Frieda Belinfantebrug

Under Heaven 03 is een kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Het kunstwerk bestaat uit een kinderhuisje op een "onbereikbaar eiland" in een vijver in een water dat onder het begin van de Burgemeester Vening Meineszlaannoordzuid loopt. Het huisje staat net ten zuiden van de Frieda Belinfantebrug. Het huisje, of folly, is ontworpen door kunstenaar Leonard van Munster die hier in de buurt woont. Het huisje staat op een kunstmatig eiland en is voorzien van alle gemakken. Er is 's nachts verlichting en het heeft een schuurtje. Gordijntjes kunnen open en dicht en af en toe is een radio te horen. Men moet een vaartuig hebben om er te geraken en vervolgens kan men via een trapje het eiland bestijgen. Het kunstwerk werd slachtoffer van vernieling. In het talud van de Frieda Belinfantebrug zijn stenen onder gaas verwerkt. Het gaas was vernield en jeugd bekogelde Under Heaven 03. Toen de kunstenaar er wat van zei, werd hij slachtoffer van geweld. Opmerkelijk daarbij is dat de vijver juist werd uitgegraven om vandalisme door hangjongeren te voorkomen. Het kunstwerk werd door middel van crowdfunding gefinancierd. De kunstenaar omschreef het in 2010 als volgt: "Een eiland waar je graag wilt zijn, met eeuwig bloeiende Japanse kers, een waterval en een charmant thuishuis". De kunstenaar verleende op verzoek toegang tot het huisje, indien je een bijdrage had geleverd. Under Heaven 03 maakt deel uit van een kleine serie. Under Heaven 01 uit 2004 is inmiddels uit het straatbeeld verdwenen; het was een boomhut van negen meter hoogte op het inmiddels gesloopte Post CS-gebouw. Under Heaven 02 is eveneens een paradijsje onder het nabijgelegen viaduct in de Rijksweg 10. Aan de noordkant van de brug staat ook in een vijver het kunstwerk All that glitters... van dezelfde kunstenaar.

De Westereindflat is een woongebouw aan de Harry Koningsbergerstraat in de wijk Slotermeer deel C in stadsdeel Amsterdam Nieuw-West. Het werd in de jaren 1956-1958 volgens ontwerp van de architecten Jan Rietveld en Pieter Rinze Bloemsma gebouwd in opdracht van aannemer Cornelis Balke (1894-1959). In 2007 werd het gebouw in die Top 100 Nederlandse monumenten 1940-1958 opgenomen, sinds 2010 is het een Rijksmonument. Het uit staalbeton geconstrueerde gebouw bevindt zich aan het noordoostelijke einde van de tuinstad Slotermeer op een opvallende locatie aan de Spoorlijn Amsterdam Centraal - Schiphol en aan de Haarlemmerweg en nabij de Ringweg A10. Het woongebouw heeft totaal tien etages met oorspronkelijk 83 eenkamerwoningen (32 m²) en 44 tweekamerwoningen (48 m²) voor alleenstaanden. Elke van de, over negen etages verdeelde, woningen beschikt over een keuken, douche, balkon en bergruimte. De vensterramen steken licht uit de witte, van veraf zichtbare, gevel uit. Deze uitvoering van de hoofdgevel wordt aan de zijgevels door een naadloze overgang in de vorm van hoekvensters voortgezet. Een in de oorspronkelijke planning van de architecten voorziene glazen aula met restaurant en terras werd niet gerealiseerd en door kantoorruimten vervangen. Na de aanleg van de Amsterdam-Schipholspoorlijn vlakbij is boven op het gebouw Amstelbierreclame geplaatst. Hierdoor kreeg het gebouw de bijnaam van 'Amstelbierflat'. Deze reclame is in 2002 verwijderd.

Brug 2324 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West.

De Vlugtlaan is een station van de Amsterdamse metro in het stadsdeel Nieuw-West. De naam van het station is afgeleid van de nabij het station beginnende Burgemeester De Vlugtlaan, die vernoemd is naar een vroegere burgemeester van Amsterdam, Willem de Vlugt. Het station ligt aan Ringlijn 50 en werd geopend op 28 mei 1997. Per 3 maart 2019 wordt dit station ook aangedaan door metrolijn 51, die vanaf die datum vanaf station Zuid naar Isolatorweg is verlegd. Tussen 1986 en 2000 lag aan de overzijde van de De Vlugtlaan een gelijknamig treinstation. Sinds de jaren dertig lag op de plek van het huidige metrostation de ononderbroken Ringspoorbaan. Begin jaren vijftig bij de aanleg van de Burgemeester de Vlugtlaan in het verlengde van de Bos en Lommerweg werd de ringspoorbaan doorbroken en in 1954 verscheen in het midden een vrij liggende trambaan in het zand. Oorspronkelijk was het station voorzien aan dezelfde zijde als het NS station waarbij zijperrons zouden komen met een gemeenschappelijk eilandperron met de NS. Omdat men afzag van een oorspronkelijk ook gepland station aan de Wiltzanghlaan, omdat men onvoldoende reizigers verwachte, besloot men het station te verplaatsen naar de noordzijde met een eigen eilandperron. Een mogelijke noordelijke toegang aan de kant van de Wiltzanghlaan is niet gerealiseerd. Voor de opening van lijn 50 zou het metrostation de naam Bos en Lommerweg krijgen. Om verwarring te voorkomen, heeft men dit naar het ernaast liggende treinstation hernoemd. Daarmee is dit het enige station in Nieuw-West dat genoemd is naar een straat die alleen ten westen van de Ringspoorbaan ligt, want alle andere stations in dit stadsdeel dragen de naam van de straten aan de oostzijde van de Ringspoorbaan. Bij de start van de bouwwerkzaamheden aan de Hemboog in 2000 werd het treinstation gesloten, drie jaar na de opening van lijn 50. Er is een overstapmogelijkheid op tramlijn 7 en de buslijnen 21 en 80.

