Sint-Victorkerk (Batenburg)

Kasteel Batenburg is een kasteelruïne in het stadje Batenburg in de gemeente Wijchen, in de Nederlandse provincie Gelderland. De ruïne staat op een motte ten noorden van Batenburg. Het kasteel werd in 1794 door de Fransen verwoest.

De Oude Sint-Victorkerk is een Nederlands hervormde kerk in de Gelderse stad Batenburg. De kerk is in 1443 verheven tot kapittelkerk. Gedurende de Tachtigjarige Oorlog is een groot deel van de kerk verloren gegaan, alleen de toren en het schip zijn in de 17e eeuw gerestaureerd. De kerk is op 24 maart 1971 als rijksmonument ingeschreven in het monumentenregister. In 1978 werd het gebouw overgenomen door de Stichting Oude Gelderse Kerken, deze stichting liet in 1984 bijna de gehele kerk restaureren, alleen het orgel werd niet gedaan.

Rijksbeschermd gezicht Batenburg is een van rijkswege beschermd stadsgezicht in Gelderland sinds 12 juli 1967. Het beschermd gezicht beslaat een oppervlakte van 30,3 hectare. Panden die binnen een beschermd gezicht vallen krijgen niet automatisch de status van beschermd monument. Wel zal de gemeente het bestemmingsplan aanpassen om nieuwe ontwikkelingen in het gebied te reguleren. De gezichtsbescherming richt zich op de stedenbouwkundige en cultuurhistorische waardering van een gebied en wil het toekomstig functioneren daarvan veiligstellen.

VV Batavia is een Nederlandse amateurvoetbalclub uit Batenburg in Gelderland, opgericht in 1930. Het eerste elftal van de club speelt in de Vijfde klasse zondag (2020/21). Batavia speelt op sportpark De Hoppenhof in Batenburg. De jeugd speelt in een samenwerkingsverband met AAC-Olympia onder de naam BOA-jc.

Batenburg is een Nederlandse stad in het Land van Maas en Waal, behorend tot de Gelderse gemeente Wijchen. Het ligt westelijk van Wijchen aan de Maas. Batenburg telde op 1 januari 2023 slechts 660 inwoners en wordt daarom meestal geduid als dorp maar heeft een verleden als stad, zelfs een van de oudste van Gelderland. Het historische Batenburg met zijn kasteelruïne is een beschermd stadsgezicht. Behalve de ruïne zijn er in Batenburg veel historische, veelal witgepleisterde boerderijen te zien, en een oude protestantse dorpskerk, die na verwoesting in de Tachtigjarige Oorlog gedeeltelijk werd herbouwd. Deze dorpskerk is, evenals de veel grotere neogotische Rooms-katholieke kerk ernaast, oorspronkelijk gewijd aan Sint Victor, de patroon van de korenmolenaars. Ten oosten van het stadje staat een standerdmolen.

De Sint-Willibrorduskerk is een rooms-katholieke kerk in de Nederlandse plaats Demen. De kerk is gewijd aan Willibrord. De huidige Sint-Willibrorduskerk is gebouwd in de jaren 1857-1858 naar ontwerp van Pierre Cuypers. Als patroonheilige werd dezelfde aangehouden als van de oude kerk, die onder sterke invloed stond van de abdij van Echternach die in 698 was gesticht door Willibrord. De toren van de oude kerk werd wel behouden en deze heeft nog delen uit de 15e eeuw. Na de bouw van de nieuwe kerk is de toren gerestaureerd en een extra geleding aan de kerk toegevoegd. Deze was in slechte staat en de angst was dat deze om zou vallen. Vooraf was de wens vanuit de parochie om de toren te laten staan los van de kerk te laten staan, maar bij deze variant werd verwacht dat de toren te instabiel worden. Daarop is de toren in 1890 weer aan de kerk verbonden. Het schip is opgezet als een neogotische zaalkerk. In de zijgevels zijn spitsboogvensters met glas in lood aangebracht, die worden afgewisseld met steunberen. De glas-in-loodramen zijn vermoedelijk van glazenier Frans Nicolas. Aan de noordzijde van de kerk is een kleine privébegraafplaats aangelegd voor de familie van den Bergh, die de kerk ook meefinancierde. In 1941 werd buiten de kerk een Heilig Hartbeeld geplaatst als geschenk aan pastoor Simons van de inwoners van Demen en Dieden. In de kerk staat een orgel gemaakt door Franciscus Cornelius Smits, die gemaakt was in 1845-1848 en meeverhuisd is vanuit de oude kerk. De kerk is in 1965 aangewezen als rijksmonument. Daarnaast zijn een aantal onderdelen van de privébegraafplaats als zelfstandige rijksmonumenten benoemd.

Den Hoef is een buurtschap in de Nederlandse gemeente Wijchen, gelegen in de provincie Gelderland. De buurtschap ligt ten oosten van Batenburg op de weg naar Lienden.

Demen is een dorp in de gemeente Oss, in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Tot 1810 behoorde het tot de gemeente Demen en Langel. In 1810 is die gemeente met Dieden gefuseerd tot de gemeente Dieden, Demen en Langel. In 1923 is de gemeente Dieden, Demen en Langel opgegaan in de gemeente Ravenstein, die op haar beurt in 2003 vrijwillig is opgegaan in de gemeente Oss. Demen is gelegen aan de Maas.

