Stadhouderskade 65-66

Het gebouw Stadhouderskade 68 is een voormalig herenhuis aan de Stadhouderskade te Amsterdam-Zuid. Het gebouw is ontworpen door IJme Gerardus Bijvoets en is gebouwd in de eclectische bouwstijl ontworpen. Het pand is symmetrisch gebouwd met een wit middenvlak, tegenover donker beschilderde gevelvlakken links en rechts. Het gebouw werd pas tot gemeentelijk monument verklaard toen de kunststof kozijnen al geplaatst waren. Normaal mogen dergelijke kozijnen niet geplaatst worden bij monumenten. Het van oorsprong zijnde woonhuis dient al jaren tot hotel Paganini. Eerder was de ambtenarenvakbond ABVA/KABO hier gevestigd. De eerste en tweede etage hebben een balkon, de derde juist weer niet. Het is onduidelijk waarom juist dit gebouw de monumentenstatus heeft gekregen. Het naastgelegen gebouw Stadhouderskade 69-70 kwam daarvoor gezien het voorname uiterlijk meer in aanmerking.

Het herenhuis Stadhouderskade 67 is een huis aan de Stadhouderskade/Singelgracht in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is opgetrokken naar een ontwerp van timmerman, aannemer, makelaar en architect P.J. de Visser, die wel meer panden in de handel had. Hij maakte in zijn ontwerp gebruik van de eclectische bouwstijl, die hier gangbaar was. Het gebouw heeft pilasters en een klein balkon op de eerste verdieping. De middelste raamgang is geheel voorzien van pleisterwerk, net als de omlijstingen van de andere ramen. De Visser ging in 1890 failliet, maar woonde voordien op dit adres. Hij had enige tijd een verbintenis met bouwmaterialenhandel Koenot uit de Ferdinand Bolstraat 25, maar deze ging rond die tijd ook failliet. Van Vissers hand is ook het monument Prinsengracht 600/Weteringstraat 1 in Amsterdam. In 2015 dient het gebouw tot kantoor annex woonhuis.

Het gebouw Stadhouderskade 64 is een herenhuis aan de Stadhouderskade/Singelgracht in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is opgetrokken naar een ontwerp van architect IJme Gerardus Bijvoets, die ter plaatse meer gebouwen ontwierp. Opvallend aan het gebouw is dat het bijna geheel bepleisterd is. Tevens zijn er pilasters te zien en is de voorgevel symmetrisch uitgevoerd. Achter de voorgevel die aansluit op de bestrating probeerde Bijvoets de panden langzaamaan (bij oplopend straatnummer) aan te passen, zodat ze recht op de straat kwam te staan. Hier is dat nog niet het geval, de kamers lopen schuin weg van de voorgevel. Het gebouw is neergezet in de electische bouwstijl. Het jaartal staat vermeld op de voorgevel op een versiering tussen de eerste en tweede verdieping. In 2015 zijn de raamkozijnen groen van kleur. In 2015 is de firma Van Beek teken- en schilderbenodigdheden gevestigd op de begane grond van het gebouw. Sinds 2019 zijn Tour de BonTon en de stripclub The BonTon gevestigd op de bovenliggende etages. Bijvoets, zelf ook makelaar, ontwierp het gebouw voor de heren (en broers) J.J.P. Kloppers (Johannes Petrus Paulus Kloppers, makelaar) en J.P.A. Kloppers (Pierre Jean Alexandre Kloppers), aldus de tekening. Bijzonderheden: de gehele gevelwand van de Stadhouderskade 62 t/m 77 is ontworpen door Bijvoerts, behalve Stadhouderskade 67. Emilia Geertruida Theodora Bijvoets (geboren 1874), dochter van IJme Bijvoets en Adriana Dolphia Boonekamp, huwde in 1899 Met J.J.P. Kloppers jr.