Station Amsterdam De Vlugtlaan was een spoorwegstation in Amsterdam. Het station werd geopend op 1 juni 1986 met de ingebruikname van de Westelijke Tak van de Amsterdamse Ringspoorbaan als rechtstreekse verbinding tussen Schiphol en Amsterdam CS. Tegelijk werden ook station Lelylaan en het hooggelegen perron van station Sloterdijk in gebruik genomen. In het jaar 2000 werd het station wegens de bouw van de Hemboog gesloten. De naam van het station is afgeleid van de nabij het station beginnende Burgemeester De Vlugtlaan, die vernoemd is naar een vroegere burgemeester van Amsterdam, Willem de Vlugt.

Brug 2323 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West.

Majoor Fransweg is een weg in Amsterdam Nieuw-West.

Four peas in a pod is een muurschildering op de hoek van de Majoor Fransweg en Wiltzanghlaan in Amsterdam Nieuw-West. Het meet tien bij twaalf meter.

De Johannes Meewisstraat is een straat in de wijk Slotermeer-Noordoost in Amsterdam. De straat is vernoemd naar verzetsstrijder Johan Meewis. De straat loopt van het noordeinde van de Burgemeester Fockstraat via een bocht naar de Burgemeester Vening Meineszlaan.

New Kit is een appartementencomplex in Amsterdam Nieuw-West. De naam verwijst naar de Opstandingskerk, vanwege haar vorm in de volksmond bekend als de Kolenkit. Het gebouw met haar puntige kerktoren vormde sinds de oplevering in 1956 een blikvanger aan het begin van de Bos en Lommerweg ten westen van het Bos en Lommerplein. Door de vele nieuwbouw met hoogbouw rondom dat plein raakte ze echter steeds meer uit zicht. New Kit vormt sinds 2012 een vervanger dan wel tegenhanger van die Kolenkit en staat aan het westelijk eind van de weg, op de hoek met de Leeuwendalersweg. De buurt werd gekenmerkt door de bouw van portiekwoningen met 3 à 4 bouwlagen. New Kit, gezien als baken, is echter 58 meter hoog en telt zeventien verdiepingen. Bovendien valt de toren op doordat zij "hellend" (Het Parool had het in 2012 over "Wonen uit het lood") opgetrokken is (9 graden uit het lood), terwijl de omliggende woningen en stratenpatroon rechthoekig zijn. Verder valt de kleur op, met haar bijna witte uiterlijk valt ze op ten opzichte van de bakstenen woningen die haar omringen. Opdrachtgever voor deze woontoren was Eigen Haard, die haar keus liet vallen op het ontwerp van HM Architecten (Will Weerkamp, Maarten van Noort, Henk Duijzer). De woningen zijn gelegen langs een centraal geplaatst trappenhuis en lift, dat zorgde voor hoofdbrekens, een verticale constructie in een toren die scheef staat. Er zijn bedrijfsruimten ingebouwd en de bovenste etages wordt in beslag genomen door penthouses. In de toren bevonden zich tijdens oplevering zowel koop- als huurwoningen. De huurwoningen werden deels gebruikt voor huurders die elders in verband met stadsvernieuwing hun huizen gesloopt zagen worden. Het gebouw werd genomineerd voor de Nieuwbouwprijs 2012 en Zuiderkerkprijs 2011. Het won beide prijzen niet. De Nieuwbouwprijs ging naar het Borneohof aan het Javaplein. Bij de Zuiderkerkprijs viel zij juist af vanwege haar opmerkelijke verschijnen; ze paste niet in de buurt. De winnaar was daar De Keyzer aan de Czaar Peterstraat.

De Hannie Schaftbrug (brug nr. 601) is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West, wijk Slotermeer.

Brug 489 is een bouwkundig kunstwerk in Amsterdam Nieuw-West. Deze nauwelijks opvallende brug ligt in de Bos en Lommerweg, direct ten oosten van de ringspoorbaan. In 1959 werd daar ten behoeve van de ringspoorbaan en de omliggende woonwijken een afwateringstocht gegraven, maar er moest een doorgaande weg blijven. Het ontwerp voor deze zogenaamde duikerbrug kwam van de hand van Cornelis Johannes Henke werkend bij de Dienst der Publieke Werken. Hij zou ongeveer 35 bruggen ontwerpen in Amsterdam, maar deze is vrijwel onzichtbaar. Vanaf voet- en fietspad is zij nog te herkennen aan de geplaatste brugleuningen, maar auto- en tramverkeer merken niet dat ze hier over water gaan. Het water stroomt (noord-zuid) door twee parallel lopende buizen. De duiker kwam door stadsverdichting (woningbouw, onder andere New Kid) aan de kruising Bos en Lommerweg en Leeuwendalersweg, die hier loodrecht op de Bos en Lommerweg loopt, steeds meer in de verdrukking.