13e eeuw maakte in de middeleeuwen deel uit van het maalschap Wede en Emiclaer. Het gebied overstroomde regelmatig en was daardoor alleen als weidegrond geschikt. Doordat in de jaren dertig het Valleikanaal werd gegraven verbeterde de afwatering aanzienlijk. Woningbouw werd daardoor mogelijk. De plannen daartoe werden echter pas na de Tweede Wereldoorlog ontwikkeld. Aan het begin van deze oorlog werden veel van de boerderijen in het gebied door Nederlandse militairen verwoest, om een vrij schootsveld te krijgen. Na de Tweede Wereldoorlog begon men met de aanleg van de woonwijk Liendert. De bouw van nieuwe woonwijken was in het kader van de wederopbouw noodzakelijk. Voor juist dit gebied werd gekozen om de sinds de 19e eeuw ontstane scheefgroei in de stadsuitbreiding te corrigeren. Door de komst van het Valleikanaal kon nu ook in het noorden en in het oosten worden gebouwd. Daardoor zou het stadscentrum weer in het midden van de stad komen te liggen. Begin jaren zestig werden de bouwplannen voor de wijk Liendert vastgesteld. In 1964 waren de eerste woningen gereed. De wijk kent een rechthoekig wegenstelsel met groenstroken. In de jaren zestig was dat een nieuw concept. De hoofdwegen zijn georiënteerd op de Onze Lieve Vrouwetoren in het centrum van Amersfoort. De straten in de wijk zijn genoemd naar vogels. Alleen de Liendertseweg, de Liendertsedreef en de Lageweg vormen daarop een uitzondering. Deze straten bestonden al lang voordat de wijk werd aangelegd. Aan het begin van de 21e eeuw gold Liendert als een achterstandswijk. De gemeente had in die jaren uitgebreide plannen om de wijk ingrijpend te verbeteren en had gehoopt hiervoor aanvullende financiering van het rijk te krijgen. Dit ging aanvankelijk echter niet door omdat het kabinet zonder overleg met de gemeente een andere wijk, Kruiskamp, aanwees voor financiering. Recent worden in Liendert flats gesloopt om plaats te maken voor nieuwe laagbouw. Ook is er een nieuw schoolgebouw verschenen, de ABC Liendert.

Pompstation Hogeweg
Pompstation Hogeweg

Het Waterpompstation is een rijksmonument aan de Hogeweg 205 in Amersfoort in de Nederlandse provincie Utrecht. Het pompstation staat op enige afstand van de Hogeweg in de wijk Schuilenburg. Het is een ontwerp uit 1935 van stadsarchitect C.B. van der Tak (1900-1977). Opdrachtgever voor de bouw was de Provinciale Utrechtse Elektriciteits Maatschappij (PUEM). De pompen waren zichtbaar vanaf de Hogeweg door de hoge vensters. Kenmerkend voor de bouwstijl 'zakelijk expressionisme' is de toepassing van nieuwe materialen, zoals stalen vensters en betonnen lijsten en zuilen. Het transformatorhuisje aan de linkerzijde vormt qua architectuur een eenheid met het pompstation. De plattegrond van het pompstation heeft een T-vorm. Naast de pompen in het centrale gedeelte staan rechthoekige schoorstenen. Tussen de vensters van de symmetrische voorgevel staan halfronde betonnen kolommen. In het schilddak bevinden zich twee ontluchtingsopeningen. Rechts van de entree bevinden zich drie vensters met roedenverdeling. De beide zijgevels zijn spiegelbeeldig identiek. Boven de entree aan de achterzijde bevindt zich een betonnen luifel. In 1961 werd het pompstation uitgebreid. Door de aanleg van de rijksweg A28 dienden nieuwe bronnen aangeboord te worden. Deze bronnen zaten op een diepte tot 60 meter. De nieuwe pompen konden 40 kubieke meter water per uur naar boven halen. Toen het pompstation in 1998 zijn functie verloor kreeg het een kantoorbestemming. Sinds 2014 is er een advocatenkantoor gevestigd.