Het complex Stadhouderskade 72/73 bestaat uit een tweetal herenhuizen aan de Stadhouderskade/Singelgracht te Amsterdam-Zuid. Het is niet duidelijk wie de twee bijna symmetrische gebouwen heeft ontworpen. Het zou kunnen zijn dat deze gebouwen werden neergezet volgens een ontwerp van de eigenaar van het terrein Bernardus Cornelius Hanssen. Een andere mogelijkheid is dat IJme Gerardus Bijvoets ze heeft (helpen) ontworpen. Hij ontwierp namelijk voor Hanssen ook de gebouwen 68-71. De panden zijn gebouwd in de eclectische bouwstijl en/of neorenaissance. De symmetrie werd tenietgedaan door het plaatsen van een erker aan de gevel van huisnummer 73. Deze erker "staat" op het balkon van de eerste verdieping en draagt zelf weer een balkonnetje. Op huisnummer 72 is alleen een balkon aanwezig op de eerste verdieping. De hoge toegangen tot de panden zijn in pleisterwerk uitgevoerd. Het verschil zou te verklaren zijn aan de hand van het feit dat de familie Hanssen-Kiekens zelf op nummer 73 woonde. Bernardus Cornelius Hanssen leefde van 1836 tot 1 maart 1916 en was getrouwd met Grietje Kiekens 1848-1936. Zijn laatste verblijfsadres was wat later bekend zou worden als de Valeriuskliniek. Het gezin woonde toen nog op nummer 73. Dat is dan ook de plaats waar hun dochter Grietje Hanssen in datzelfde jaar overleed op 36-jarige leeftijd Van Hanssens hand verschenen meer gebouwen in Amsterdam, zoals Sarphatistraat 80 en Leeuwenhoekstraat 3-7. Het gebouw nummer 72 bracht in 1951 31.400 gulden op.; in 1880 nog 17.600 gulden

Het gebouw Stadhouderskade 62-63/Frans Halsstraat 1-3 bestond op de tekentafel uit een vijftal woonhuizen aan de Stadhouderskade/Singelgracht hoek Frans Halsstraat in De Pijp te Amsterdam-Zuid. IJme Gerardus Bijvoets ontwierp voor de heren Kloppers hier een vijftal woonhuizen in symmetrische vorm. De symmetrie werd in het ontwerp op één punt geweld aangedaan doordat het deel Frans Halsstraat 3 voorzien zou worden van een erker met puntdak, die op de Stadhouderkade ontbreekt. Het werd tijdens de bouw niet geplaatst, maar er kwam wel een extra raamgang. Voorts is een aantal ramen “blind” uitgevoerd in baksteen. Het gebouw vormt een soort taartpunt omdat beide straten hier elkaar niet loodrecht kruisen. Nabij de hoek zijn daarom vijfhoekige kamers geprojecteerd. De gebouwen zijn neergezet in de electische bouwstijl met ook een pontificale erker op de hoek. Een gebouw op huisnummer 68 van Bijvoets is benoemd tot gemeentemonument. Dat is bij dit gebouw niet (meer) mogelijk omdat de originele begane grond van het complex verbouwd is tot een aantal winkels, waarbij de originele voorgevel van de begane grond gesneuveld is. Bovendien is een aantal raamkozijnen van de bovenwoningen annex 2015 uitgevoerd in staal dan wel kunststof. In 2015 is de firma Van Beek teken- en schilderbenodigdheden gevestigd op de begane grond van het gehele complex Bijvoets, zelf ook makelaar, ontwierp het gebouw voor de heren (en broers) J.J.P. Kloppers (Johannes Petrus Paulus Kloppers, makelaar) en J.P.A. Kloppers (Pierre Jean Alexandre Kloppers). Bijzonderheden: de gehele gevelwand van de Stadhouderskade 62 t/m 77 is ontworpen door Bijvoerts, behalve Stadhouderskade 67. Emilia Geertruida Theodora Bijvoets (geboren 1874), dochter van IJme Bijvoets en Adriana Dolphia Boonekamp, huwde in 1899 Met J.J.P. Kloppers jr.