De Standerdmolen Batenburg is een naamloze gesloten standerdmolen ten oosten van het stadje Batenburg. Doordat het archief van de heerlijkheid Batenburg in 1795 verloren ging is het bouwjaar van de molen niet meer te achterhalen. Vermoedelijk werd de molen in de 18e eeuw gebouwd. De molen behoorde tot de heerlijkheid en kwam na de Tweede Wereldoorlog in handen van de Nederlandse Staat. De staat verkocht de molen in 1957 aan de toenmalige molenaar en is sinds 1972 in bezit van de Vereniging De Hollandsche Molen. Deze liet de molen in 1977 en 1996 restaureren. Anno 2009 is de molen regelmatig op vrijwillige basis in bedrijf. Sommige delen, waaronder de kruipalen, zijn echter duidelijk aan herstel toe.

Dieden, Demen en Langel is een voormalige gemeente in Noord-Brabant. De ondergrond van de gemeente was voornamelijk rivierklei. De gemeente is in 1810 ontstaan door een fusie tussen de gemeenten Dieden en Demen en Langel. Dieden, Demen en Langel bestond uit drie dorpen. Dieden was het grootste dorp van de drie. Verder waren ook nog de plaatsen Demen en Langel. In de volksmond werd Langel echter Neerlangel genoemd. Dit is thans de officiële naam van het dorp. De drie dorpen liggen aan de rivierdijk. In 1923 is de gemeente opgegaan in de gemeente Ravenstein.

SDDL (Sportclub Demen Dieden Langel) is een amateurvoetbal- en korfbalvereniging uit Demen, gemeente Oss, Noord-Brabant, Nederland.

De Stella Polaris (latijn voor Poolster) is een stellingmolen in Dieden in de gemeente Oss. De Stella Polaris heeft tot 1957 gemalen. De molen was vanaf circa 1900 eigendom van de familie Bijl; daarvoor van de familie Holten. De molen is gebouwd in 1865 als korenmolen. Bij de bouw werd onder meer gebruikgemaakt van tweedehands materialen. Zo zijn de dikke steunbalken van de maalzolder en de steenzolder afkomstig van een gesloopte molen die aan de overkant van de Maas stond. Deze balken dateren dus al van ver voor 1865. Kees van Rijn was vanaf 1949 de laatste molenaar op deze molen. Vaak was het malen onmogelijk vanwege onvoldoende wind. Daarom werd aan de noordwestzijde een ruimte aangebouwd voor een dieselmotor. Wanneer er gebrek was aan wind kon het maaltoestel hierdoor worden aangedreven. Tijdens strenge winters was het wel lastig de dieselmotor op gang te krijgen. Om de continuïteit beter te kunnen waarborgen werd eind 1956 een elektrisch aangedreven maalderij in gebruik genomen aan de Voorstraat. In 1958 werd de molen door een ongehuwde Bennekomse verpleegster, in het dorp bekend als juffrouw van Vliet, als woning ingericht. De koopprijs was 6000 gulden. Om het aanzicht te verfraaien werd de buitenkant van de molen gezandstraald, waardoor de muren waarschijnlijk poreuzer zijn geworden. Om woonruimte te maken werd de maalinrichting afgebroken. Alleen het binnenwerk in de kap en het spoorwiel bleven gespaard. Het wonen in de molen viel haar bitter tegen. Het was koud en vochtig, de winters waren haast niet door te komen. Ook het kraken van de wieken bij veel wind boezemde haar angst in. Na drie jaren had de Bennekomse er genoeg van en zij vertrok. In 1964 werd de molen verkocht aan een Rotterdamse reder, die hem als opslagruimte voor zijn archief ging gebruiken. Kort daarop vertrok de reder naar het buitenland en liet de molen jarenlang onbeheerd achter. Hij raakte snel in verval. ‘Het vocht begon aan het interieur te vreten en de vernielzucht van vlegels deed van buiten de rest’. Kort na het overlijden van de reder in het voorjaar van 1972 wordt de molen gekraakt door een jong echtpaar. Zij knappen de molen enigszins op, maar al in de herfst van dat jaar werden het vocht en de kou het jonge paar te machtig en het zocht zijn heil ergens anders. Moleninventarisatie naar de toestand van medio 1973: "De molen is thans ook als woning niet meer in gebruik en staat totaal verlaten aan de dijk." Een van de vroegere bewoners was luchtvaartauteur Hugo Hooftman, die begin jaren 80 in de molen woonde. De molen werd in de jaren 80 van de twintigste eeuw en door de huidige eigenaren in 2004 gerestaureerd. Tegenwoordig draait de 'Stella Polaris' alleen nog "voor den Prins" (waarmee de Prins van Oranje wordt bedoeld). Het betekent dat de wieken wel draaien, maar er geen graan wordt gemalen. De laatste eigenaren en bewoners waren Henk van Loon en Jeanette Henrichs. Op 8 juni 2020 is Henk van Loon is op 67-jarige leeftijd overleden. S.H.A.M. Zoetmulder, de auteur van het boek "De Brabantse Molens" schrijft over de Stella Polaris: "een prachtig gelegen stellingmolen op Ravensteins grondgebied aan de hoge rand van de Maaspolders in het dorpje Dieden. Bij zulke vredige vergezichten zou een Brabantse Alphonse Daudet er zijn Lettres de mon moulin hebben kunnen schijven."