Het pand Stadhouderskade 74 was een herenhuis aan de Stadhouderskade/Singelgracht te Amsterdam-Zuid. Het herenhuis diende oorspronkelijk alleen tot woonhuis en werd aangeduid als Stadhouderskade 51N. De bouwtekening is gedateerd op 22 augustus 1878 en voorzien van een handtekening van de eigenaar en makelaar P. J. Degens Er wordt geen architect genoemd, het zou maar zo kunnen zijn dat het gebouw is opgeleverd volgens een eigen ontwerp. Opvallend is dat het gebouw geheel in het wit is uitgevoerd (buurpanden zijn vaak van baksteen met witte sierelementen). In de raampartijen is variatie toegepast. Op de eerste etage hebben ze een bovenste boogconstructie met guirlandes, op de tweede etage zijn ze rechthoekig met een boogconstructie boven de ramen, de ramen van drie hoog hebben weer een boogconstructie. Het woonhuis was zeker voor de rijken gebouwd. De benedenetage met eerste verdieping moest in 1879 een maandelijkse huur opbrengen van 1800 gulden (tien kamers, tuin met warande, serre en prieel); twee en drie hoog kostten samen 1400 gulden per maand (twaalf kamers en ruime zolder). De begane grond heeft in de loop der jaren aanpassingen ondergaan. In 1897 kwam er een nieuw voorgevel met een pilaar aan de rechterkant en een pilaster aan de linker kant. Ook kwam er destijds een bergplaats. Dat was nodig omdat Willem Jacobus Wesling hier een rijwielwinkel begon voor Raleigh Rijwielen, Wesling voerde destijds de "Grootste school voor wielrijders". In de 20e eeuw kwam er weer een aanpassing toen de sportschool haar intrek nam in dat gedeelte van het pand. Paulus Johannes Degens was een destijds bekend makelaar in Amsterdam. Hij leefde van circa 1823 tot 31 maart 1887 en is in 1854 getrouwd met Catharina Theodora Eijsing. Zij overleed in 1867 op 38-jarige leeftijd en Degens huwde in 1868 opnieuw. Dit maal was Francisca Maria Jacoba van Kakerken (circa 1823 – 28 juli 1890) uit Breda de gelukkige. Hij kreeg twee zoons, waarvan er één in het kraambed stierf (1876). Het echtpaar vestigde zich buiten de stad.

Fusillade, ook wel De gevallen hoornblazer, is een bronzen beeld aan het Eerste Weteringplantsoen in Amsterdam, in 1954 gemaakt door Gerrit Bolhuis. Hier fusilleerde het Duitse leger op 12 maart 1945 dertig politieke gevangenen als wraakactie voor een verzetsdaad.

Het Eerste Weteringplantsoen is een park en straat in Amsterdam-Centrum.

Het complex Stadhouderskade 77 hoek Ferdinand Bolstraat 2-6 beslaat een viertal panden aan de Stadhouderskade/Singelgracht, hoek Ferdinand Bolstraat te Amsterdam-Zuid, De Pijp. Qua ligging aan de Ferdinand Bolstraat ligt het tegenover de voormalige Heineken Brouwerij. Tussen beide gebouwen was ten tijde van de inhuldiging van Koningin Wilhelmina een erepoort opgesteld, die vastgelegd is door Jacob Olie. Het gebouw staat op de bouwtekening uit 1878 nog te boek als een viertal woonhuizen met een afgesneden hoek. In de loop der jaren zijn de woningen op de begane grond verdwenen en dienen alle ruimten in 2015 tot bedrijven. Opvallend aan het gebouw is het gele pleisterwerk dat de gevel siert Nr. 77). Voorts is er een op de punt een erker geplaatst, iets dat veelvuldig werd toegepast in De Pijp. In het hoekgebouw, Stadhouderskade 77, was waarschijnlijk een slagerij van Christiaan Carl Bernard Heise (C.B. Heise, circa 1831-5 mei 1901) gevestigd. Hij stond destijds te boek als de eigenaar bij een verbouwing in 1889. Na diens vertrek (hij woonde in de Frans Halsstraat) diende het gebouw tot sigarenmagazijn van den Berg, later Kesting & Co. In 1925 opende Frits Berkhout hier een Union Bar. In 2015 is op de punt Café Berkhout gevestigd, een bruine kroeg, waarbij het gedeelte dat tot café dient is voorzien van houten betimmering. Het uitzicht wordt/werd ter plaatse beperkt door de blinde muur van de Heineken Brouwerij en de vele verkeersongelukken op de kruising. Het was jarenlang een black spot in Amsterdam. Ferdinand Bolstraat 2 tot en met 6 heeft een ander uiterlijk. Het past voor wat betreft bouwstijl binnen De Pijp, de zogenaamde Eclecticisme. De drie gebouwen lijken daarbij sterk op elkaar, maar ook hier is de begane grond geheel aangepast voor bedrijven. In 2015 zijn er gevestigd een kledingherstelbedrijf (2), een herenkapsalon (4), die in 2013 haar 75-verjaardag vierde. Nummer zes was gedurende lange tijd een platenzaak gevestigd gekoppeld aan de muziekuitgeverij op Ferdinand Bolstraat 8, later plaatselijk bekend als Kuijper Klassiek. Nadat die het pand had verlaten werd het gekraakt, voordat er Atica, een handel in voedingsmiddelen in gevestigd werd.

Het gebouw Stadhouderskade 60-60a is een monumentaal pand uit 1880 gelegen aan de Stadhouderskade in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het pand is een gemeentelijk monument. Het huis op nr. 60 in eclectische stijl met neoromaanse en neorenaissance elementen en een trapgevel was aanvankelijk het verenigingsgebouw van de Amsterdamse Sint-Vincentiusvereniging. Het ontwerp was van architect Adrianus Bleijs. Anno 2015 was hier het kantoor van Plan Nederland gevestigd. Tot ongeveer 1966 diende het poortje met huisnummer 60 als doorgang voor de erachter gelegen Sint-Bernardusschool, alsmede de kapel en de zalen van de Sint-Vincentiusvereniging. De schoolbestemming staat boven de entree vermeld met een beeltenis van een uil aan, symbool van wijsheid. Op de gevel staat tevens de spreuk: religioni ac litteris ("godsdienst en studie"). De Sint-Bernardusschool op het binnenterrein werd jarenlang gerund door de Broeders van de Onbevlekte Ontvangenis van Maria ("Broeders van Maastricht"), die ook in het complex woonden.

Het pand Eerste Jacob van Campenstraat 59 is een gebouw aan de Eerste Jacob van Campenstraat in De Pijp te Amsterdam-Zuid. Het is het enige gemeentemonument in die straat, die overigens vrij kort is. Het gebouw is ontworpen door Publieke Werken van de stad Amsterdam. Wellicht was Jacobus van Niftrik de architect. Het gebouw diende oorspronkelijk tot huisvesting van een jongensschool 3e klasse en de Maatschappij ter Bevordering van de Toonkunst. De 3e klasse was de aanduiding dat de school alleen betaald kon worden door beter gesitueerden. Meisjes werden ondergebracht aan de Gerard Doustraat 220. In de 20e eeuw vertrokken beide instellingen en was De Appel er enige tijd in gevestigd. Vanaf 2010 zit er een kunstencentrum in het gebouw. Het hoekpand valt op in zowel de Eerste Jacob van Campenstraat als de Ferdinand Bolstraat door afwijkende constructie van de gevels en kleur van de toegepaste materialen. Voorts zijn pilasters en een fronton toegepast in Hollands classicisme. In de Ferdinand Bolstraat wordt het belend door een andere gemeentelijk monument, namelijk Ferdinand Bolstraat 8. Zelf heeft het wel een kadastraal nummer (8E) in die straat, maar geen ingang.

Het gebouw Stadhouderskade 58-59 bestaat uit twee herenhuizen aan de Stadhouderskade/Singelgracht in het Museumkwartier te Amsterdam-Zuid. Nicolaas van der Linden had een aantal percelen gekocht aan die Stadhouderskade, waarschijnlijk als makelaar. Hij mocht er naar eigen ontwerp een aantal gebouwen neerzetten, mits ze konden worden aangesloten op het toen gangbare Liernurstelsel (riolering). De huizen op de nummers 58 en 59 zijn een spiegelbeeld van elkaar en zijn luxer afgewerkt dan zijn andere panden, zoals bijvoorbeeld Stadhouderskade 56-57. Met name de versieringen bij de middelste ramen (een witte strook binnen pilasters) is opvallend ten opzichte van de buurpanden. De nummers 58 en 59 vallen hier ook op omdat ze als een van de weinige balkonnetjes hebben. De gebouwen zijn gesplitst in Vereniging van Eigenaren, waarbij de een het gebouw beter onderhoudt dan de ander. In 2015 heeft nummer 59 groene raamsponningen, terwijl het gespiegelde buurpand nog geheel witte raamsponningen heeft. Gebouw 58 draagt de naam "Weltevreden", gebouw 59 het jaartal. Gebouw Stadhouderskade 60-60a is van een andere orde, maar daarvoor was meer dan voldoende geld. Het was van het Kolpingnetwerk dat op Stadhouderskade 55 haar Kapel van Sint Josephs Gezellen-Vereeniging had. In de jaren vijftig van de 20e eeuw was hier gevestigd het kantoor van het “Domein der vrouw’’, de latere Huishoudbeurs. Daarvoor was (net als in andere gebouwen aan de Stadhouderskade) hier een arts gevestigd. Nicolaas van der Linden werd omstreeks 1837 geboren in Loosdrecht en stierf op 28 januari 1924. Hij was in 1868 getrouwd met de weduwe Amalia Louisa Poppelbaüm, geboren omstreeks 1833 en overleden 3 januari 1902. Het gezin nam de opvoeding op zich Joanna Francine Franken uit de eerdere relatie van Poppelbaüm. Joanna Francine Franken stierf zelf in 1884 in het kraambed.